Wydruk z serwisu "Kantaty Bacha po polsku"

BWV-1, Wie schön leuchtet der Morgenstern
Wie schön leuchtet der Morgenstern	Jak pięknie nam jutrzenka lśni	Ach jak cudnie jutrzenka lśni
1. Coro, Corno I/II, Oboe da caccia I/II, Violino concertante I/II, Violino ripieno I/II, Viola, Continuo
Wie schön leuchtet der Morgenstern Voll Gnad und Wahrheit von dem Herrn, Die süße Wurzel Jesse! Du Sohn David aus Jakobs Stamm, Mein König und mein Bräutigam, Hast mir mein Herz besessen, Lieblich, Freundlich, Schön und herrlich, groß und ehrlich, reich von Gaben, Hoch und sehr prächtig erhaben.	Jak pięknie nam jutrzenka lśni Odblaskiem wiecznej, Bożej czci, Jak cudnie nam jaśnieje! Gałązko, Ty z Jessego pnia, Dawida Synu, chlubo ma, Wypełniasz me nadzieje! Jasny, krasny, Jesteś wiecznie i serdecznie uwielbiony, Nad niebiosa wywyższony.	Ach, jak cudnie jutrzenka lśni, Odblaskiem łaski, prawdy jeś. Jessego pnia gałązką. Tyś Król, Pan, Oblubieniec mój. Jakubów Twój, Dawidów ród Tyś serce moje posiedł. Lubo, mile, ślicznie, cudnie, wielce, zacnie, w pełni łaski, Górnie tak, wzniośle, dostojnie.
2. Recitativo T, Continuo
Du wahrer Gottes und Marien Sohn, Du König derer Auserwählten, Wie süß ist uns dies Lebenswort, Nach dem die ersten Väter schon So Jahr' als Tage zählten, Das Gabriel mit Freuden dort In Bethlehem verheißen! O Süßigkeit, o Himmelsbrot! Das weder Grab, Gefahr, noch Tod Aus unsern Herzen reißen.	Synu Najwyższego i Synu Maryi, Tyś Twoich wybranych Król! Jak słodko jest nam przy Twym życia słowie, Według którego pierwsi ojcowie Tak lata jak i dni liczyli; Które Gabriel rozradowany W Betlejemie zwiastował! O, słodki chlebie niebios nam dany! Ni grób, ni lek, ni śmierć, ni ból, Z serc naszych wydrzeć Cię nie zdoła.	O synie Boga i Maryi słysz, O królu wszytkich już wybrany, Jak miłe jest słowo to W którym już oćce stare wżdyć Liczyli roki dniami Co Gabriel z radością już w Betlejem obiecał. Słodyczą jeś i chlebem Nieb Którego grób, ni strach, ni śmierć Z serc naszych wyrwać zdolna.
3. Aria S, Oboe da caccia, Continuo
Erfüllet, ihr himmlischen göttlichen Flammen, Die nach euch verlangende gläubige Brust! Die Seelen empfinden die kräftigsten Triebe Der brünstigsten Liebe Und schmecken auf Erden die himmlische Lust.	O śpieszcie niebiańskie i boskie płomienie Wypełnić pierś moją, co tak pragnie was! Najgłębsze już czują dusze poruszenie Serdecznej miłości. Smakują na ziemi nieba wspaniałości.	Rozpalcie wy boskie, niebiańskie płomienie, Teskniącą za wami tę wierną mą pierś. W żarzliwej miłości rozkoszy ziemiańskiej Na ziemi już tu.
4. Recitativo B, Continuo
Ein irdscher Glanz, ein leiblich Licht Rührt meine Seele nicht; Ein Freudenschein ist mir von Gott entstanden, Denn ein vollkommnes Gut, Des Heilands Leib und Blut, Ist zur Erquickung da. So muss uns ja Der überreiche Segen, Der uns von Ewigkeit bestimmt Und unser Glaube zu sich nimmt, Zum Dank und Preis bewegen.	Ziemski blask i światłość ciała Nie mają dla duszy mej znaczenia. Radości promieniem sam Bóg mnie obdziela, Bo dobra pełnia doskonalą. Którą jest ciało i krew Zbawiciela, Jest oto dana dla pokrzepienia. Musi więc nas, ludzi, Przeobfite to błogosławieństwo, Co od wieczności czekało nas w niebie, I naszą wiarę podnosi do siebie, Do dziękczynienia wszak pobudzić.	Światowy blask, cielesny zmysł Nie wzrusza duszy mej. Radości znicz mi z Boga przecie słany Bo wżdyć nalepsze z dóbr To ciało Zbawcy, Krew, orzeźwia przecie nas.
5. Aria T, Violino concertante I/II, Violino ripieno I/II, Viola, Continuo
Unser Mund und Ton der Saiten Sollen dir Für und für Dank und Opfer zubereiten. Herz und Sinnen sind erhoben, Lebenslang Mit Gesang, Großer König, dich zu loben.	Nasze usta i strun granie Tobie, Boże, Wciąż w pokorze Winny nieść podziękowanie. Serca, zmysły więc wznosimy I śpiewaniem Ciebie, Panie, Przez dni wszystkie wciąż chwalimy.	Usty nasze i stron tony Winny Ci stale tak Dank, ofiarę przygotować. Serce, zmysły podniesione W życia czas pieśnią Cię, Wielki Królu, chwalić chcą.
6. Choral, Corno I e Violino I col Soprano, Corno II, Oboe I e Violino II coll' Alto, Oboe II e Viola col Tenore, Continuo
Wie bin ich doch so herzlich froh, Dass mein Schatz ist das A und O, Der Anfang und das Ende; Er wird mich doch zu seinem Preis Aufnehmen in das Paradeis, Des klopf ich in die Hände. Amen! Amen! Komm, du schöne Freudenkrone, bleib nicht lange, Deiner wart ich mit Verlangen.	Z ócz mych płyną radości łzy. Początkiem, końcem jesteś Ty, Co trwasz w nieskończoności. Bo mnie dla swojej chwały On Do raju wiedzie przed swój tron, Więc klaszczę w mej radości. Amen! Amen! Przyjdź, radości ma korono, już nie zwlekaj. Ciebie z utęsknieniem czekam.	Wiesielę ja serdecznie się Że mym skarbem jest A i O, Początek oraz koniec. On przecie mię do chwały swej Zabierze do się, w Nieba Raj, Więc klaszczę już rękoma. Amen. Amen. Przydź, Korono Ty radości, I nie zwlekaj Oczekuję Cię z tęsknotą.

BWV-2, Ach Gott/ von Himmel ſieh darein
Ach Gott/ von Himmel ſieh darein	Ach, Boże, spojrzyj z nieba już	Ach, spójrz, o Boże, z Nieba toć
1. Coro, Violino I e Trombone I col Soprano, Violino II e Oboe I/II e Trombone II coll' Alto, Viola e Trombone III col Tenore, Trombone IV col Basso, Continuo
Ach Gott/ von Himmel ſieh darein/ Und laß dich des erbarmen/ Wie wenig ſind der Heilgen dein/ Verlaſſen ſind wir Armen/ Dein Wort man läßt nicht haben wahr/ Der Glaub iſt auch verloſchen Gar bei allen Menſchenkindern.	Ach, Boże, spojrzyj z nieba już I zmiłuj się nad nami! Tak mało jest Twych wiernych dusz, Jesteśmy niemal sami; Bo słowo twe nieprawdą zwą I całkiem już bez wiary są Synowie świata tego.	Ach, spójrz, o Boże, z Nieba toć I zmiłuj się nad nami. Maluczko przeć już prawych Twych, Zgubieniśmy, ach biedni. Bo kłam zadają Słowom Twym A wiary swej pozbyli się By błaznów stroić z siebie.
2. Recitativo T, Continuo
Sie lehren eitel falsche List, Was wider Gott und seine Wahrheit ist; Und was der eigen Witz erdenket, - O Jammer! der die Kirche schmerzlich kränket - Das muss anstatt der Bibel stehn. Der eine wählet dies, der andre das, Die törichte Vernunft ist ihr Kompass; Sie gleichen denen Totengräbern Die, ob sie zwar von außen schön, Nur Stank und Moder in sich fassen Und lauter Unflat sehen lassen.	Nauka ich to fałsz i błąd, I Bożej Prawdy zaprzeczenie. Ich własne myśli, chytry sąd - O, ileż biedy płynie stąd!- Są im jak Biblii objawienie. Ten mówi tak, ów w inną ciągnie stronę, Bo rozum głupi jest im kompasem, I są jak groby pobielane, Co chociaż z wierzchu ładne czasem, Smród i zgniliznę zawierają, Wewnątrz plugastwo tylko mają.	Podstępów uczą, fałszów wszych Co przeciw Bogu, Jego prawdzie są. Koncepta swoje wymyślają. O Boże, co Kościołu ból zadają I przeć miast Biblii poważają. Ten sobie to wybiera, a inszy to, Ułomny zmysł kompasem ich, Podobni grobom pobielanym. Ci chocia po wniszku cni A smród, zgniliznę w sobie mają. Plugastwo swoje pokazują.
3. Aria A, Violino solo, Continuo
Tilg, o Gott, die Lehren, So dein Wort verkehren! Wehre doch der Ketzerei Und allen Rottengeistern; Denn sie sprechen ohne Scheu: Trotz dem, der uns will meistern!	Naukę zetrzyj Twym ramieniem. Która jest stów Twych zaprzeczeniem. Broń nas przed heretykami, Broń nas przed obłudnikami. Bo bez wstydu mówią oni: Precz z tym, kto nam czegoś broni!	Boże, zniszcz pismaków Co Twe słowo paczą! Heretykom odpór daj, Obłudników odpraw precz, Bo bezwstydnie mówią tak: Precz z tym, co nas uczyć chce.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Armen sind verstört, Ihr seufzend Ach, ihr ängstlich Klagen Bei soviel Kreuz und Not, Wodurch die Feinde fromme Seelen plagen, Dringt in das Gnadenohr des Allerhöchsten ein. Darum spricht Gott: Ich muss ihr Helfer sein! Ich hab ihr Flehn erhört, Der Hilfe Morgenrot, Der reinen Wahrheit heller Sonnenschein Soll sie mit neuer Kraft, Die Trost und Leben schafft, Erquicken und erfreun. Ich will mich ihrer Not erbarmen, Mein heilsam Wort soll sein die Kraft der Armen.	Zmieszany jest lud ubogi. Westchnienia, skargi pełne trwogi Przez liczne cierpienia i katusze, Którymi wrogowie męczą wierne dusze. Posłuch znajdują w uszach Najwyższego. Dlatego Bóg powiada: Będę obrońcą ludu mego! Wysłucham błagania jego. Jutrzenka pomocy, Prawdy słoneczny blask po kłamstwa ciemnej nocy Będzie ich z siłą nową, Co pocieszenie niesie z mocą, Ożywiać i radować. Nad ich niedolą pragnę się zmiłować. Tak me zbawienne Słowo Siłą ich i pomocą.	Ubogich dręczy strach Ich westchnień szloch, bojaźni lament W tej biedzie krzyża męk, Którymi wrogi dusze zbożne chłoszczą Przedziera się do uszu Najwyższego przecz. Więc mówi Bóg: Pomagał będę wam. Wysłucham Waszych próśb. Jutrzenką zasię cną, Promieniem prawdy, szczyrym, jasnym jej, Co nowej siły dar, Co życie w sobie ma, Odnawiam radość w da, Chcę biedy waszej zmiłowania, A słowo me niech się wam siłą stanie.
5. Aria T, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Durchs Feuer wird das Silber rein, Durchs Kreuz das Wort bewährt erfunden. Drum soll ein Christ zu allen Stunden Im Kreuz und Not geduldig sein.	W ogniu oczyszcza się srebrny kruszec, Przez krzyż umacnia się Słowo Boże. Stąd chrześcijanin ma w pokorze Cierpliwie znieść takie katusze.	Przez ogień srebro czyste jest, Przez krzyż jest prawda ochroniona. Tak każdy chrześcijany prawy Cierpliwym być w swym krzyżu ma.
6. Choral, Violino I e Oboe I/II e Trombone I col Soprano, Violino II e Trombone II coll' Alto, Viola e Trombone III col Tenore, Trombone IV col Basso, Continuo
Das wolſtu Gott bewaren rein Für dieſem argen Gſchlechte. Und laß uns dir befohlen ſeyn/ Daß ſichs in uns nicht flechte./ Der gottloß Hauff ſich umher find/ Wo dieſe loſe Leute ſind/ In deinem Volck erhaben.	O Boże, Słowa Twego strzeż Przed chytrym tym plemieniem I nas też w swą opiekę bierz Przed jego zaczepieniem. Bezbożnik wzdęty w pysze swej Wnet nad złym tłumem wodzi rej A potem nas chce zgnębić.	Więc Panie nasz, zachowaj nas Przed tymi złymi człeki, A zwól nam w Twojej pieczy być By kiepstwa nam nie pletli. Bezbożnik bowiem w pysze swej Swowolnych ludzi kusi wciąż By Twoją czeladź zwodzić.

BWV-3, Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid
Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid	Boże, jak cierpi serce me (1)	Ach słysz frasunków ileż to
1. Coro, Oboe d'amore I/II e Trombone col Basso, Violino I/II, Viola, Continuo
Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid be- gegnet mir zu dieser Zeit ? der schmahle Weg ist Trübsalsvoll / den ich zum Himmel wandern soll.	Boże, jak cierpi serce me, Ile dziś zła spotyka mnie! Wśród żalu ścieżka wije się, Którą do nieba kroczyć chcę.	Ach, słysz, frasunków ileż to Spotyka mię na tenże czas Ma ścieżka wąska, pełna trosk Co w niebios bramy wiedzie mnie.
2. Recitativo (e Choral) T A S B, Continuo
Wie schwerlich lässt sich Fleisch und Blut Tenor So nur nach Irdischem und Eitlem trachtet Und weder Gott noch Himmel achtet, Zwingen zu dem ewigen Gut! Alt Da du, o Jesu, nun mein alles bist, Und doch mein Fleisch so widerspenstig ist. Wo soll ich mich denn wenden hin? Sopran Das Fleisch ist schwach, doch will der Geist; So hilf du mir, der du mein Herze weißt. Zu dir, o Jesu, steht mein Sinn. Bass Wer deinem Rat und deiner Hilfe traut, Der hat wohl nie auf falschen Grund gebaut, Da du der ganzen Welt zum Trost gekommen, Und unser Fleisch an dich genommen, So rettet uns dein Sterben Vom endlichen Verderben. Drum schmecke doch ein gläubiges Gemüte Des Heilands Freundlichkeit und Güte.	Jak trudne to, by ciało mdłe Tenor Co za ziemskimi próżności gonić ma w zwyczaju, I ani Boga nie pomni ani Jego raju. Ku Tobie chciało zwrócić się. Alt Gdyż Tyś, o Jezu, wszystkim moim wszak. Lecz ciało me oporne tak. Dokądże się wiec zwrócić mam? Sopran Lecz duch jest ochoczy, chociaż ciało mdłe, Więc Ty mi pomóż, bo znasz serce me. Przy Tobie, Jezu, sercem trwam. Bas Ten, kto Twej pomocy patrzy i Twej ufa radzie. Na pewnym gruncie swój fundament kładzie. Ty światu pocieszenie dałeś, I ciało nasze przyjąć chciałeś. Tak oto Twoje umieranie Ratuje nas od zguby, Panie. Niech więc smakuje serce pełne wiary, Jak słodkie Twojej dobroci dary.	Jak trudno ciału oraz krwi Tenor Bo jeno ziemskich toć błahostek patrzy Nie wiedząc Boga ani Nieba. Zmusić się do wiecznych dóbr Alt Boś tyś, o Jezu, wszytkim dla mnie wszak, Lecz ciało moje jednak krąbne jest Więc gdzie że ja się zwrócić mam Sopran Choć ciało mdłe, lecz pragnie duch Więc pomóż mi, bo Ty me serce znasz. Do Ciebie, Jezu, duch mój ckni. Bas Kto radzie i pomocy ufa Twej Ten nigdy na fałszywy nie wszedł grunt. Bo Ty całemu światu pieczę dałeś I nasze ciało na się wziąłeś Więc śmierć Twa nas ratuje Od zguby ostatecznej. Zażywa więc szlachetna, wierna dusza Przyjaźni, dobra Zbawcy swego.
3. Aria B, Continuo
Empfind ich Höllenangst und Pein, Doch muss beständig in dem Herzen Ein rechter Freudenhimmel sein. Ich darf nur Jesu Namen nennen, Der kann auch unermessne Schmerzen Als einen leichten Nebel trennen.	I nawet, gdy lęk śmiertelny czuję, To w sercu moim przecież stale Niebiańską radość zachowuję. Gdy modlę się w Pana imieniu, On bóle moje, moje żale Jak mgłę rozpędza w oka mgnieniu.	Odczuwam Piekła strach i ból Lecz muszę trwale w sercu swoim Radości prawe Nieba mieć. Jezusa imię trza mi wspomnieć, Co nawet troski niezmierzone Jak lekką mgłę rozproszyć może.
4. Recitativo T, Continuo
Es mag mir Leib und Geist verschmachten, Bist du, o Jesu, mein Und ich bin dein, Will ichs nicht achten. Dein treuer Mund Und dein unendlich Lieben, Das unverändert stets geblieben, Erhält mir noch den ersten Bund, Der meine Brust mit Freudigkeit erfüllet Und auch des Todes Furcht, des Grabes Schrecken stillet. Fällt Not und Mangel gleich von allen Seiten ein, Mein Jesus wird mein Schatz und Reichtum sein.	Choćby się przerwać miała życia mego nić, Gdy Tyś, Jezu, mój, A jam jest Twój, To nie ma już znaczenia nic. Twe usta wierne, Twe serce miłosierne, Które niezmiennie mnie miłuje, Pierwsze Twe przymierze dla mnie zachowuje. Przez nie znów radość odczuwać mogę. Ono ucisza wielką śmierci trwogę. Choćby się bieda czaiła wszędzie, To Jezus mój mym skarbem będzie.	Me ciało, duch już omdlewają Gdy Tyś, o Jezu, mój, A jam już Twój. Więcej nic nie chcę Bo słowo Twe i nieskończona miłość, Niezmiennie stale wszak trwająca, Przymierze pierwe dawa mi Co moję pierś radością wszak rozpiera I nawet śmierci lęk i grobu strachy koi. Gdy bieda, nędza z wszytkich napierają stron Bogactwem, skarbem Jezus będzie mi.
5. Aria (Duetto) S A, Oboe d'amore I/II e Violino I all' unisono, Continuo
Wenn Sorgen auf mich dringen, Will ich in Freudigkeit Zu meinem Jesu singen. Mein Kreuz hilft Jesus tragen, Drum will ich gläubig sagen: Es dient zum besten allezeit.	Kiedy cierpienie mi się dłuży, Wtedy radości pragnę pieśń Mojemu Jezusowi nieść. Jezus mój krzyż mi nieść pomaga, Dlatego w wierze tak powiadam: To wszystko wszak dobremu służy.	Gdy troski na mnię spadną Radośnie pragnę toć, O Jezu, Tobie śpiewać. On krzyż mój ze mną nosi, Nabożnie chcę więc rzekać, Dobremu zawsze służy krzyż.
6. Choral, Violino I e Corno e Oboe d'amore I/II col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Erhalt mein Herz im Glauben rein, So leb und sterb ich dir allein. Jesu, mein Trost, hör mein Begier, O mein Heiland, wär ich bei dir.	Niech w wierze trwa więc serce me. Dla Ciebie żyć i umrzeć chcę. Ach, Jezu, me błagania słysz! Chcę odejść stąd, do Ciebie wzwyż.	Zachowaj serce w wierze cnej Bych jeno w Tobie żył i zmarł. Jezu, ach słysz, słysz prośbę mą. O mój Zbawco, chcę z Tobą być. / Trwa w wierze czystej serce me Bo w Tobie jeno życie, śmierć. Jezu, ach słysz, pragnienia krzyk! O mój Zbawco, ja Twym chcę być.

BWV-4, Christ lag in Todesbanden
Christ lag in Todesbanden	Legł Chrystus w śmierci pętach	Legł Chrystus w śmierci pętach
1. Sinfonia, Violino I/II, Viola I/II, Continuo

2. Coro Versus 1 S A T B, Violino I/II, Viola I/II, Cornetto col Soprano, Trombone I coll' Alto, Trombone II col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Christ lag in Todesbanden Für unsre Sünd gegeben, Er ist wieder erstanden Und hat uns bracht das Leben; Des wir sollen fröhlich sein, Gott loben und ihm dankbar sein Und singen halleluja, Halleluja!	Legł Chrystus w śmierci pętach Za nasz to grzech wydany, Lecz oto powstał z martwych, Stąd i my żywot mamy. Więc się cieszmy ile tchu I oddajmy chwałę Mu Śpiewając: Alleluja, Alleluja.	Legł Chrystus w śmierci pętach Za nasz to grzech wydany, Lecz oto powstał z martwych, Stąd i my żywot mamy. Więc się cieszmy ile tchu I oddajmy chwałę Mu Śpiewając: Alleluja, Alleluja!
3. Versus 2 S A, Cornetto col Soprano, Trombone I coll' Alto, Continuo
Den Tod niemand zwingen kunnt Bei allen Menschenkindern, Das macht' alles unsre Sünd, Kein Unschuld war zu finden. Davon kam der Tod so bald Und nahm über uns Gewalt, Hielt uns in seinem Reich gefangen. Halleluja!	Zmóc śmierci nikt nie zdoła Wśród dzieci świata tego. O karę grzech nasz woła. I nie masz niewinnego. Przez to przyszła śmierci noc, Która ma nad nami moc, Która nas uwięziła. Alleluja.	Zmóc śmierci nikt nie zdoła Wśród dzieci świata tego. 0 karę grzech nasz woła. I nie masz niewinnego. Przez to przyszła śmierci noc, Która ma nad nami moc, Która nas uwięziła. Alleluja!
4. Versus 3 T, Violino I/II, Continuo
Jesus Christus, Gottes Sohn, An unser Statt ist kommen Und hat die Sünde weggetan, Damit dem Tod genommen All sein Recht und sein Gewalt, Da bleibet nichts denn Tods Gestalt, Den Stach'l hat er verloren. Halleluja!	Jezus Chrystus Boży Syn Miejsce wszak nasze zajął. Grzechy nasze krwią swą zmyl, Śmierci broń wytrącając. Gdzież więc śmierć moc swoją ma? Pozór śmierci tylko trwa: Oścień swój już straciła. Alleluja.	Jezus Chrystus Boży Syn Miejsce wszak nasze zajął. Grzechy nasze krwią swą zmyl, Śmierci broń wytrącając. Gdzież więc śmierć moc swoją ma? Pozór śmierci tylko trwa: Oścień swój już straciła. Alleluja!
5. Coro Versus 4 S A T B, Continuo
Es war ein wunderlicher Krieg, Da Tod und Leben rungen, Das Leben behielt den Sieg, Es hat den Tod verschlungen. Die Schrift hat verkündigt das, Wie ein Tod den andern fraß, Ein Spott aus dem Tod ist worden. Halleluja!	Toć przedziwny to był bój, Co z śmiercią życie miało; Odniosło w niej tryumf swój: Śmierć połknęło całą. W Piśmie napisane jest: W śmierci Pana - śmierci kres. Kpiną tylko śmierć została. Alleluja.	Toć przedziwny to był bój, Co z śmiercią życie miało; Odniosło w niej tryumf swój: Śmierć połknęło całą. W Piśmie napisane jest: W śmierci Pana - śmierci kres. Kpiną tylko śmierć została. Alleluja!
6. Versus 5 B, Violino I/II, Viola I/II, Continuo
Hier ist das rechte Osterlamm, Davon Gott hat geboten, Das ist hoch an des Kreuzes Stamm In heißer Lieb gebraten, Das Blut zeichnet unsre Tür, Das hält der Glaub dem Tode für, Der Würger kann uns nicht mehr schaden. Halleluja!	Tak baranka paschalnego Bóg daje na ołtarze: Na pniu krzyża sprawionego W Jego miłości żarze. Wierzym więc, że nasze drzwi Są znaczone śladem krwi, Dusiciel nam nie groźny. Alleluja.	Tak baranka paschalnego Bóg daje na ołtarze: Na pniu krzyża sprawionego W Jego miłości żarze. Wierzym więc, że nasze drzwi Są znaczone śladem krwi, Dusiciel nam nie groźny. Alleluja!
7. Versus 6 S T, Continuo
So feiern wir das hohe Fest Mit Herzensfreud und Wonne, Das uns der Herre scheinen lässt, Er ist selber die Sonne, Der durch seiner Gnade Glanz Erleuchtet unsre Herzen ganz, Der Sünden Nacht ist verschwunden. Halleluja!	Do święta powód jest nam dan, Radości tak gorącej, Gdyż dziś się nam objawił Pan I sam jest dla nas słońcem, Bo przez laski światło Pan Serca mrok rozjaśnił nam. Noc grzechu przeminęła. Alleluja.	Do święta powód jest nam dan, Radości tak gorącej, Gdyż dziś się nam objawił Pan I sam jest dla nas słońcem, Bo przez laski światło Pan Serca mrok rozjaśnił nam. Noc grzechu przeminęła. Alleluja!
8. Versus 7 S A T B, Violino I/II e Cornetto col Soprano, Viola I e Trombone I coll' Alto, Viola II e Trombone II col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Wir essen und leben wohl In rechten Osterfladen, Der alte Sauerteig nicht soll Sein bei dem Wort der Gnaden, Christus will die Koste sein Und speisen die Seel allein, Der Glaub will keins andern leben. Halleluja!	Więc życia dla nas nadszedł czas, Przaśników spożywania. Teraz starego ciasta kwas Nie znajdzie już uznania. Chrystus chce strawą być nam, Dusze nasze żywić sam. Tylko tym żyć chce wiara. Alleluja.	Więc Życia dla nas nadszedł czas Przaśników spożywania, Teraz starego ciasta kwas Nie znajdzie już uznania. Krystus chce nam strawą być, Dusze nasze żywić sam. Tylko tym żyć chcę wiara. Alleluja!

BWV-5, Wo soll ich fliehen hin
Wo soll ich fliehen hin	Ach, dokąd uciec mam	A gdzieże uciec mam
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Tromba da tirarsi col Soprano, Continuo
Wo soll ich fliehen hin, Weil ich beschweret bin Mit viel und großen Sünden? Wo soll ich Rettung finden? Wenn alle Welt herkäme, Mein Angst sie nicht wegnähme.	Ach, dokąd uciec mam, Gdy dusza pełna ran, Gdy tak mi ciążą grzechy? Gdzie szukać mam pociechy? Choć świat do mnie przychodzi, To lęku nie złagodzi.	A gdzieże uciec mam Obciążon strasznie tak Wieloma grzechy mymi? Gdzież najdę ratung dla się? Świat cały w sukurs idąc Nie zbędzie mię tych strachów.
2. Recitativo B, Continuo
Der Sünden Wust hat mich nicht nur befleckt, Er hat vielmehr den ganzen Geist bedeckt, Gott müßte mich als unrein von sich treiben; Doch weil ein Tropfen heilges Blut So große Wunder tut, Kann ich noch unverstoßen bleiben. Die Wunden sind ein offnes Meer, Dahin ich meine Sünden senke, Und wenn ich mich zu diesem Strome lenke, So macht er mich von meinen Flecken leer.	Mych grzechów góra nie tylko mnie splamiła, Lecz i ducha mego brudem swym pokryła. Bóg musiałby mnie odtrącić, skryć oblicze swoje: Lecz nawet kropla krwi świętej Czyni cuda niepojęte. Dzięki niej się więc ostoję. Rany Pana otwartym są morzem, W którym me grzechy utopić mogę, A gdy się pochylę nad tę rwącą wodę, To ona z plam mych oczyścić mnie może.	Mych grzechów stos nie tylko splamił mię Lecz pokrył także duszę moję wszak. Odrzuci więc Bóg od się nieczystego. Gdy jednak kropla świętej krwi Tak wielki czyni cud Nie wygnan dotąd oto stawam. Bo rany Jego niczym morze W nim grzechy mojej toć utopię, A gdy się w stronę tejże fali skłonię Oczyści ona plamy moje wnet.
3. Aria T, Viola solo, Continuo
Ergieße dich reichlich, du göttliche Quelle, Ach, walle mit blutigen Strömen auf mich! Es fühlet mein Herze die tröstliche Stunde, Nun sinken die drückenden Lasten zu Grunde, Es wäschet die sündlichen Flecken von sich.	Rozlej się obficie, o Boskie ty źródło, Ach bij we mnie krwawymi twymi strumieniami! Serce pocieszenie wyczuwa radośnie, Ciężary opadają, co gniotły nieznośnie A serce zmywa z siebie wszystkie grzechu plamy.	Rozlewaj się szczodrze, o Boski Ty zdroju. Ach, pokryj mię falą Najświętszej tej krwi. Doznaje me serce godziny pociechy, Bo topią się moje ciężary okropne I czyszczą się plamy grzechowe już wnet.
4. Recitativo A, Oboe I, Continuo
Mein treuer Heiland tröstet mich, Es sei verscharrt in seinem Grabe, Was ich gesündigt habe; Ist mein Verbrechen noch so groß, Er macht mich frei und los. Wenn Gläubige die Zuflucht bei ihm finden, Muss Angst und Pein Nicht mehr gefährlich sein Und alsobald verschwinden; Ihr Seelenschatz, ihr höchstes Gut Ist Jesu unschätzbares Blut; Es ist ihr Schutz vor Teufel, Tod und Sünden, In dem sie überwinden.	Mój drogi Zbawca mnie pociesza. Niech będzie zakopane w grobie Jego, To, com uczynił złego. I choć mój grzech tak jest ogromny, To dzięki Niemu będę wolny. Kiedy wierzący w Nim znajdą ucieczkę swoją, To ani strach ani cierpienie Nie są już dla nich zagrożeniem; Oni już więcej się nie boją. Skarbem, którego winna pragnąć dusza Jest tylko najdroższa krew Jezusa. Ona obroną przed śmiercią, grzechem i szatanem.	Zbawiciel mi pociechą jest Bo wszystkie winy pogrzebane Com ongiś je popełnił. Grzech, nawet wielki tenże mój, Odpuszczon rychło jest. Gdy wierny w Zbawicielu swą ucieczkę ma To strach i ból nie grozi już mu A pierzcha precz daleko, Bo skarbem mu i dobrem jest Najdroższa Jezusowa krew. Ta broni go przed czartem, śmiercią, grzechem I w niej zwycięstwo najdzie.
5. Aria B, Tromba e Oboe I/II e Violino I all' unisono, Violino II, Viola, Continuo
Verstumme, Höllenheer, Du machst mich nicht verzagt! Ich darf dies Blut dir zeigen, So musst du plötzlich schweigen, Es ist in Gott gewagt.	Milczcie, piekielne zastępy, Gdyż ja się więcej nie zatrwożę! Gdy tylko krew tę zobaczycie, Rzec nic się już nie odważycie. Bo takie jest zrządzenie Boże	Zamilknij diable już, Nie strwożysz więcej mnie. Niech jeno krew tę wskażę i będziesz milczeć musiał Bo w Bogu tejże moc.
6. Recitativo S, Continuo
Ich bin ja nur das kleinste Teil der Welt, Und da des Blutes edler Saft Unendlich große Kraft Bewährt erhält, Dass jeder Tropfen, so auch noch so klein, Die ganze Welt kann rein Von Sünden machen, So lass dein Blut Ja nicht an mir verderben, Es komme mir zugut, Dass ich den Himmel kann ererben.	Świata jam wszak najmniejszą cząstką. Ale, gdy we krwi Pana Siła jest taka dana, I moc tkwi nieskończona, Że każda jej kropla, nawet jeśli mała, Sprawić może, że ludzkość cała Z grzechu zostanie oczyszczona, Więc, by krew Twa, Panie, daj, Nie na darmo się wylała, Aby mi zwycięstwo dała. Bym i ja mógł posiąść raj.	Jam jest najmniejszą cząstką świata wszak Lecz gdy tej świętej kropla krwi Bezmierną siłę ma. Tak wielką, iż każda jedna, najmniejsza z nich, Oczyszcza cały świat z grzechów wszystkich To zwól Twej krwi mię nie pominąć. Na dobre wyjdzie mi, I Nieba sięgnąć już potrafię.
7. Choral, Violino I e Oboe I/II e Tromba da tirarsi col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Führ auch mein Herz und Sinn Durch deinen Geist dahin, Dass ich mög alles meiden, Was mich und dich kann scheiden, Und ich an deinem Leibe Ein Gliedmaß ewig bleibe.	Me serce prowadź sam, Przez Ducha Twego tam, Gdzie przed tym ujdę, Boże, Co nas rozdzielić może, Bym cząstką Twego ciała Został na wieczność całą.	I prowadź serce, myśl Przez ducha Twego tak Bych mógł omijać wszytko Co od Cię mię oddala, A Twego ciała częścią Bych zawsze pozostawał.

BWV-6, Bleib bei uns, denn es will Abend werden
Bleib bei uns, denn es will Abend werden	Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi	Zostań z nami bo dzień się ma ku zachodowi
1. Coro, Oboe I/II, Oboe da caccia, Violino I/II, Viola, Continuo
Bleib bei uns, denn es will Abend werden, und der Tag hat sich geneiget.	Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił.	Zostań z nami, bo dzień się ma ku zachodowi, i dzień się nachylił.
2. Aria A, Oboe da caccia (o, Viola), Continuo
Hochgelobter Gottessohn, Lass es dir nicht sein entgegen, Dass wir itzt vor deinem Thron Eine Bitte niederlegen: Bleib, ach bleibe unser Licht, Weil die Finsternis einbricht.	Pochwalon bądź, o Synu Boży! Niech serce Twoje się nie sroży, Kiedy przed tron Twój my w pokorze Przyjdziemy prośbę naszą złożyć: Zostań, pozostań światłem naszym Ciemność nas niechaj już nie straszy!	Boży Synu pełen chwał Nie bądź przeciw, wybacz nama Że składamy przed Twój tron To błaganie teraz nasze. Zostań, zostań, światłem jeś Bo już zmierzcha przecież się.
3. Choral S, Violoncello piccolo, Continuo
Ach bleib bei uns, Herr Jesu Christ, Weil es nun Abend worden ist, Dein göttlich Wort, das helle Licht, Lass ja bei uns auslöschen nicht. In dieser letzt'n betrübten Zeit Verleih uns, Herr, Beständigkeit, Dass wir dein Wort und Sakrament Rein b'halten bis an unser End.	Zostań z nami, Jezu Panie! Oto wieczór już nastanie. Słowo Twe, co świeci jaśnie, Niechaj nigdy nam nie zgaśnie! W czasie ostatnim, w czasie złym Dajże wytrwałość Sługom Twym, By Słowa, co od Ciebie jest W czystości strzegli aż po kres.	Ach zostań tu o Kryste nasz, Bo przecie zmierzcha się już wnet, A słowo Twe co światłem jest Niech nigdy już nie zgaśnie nam. A w czasie złym, ostatnim zaś Stateczność daj nam Panie nasz. By słowo Twe, sakrament też Strzeżony był aż po nasz kres.
4. Recitativo B, Continuo
Es hat die Dunkelheit An vielen Orten überhand genommen. Woher ist aber dieses kommen? Bloß daher, weil sowohl die Kleinen als die Großen Nicht in Gerechtigkeit Vor dir, o Gott, gewandelt Und wider ihre Christenpflicht gehandelt. Drum hast du auch den Leuchter umgestoßen.	Gdy ciemność ziemię Zła okryła, Jakaż przyczyna tego była? Przyszło to stąd, że tako wielcy Jak i mali, Nie bacząc jaka wola Twa, Nie bacząc Twej sprawiedliwości Ziemskiej oddali się marności. Dlategoś lichtarz swój obalił.	Nadchodzi ciemność zła I już okrywa ziemię naszą wszędy. Dlaczego jednak tak się dzieje? Bo już wżdyć, jedno też Wielcy jak i mali Sprawiedliwości twej Nie bacząc nic a wcale Obowiązków swoich krześcijańskich zbyli, Zgasiłeś więc lichtarza swego światło.
5. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Jesu, lass uns auf dich sehen, Dass wir nicht Auf den Sündenwegen gehen. Lass das Licht Deines Worts uns helle scheinen Und dich jederzeit treu meinen.	Jezu spraw, byśmy Cię wciąż patrzyli, I dlatego Po grzechu drogach nie błądzili. Słowa Twego Światło niech jasnym świeci blaskiem. Wytrwania, wiary daj nam laskę.	Jezu, pozwól patrzeć na się Bych my już na drogę grzechu nie trafiali. Światłu zwól słowa Twe rozświecać stale, Bych my Tobie wierni byli.
6. Choral, Violino I e Oboe I/II col Soprano, Violino II e Oboe da caccia coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Beweis dein Macht, Herr Jesu Christ, Der du Herr aller Herren bist; Beschirm dein arme Christenheit, Dass sie dich lob in Ewigkeit.	O Jezu Chryste, moc swą wskaż, Boś Pan nad pany, Królu nasz. Kościoła broń od wszelkich trwóg, By Cię na wieki chwalić mógł.	Moc utrwal swą, o Kryste nasz, Bo Ty jeś Pan, wszytkich Panów Pan. A chroń nas, biednych krześcijan, Bych my Twą cześć śpiwali wciąż.

BWV-7, Christ unser Herr zum Jordan kam
Christ unser Herr zum Jordan kam	Przyszedł nad Jordan Chrystus Pan	Kryst, Pan nasz chrzest w Jordanie brał
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino concertante, Violino I/II, Viola, Continuo
Christ unser Herr zum Jordan kam, nach seines Vaters Willen. von Sanct Johans die Tauffe nam, sein Werck und Ampt zu erfüllen. Da wolt er stifften uns ein Bad, zu waschen uns von Sünden, erseuffen auch den bittern Tod, durch sein selbst Bluth und Wunden. Es galt ein newes Leben.	Przyszedł nad Jordan Chrystus Pan, By wolę Ojca spełnić; Chrztu mu udzielił święty Jan, By mógł swe dzieło pełnić. Kąpiel nam ustanowił tam By grzech nasz był zmywany; A gorzką śmierć utopił sam Przez swoją krew i rany, Dając nam żywot nowy.	Kryst, Pan nasz chrzest w Jordanie brał. A z wolej Oćca swego Jan go święty okrzcił tam By dzieło swe, urząd spełnił. Stanowić tymże czynem chciał Obmycie grzechów naszych, Łagodzić takoż gorzką śmierć Przez swą krew, swoje rany Tym dał nam życie nowe.
2. Aria B, Continuo
Merkt und hört, ihr Menschenkinder, Was Gott selbst die Taufe heißt. Es muss zwar hier Wasser sein, Doch schlecht Wasser nicht allein. Gottes Wort und Gottes Geist Tauft und reiniget die Sünder.	Słuchajcie, zważcie, śmiertelnicy, Jak Bóg sam ustanowił chrzest! Choć musi tutaj woda być, Lecz woda grzechów nie może zmyć; To Duch i Słowo Boże jest, W czym obmyć mogą się grzesznicy.	Zważ a słysz człowieczy rodzie Co chrztem sam nazywa Bóg. W prawdzie w chrzcie woda musi być Lecz nie woda sama przeć. Boże słowo, Boży duch Czyści zło grzeszników.
3. Recitativo T, Continuo
Dies hat Gott klar Mit Worten und mit Bildern dargetan, Am Jordan ließ der Vater offenbar Die Stimme bei der Taufe Christi hören; Er sprach: Dies ist mein lieber Sohn, An diesem hab ich Wohlgefallen, Er ist vom hohen Himmelsthron Der Welt zugut In niedriger Gestalt gekommen Und hat das Fleisch und Blut Der Menschenkinder angenommen; Den nehmet nun als euren Heiland an Und höret seine teuren Lehren!	Jasno to Bóg Dał znać i słowem i obrazem, I każdy Ojca głos usłyszeć mógł. Gdy Jezus chrzczony był w Jordanie; Powiedział: To jest mój syn umiłowany, W Nim mam upodobanie. On z tronu wysokiego Dla świata jest posiany W tak marnej postaci; Przyjmując ludzką krew i ciało, Człekiem się stał ubogim. Wy jako Zbawcę przyjmijcie Go śmiało, Słuchajcie nauk Jego drogich.	Jasno Bóg to nam słowami i obrazem pragnął rzec. Zezwoli Ociec nad Jordanem przeć Swój głos na krzcie Krystusa nam uslyszeć. Tak rzekł: oto jest mój drogi syn I w nim mam swe upodobanie. Z niebiesiech tronu Onże sam na ziemie Wam w postaci podłej jest zesłany. A ciało takoż krew Z człeczego rodu przyjął na się Przyjmujcie go, Boć Zbawcą nama jest. Słuchajcie nauk jego cennych.
4. Aria T, Violino concertante I/II, Continuo
Des Vaters Stimme ließ sich hören, Der Sohn, der uns mit Blut erkauft, Ward als ein wahrer Mensch getauft. Der Geist erschien im Bild der Tauben, Damit wir ohne Zweifel glauben, Es habe die Dreifaltigkeit Uns selbst die Taufe zubereit'.	Głos Ojca usłyszeli śmiertelnicy. Syn, przez którego świat odkupiony, Został jako człowiek ochrzczony. Duch się pojawił w kształcie gołębicy, Aby uwierzyć mogli grzesznicy, Że oto Trójca Święta cala Chrzest dla nas zgotowała.	W tym głosie Oćca słyszeć można Iż Syn co krwią odkupia nas Jak zwykły człek ochrzczony był. W gołębia Duch postaci jawion By wnet my wszytcy uwierzyli Że Przenajświętsza Trójca cna Przygotowała nam ten chrzest.
5. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Als Jesus dort nach seinen Leiden Und nach dem Auferstehn Aus dieser Welt zum Vater wollte gehn, Sprach er zu seinen Jüngern: Geht hin in alle Welt und lehret alle Heiden, Wer glaubet und getaufet wird auf Erden, Der soll gerecht und selig werden.	Pan tym ym, jak został umęczony, I jak zmartwychwstał dnia trzeciego, Gdy się udawał do Ojca swego Tak oto rzekł do swoich uczniów: Uczcie narody, idźcie na wszystkie świata strony, A kto uwierzy, kto będzie ochrzczony, Będzie sprawiedliwy i błogosławiony.	Gdy Jezus wnet, po mękach swoich I już po zmartwychwstaniu Ze świata tu, do Oćca pójść już pragnął Do uczniów tak powiadał: Do wszytki idźcie świat I uczcie wszytki ludy. Kto krzczony i na świecie wierzy Szczęśliwy i zbawiony będzie.
6. Aria A, Oboe d'amore I/II e Violino I all' unisono, Violino II, Viola, Continuo
Menschen, glaubt doch dieser Gnade, Dass ihr nicht in Sünden sterbt, Noch im Höllenpfuhl verderbt! Menschenwerk und -heiligkeit Gilt vor Gott zu keiner Zeit. Sünden sind uns angeboren, Wir sind von Natur verloren; Glaub und Taufe macht sie rein, Dass sie nicht verdammlich sein.	Uwierzcie, ludzie w dary tej łaski, Byście w grzechu nie zginęli, Byście w piekle nie cierpieli. Ludzkiej świętości i chwały blaski Niczym są w oczach Boga. Grzechem jesteśmy obarczeni, I już z natury swej zgubieni, Lecz poprzez wiarę i przez chrzest Czysty, zbawiony człowiek jest.	Wierzaj ludu łasce onej By Was grzechu nie tkła śmierć Tkwiących wśród piekielnych błot. Ludzkie dzieło, chwały blask Bogu niczym zawżdy są. Grzechy nam zaś przyrodzone My z natury wżdyć zgubieni Chrzest i wiara czyści nas Potępienia gubi ślad.
7. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Das Aug allein das Wasser sieht, Wie Menschen Wasser gießen, Der Glaub allein die Kraft versteht Des Blutes Jesu Christi, Und ist für ihm ein rote Flut Von Christi Blut gefärbet, Die allen Schaden heilet gut Von Adam her geerbet, Auch von uns selbst begangen.	Wodę jedynie okiem swym Widzisz, gdy ta jest lana, Lecz tylko wiara dostrzeże w tym Moc krwi Chrystusa Pana. I jest dla wiary woda ta Krwią Pana zabarwiona; Zmyta nią będzie wina zła, Co była popełniona Przez was i przez Adama.	Wżdyć oko wodę widzi Gdy ją ludzie nalewają, Lecz tylko wiara siłę zna Krwi Pana Jezukrysta. Dla wiary strugą ona jest W czerwonym swym kolorze. Ta wszytko zło umywa wnet, Adama owej winy, Której też winni jeśmy.

BWV-8, Liebster Gott, wenn werd ich sterben?
Liebster Gott, wenn werd ich sterben?	Kiedy dzień zgonu mojego?	Boże mój, kiegdych ach umrę?
1. Coro, Corno col Soprano, Flauto traverso, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Liebster Gott, wenn werd ich sterben? Meine Zeit läuft immer hin, Und des alten Adams Erben, Unter denen ich auch bin, Haben dies zum Vaterteil, Dass sie eine kleine Weil Arm und elend sein auf Erden Und denn selber Erde werden.	Kiedy dzień zgonu mojego? Przecież życie krótko trwa. Dzieci Adama starego, Pośród których jestem ja, Taki muszą dzielić los, Że są tutaj krótki czas; W nędzy żyją tu na ziemi, Nim śmierć w ziemię ich zamieni.	Boże mój, kiegdych ach umrę? Mija przecież już mój czas, A dziedzictwo Jadamowe, Które moim takoż jest Spadek ten że w sobie ma Że maluczka chwilą łez Biedy, nędzy jest na świecie Tejże koniec śmierci mamy.
2. Aria T, Oboe d'amore, Continuo
Was willst du dich, mein Geist, entsetzen, Wenn meine letzte Stunde schlägt? Mein Leib neigt täglich sich zur Erden, Und da muss seine Ruhstatt werden, Wohin man so viel tausend trägt.	Cóż, o mój duchu, cię przerazić może, Kiedy ostatnia godzina wybije? Ciało me co dzień się ku ziemi skłania - Miejsca wiecznego spoczywania, Która tysiące takich ciał już kryje.	O dusza ma odsieczy patrzysz. Gdy bije mej godziny kres, Me ciało chyli sie ku ziemi I tamże ono spocząć musi Z tysiącem innych co tam już są.
3. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
Zwar fühlt mein schwaches Herz Furcht, Sorge, Schmerz: Wo wird mein Leib die Ruhe finden? Wer wird die Seele doch Vom aufgelegten Sündenjoch Befreien und entbinden? Das Meine wird zerstreut, Und wohin werden meine Lieben In ihrer Traurigkeit Zertrennt, vertrieben?	Serce me wstrząsane drżeniem, Pełne trosk, obaw, katuszy: Gdzie znajdzie ciało schronienie? Któż da wolność mojej duszy? Kto jarzmo grzechu mi odwiąże, Które tak bardzo mi już ciąży? Co moje, będzie rozsypane. A dokąd moje miłości, W swojej żałości, Będą zesłane?	To czuje serce me: Strach, troskę, ból, Gdzież ciało me wypoczynek najdzie? Któż dusze biedną mą Z nagromadzonych grzechów jarzm Uwolni i wyzwoli? Co moje pierzchnie wnet, A więc gdzie wszytcy mili moi W żałośni, biedzie swej ów ból zostawią?
4. Aria B, Flauto traverso, Violino I/II, Viola, Continuo
Doch weichet, ihr tollen, vergeblichen Sorgen! Mich rufet mein Jesus, wer sollte nicht gehn? Nichts, was mir gefällt, Besitzet die Welt. Erscheine mir, seliger, fröhlicher Morgen, Verkläret und herrlich vor Jesu zu stehn.	Odejdźcie już troski, płonne i szalone! Mnie woła mój Jezus, więc miałbym się bać? Nic, czemum rad, Nie posiada świat. Przyjdź już poranku, kiedy przemieniony, Wspaniały będę przed Jezusem stać.	Pierzchajcie szalone daremne kłopota, Bo wola mnie Jezus. Któż nie szedł by z nim? Nic na świecie tym lubego nie masz przeć. Pojawiaj się proszę cie ranku wesoły Bym świetnie, promiennie Przed Krystem się stawił!
5. Recitativo S, Continuo
Behalte nur, o Welt, das Meine! Du nimmst ja selbst mein Fleisch und mein Gebeine, So nimm auch meine Armut hin; Genug, dass mir aus Gottes Überfluss Das höchste Gut noch werden muss, Genug, dass ich dort reich und selig bin. Was aber ist von mir zu erben, Als meines Gottes Vatertreu? Die wird ja alle Morgen neu Und kann nicht sterben.	Zachowaj sobie, co moje, świecie! Ciało i kości me bierzesz przecie. Weź także nędzę moją sam! Wystarczy mi Twa szczodrość, Boże, Co skarbem jedynym być mi może. Wystarczy, że bogaty będę tam. A cóż przypadnie mi w udziale, Jak nie wierność mego Pana? Co jest nowa każdego rana. Która nie umiera wcale?	Zatrzymaj więc co me o świecie, Boć tylko mi ciało i szkielet bierzesz. Lecz bierz i biedę moja wraz Bo dość i z Bożej obfitości łask Na wyższe dobro sięgnie mnie. Bo dość, że ja tam możnym, błogim będę. Po sobie zasię cóż ostawię Prócz wiary Bożej, wiecznej mej Co każdym rankiem nowym jest nieśmiertelną.
6. Choral, Violino I e Flauto traverso in octava e Oboe d'amore I e Corno col Soprano, Violino II e Oboe d'amore II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Herrscher über Tod und Leben, Mach einmal mein Ende gut, Lehre mich den Geist aufgeben Mit recht wohlgefasstem Mut. Hilf, dass ich ein ehrlich Grab Neben frommen Christen hab Und auch endlich in der Erde Nimmermehr zuschanden werde!	Życia oraz śmierci, Panie, I konania uczyć chciej. Daj mi dobre umieranie, Co nie strwoży duszy mej. Pomóż, abym ja swój grób Pośród chrześcijan znaleźć mógł, I by w ziemi moje ciało W cnym pokoju spoczywało.	Panie życia, śmierci takoż Koniec życia dobry daj. Naucz mnie zasilać ducha. Męstwem dzielnym proszę Cię Daj bych potem prawy grób Blisko innych krześcijan miał I bym nigdy w tejże ziemi Jam zbezczeszczon nigdy nie był.

BWV-9, Es ist das Heil uns kommen her
Es ist das Heil uns kommen her	Bóg dał zbawienie w łaski czas	Zbawienie nam zesłane jest
1. Coro, Flauto traverso, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Es ist das Heil uns kommen her Von Gnad und lauter Güte. Die Werk, die helfen nimmermehr, Sie mögen nicht behüten. Der Glaub sieht Jesum Christum an, Der hat g'nug für uns all getan, Er ist der Mittler worden.	Bóg dał zbawienie w łaski czas Z ogromnej swej miłości; Uczynki zaś nie mogą nas Wieść do sprawiedliwości. Wzrok na Jezusa wiara śle, Co zbawić nas od grzechu chce, Jest naszym Pośrednikiem.	Zbawienie nam zesłane jest Z dobroci, łaski szczyrej. Uczynki nigdy pomóc nam, Ni bronić nas nie mogą. Bo wiarą widzian Chrystus jest, Co dość przeciw wszytkim czynił nam Tasz naszym pośrednikiem.
2. Recitativo B, Continuo
Gott gab uns ein Gesetz, doch waren wir zu schwach, Dass wir es hätten halten können. Wir gingen nur den Sünden nach, Kein Mensch war fromm zu nennen; Der Geist blieb an dem Fleische kleben Und wagte nicht zu widerstreben. Wir sollten im Gesetze gehn Und dort als wie in einem Spiegel sehn, Wie unsere Natur unartig sei; Und dennoch blieben wir dabei. Aus eigner Kraft war niemand fähig, Der Sünden Unart zu verlassen, Er mocht auch alle Kraft zusammenfassen.	Bóg dal nam Prawo, lecz zbrakło sil, By Zakon zachowywać, I każdy człowiek w grzechu tkwił, Nie mógł pobożnym się nazywać. Duch był więziony przez ciało mdłe I nie śmiał mu sprzeciwić się. Prawa mieliśmy przestrzegać, W jego lustrze zaś dostrzegać Jak jest zepsuta nasza natura. Lecz każdy w swym grzechu został był I nie mógł nikt z swych własnych sil Porzucić grzechu, w którym trwał, Chociażby bardzo tego chciał.	Bóg dał nam zakon swój Lecz słabi jeśmy przecz By ono prawo wiernie trzymać, Idziemy toś w grzechu ślad, Człek żaden nie jest zbożny, Bo duch do ciała przywiązany Opierać się odwagi nie ma. Mieliśmy przeć przestrzegać praw A w nim jak w lustrze widać przecie Jak zepsowana jest natura w nas. Mimo to tkwimy w niej bez zmian. Nie zdolen nikt w swej woli własnej Porzucić grzechów brudnych swoich Chociażby wszytkich sił używał na to.
3. Aria T, Violino solo, Continuo
Wir waren schon zu tief gesunken, Der Abgrund schluckt uns völlig ein, Die Tiefe drohte schon den Tod, Und dennoch konnt in solcher Not Uns keine Hand behülflich sein.	Zbyt bardzośmy zapadli w głębię, Otchłań połknęła całkiem nas. I chociaż śmierć już nam groziła, To ręka żadna nie mogła była Być nam podana w trwogi czas.	W przepastnej głębi poniżeni, Gdzie otchłań już połyka nas, Topieli grozi wszak nam śmierć, A przecież nikt już w biedzie tej swej ręki podać nam może.
4. Recitativo B, Continuo
Doch musste das Gesetz erfüllet werden; Deswegen kam das Heil der Erden, Des Höchsten Sohn, der hat es selbst erfüllt Und seines Vaters Zorn gestillt. Durch sein unschuldig Sterben Ließ er uns Hülf erwerben. Wer nun demselben traut, Wer auf sein Leiden baut, Der gehet nicht verloren. Der Himmel ist für den erkoren, Der wahren Glauben mit sich bringt Und fest um Jesu Arme schlingt.	Lecz Prawo musiało być wypełnione. Przyszedł więc Zbawca na tę stronę, Sam spełnił Zakon, Syn Najwyższego I tak ugasił gniew Ojca Swego. I przez swój niewinny zgon Wieczną pomoc dal nam On. A kto powierzy Jemu się. Na Jego męce budować chce, Ten nie będzie wszak zgubiony: Ten do Raju przeznaczony, Czyja wiara niezachwiana, Kto za rękę trzyma Pana.	Lecz przecie prawo musi być spełnione. Wiec ziemi tej zbawienie dane I Boży Syn, On sam przecz spełnił je, I Oćca swego zażegł gniew. Prze Jego śmierć niewinną Ostawił nama pomoc, A kto zawierzy mu, Ufanie w męce ma Nie zginie nigdy juże. Niebiosa temuż przeznaczone A szczerej wiary pełen sił Jezusa dłoni trzyma się.
5. Aria (Duetto) S A, Flauto traverso, Oboe d'amore, Continuo
Herr, du siehst statt guter Werke Auf des Herzens Glaubensstärke, Nur den Glauben nimmst du an. Nur der Glaube macht gerecht, Alles andre scheint zu schlecht, Als dass es uns helfen kann.	Zamiast na uczynki, Panie, Patrzysz Ty na zaufanie. Tylko wiarę przyjmiesz sam. Tylko wiara da zbawienie. Reszta jest na zatracenie I nie może pomóc nam.	Czy co widzisz miast uczynków Wiary serca samej siła, Wszak wyznawców przyjąć chcesz. Tylko wiara prawą jest Wszystko inne marne zaś By nam pomoc mogło nieść.
6. Recitativo B, Continuo
Wenn wir die Sünd aus dem Gesetz erkennen, So schlägt es das Gewissen nieder; Doch ist das unser Trost zu nennen, Dass wir im Evangelio Gleich wieder froh Und freudig werden: Dies stärket unsern Glauben wieder. Drauf hoffen wir der Zeit, Die Gottes Gütigkeit Uns zugesaget hat, Doch aber auch aus weisem Rat Die Stunden uns verschwiegen. Jedoch, wir lassen uns begnügen, Er weiß es, wenn es nötig ist, Und brauchet keine List An uns; wir dürfen auf ihn bauen Und ihm allein vertrauen.	Choć Zakon daje poznać nam nasze grzechy To gnębi sumienie stare. Lecz w tym źródło jest pociechy, Że Dobra Nowina, To dla nas przyczyna Wesela wielkiego. Co znów wzmacnia naszą wiarę. Stąd w nadziei na czas czekamy, Co przez dobroć Jego Jest nam obiecany. Nawet gdy z Bożej mądrości Godziny tej nie znamy. Pozostajemy w ufności, Że Pan wie, co kiedy śle I podstępem brzydzi się. Na Nim budować możemy. Na Nim się nie zawiedziemy.	Gdy grzech już prawem danym rozpoznany Upada wżdyć sumienie nasze. Pociecha wszakże płynie z tego Iż przecież z ewangelią Znów radość wnet i pokój wraca. Ona także wzmacnia wiarę naszą. W nadziei na ów czas, Co dobroć Boża nam przyrzekła przecie Lecz z mądrości Jego czasu ów tajny jest, Godziny my nie znamy. Niemniej w ufności trwamy przecie Bo On sam chwilę dobrą zna Podstępy obce mu są przeć Polegać na nim mamy I ufać tylko jemu.
7. Choral, Violino I e Flauto traverso in octava e Oboe d'amore col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ob sichs anließ, als wollt er nicht, Lass dich es nicht erschrecken; Denn wo er ist am besten mit, Da will ers nicht entdecken. Sein Wort lass dir gewisser sein, Und ob dein Herz spräch lauter Nein, So lass doch dir nicht grauen.	Choć czasem tobie zdaje się, Że Bóg ci pomóc nie chce, Niech serce twe nie trwoży się, On pomoc śle, gdy zechce; Więc wierzyć Jego Słowu chciej I wbrew wszystkiemu pewność miej, Że Bóg cię nie zawiedzie.	Gdy dzieje się wbrew Bogu coś To wnet się nie przerażaj, Bo tam gdzie on jest z Tobą wraz Tam grzechu nie obnaży. Bo słowo jego ważkie jest I choć Twe serce mówi nie, Nie lękaj się już wcale.

BWV-11, Lobet Gott in seinen Reichen
Lobet Gott in seinen Reichen	Boga w Mocy wychwalajcie	Sławion Bóg w swych wspaniałościach (Oratorium na Wniebowstąpienie)
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Lobet Gott in seinen Reichen, Preiset ihn in seinen Ehren, Rühmet ihn in seiner Pracht; Sucht sein Lob recht zu vergleichen, Wenn ihr mit gesamten Chören Ihm ein Lied zu Ehren macht!	Boga w Mocy wychwalajcie, Uwielbiajcie w nimbie chwały. Wysławiajcie w majestacie! Cześć należną mu oddajcie, Kiedy waszym chórem całym Pieśń pochwalną Mu śpiewacie!	Sławion Bóg w swych wspaniałościach, Cześć więc jego wychwalajmy I majestat tegoż wraz. Cześć mu jego prawie głoście I z chórami wszytcy razem Pieśnią hołd składacie mu.
2. Recitativo T, Continuo
Der Herr Jesus hub seine Hände auf und segnete seine Jünger, und es geschah, da er sie segnete, schied er von ihnen.	„A Jezus podniósłszy ręce swoje, błogosławił ich. I stało się, gdy ich błogosławił, że rozstał się z nimi."	A Pan Jezus, podniósłszy ręce swe błogosławił im, I stało się gdy błogosławił Rozstał się z nimi.
3. Recitativo B, Flauto traverso I/II, Continuo
Ach, Jesu, ist dein Abschied schon so nah? Ach, ist denn schon die Stunde da, Da wir dich von uns lassen sollen? Ach, siehe, wie die heißen Tränen Von unsern blassen Wangen rollen, Wie wir uns nach dir sehnen, Wie uns fast aller Trost gebricht. Ach, weiche doch noch nicht!	Ach Jezu, czy tak już blisko odejście Twe? Czy już godzina zbliża się, W której czeka nas rozstanie? Ach, zobacz, jak gorące nasze łzy - Po bladych policzkach płyną ich strumienie - Jak tęsknić będziemy my, Gdy znika nasze pocieszenie. Ach, nie odchodź jeszcze, Panie!	Ach Jezu, czy odejście Twe jest tuż? Ach, czy godziny tej już nadszedł czas Że opuścić nas Ci trzeba? Ach, zobacz, łzy gorąc płyną Bo bladych licach naszych smutnych. Jak tęskno nam za Tobą przecie. Jak pocieszenie ginie nam Ach bądź, ostań nam.
4. Aria A, Violini all' unisono, Continuo
Ach, bleibe doch, mein liebstes Leben, Ach, fliehe nicht so bald von mir! Dein Abschied und dein frühes Scheiden Bringt mir das allergrößte Leiden, Ach ja, so bleibe doch noch hier; Sonst werd ich ganz von Schmerz umgeben.	Ach, zostań ze mną, moje Zycie, Ach, chwilę jeszcze nie uciekaj! Bo to przedwczesne pożegnanie Nieznośne sprawia mi cierpienie. Ach, z Twym odejściem jeszcze zwlekaj, Bo w żalu utonie moje życie.	Ach, ostań przeć me życie miłe Ach, nie oddalaj się już precz Rozstanie z Tobą, pożegnanie w cierpienie wielkie mnie wprowadza. Ach tak, więc ostań nama jeszcze Bo ból ogarnia mnie już całkiem.
5. Recitativo T, Continuo
Und ward aufgehaben zusehends und fuhr auf gen Himmel, eine Wolke nahm ihn weg vor ihren Augen, und er sitzet zur rechten Hand Gottes.	„I na ich oczach został uniesiony w górę do nieba i obłok wziął go sprzed ich oczu i zasiada po prawicy Boga."	A gdy pilnie patrzyli za nim idącym do nieba Obłok wziął go z przed oczu ich. I siedzi na Prawicy Bożej.
6. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Nun lieget alles unter dir, Dich selbst nur ausgenommen; Die Engel müssen für und für Dir aufzuwarten kommen. Die Fürsten stehn auch auf der Bahn Und sind dir willig untertan; Luft, Wasser, Feuer, Erden Muss dir zu Dienste werden.	Tyś ponad światem, świat jest Twój, Wszystko Cię słucha, Boże. I służy Ci aniołów rój, Zawsze, o każdej porze. Władcy świata, ziemi tej Też posłuszni woli Twej. Cztery żywioły, Panie, Są na Twe rozkazanie.	Już wszystko niżej Ciebie jest Wyjąwszy Twej osoby. Anieli muszą już i tuż Przy Tobie warty stawać. Książęta takoś wstają wraz, Poddani Tobie chętnie są. Wiatr, woda, ogień, ziemia Już Tobie służyć będą.
7a. Recitativo T B, Continuo
Evangelist, zwei Männer in weißen Kleidern Tenor Und da sie ihm nachsahen gen Himmel fahren, siehe, da stunden bei ihnen zwei Männer in weißen Kleidern, welche auch sagten: beide Ihr Männer von Galiläa, was stehet ihr und sehet gen Himmels Dieser Jesus, welcher von euch ist aufgenommen gen Himmel, wird kommen, wie ihr ihn gesehen habt gen Himmel fahren.	Tenor „A gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy nich i rzekli:" Oba głosy „Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba."	Tenor: A gdy pilnie patrzyli za nim idącym do nieba Oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białych szatach, którzy też rzekli: Duet: Mężowie Galilejscy, czemu stoicie patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba Tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.
7b. Recitativo A, Flauto traverso I/II, Continuo
Ach ja! so komme bald zurück: Tilg einst mein trauriges Gebärden, Sonst wird mir jeder Augenblick Verhaßt und Jahren ähnlich werden.	Ach tak! Więc powróć rychło, Panie, I odmień gesty me żałosne. Inaczej dzień się rokiem stanie Długim i pustym tak nieznośnie.	Ach tak, więc szybko nama wróć I zetrzyj smutne lica moje. Jezu, Twojej łaski spojrzeń Trwale pragnąć trzeba mi.
7c. Recitativo T, Continuo
Evangelist Sie aber beteten ihn an, wandten um gen Jerusalem von dem Berge, der da heißet der Ölberg, welcher ist nahe bei Jerusalem und liegt einen Sabbater-Weg davon, und sie kehreten wieder gen Jerusalem mit großer Freude.	„A oni pomodliwszy się do Niego, zwrócili się w stronę Jerozolimy z Góry, zwanej Oliwną, która leży w pobliżu Jerozolimy w odległości drogi na jeden sabat, i wrócili do Jerozolimy z wielką radością."	Ewangelista A oni złożywszy pokłon tedy się wrócili do Jeruzalem od góry którą zowią Oliwną, która jest blisko Jeruzalem mając drogę szabatu. I wrócili do Jeruzalem z weselem wielkim.
8. Aria S, Flauto traverso I/II, Oboe I e Violini e Viola all' unisono
Jesu, deine Gnadenblicke Kann ich doch beständig sehn. Deine Liebe bleibt zurücke, Dass ich mich hier in der Zeit An der künftgen Herrlichkeit Schon voraus im Geist erquicke, Wenn wir einst dort vor dir stehn.	Dobry Jezu, dostrzec mogę Stale ślady Twojej łaski. Twoja miłość tu została, By się dusza pokrzepiała Twoją chwałą, Panie nasz, Nim w ostatnią ruszy drogę, By Cię ujrzeć twarzą w twarz.	Jezu, Twojej łaski spojrzeń trwale pragnąć trzeba mi. Twoja miłość tu zostawa Abym tutaj w prawy czas Chwałą Twoją krzepił się, Duszę moją nią ożywiał Zanim stanę przed Tobą.
9. Choral, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wenn soll es doch geschehen, Wenn kömmt die liebe Zeit, Dass ich ihn werde sehen, In seiner Herrlichkeit? Du Tag, wenn wirst du sein, Dass wir den Heiland grüßen, Dass wir den Heiland küssen? Komm, stelle dich doch ein!	Ach, kiedy to się stanie, Kiedy tę chwilę dasz, Że Ciebie będę, Panie, Oglądać twarzą w twarz? Kiedy nadejdziesz dniu, Że Zbawcę ucałuję, Że w Nim się uraduję? Przyjdź do mnie rychło tu!	A kiedy to się stanie Kiedy tę chwilę dasz Że Ciebie będę Panie Oglądać twarzą w twarz Kiedy nadejdziesz dniu Że Zbawce ucałuję, Że w nim się uraduję. Przyjdź do mnie rychło tu.

BWV-12, Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen
Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen	Płacze, jęki, troski, lęki	Płacz i żale
1. Sinfonia, Oboe, Violino I/II, Viola I/II, Continuo, Fagotto

2. Coro, Violino I/II, Viola I/II, Continuo, Fagotto
Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen, Angst und Not Sind der Christen Tränenbrot, Die das Zeichen Jesu tragen.	Płacze, jęki. Troski, lęki, Bóle, męki Ci za chleb powszedni mają, Co do Pana się przyznają.	Płacz i żale, Troski strachy, Nędzy lęk, To chrześcijań gorzki chleb Co Jezusa znak dźwigają.
3. Recitativo A, Violino I/II, Viola I/II, Continuo, Fagotto
Wir müssen durch viel Trübsal in das Reich Gottes eingehen.	„Musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego."	Przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego.
4. Aria A, Oboe, Continuo
Kreuz und Krone sind verbunden, Kampf und Kleinod sind vereint. Christen haben alle Stunden Ihre Qual und ihren Feind, Doch ihr Trost sind Christi Wunden.	Krzyż z koroną jest związany A ze skarbem gorzki bój. Chrześcijanom dobrze znany Wieczny wróg, i ból, i znój, Lecz pociechą Pana rany.	Krzyż z koroną są złączone, Bój z trofeum tworzy splot. Mają zawsze krześcijanie Udręk wrogich godzin moc, Lecz ich krzepią rany Krysta.
5. Aria B, Violino I/II, Continuo
Ich folge Christo nach, Von ihm will ich nicht lassen Im Wohl und Ungemach, Im Leben und Erblassen. Ich küsse Christi Schmach, Ich will sein Kreuz umfassen. Ich folge Christo nach, Von ihm will ich nicht lassen.	Za Chrystusem postępuję. Nie porzucę Pana nigdy. Jako w biedzie tak w dostatku, W życiu oraz dni ostatku Ja Chrystusa krzyż całuję, Płaczę hańby Jego, krzywdy. Za Chrystusem postępuję, Nie porzucę Pana nigdy.	W Chrystusa idę ślad. Którego nie porzucę W niedobry, dobry czas Tak życie, jak i zmierzch. W Chrystusa idę ślad, Którego nie porzucę.
6. Aria T, Tromba, Continuo
Sei getreu, alle Pein Wird doch nur ein Kleines sein. Nach dem Regen Blüht der Segen, Alles Wetter geht vorbei. Sei getreu, sei getreu!	Wierny bądź, bo każda boleść, Małą zda się i przechodzi. Dopiero, kiedy minie deszcz Błogosławieństwo wschodzi. Miną kiedyś przeciwności. Wierny bądź, trwaj w twej wierności.	Pewnym bądź, Wszytek ból mały jeno winien być, Po ulewie czas pogody, Burzy pora kończy się. Pewnym bądź, pewnym bądź!
7. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Was Gott tut, das ist wohlgetan Dabei will ich verbleiben, Es mag mich auf die rauhe Bahn Not, Tod und Elend treiben, So wird Gott mich Ganz väterlich In seinen Armen halten: Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Przy wierze tej zostawam. Choć każe iść przez szorstki szlak, Odrazić się nie dawam. Do Ojca rąk Uciekam z mąk, A On mnie w nich piastuje; Niech wszystkim On kieruje.	Co Bóg da, zawszeć dobre jest. I przy tym pragnę stać. Gdy na bezdroża trafię złe A nędza śmierć mnie najdzie. Bóg wezwie mnie w ojcowską piecz, W ramiona swoje święte. On władcą mi jedyny.

BWV-13, Meine Seufzer, meine Tränen
Meine Seufzer, meine Tränen	Me westchnienia i łzy moje	Me westchnienie i łzy moje
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Aria T, Flauto dolce I/II, Oboe da caccia, Continuo
Meine Seufzer, meine Tränen Können nicht zu zählen sein. Wenn sich täglich Wehmut findet Und der Jammer nicht verschwindet, Ach! so muss uns diese Pein Schon den Weg zum Tode bahnen.	Me westchnienia i łzy moje Są już dziś nie do zliczenia. Co dzień smutek się znajduje, Troska mnie nie odstępuje. Ach! Już muszą te cierpienia Otwierać śmierci podwoje.	Me westchnienia i łzy moje Niezliczone przecież są. Gdy codziennie żałość skwirczy A niedola nie przemija A to musi tenże ból musi Kłaść na drogę śmierci torem.
2. Recitativo A, Continuo
Mein liebster Gott lässt mich annoch Vergebens rufen und mir in meinem Weinen Noch keinen Trost erscheinen. Die Stunde lässet sich zwar wohl von ferne sehen, Allein ich muss doch noch vergebens flehen.	Mój Bóg najmilszy pozwala mi Bym prosił nadaremnie. A choć me oczy pełne łez, On z pocieszeniem zwleka. I nawet jeśli kres Widać już z daleka, To wciąż daremne jest moje błaganie.	Najdroższy Bóg mi wciąż Pozwala wołać darmo A w łzach i w płaczu moim Pociechy żadnej nie masz. Mój kres pozwala się z oddali widzieć jeno, Tak więc daremnie błagać nadal muszę.
3. Choral A, Flauto dolce I/II e Oboe da caccia coll' Alto, Violino I/II, Viola, Continuo
Der GOtt / der mir hat versprochen seinen Beystand jederzeit / der lässt sich verge= bens suchen itzt in meiner Traurigkeit. Ach ! will er denn für / und für grausam zür= nen über mir ? kan und will er sich der Armen itzt nich / wie vorhin / erbarmen ?	Bóg, co pieczę swą nade mną Mieć obiecał zawżdy wszak, Szukać siebie nadaremno Każe, kiedym smutny tak. Czyż On bez ustanku chce Gniew objawiać wobec mnie? Czy nie chce Bóg, czy nie może Zmiłować się w smutku porze?	Mój Bóg co mi przyrzekł zasię Swoją pomoc w każdy czas Pozwala się darmo szukać. Ninie przecie smutku mym, Ach, chce onże wżdy, a wżdy Srogą na mnie gniewać się? Nie udzieli mi biednemu Jako pierwej swej litości?
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
4. Recitativo S, Continuo
Mein Kummer nimmet zu Und raubt mir alle Ruh, Mein Jammerkrug ist ganz mit Tränen angefüllet, Und diese Not wird nicht gestillet, So mich ganz unempfindlich macht. Der Sorgen Kummernacht Drückt mein beklemmtes Herz darnieder, Drum sing ich lauter Jammerlieder. Doch, Seele, nein, Sei nur getrost in deiner Pein: Gott kann den Wermutsaft gar leicht in Freudenwein verkehren Und dir alsdenn viel tausend Lust gewähren.	Cierpienia rzeka wzbiera, I spokój mi odbiera, A kielich żałości jest Już pełen łez. Nie chce ten ból uciszyć się, I odrętwiałym czyni mnie. Cierpień ciemności nieprzeniknione W otchłań strącają serce strwożone, Więc śpiewam smutku pieśni płaczące. Lecz duszo, nie! Bądź pocieszona w twojej żałości: Bóg napój piołunowy chce Zamienić kiedyś w wino radości. Rozkoszy tobie sprawić tysiące.	Ma troska zwiększa się I burzy spokój mi, Żałości mojej dzban Już łzami napełniony, A bieda owa nie ustąpi Aż bez uczucia zwali mnie. Trosk srogich, zmartwień moc Przenika moje ściśnięte serce Więc śpiwam głośno lamentacje. Lecz duszo nie! Toć pociesz się w ów bólu czas, Bóg może gorycz tę W wiesiela wino łacno zmienić A takoż ci tysięcy uciech sprawić.
5. Aria B, Violino solo, Flauto dolce I/II, Continuo
Ächzen und erbärmlich Weinen Hilft der Sorgen Krankheit nicht; Aber wer gen Himmel siehet Und sich da um Trost bemühet, Dem kann leicht ein Freudenlicht In der Trauerbrust erscheinen.	Płacz, biadania i żałości Nie pomogą nic w boleści; Kto ku niebu wzrok kieruje, Stąd pociechy oczekuje, Takiemu światło radości W piersi żałosnej zagości.	Jęków stęk, żałości płacze, Na nic smutkom zdarzą się, Ten co jednak nieba patrza, A pociechy w nimże szuka Łacno światło najdzie tam Co mu smutek w radość zmieni.
6. Choral, Flauto dolce I/II e Oboe e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
So sei nun, Seele, deine Und traue dem alleine, Der dich erschaffen hat; Es gehe, wie es gehe, Dein Vater in der Höhe, Der weiß zu allen Sachen Rat.	Stworzycielowi swemu, Zaufaj już samemu I w Niego mocno wierz! Bo w szczęściu, jaki w biedzie Doradcą Twoim będzie, Wszak Jego się dziecięciem zwiesz!	Więc bądź o duszo sobą A ufaj jeno temu Co ciebie stworzył przeć. Niech dzieje się jak dzieje Twój ociec z wysokości Nad wszystko radę swoje ma.

BWV-14, Wär Gott nicht mit uns diese Zeit
Wär Gott nicht mit uns diese Zeit	Gdyby nie stał był przy nas Bóg	Kiedy Bóg w ten czas nie stał nam
1. Coro, Corno da caccia e Oboe I/II all' unisono, Violino I/II, Viola, Continuo
Wär Gott nicht mit uns diese Zeit, So soll Israel sagen, Wär Gott nicht mit uns diese Zeit, Wir hätten müssen verzagen, Die so ein armes Häuflein sind, Veracht' von so viel Menschenkind, Die an uns setzen alle.	Gdyby nie stał był przy nas Bóg - Izrael niech tak powie - Gdyby nie stal był przy nas Bóg, Nadziei zbyłby człowiek, Bośmy gromadką małą wszak, Którą we wzgardzie ma ten świat, Co na nas chce nastawać.	Kiedy Bóg w ten czas nie stał nam Izrael rzekać winien, Kiedy Bóg w ten czas nie stał nam Nadziei byśmy się zbyli. Maluczko nas tam było przeć Wgardzonych od ćmy, gęstwy chord Na nas się gotujących.
2. Aria S, Corno da caccia, Violino I/II, Viola, Continuo
Unsre Stärke heißt zu schwach, Unserm Feind zu widerstehen. Stünd uns nicht der Höchste bei, Würd uns ihre Tyrannei Bald bis an das Leben gehen.	Nasza siła jest zbyt słaba, By się wrogom przeciwstawić. Gdyby nie stał przy nas Bóg, Prędko mógłby groźny wróg Nawet życia nas pozbawić	Siły nasze są przeć mdłe By się wrogom przeciwstawić. Gdyby nas nie wspierał Bóg Ich tyraństwo by nas wnet W życiu naszym wszak dopadło.
3. Recitativo T, Continuo
Ja, hätt es Gott nur zugegeben, Wir wären längst nicht mehr am Leben, Sie rissen uns aus Rachgier hin, So zornig ist auf uns ihr Sinn. Es hätt uns ihre Wut Wie eine wilde Flut Und als beschäumte Wasser überschwemmet, Und niemand hätte die Gewalt gehemmet.	Gdyby tylko Bóg się zgodził, Śmierci cios by w nas ugodził; Wrogowie by nas porwali, Tak gniewu są pełni cali. Byłyby wszak ich złości Jak powódź we wściekłości; Której spieniona woda już by nas zalała, I żadna ludzka siła by jej nie wstrzymała.	Tak, gdyby Bóg nie przyszedł w sukurs Nas nie było by wśród żywych przecie. Mściwości swej nas dopaść chcą, Przeciwko nam ich zamiar, gniew. Już sięga nas ich złość, Jak dzika woda rwie, Zburzonym falą równa nas pochłania, A nikt nie zdolen gwałtu tego wścięgać.
4. Aria B, Oboe I/II, Continuo
Gott, bei deinem starken Schützen Sind wir vor den Feinden frei. Wenn sie sich als wilde Wellen Uns aus Grimm entgegenstellen, Stehn uns deine Hände bei.	Wolniśmy już ode wrogów, Gdy sam Bóg jest nam obroną. Bo gdy jako dzikie fale Uderzają w groźnym szale. To nas dłonie Twoje chronią.	Ach, z pomocą Bożą, Twoją Od hord wrogich wolni my. Gdyż jak fale dzikie znowu, W furii swojej nas dopadną Znana będzie ręka Twa.
5. Choral, Corno da caccia e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Gott Lob und Dank, der nicht zugab, Dass ihr Schlund uns möcht fangen. Wie ein Vogel des Stricks kömmt ab, Ist unsre Seel entgangen: Strick ist entzwei, und wir sind frei; Des Herren Name steht uns bei, Des Gottes Himmels und Erden.	Chwała Bogu, który nie chce, Aby grzech więził człeka. Jak ptak z sieci uwalnia się, Dusza grzechom ucieka. I oto jest porwana sieć, Abyśmy wolność mogli mieć; Z nami jest Imię Pana.	Cześć Bogu, dank, że ustrzegł nas Od kłów złych, szczęch ich srogich. Niczym ptaszek, co sieci zbył Wymknęła się przeć dusza. Porwana sieć i wolni my, A imię Pańskie znama jest, I Boże nieba i ziemie.

BWV-16, Herr Gott, dich loben wir
Herr Gott, dich loben wir	Boże, chwalimy Cię!	Tyś Pan, chwalimy Cię.
1. Coro, Corno da caccia col Soprano, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr Gott, dich loben wir, Herr Gott, wir danken dir. Dich, Gott Vater in Ewigkeit, Ehret die Welt weit und breit.	Boże, chwalimy Cię! Panie, wielbimy Cię! Świat cały Twoją chwalą brzmi. I Stwórcę przedwiecznego czci.	Tyś Pan, chwalimy Cię! Tyś Bóg, dank niesiem Ci! Pan, Ojciec nasz wieczny jeść, Chwali Cię wżdyć cały świat. Ciebie Boże wychwalamy!
2. Recitativo B, Continuo
So stimmen wir Bei dieser frohen Zeit Mit heißer Andacht an Und legen dir, O Gott, auf dieses neue Jahr Das erste Herzensopfer dar. Was hast du nicht von Ewigkeit Vor Heil an uns getan, Und was muss unsre Brust Noch jetzt vor Lieb und Treu verspüren! Dein Zion sieht vollkommne Ruh, Es fällt ihm Glück und Segen zu; Der Tempel schallt Von Psaltern und von Harfen, Und unsre Seele wallt, Wenn wir nur Andachtsglut in Herz und Munde führen. O, sollte darum nicht ein neues Lied erklingen Und wir in heißer Liebe singen?	Przeto się modlimy W tym czasie radości Pełni wdzięczności, I przynosimy, Boże, na rok ten nadchodzący Pierwszą ofiarę serc gorących. Czegoś Ty dla nas od wieczności Dobrego nie uczynił, Boże? A czy i dziś serce nie może Odczuwać wiernej Twej miłości? Syjon pokoju widzi dni, Żyje we wszelkiej pomyślności. Twoja świątynia śpiewem brzmi, Psalm oraz harfa wciąż w niej gości. Gorąco raduje się nasza dusza, Gdy żar modlitwy serce porusza. O! Czyż nie powinna Zabrzmieć pieśń nowa? Czyż miłość nie takie podsuwa słowa:	Więc łączym się w wiesiela jenże czas Z modłami tymi tu, A niesiem Ci nasz dar o Boże na ten rok. Ofiarny naszych wszystkich serc. Czegoś Ty nam od wieków przeć nie dałeś by zbawić nas. Co winna nasza pierś Też dziś w miłości wszak odczuwać. Twój Syjon to pokoju raj, Szczęśliwy on i błogi jest, Światynia brzmi psalmami i harfami, A dusze rade są Gdy żar modlitwy w sercach, uciech czują. Czy nie powinno się pieśni nowej wznosić? Tej śpiwać nam z miłości trzeba.
3. Aria B e Coro, Corno da caccia, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Chor Lasst uns jauchzen, lasst uns freuen: Gottes Güt und Treu Bleibet alle Morgen neu. Bass Krönt und segnet seine Hand, Ach so glaubt, dass unser Stand Ewig, ewig glücklich sei.	Chór: Spieszmy więc się w głos radować. Boża wierność wobec nas Jest każdego ranka nowa. Bas: Swą ręką błogosławi nam. Ach! Więc wierzymy, że nasz stan Szczęsny będzie po wieczny czas.	Chór: Wykrzyknijmy naszą radość, Dobroć, wierność Bóg w każdy ranek Dawać przeć. Bas: Sław, błogosław jego dłoń Wierzaj też, że ów nasz stan Wieczny, wiecznie szczęsny jest.
4. Recitativo A, Continuo
Ach treuer Hort, Beschütz auch fernerhin dein wertes Wort, Beschütze Kirch und Schule, So wird dein Reich vermehrt Und Satans arge List gestört; Erhalte nur den Frieden Und die beliebte Ruh, So ist uns schon genug beschieden, Und uns fällt lauter Wohlsein zu. Ach! Gott, du wirst das Land Noch ferner wässern, Du wirst es stets verbessern, Du wirst es selbst mit deiner Hand Und deinem Segen bauen. Wohl uns, wenn wir Dir für und für, Mein Jesus und mein Heil, vertrauen.	Ach! Jezu, ma ostojo, Twe cenne słowo weź w obronę, Ochraniaj kościół i szkołę, Niech Twe Królestwo będzie umocnione, Szatańskie sztuczki zaś zniszczone. Pokój, Panic, chciej zachować, Niechaj zawsze tu panuje, A już będziem Ci dziękować Za byt dobry, w którym żyjem. Ach Boże! Wszak Ty będziesz nam Na pola nasze zsyłać deszcze, Kraj nasz ulepszać ciągle jeszcze. Ty będziesz ręką Twoją sam Mu błogosławił, Panie. Więc dobrze nam. Jeżeli Tobie Okażemy w każdej dobie Zbawco, nasze zaufanie.	Ach skarbie ty, Wierności naszej słowu Twemu strzeż. Kościoła broń i szkoły By władzę szerzyć Twą, Szatana niszczyć podstęp zły. I ostaw pokój jeno, Daj miłej ciszy czas, Bo nas już wszak to zadowoli. Rozmyślność szczęście wszelkie da. O Ty, Ty pola nam obficie zrosisz, Użyźnisz jeszcze bardziej, Uczynisz to swą ręką sam, I błogosławić będziesz. Szczęść nam gdy my do Ciebie, W Tobie swe ufanie mamy.
5. Aria T, Oboe da caccia o Violetta, Continuo
Geliebter Jesu, du allein Sollst meiner Seelen Reichtum sein. Wir wollen dich vor allen Schätzen In unser treues Herze setzen, Ja, wenn das Lebensband zerreißt, Stimmt unser gottvergnügter Geist Noch mit den Lippen sehnlich ein: Geliebter Jesu, du allein Sollst meiner Seelen Reichtum sein.	Kochany Jezu, wszak Ty sam Bądźże bogactwem duszy nam. Przed wszystkie skarby chcemy Cię Położyć, Jezu, w serca swe. Gdy życia nić się rozrywa, Bogu bliski duch zaśpiewa Z wielką tęsknotą te słowa oto: Kochany Jezu, wszak Ty sam Bądźże bogactwem duszy nam.	Najdroższy Jezu, jeno Ty Masz być bogactwem duszy mej. I chcemy Cię przed wszystkie skarby Mieć zawsze wiernych w sercach naszych. Tak, gdy się życia rwie już nić Nam bogobojny szepcze duch, Te skliwe wargi swymi to. Najdroższy Jezu, jeno Ty Masz być bogactwem duszy mej.
6. Choral, Corno da caccia e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II e Viola coll' Alto
All solch dein Güt wir preisen, Vater ins Himmels Thron, Die du uns tust beweisen Durch Christum, deinen Sohn, Und bitten ferner dich, Gib uns ein friedlich Jahre, Vor allem Leid bewahre Und nähr uns mildiglich.	Chwalimy dobro cale, Ojcze, coś w niebie tam, Które tu okazałeś Poprzez Chrystusa nam. Prosimy Cię w ten czas, Daj rok pokoju Twego, Od cierpień uchroń nas, Daj chleba powszedniego!	Uw dar chwalimy wszystek Ojcze co w niebie jeść. Lecz tyś nam go okazał Z Chrystusem synem swym. I prosim Ciebie znów Daj pokój w roku nowym, Od cierpień nasz ochraniach, I szczodrze nas też żyw.

BWV-17, Wer Dank opfert, der preiset mich
Wer Dank opfert, der preiset mich	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci mnie	Kto mi ofiaruję chwałę uczci mnię
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wer Dank opfert, der preiset mich, und das ist der Weg, dass ich ihm zeige das Heil Gottes.	Kto ofiaruje dziękczynienie, czci mnie, A temu, kto nienagannie postępuje, ukażę zbawienie Boże.	Kto mi ofiaruję chwałę uczci mnię. A temu który naprawia drogę swoją Okażę zbawienie Boże.
2. Recitativo A, Continuo
Es muss die ganze Welt ein stummer Zeuge werden Von Gottes hoher Majestät, Luft, Wasser, Firmament und Erden, Wenn ihre Ordnung als in Schnuren geht; Ihn preiset die Natur mit ungezählten Gaben, Die er ihr in den Schoß gelegt, Und was den Odem hegt, Will noch mehr Anteil an ihm haben, Wenn es zu seinem Ruhm so Zung als Fittich regt.	Bo oto cały świat w świadka niemego się zmienia Majestatu Bożego. Chwalą Go powietrze, woda, firmament i ziemia, Gdy praw swych przestrzegają i porządku swego. Natura sławi Go dary niezliczonemi, Które sam Pan przecież w jej położył łono; Większy jeszcze w Nim dział chce mieć Każde stworzenie ziemi, Gdy języki i skrzydła porusza na chwałę Jego nieskończoną.	Świat cały przecież świadkiem niemym majestatu boskiej, najwyższego jest. Ład gwiazd, powietrza, wody, ziemi Wyznaczą sznurem nam się zdaje tak wżdak. Natura chwali go niezliczonymi dary, Które On jej na łono dał. A to co oddech ma Większy chce udział brać w tej chwale Bo do niej składnie je wdyć język, skrzydła też.
3. Aria S, Violino I/II, Continuo
Herr, deine Güte reicht, so weit der Himmel ist, Und deine Wahrheit langt, so weit die Wolken gehen. Wüßt ich gleich sonsten nicht, wie herrlich groß du bist, So könnt ich es gar leicht aus deinen Werken sehen. Wie sollt man dich mit Dank davor nicht stetig preisen? Da du uns willt den Weg des Heils hingegen weisen.	Panie, Twa dobroć sięga tam, gdzie jest nieba kres, A prawda Twa dociera dokąd płyną chmury. Gdybym inaczej nie dowiedział się, jak wielkiś, Boże, jest. To poznałbym Cię po dziełach Twych i po cudach natury. Jakże Cię nie wychwalać, wdzięczności nie okazać, Skoro chcesz w odpowiedzi zbawienia drogę wskazać?	Twa dobroć sięga niebios bram A prawda Twoja chmur dotyka takoż. Gdybym nie wiedział więc, jak wielkim jesteś Ty To mógłby łatwo w twych dziełach to dostrzegać. Nasz dank więc składać Tobie chcemy wszędy, stale, Bo ty zbawienia drogę nama okazywać pragniesz.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
4. Recitativo T, Continuo
Einer aber unter ihnen, da er sahe, dass er gesund worden war, kehrete um und preisete Gott mit lauter Stimme und fiel auf sein Angesicht zu seinen Füßen und dankte ihm, und das war ein Samariter.	Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga. 1 padł na twarz do nóg Jego, dziękując Mu, a był to Samarytanin.	A jeden z nich widząc, że był uzdrowion wrócił się głosem wielkim chwaląc Boga, i padł na oblicze u nóg jego dziękując, a ten był Samarytan.
5. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Welch Übermaß der Güte Schenkst du mir! Doch was gibt mein Gemüte Dir dafür? Herr, ich weiß sonst nichts zu bringen, Als dir Dank und Lob zu singen.	Jakież dobra ogromy Ty zsyłasz mi! A czym ja, zawstydzony, Odpłacę Ci? Nic innego nie mam, Panie, Niż dziękczynne me śpiewanie.	Jak wielki zbytek dobra dajesz mi, Cóż serce moje Tobie daje za nie? Ach, ja nie mam nic dla Ciebie Lecz Ci dank i chwałę śpiewam.
6. Recitativo B, Continuo
Sieh meinen Willen an, ich kenne, was ich bin: Leib, Leben und Verstand, Gesundheit, Kraft und Sinn, Der du mich lässt mit frohem Mund genießen, Sind Ströme deiner Gnad, die du auf mich lässt fließen. Lieb, Fried, Gerechtigkeit und Freud in deinem Geist Sind Schätz, dadurch du mir schon hier ein Vorbild weist, Was Gutes du gedenkst mir dorten zuzuteilen Und mich an Leib und Seel vollkommentlich zu heilen.	Wejrzyj na moją wolę; czym jestem jest mi znane: Ciało, życie i rozum, zdrowie, zmysły przez Ciebie są dane, Abym mógł z nich korzystać i cieszyć się nimi, Są łaski Twej strumieniami na mnie wylanymi. Miłość, pokój, sprawiedliwość i radość w Duchu Twym, Są skarbem, są przykładem już tu, w życiu tym. Tego, w czym wedle Twojej woli, tam dostąpić mam udziału, Gdy pełne zdrowie przywrócisz mej duszy oraz ciału.	Spójrz wedle woli mej, czym jestem ja, Wżdyć wiem. Duch, życie, rozum też, umysłu zdrowia chart, Tych co ja woli Twoje zarzywam wiesiu, To prądy Twoich łask, którymi mnię przenikasz. Miłość, pokój, prawo, radość są w Duchu Twym Jak skarb, przed którymi Ty mi tu swój przykład dasz Wszelakich dóbr już mi tu przeć nagotowanych By ciało, dusza ma, zbawione wiecznie były.
7. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Wie sich ein Vatr erbarmet Üb'r seine junge Kindlein klein: So tut der Herr uns Armen, So wir ihn kindlich fürchten rein. Er kennt das arme Gemächte, Gott weiß, wir sind nur Staub. Gleichwie das Gras vom Rechen, Ein Blum und fallendes Laub, Der Wind nur drüber wehet, So ist es nimmer da: Also der Mensch vergehet, Sein End, das ist ihm nah.	Jak ojciec się lituje Nad dzieckiem, co we łzach, Tak łaskę okazuje Pan tym, co czują strach. On zna stworzenia biedne. On wie, że prochem świat; Jak trawa, która więdnie, I jak uschnięty kwiat. Bo kiedy wiatr zawieje, Znikną jak proch i kurz. Tak się i z człekiem dzieje: Kres rychły czeka tuż.	Jak ociec się lituje, Nad nieporadnym dzieckiem swym Tak Bóg nam sprawia biednym Iż budzi w nas dziecinny strach. On zna stworzenie biedne. Bóg wie, iż my to pył Jak trawą pościnaną, Jak kwiatem i liściem z nim. Wiatr tam i tam powiewa Tak z nami również jest. Bo człowiek, wżdyć przemija A kres swój bliski ma.

BWV-18, Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt
Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt	Gdyż jak deszcz i śnieg spada z nieba	Jakoż stępuje na ziemie deszcz
1. Sinfonia, Flauto I/II, Viola I-IV, Fagotto, Violoncello, Continuo

2. Recitativo B, Fagotto, Continuo
Esa. LV. v. 10. 11. Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt/und nicht wieder dahin kommet/sondern feuchtet die Erde/und macht sie fruchtbar und wachsend/daß sie gibt Saamen zu säen/ und Brodt zu essen. Also soll das Wort/so aus meinem Munde gehet/auch seyn/es soll nicht wieder zu mir leer kommen/ sondern thun/das mir gefället/und soll ihm gelingen/dazu ichs sende.	„Gdyż jak deszcz i śnieg spada z nieba i już tam nie wraca, a raczej zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb, tak jest i z moim słowem, które wychodzi z moich ust: nie wraca do mnie puste lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem."	Jako stępuje z nieba deszcz, takoż śnieg, A tam się więcej nie wraca Ale upaja ziemie i namacza ją, I czyni że rodzi I dawa nasienie siejącemu I chleb jedzącemu, Tak będzie Słowo moje Które wyjdzie z ust moich. Nie wróci się do mnie próżne Ale uczyni cokolwiek bym chciał, I zdarzy mu się w tym Na com je posłał.
3. Recitativo (e Litanei) S T B, Flauto I/II, Viola I-IV, Fagotto, Continuo
Tenor Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn/ Ich öffne dirs in meines JEsu Nahmen. So sträue deinen Saamen Als in ein gutes Land hinein. Mein GOtt/ hier wird mein Hertze seyn. Lass solches Frucht/ und hundertfältig/ bringen. O HErr/ HErr / hilff ! O HERR ! laß wohlgelingen. Du wollest deinen Geist und Krafft zum Wort geben. Erhör uns lieber HErre GOtt. Bass Nur wehre/treuer Vater / wehre/ Dass mich und keinen Christen nicht Des Teufels Trug verkehre. Sein Sinn ist gantz dahin gericht/ Uns deines Wortes zu berauben/ Mit aller Seeligkeit. Den Satan unter unsere Füsse treten. Erhör uns lieber HErre GOtt. Tenor Ach ! viel verleugnen Wort und Glauben/ Und fallen ab wie faules Obst/ Wenn sie Verfolgung sollen leiden. So stürzen sie in ewig Hertzeleid/ Da sie ein zeitlich Weh vermeiden. Und uns fuer des Türcken und des Pabsts grausamen Mord und Laesterungen/Wüten und Toben / vaeterlich behüten. Erhör uns / lieber HErre GOtt. Bass Ein andrer sorgt nur für den Bauch/ Inzwischen wird der Seele gantz vergessen. Der Mammon auch hat vieler Hertz besessen. So kan das Wort zu keiner Krafft gelangen. Und wie viel Seelen hält Die Wollust nicht gefangen ? So sehr verführen sie die Welt ! Die Welt / die ihnen muss an statt des Himmels stehen/ Darüber sie vom Himmel irre gehen ! Alle Irrige und Verführte wieder bringen. Erhör uns/ lieber HErre GOtt.	Tenor: Mój Boże, niech się serce me odmieni. Na Imię Jezusa otwieram je już. Jak ziarno Ty Słowo twe w sercu mym złóż, By rosło w nim, jak w dobrej ziemi. Mój Boże, niech się serce me odmieni. Spraw, by stukrotny owoc wydało. O Panie, Panie pomóż! Daj by dojrzewało. Twą moc i Ducha chciej dać Słowu Twemu. Wysłuchaj nas, dobry Boże! Bas: Ach brońże, Boże! Brońże mnie, By mnie i moich braci w wierze Nie zwiodły diabla sztuczki złe. On to za cel swój przecież bierze, By z Twego Słowa nas ograbić, Błogosławieństwa nas pozbawić. Szatana rzuć pod nasze stopy, Wysłuchaj nas, dobry Boże! Tenor: Zaprzecza Słowu wielu z nas. Spadają jak zepsuty owoc, Gdy prześladowań przyjdzie czas. I ci doświadczą cierpienia wiecznego, Co bólu i trudu chcieli ujść tu swego. Ochroń nas po ojcowsku od okrutnych mordów, bluźnierstw i wściekłości tureckiej i papieskiej. Wysłuchaj nas, dobry Boże! Bas: Innego znów porusza tylko brzucha żądza, Zapomniał całkiem o swej duszy. A brzęk pieniądza Serc opór kruszy; Tam też traci Słowo na sile. A znów dusz ile Lubieżność pod swą trzyma władzą. Świata ułudom życie oddadzą. Ten świat im musi Niebo zastąpić. Do Nieba wszakże nie mogą wstąpić. Wszystkich błądzących i zwiedzionych nawrócić racz. Wysłuchaj nas, dobry Boże!	Tenor: Ach słysz co mówi serce me, Otwieram je w Jezusa mego imię. Rozrzucam ziarno Twoje Na ziemię żyzną oto tu. Ach słysz co mówi serce me. Zwól temuż plon stokrotny nawet dawać. Ach słysz, słysz, darz, Ach słysz, zwól ziarnu rodzić. Chór: Ty pragniesz swego Ducha moc we Słowie zawrzeć. Wysłuchaj miły Boże nas. Bas: I chroń nas wierny Oćce, broń nas, By nikt z krześcijan także ja Szatana kłamstwu uległ. Rychtuje onże swoją moc By Słowo Twoje nam łotrować, Pobożność drapić nam. Chór: Szatana rzuć pod progi nasze. Wysłuchaj miły Boże nas. Tenor: Zaprzeczają słowu, wierze, Padają precz jak owoc zły Gdy cirpień boleść czują. Tak spadną oni w wieczną otchłań mąk Doczesnych bowiem umknąć chcieli. Chór: A od Turków i papieża też, Morderczych chord i potwarzy, Wściekłości furii Oćcze nas ochraniaj. Wysłuchaj miły Boże nas! Bas: Niektóry jeno dba o brzuch, Zobaczy zasię całkiem duszy swojej. Mamona też posiadła serca wielu. Tak słowo mocy swej nie może nabrać. A ileż przecie dusz rozpuście wolność dawa, Uwodzi je i kusi świat? Jench świat, co imże niebem się wydają Bo nieba oni przecie całkiem błądzą. Chór: Nawróć zbłądzonych, uwiedzionych Panie. Wysłuchaj miły Boże nas.
4. Aria S, Flauto I/II, Viola I-IV all' unisono, Continuo
Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort/ Ausser dem find alle Schätze/ Solche Netze/ Welche Welt und Satan stricken/ Schnöde Seelen zu berücken. Fort mit allen fort / nur fort / Mein Seelen = Schatz ist GOttes Wort.	Skarbem mej duszy jest Boże Słowo. Wszystkie zaś po nim skarby następne To sieci podstępne, W które świat i Szatan chcą Schwytać podle duszę mą. Precz więc z nimi! Precz więc, owo! Skarbem mej duszy jest Boże Słowo.	Mej duszy skarb to Słowo Twe. Poza nim są skarby inne, Owe sieci, które świat i szatan dzierga By tumanić duszę marne. Precz, z tym wszystkim, precz już, precz! Mej duszy skarb to Słowo Twe.
5. Choral, Flauto I/II e Viola I/II col Soprano, Viola III coll' Alto, Viola IV col Tenore, Fagotto col Basso, Continuo
Ich bitt / O HERR / aus HertzensGrund/ Du wollst nicht von mir nehmen Dein heil'ges Wort aus meinem Mund/ So wird mich nicht beschämen Mein Sünd und Schuld / Denn in dein Huld Setz ich all mein Vertrauen: Wer sich nur fest darauf verläst/ Der wird den Tod nicht schauen.	Panie, wysłuchaj prośby mej: Twe Słowo, Boże, proszę, Zachować w ustach moich chciej. Tak wstydzić się nie muszę Już winy mej, Bo w łasce Twej Składam me zaufanie, Kto wiarę ma, Na nią się zda, Śmierci nie zazna, Panie.	Ach proszę Cię ja w sercu mym Nie pozwól odjąć Słowa Świętego Twego od mych ust. Tak mnie już nie zawstydzi Mój grzech i błąd, bo ufność swą W Twym hołdzie kładę. Kto temuż mocno powzda się Ten śmierci nie obaczy.

BWV-19, Es erhub sich ein Streit
Es erhub sich ein Streit	Bitwa na niebie rozgorzała	Stał się wielki bój
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Violino I/II, Oboe I/II, Viola e Taille, Continuo
Es erhub sich ein Streit. Die rasende Schlange, der höllische Drache Stürmt wider den Himmel mit wütender Rache. Aber Michael bezwingt, Und die Schar, die ihn umringt Stürzt des Satans Grausamkeit.	Bitwa na niebie rozgorzała. Oto wąż wściekły, smok dziesięciorogi Szturmuje w szale Niebios Pana progi. Ale strasznego smoka zwycięża Aniołów Michała siła oręża. Szatana moc strącona cała.	Stał się wielki zaś bój. Szalony gad, wściekły, piekielny smok Przeciwko niebiosom nastaje swą złością. Michał jednakże jak grom Z rotą swą, co przy nim jest Razi diabła wrogość wnet.
2. Recitativo B, Continuo
Gottlob! der Drache liegt. Der unerschaffne Michael Und seiner Engel Heer hat ihn besiegt. Dort liegt er in der Finsternis Mit Ketten angebunden, Und seine Stätte wird nicht mehr Im Himmelreich gefunden. Wir stehen sicher und gewiss, Und wenn uns gleich sein Brüllen schrecket, So wird doch unser Leib und Seel Mit Engeln zugedecket.	Chwała Bogu! Smok już leży; Siła Michała jest niezmorzona I jego anielskich rycerzy, Bo oto smoka on pokonał. Już leży smok w ciemności, W łańcuchach cielsko jego. Więcej ten potwór nie zagości W granicach nieba wysokiego. Dziś stać możemy pewnie, śmiało: Chociaż ryk smoka nas przestrasza, To naszą duszę oraz ciało Dzielnych aniołów krąg otacza.	Chwał Bóg! Smok leży już! Niepokonany Michał wódz Ze swoim wojskiem wraz zwyciężył go. W ciemnościach leży potwór tam Okowy skuty mocno, A miejsca swego nigdy już w niebiosach nie znajdzie. Przez piecznie stajem pewnie tu A chociaż ryk jego słyszym To przecie ciała nasze, duch Anioły ochraniają.
3. Aria S, Oboe d'amore I/II, Continuo
Gott schickt uns Mahanaim zu; Wir stehen oder gehen, So können wir in sichrer Ruh Vor unsern Feinden stehen. Es lagert sich, so nah als fern, Um uns der Engel unsers Herrn Mit Feuer, Roß und Wagen.	Bóg sam nam Mahanaim śle, Więc czy idziemy, czy stoimy, Wroga już nie lękamy się, W spokoju przed nim ustoimy. Bo gdzieś w pobliżu stoi obozem Z ogniem, rumakiem, wojennym wozem Wojsko aniołów naszego Pana.	Bóg śle nam Mahanaim już. Czy stoim czy też idziem Możemy zawsze pewni być I wrogi swe spotykać. Obozem blisko, z dala też Waruje anioł pański z nama, Z rumakiem, ogniem, wozem.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Was ist der schnöde Mensch, das Erdenkind? Ein Wurm, ein armer Sünder. Schaut, wie ihn selbst der Herr so lieb gewinnt, Dass er ihn nicht zu niedrig schätzet Und ihm die Himmelskinder, Der Seraphinen Heer, Zu seiner Wacht und Gegenwehr, Zu seinem Schutze setzet.	Czymże jest człowiek w swojej marności? Grzesznikiem i robakiem w ziemi. Lecz Pan w swej wielkiej do ludzi miłości Tak ich wysoko ceni, Ze nieba potomków rój niezliczony. Serafinów oddziały, Przydaje ludziom do obrony, By nad ludźmi czuwały.	Czym jest nikczemny człek, Ów ziemski płód. Robakiem grzesznym, biednym. Parz, jak go sam przeć Pan pokochał tak Że nie licząc go zbyt nisko I jemu dzieci nieba, chów serafickich wojsk Obronę i na straż Dla pieczy jego dawa.
5. Aria (e Choral) T, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Bleibt, ihr Engel, bleibt bei mir! Führet mich auf beiden Seiten, Dass mein Fuß nicht möge gleiten! Aber lernt mich auch allhier Euer großes Heilig singen Und dem Höchsten Dank zu singen!	Anioły! Ze mną pozostawajcie! Weźcie pod rękę mnie z każdej strony, Abym nie upadł zawstydzony. Ale mnie także nauczajcie, Jak słowem „Sanctus" mam wznosić pienia, Jak mam dziękować Panu stworzenia!	O anioły, stajcie tu. Wiedźcie mnie ze stron obydwóch Bym się czasem nie poślizgnął. Takoż ucznie mnie wespołem Wasze wielkie sanctus śpiwać, Najwyższemu dank zanosić.
6. Recitativo S, Continuo
Lasst uns das Angesicht Der frommen Engel lieben Und sie mit unsern Sünden nicht Vertreiben oder auch betrüben. So sein sie, wenn der Herr gebeut, Der Welt Valet zu sagen, Zu unsrer Seligkeit Auch unser Himmelswagen.	Uczmy się więc tutaj na ziemi, Pobożne oblicza aniołów miłować, I ich grzechami licznemi swemi Nie odpychać i nie frasować. Bo, kiedy Pan nam kiedyś powie, Ze świat ten już pożegnać trzeba, Będą nam wtedy aniołowie Elijaszowym wozem do nieba.	Niech nam oblicze to anielskie Kochać przyjdzie, A tegoż przecież przez nasz grzech Nie tracić ani też zasmucić. Będzie nam, gdy zawoła Bóg Że świat żegnać już pora Błogosławieńskiem cnym, Niebiańskim wozem takoż.
7. Choral, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Taille e Viola col Tenore, Continuo
Lass dein' Engel mit mir fahren Auf Elias Wagen rot Und mein Seele wohl bewahren, Wie Lazrum nach seinem Tod. Lass sie ruhn in deinem Schoß, Erfüll sie mit Freud und Trost, Bis der Leib kommt aus der Erde Und mit ihr vereinigt werde.	Niechaj anioł twój wyrusza Ze mną na rydwanie tym. Niechaj ma obronę dusza, Jak Łazarz po zgonie swym. Otuchę daj duszy mej, Na łono swe wziąć ją chciej, Nim z ziemi powstanie ciało I się z duszą złączy w całość.	Zwój aniołów ze mną wsiada Na Eliasza krasny wóz, By mej duszy przypilnował Jak Łazarza po śmierci dniu. Na swym łonie spocząć daj, Napełń ją radością cną Aż przybierzy z ziemi ciało I się z nią zjednoczy wiecznie.

BWV-20, O Ewigkeit, du Donnerwort I
O Ewigkeit, du Donnerwort I	Wieczności, jakież gromy ślesz!	Wieczności, ty jeś niby grom
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Oboe I-III, Violino I/II, Viola, Tromba da tirarsi col Soprano, Continuo
O Ewigkeit, du Donnerwort, O Schwert, das durch die Seele bohrt, O Anfang sonder Ende! O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit, Ich weiß vor großer Traurigkeit Nicht, wo ich mich hinwende. Mein ganz erschrocken Herz erbebt, Dass mir die Zung am Gaumen klebt.	Wieczności, jakież gromy ślesz! O mieczu, co me wnętrze tniesz, Początku bez skończenia! O czasie, co bez czasu trwa, Przejęty trwogą, nie wiem ja, Gdzie szukać pocieszenia. Ze strachu serce we mnie drży, Drętwieje w ustach język mi.	Wieczności, ty jeś niby grom Przenikasz duże jako miecz, Bez końca jeś początkiem. Wieczności ty, bez czasu w czas, W rozpaczy srogiej nie wiem ja, Gdzie pocieszenia patrzeć. A serce moje w strachu drży I język już mi w ustach schnie.
2. Recitativo T, Continuo
Kein Unglück ist in aller Welt zu finden, Das ewig dauernd sei: Es muss doch endlich mit der Zeit einmal verschwinden. Ach! aber ach! die Pein der Ewigkeit hat nur kein Ziel; Sie treibet fort und fort ihr Marterspiel, Ja, wie selbst Jesus spricht, Aus ihr ist kein Erlösung nicht.	Nie ma cierpienia na tym świecie, które by wiecznie trwało, każde w swym czasie przeminie przecie. Ach, lecz bóle wieczności końca wszak nie mają, Wciąż jeszcze i jeszcze męki takie trwają. Sam Jezus prawdę tę objawia, że od nich nic już nie wybawia.	Nie najdziesz w świecie wszytkim cierpień takich Co wiecznie trwałyby. Bo w końcu muszą z czasem toć ustąpić przecie. Ach, ale ach, wieczności jem że ból bez celu trwa, I męczy wciąż i wciąż i tą męką swą. Tak, bo sam Jezus rzekł Iż z niej zbawienia nie masz już.
3. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Ewigkeit, du machst mir bange, Ewig, ewig ist zu lange! Ach, hier gilt fürwahr kein Scherz. Flammen, die auf ewig brennen, Ist kein Feuer gleich zu nennen; Es erschrickt und bebt mein Herz, Wenn ich diese Pein bedenke Und den Sinn zur Höllen lenke.	Wieczności, jakżeż trwożysz mnie! Wieczności, któż wymierzy cię! Precz, precz, bezmyślne żarty! Płomieniom, które wiecznie trwają Żadne się inne nie równają. W sercu swym z lęku jestem starty, Tak strasznie bólu tego się boję. Gdy ku piekłu zwracam trwożnie myśli moje.	Wieków wiek przeraża, trwoży. Wieków wiek, za długo nama. Ach, zaiste to nie żart, Płomień co się pali wiecznie Już nie ogniem zwać się winien. On przeraża serce me Gdy o bólu owym myślę, Co się w piekle nam gotuje.
4. Recitativo B, Continuo
Gesetzt, es dau'rte der Verdammten Qual So viele Jahr, als an der Zahl Auf Erden Gras, am Himmel Sterne wären; Gesetzt, es sei die Pein so weit hinausgestellt, Als Menschen in der Welt Von Anbeginn gewesen, So wäre doch zuletzt Derselben Ziel und Maß gesetzt: Sie müßte doch einmal aufhören. Nun aber, wenn du die Gefahr, Verdammter! tausend Millionen Jahr Mit allen Teufeln ausgestanden, So ist doch nie der Schluss vorhanden; Die Zeit, so niemand zählen kann, Fängt jeden Augenblick Zu deiner Seelen ewgem Ungelück Sich stets von neuem an.	Nawet gdyby tyle trwały bóle niezmierzone, Że lata ich jak źdźbła trawy byłyby liczone, Lat trwałyby tyle, ile gwiazd na nieboskłonie; Nawet gdyby tyle bóle w latach trwały, Ile istnień ród ludzki cały Miał od początku świata, To jednak owo morze łez Kiedyś znalazłoby swój kres, Ta męka miałaby swój koniec. Lecz oto, nawet gdybyś, o potępiony, Wytrzymał to przez lat miliony, Choć zniesie diabły twoja dusza, To nie ma końca twa katusza, Bo czas, którego nikt nie zmierzy, Czas wieczystej twej udręki, W każdej jednej chwili męki Ciągle od początku bieży.	Przyjąwszy iż ów ból tak będzie długo trwał, Lat tyle aż jak trwały źdźbeł na ziemi jest, Na niebie gwiazd święcących. Jak ludzi w świecie tym dotychmiast wsztkich żyło, To przecie w końcu ten sam przed cel i miarę ma. Więc trzeba w końcu to powiedzieć. Chociażbyś nawet, o przeklęty tysiąc, milionów lat z wszytkimi diabły to wytrzymał To końca nie masz wcale, Bo czas, co niezmierzony jest, To oka niby mig, dla duszy Twojej wiecznych mąk, Od nowa liczy się.
5. Aria B, Oboe I-III, Continuo
Gott ist gerecht in seinen Werken: Auf kurze Sünden dieser Welt Hat er so lange Pein bestellt; Ach wollte doch die Welt dies merken! Kurz ist die Zeit, der Tod geschwind, Bedenke dies, o Menschenkind!	Bóg jest w swych dziełach sprawiedliwy: Choć żywot grzeszny tak jest krótki, To wiecznie trwają jego skutki; Gdybyż to dostrzegł świat krzykliwy! Śmierć już nadchodzi, czas szybko ciecze, Bacz przecie na to! Bacz człowiecze!	Pan Bóg jest prawy w dziełach swoich. Za krótki tegoż świata grzech, Tak długą mękę wskazał nam. Ach, gdyby świat to baczyć zechciał. Krótki to czas, gdy przyjdzie śmierć Pamiętaj to o człeku wżdy.
6. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
O Mensch, errette deine Seele, Entfliehe Satans Sklaverei Und mache dich von Sünden frei, Damit in jener Schwefelhöhle Der Tod, so die Verdammten plagt, Nicht deine Seele ewig nagt. O Mensch, errette deine Seele!	Człowieku, ratuj swoją duszę, Ujdźże Szatana więzów złych, Uwolnij się od grzechów twych, Aby piekielne te katusze, Którymi dręczy śmierć dusze potępione, Tobie nie były przeznaczone. Człowieku, ratuj swoją duszę!	O ratuj człeku duszę swoją, Niewolę diabła zrywaj już. Okowy grzechu z siebie zrzuć By pkielne męki owe straszne, Co potępionym niesie śmierć Nie sięgły nigdy duszy Twej Więc bacz, a ratuj duszę sweje.
7. Choral, Tromba da tirarsi e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Oboe III e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Solang ein Gott im Himmel lebt Und über alle Wolken schwebt, Wird solche Marter währen: Es wird sie plagen Kält und Hitz, Angst, Hunger, Schrecken, Feu'r und Blitz Und sie doch nicht verzehren. Denn wird sich enden diese Pein, Wenn Gott nicht mehr wird ewig sein.	Jak długo będzie w niebie Bóg Doświadczać będą wszelkich trwóg Ci, co się go nie bali. Będą ich dręczyć chłód i żar, Głodu, ognia doznają kar, Lecz płomień ich nie spali. A ból ich skończyć by się mógł, Gdyby przestał być wiecznym Bóg.	Dopóty Bóg w Niebiesiech żyw I wznosi się nad niwą chmur Ich męki trwały będą. Będzie ich dręczył upał, mróz, Strach trwoga, ogień, głód i grom Lecz strawić ich nie zdoła Bo ból ich skończyć mógłby się Gdyby Bóg przestał wiecznym być.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
8. Aria B, Tromba, Oboe I e Violino I, Oboe II e Violino II, Oboe III e Viola all' unisono, Continuo
Wacht auf, wacht auf, verlornen Schafe, Ermuntert euch vom Sündenschlafe Und bessert euer Leben bald! Wacht auf, eh die Posaune schallt, Die euch mit Schrecken aus der Gruft Zum Richter aller Welt vor das Gerichte ruft!	Owce zgubione, zbudźcie się, zbudźcie! I stare grzechu ścieżki porzućcie, Odmieńcie swoje życie już! Zbudźcie się, zanim glos puzonów Was, przerażonych, z waszych grobów Wezwie przed tron sędziego dusz!	Obudźcie się owieczki zgubne, Obudźcie się ze snu swych grzechów. Poprawcie ludzie życie swe Obudźcie się bo puzon zadmie już By z grobów ciemnych wołać was Na ostateczny juże sąd Przed boży tron.
9. Recitativo A, Continuo
Verlass, o Mensch, die Wollust dieser Welt, Pracht, Hoffart, Reichtum, Ehr und Geld; Bedenke doch In dieser Zeit annoch, Da dir der Baum des Lebens grünet, Was dir zu deinem Friede dienet! Vielleicht ist dies der letzte Tag, Kein Mensch weiß, wenn er sterben mag. Wie leicht, wie bald Ist mancher tot und kalt! Man kann noch diese Nacht Den Sarg vor deine Türe bringen. Drum sei vor allen Dingen Auf deiner Seelen Heil bedacht!	Porzuć człowieku ziemskie tęsknoty, Bogactwo, dumę co tak kuszą nas I pomyśl o tym, Póki jest czas, Póki drzewo zielone, póki zdrowy pień, Co duszy twojej na dobre wyjdzie. To może być twój ostatni dzień! Nikt nie wie, kiedy śmierć poń przyjdzie. Sprawia tak łatwo los nieszczęśliwy, Ze człowiek zimny już i nieżywy. Tej nocy jeszcze mogą przynieść Trumnę dla ciebie, pod twe drzwi. Staraj się dobro duszy wynieść Nad wszystko co jest drogie ci.	Więc rzuć ów grzech rozpusty świata wnet Blask, pychę, zbytek cześć i grosz. Zastanów się, gdy jeszcze masz swój czas, Gdy drzewo życia się zieleni A pokój prawy tobie sprzyja. Któż wie, czy nie ostatni to twój dzień. Nie wie człek kiedy przyjdzie śmierć A już i wnet on martwy, zimny jest. Już może nocy tej przed drzwiami swoją trumne zoczysz. Tak pilnuj przede wszystkim swej duszy Zawdy godnej czci.
10. Aria (Duetto) A T, Continuo
O Menschenkind, Hör auf geschwind, Die Sünd und Welt zu lieben, Dass nicht die Pein, Wo Heulen und Zähnklappen sein, Dich ewig mag betrüben! Ach spiegle dich am reichen Mann, Der in der Qual Auch nicht einmal Ein Tröpflein Wasser haben kann!	Człowiecze, bacz, I w przyszłość patrz; Dosyć już grzechów popełniania. Patrz, aby przyszłość twoja cala Wśród płaczu i zębów zgrzytania W piekle ci nie upływała! Czyś nie do bogacza podobny obrazu, Co w żarze wielkim Nie mógł ni razu Dostać najmniejszej wody kropelki?	O błaźnie ty, Rzuć chyżo więc swą miłość świata, grzechu, By mieśce mąk gdzie płacz, łzy i zębów zgrzyt Nie było wiecznie twoim. A wspomnij też bogacza los Co w żarach tych Na mniejszej by kropelki wody Zbawion był.
11. Choral, Tromba da tirarsi e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Oboe III e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
O Ewigkeit, du Donnerwort, O Schwert, das durch die Seele bohrt, O Anfang sonder Ende! O Ewigkeit, Zeit ohne Zeit, Ich weiß vor großer Traurigkeit Nicht, wo ich mich hinwende. Nimm du mich, wenn es dir gefällt, Herr Jesu, in dein Freudenzelt!	Wieczności, jakież gromy ślesz! O mieczu, co mi wnętrze tniesz, Początku bez skończenia! O czasie, co bez czasu trwa, Przejęty trwogą nie wiem ja, Gdzie szukać pocieszenia. Weź, kiedy Ci spodoba się, Weź, Jezu, weź do raju mnie!	Wieczności ty, jeśliby grom Przenikasz duszę niby miecz. Bez końca jeś bez początku. Wieczności Ty, bez czasów czas Rozpaczy srogiej nie wiem już Gdzie pocieszenia paczać. Zabierz mnię, gdy taka wola twa O Jezu w Twój radości dom.

BWV-21, Ich hatte viel Bekümmernis
Ich hatte viel Bekümmernis	W licznych utrapieniach serca mego	Według mnóstwa boleści mojej w sercu moim
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Sinfonia, Oboe, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo e Continuo

2. Coro, Oboe, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo e Continuo
Ich hatte viel Bekümmernis in meinem Herzen; aber deine Tröstungen erquicken meine Seele.	„W licznych utrapieniach serca mego Pociechy Twoje rozweselają duszę moją."	Według mnóstwa boleści w serci moim. Twoje pociechy uweseliły duszę moją.
3. Aria S, Oboe, Organo e Continuo
Seufzer, Tränen, Kummer, Not, Ängstlichs Sehnen, Furcht und Tod Nagen mein beklemmtes Herz, Ich empfinde Jammer, Schmerz.	Łzy, wzdychania smutne wielce, Śmierć i trwożliwa tęsknota Trapią me strachliwe serce. Lęk mnie męczy i zgryzota.	Wzdychy, troski, bieda, łzy, Tęskna bojaźń, lęk i śmierć Trapią me ściśnięte serce I odczuwam boleść, żal.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo e Continuo
Wie hast du dich, mein Gott, In meiner Not, In meiner Furcht und Zagen Denn ganz von mir gewandt? Ach! kennst du nicht dein Kind? Ach! hörst du nicht das Klagen Von denen, die dir sind Mit Bund und Treu verwandt? Da warest meine Lust Und bist mir grausam worden; Ich suche dich an allen Orten, Ich ruf und schrei dir nach, Allein mein Weh und Ach! Scheint itzt, als sei es dir ganz unbewusst.	Jakże to więc być może, Mój Boże, Żeś w czas mej trwogi i wahania Odwrócił ode mnie swoją twarz? Jam jest twe dziecię! Wszak mnie znasz! Ach! Czy nie słyszysz już biadania Tych, z którymi zawarłeś przymierze I przez Twą wierność jesteś spokrewniony? W Tobie mą radość miałem szczerze, Czy więc Twe oblicze okrutnym mi będzie? Szukam Cię wszędzie, Wołam do Ciebie na wszystkie strony, Ale mój ból i me biadanie Zdają się być Ci obce, Panie!	Ach, Boże mój, czyś Ty, Czyś Ty w tej biedzie mej, I w owym lęku strachu Ostawił mnie toć już? Ach, nie znasz Ty mnie już? Ach, żalów już nie słyszysz Tych naszych Co tobie są wierności bliscy wżdyć. Radością tyś mi jest A cirpień mi zadawasz, Wszak szukam Ciebie wszędy, stale, A boleść moja Ci jakby Nieznana Tobie miała być.
5. Aria T, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo e Continuo
Bäche von gesalznen Zähren, Fluten rauschen stets einher. Sturm und Wellen mich versehren, Und dies trübsalsvolle Meer Will mir Geist und Leben schwächen, Mast und Anker wollen brechen, Hier versink ich in den Grund, Dort seh ins der Hölle Schlund.	Łez potoki rwą spienione, Topię się w smutku powodzi. Sztorm i fale chcą mi szkodzić. Morze żałością wzburzone Chce mojego ducha zgnębić. Maszt się łamie, kotwica nie trzyma. Tutaj utonąć muszę na głębi, Tam otchłań piekieł mam przed oczyma.	Słonych łez strumienie całe, I potoki szumią wciąż, Sztorm i fale wciąż mnie topią, Mętne morze pragnie wszak Duszę, życie me osłabić. Maszt, kotwica już pękają I pochłania mnie już toń. Piekieł otchłań widzę tam.
6. Coro, Oboe, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo e Continuo
Was betrübst du dich, meine Seele, und bist so unruhig in mir? Harre auf Gott; denn ich werde ihm noch danken, dass er meines Angesichtes Hilfe und mein Gott ist.	„Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim."	Czemuś jest smutna duszo moja.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
7. Recitativo (Dialog) S B, Violino I/II, Viola, Fagotto e Organo e Continuo
Seele (Sopran) Ach Jesu, meine Ruh, Mein Licht, wo bleibest du? Jesus (Bass) O Seele sieh! Ich bin bei dir. Seele Bei mir? Hier ist ja lauter Nacht. Jesus Ich bin dein treuer Freund, Der auch im Dunkeln wacht, Wo lauter Schalken seind. Seele Brich doch mit deinem Glanz und Licht des Trostes ein. Jesus Die Stunde kömmet schon, Da deines Kampfes Kron' Dir wird ein süßes Labsal sein.	Dusza: Ach Jezu, ma światłości, Gdzież szukać Cię w ciemności? Jezus: Spójrz, duszo! Jestem przy Tobie. Dusza: Przy mnie? Wszak tutaj ciemno jest jak w grobie. Jezus: Ja wiernym przyjacielem twoim, Co czuwa i w ciemności; Podstępów nocy się nie boi. Dusza: Ach, przyjdź już z pociechy Twej płomieniem! Jezus: Idzie godzina wyznaczona, W której walki twej korona Będzie twoim pokrzepieniem.	Dusza: Ach Jezus, blaskiem jeś, Mi przecz, a gdzieżeś Ty? Jezus: O duszo, patrz! Wszak Jam jest tu. Dusza: Czy tu? Toś tutaj szczyra noc? Jezus: Jam druchem wiernym twym Co strzeże cię i w noc Szelmowskich mocy czas. Dusza: Ach przyjdź z pociechą, Blaskiem, światłem twym. Jezus: Godzina zbliża się, Korony mej walki twej By ci rozkoszą słodką być.
8. Aria (Duetto) S B, Organo e Continuo
Sopran (Seele) Komm, mein Jesu, und erquicke, Bass (Jesus) Ja, ich komme und erquicke Sopran Und erfreu mit deinem Blicke. Bass Dich mit meinem Gnadenblicker, Sopran Diese Seele, Bass Deine Seele, Sopran Die soll sterben, Bass Die soll leben, Sopran Und nicht leben Bass Und nicht sterben Sopran Und in ihrer Unglückshöhle Bass Hier aus dieser wunden Höhle Sopran Ganz verderben? Bass Sollst du erben Sopran Ich muss stets in Kummer schweben, Bass Heil! durch diesen Saft der Reben, Sopran Ja, ach ja, ich bin verloren! Bass Nein, ach nein, du bist erkoren! Sopran Nein, ach nein, du hassest mich! Bass Ja, ach ja, ich liebe dich! Sopran Ach, Jesu, durchsüße mir Seele und Herze, Bass Entweichet, ihr Sorgen, verschwinde, du Schmerze! Sopran Komm, mein Jesus, und erquicke Bass Ja, ich komme und erquicke Sopran Mit deinem Gnadenblicke! Bass Dich mit meinem Gnadenblicke	Dusza (S): Przyjdź mój Jezu, daj pokrzepienie Jezus (Bas): Tak, już idę dać pokrzepienie Dusza: Rozraduj mnie Twoim spojrzeniem Jezus: By cię ucieszyć łaski spojrzeniem Dusza: Ta dusza Jezus: Twa dusza Dusza: Ona musi umrzeć Jezus: Ona musi żyć Dusza: A nie żyć Jezus: A nie umrzeć Dusza: I w swojej nieszczęście jamie Jezus: I dzięki tej mojej ranie Dusza: Całkiem się marnować Jezus: Dziedzictwo zachować. Dusza: Muszę w smutku żyć i żałości Jezus: Zbawienie przez sok z winorości Dusza: Tak, ach tak, jestem zbguibuiona Jezus: Nie, ach nie, będziesz wywyższona! Dusza: Nie, ach nie, wszak nienawidzisz mnie! Jezus: Tak, ach, tak, wszak kocham cię! Dusza: Ach, Jezu, czy możesz serce me osłodzić? Jezus: Odejdźcie troski i bóle! Pora wam uchodzić! Dusza: Przyjdć mój Jezu, daj pokrzepienie Jezus: Tak, już idę dać pokrzepienie. Dusza: Rozraduj mnie Twoim spojrzeniem. Jezus: By cię ucieszyć łąski spojrzeniem.	Dusza: Przyjdź mój Jezus i orzeźwiaj. Jezus: Tak, przychodzę i orzeźwiam.
9. Coro, Oboe, Violino I-III, Trombone I-IV, Fagotto, Organo e Continuo
Sei nun wieder zufrieden, meine Seele, denn der Herr tut dir Guts. Tenor Was helfen uns die schweren Sorgen, Was hilft uns unser Weh und Ach? Was hilft es, dass wir alle Morgen Beseufzen unser Ungemach? Wir machen unser Kreuz und Leid Nur größer durch die Traurigkeit. Sopran Denk nicht in deiner Drangsalshitze, Dass du von Gott verlassen seist, Und dass Gott der im Schoße sitze, Der sich mit stetem Glücke speist. Die folgend Zeit verändert viel Und setzet jeglichem sein Ziel.	„Wróć, duszo moja, do spokoju swego. Bo Pan był dobry dla ciebie!" Tenor: Na próżno, gdy się ze snu budzisz I wzdychasz nad niedolą swą; Na próżno, gdy się ciężko trudzisz, Boleśnie jęki twoje brzmią; Im więcej biedzisz się i łkasz, Tym większy ciężar w sercu masz. Sopran: Gdy ból ci z piersi wydrze łkanie, Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię, Że tylko o tym ma staranie, Któremu los uśmiecha się: Bo nie zna nikt tych czasów, zmian, Ni celów, które przejrzał Pan.	Nawróć się duszo moja do odpoczynienia twego: abowiemci Pan dobrze uczynił. Tenor: Na próżno gdy się ze snu budzisz I wzdychasz nad niedolą swą, Na próżno gdy się ciężko trudzisz Boleśnie jęki twoje brzmią. Im więcej biedzisz się i łkasz, Tym większy ciężar w sercu masz. Sopran: Gdy ból ci z piersi wyrwie łkanie, Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię, Że tylko o tym ma staranie, Któremu los uśmiecha się; Bo nie zna nikt przyszłości zmian, Ni celów, które przejrzał Pan.
10. Aria T, Organo e Continuo
Erfreue dich, Seele, erfreue dich, Herze, Entweiche nun, Kummer, verschwinde, du Schmerze! Verwandle dich, Weinen, in lauteren Wein, Es wird nun mein Ächzen ein Jauchzen mir sein! Es brennet und sammet die reineste Kerze Der Liebe, des Trostes in Seele und Brust, Weil Jesus mich tröstet mit himmlischer Lust.	Ach, duszo i serce, razem się radujcie! Ach, troski i bóle, zaraz odstępujcie! Niech woda łez moich zamieni się w wino! Niech radości okrzyki miast westchnień popłyną! Niech świeca najczystsza pali się i plonie Miłości, pociechy w duszy mej i łonie, Bo Jezus mnie pociesza rozkoszą jedyną.	Rozraduj się duszo, rozraduj się serce, Uciekaj już trosko i ustąp już bólu, Ze mnie się płaczu nagina cny zdrój, Westchnienia mych jęków. W radości zaś krzyk, Niech pali się, płonie najczystsza ta świeca Miłości, pociechy rozpala mą pierś, Boś Jezus pociechą niebiańską mi jest.
11. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo, Continuo
Das Lamm, das erwürget ist, ist würdig zu nehmen Kraft und Reichtum und Weisheit und Stärke und Ehre und Preis und Lob. Lob und Ehre und Preis und Gewalt sei unserm Gott von Ewigkeit zu Ewigkeit. Amen, Alleluja!	„Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę i błogosławieństwo. Błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc naszemu Bogu na wieki wieków. Amen, alleluja."	Godzień jest baranek, który jest zabity, wziąć moc, bóstwo, mądrość i siłę, cześć i chwałę i błogosławieństwo. Błogosławieństwo i cześć, i chwała i moc, niech będzie Bogu naszemu na wieki wieków, Amen.

BWV-22, Jesus nahm zu sich die Zwölfe
Jesus nahm zu sich die Zwölfe	A wziąwszy ze sobą dwunastu rzekł do nich	Jezus wziąwższy ich dwunaście
1. Arioso T B e Coro, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Tenor Jesus nahm zu sich die Zwölfe und sprach: Bass Sehet, wir gehn hinauf gen Jerusalem, und es wird alles vollendet werden, das geschrieben ist von des Menschen Sohn. Chor Sie aber vernahmen der keines und wussten nicht, was das gesaget war.	Tenor: „A wziąwszy ze sobą dwunastu rzekł do nich:" Bas: „Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym." Chór: „Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i byio to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono."	Tenor: A wziąwszy z sobą Jezus ich dwanaście rzekł im: Bas (Vox Christi): Oto wstępujemy do Jeruzalem a skończy się wszytko, co napisane jest przez proroki o Synie Człowieczym. Chór: A oni nic z tego nic nie zrozumieli, a było to słowo zakryte od nich a ni wiedzieli o czym mówił.
2. Aria A, Oboe solo, Continuo
Mein Jesu, ziehe mich nach dir, Ich bin bereit, ich will von hier Und nach Jerusalem zu deinen Leiden gehn. Wohl mir, wenn ich die Wichtigkeit Von dieser Leid- und Sterbenszeit Zu meinem Troste kann durchgehends wohl verstehn!	Mój Jezu, pociągnij mnie za sobą. Odejść stąd chcę, w cierpieniu Twym być z Tobą, I do Jerozolimy pójść bym z Tobą chciał. O, gdybym tylko dobrze znał I śmierci Twej pojął znaczenie, Znaleźć mógłbym pocieszenie.	Mój Jezu, do się zabierz mię, Bom gotów jest, bo chcę ja stąd iść Do Jeruzalem, do męki strasznej Twej. Daj Bóg bym pojął dobrze to Co z cirpień tych i zgonów chwil Dla mej się pociechy dzieje.
3. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein Jesu, ziehe mich, so werd ich laufen, Denn Fleisch und Blut verstehet ganz und gar, Nebst deinen Jüngern nicht, was das gesaget war. Es sehnt sich nach der Welt und nach dem größten Haufen; Sie wollen beiderseits, wenn du verkläret bist, Zwar eine feste Burg auf Tabors Berge bauen; Hingegen Golgatha, so voller Leiden ist, In deiner Niedrigkeit mit keinem Auge schauen. Ach! kreuzige bei mir in der verderbten Brust Zuvörderst diese Welt und die verbotne Lust, So werd ich, was du sagst, vollkommen wohl verstehen Und nach Jerusalem mit tausend Freuden gehen.	Mój Jezu, pociągnij mnie, a pobiegnę wtedy, Choć jak uczniowie Twoi, tak krew i moje ciało Nie pojmują tego, co Słowo Twoje oznaczało, Bo tęsknią za światem, gdzie ludów czeredy. A Tobie chcą, kiedyś już objawiony, Budować zamek na Taborze, z drugiej zaś strony Już na Golgotę i jej cierpienia Nie chcą kierować swego spojrzenia. Ach! ukrzyżuj w mej piersi zepsowanej Naprzód świat ten i chęci zakazane, A będę słowa Twe dobrze już rozumiał I do Jerozolimy z radością kroczyć umiał.	Mój Jezu, Bierz mię już a biegał będę. Bo ciało, krew pojmuje nic a nic. Jak ucznie Twoje też, co powiedziałeś im, Bo tęskni im się świat, Gromady ludu wszego, I chcieli by z dwóch stron gdy już objawion jest Budować mocny burg na Górze Tabor Tobie. Golgoty wszakże Twej Co cirpień kryje lik i poniżenia strach Niezdolne oko dostrzec. Ach, w zepsutej piersi mej Ukrzyżuj przecie w pierw złościli tenże świat, Wszetecznych uciech grzech, A będę coś ty rzekł, Rozumiał doskonale I do Jeruzalem z tysiącem druhów pójdę.
4. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein alles in allem, mein ewiges Gut, Verbessre das Herze, verändre den Mut; Schlag alles darnieder, Was dieser Entsagung des Fleisches zuwider! Doch wenn ich nun geistlich ertötet da bin, So ziehe mich nach dir in Friede dahin!	Me wszystko we wszystkim, mój skarbie na wieki, Ty odmień me serce i umysł kaleki. Ty ciosem swym spraw, Niech zginie co ciała chce trzymać się spraw. A gdy me ciało już poskromione, Pociągnij mnie w pokoju w Twoją stronę!	O wszytko nad wszytkim wieczności tyś skarb, Podtrzymaj me serce i zmieniaj mą myśl, Kładź wszystko pokotem Co ciału przeszkadza wyrzekać się siebie. Lecz gdy już poskromiona poczuje się dość To weźmie mnie w dosię wraz, w pokoje swój dom.
5. Choral, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Ertöt uns durch dein Güte, Erweck uns durch dein Gnad; Den alten Menschen kränke, Dass der neu' leben mag Wohl hie auf dieser Erden, Den Sinn und all Begehren Und G'danken hab'n zu dir.	Uśmiercaj w nas, co złego, By łaskaw nam był Bóg. Człowieka zniszcz starego, By nowy ożyć mógł I wszystkie swe pragnienia I myśli i życzenia Powiązać z Tobą chciał.	I śmierz nas dobrem swoim I zbudź nas łaską twą. A ludziom z dawien chorym Już życie nowe spraw. By tutaj, na tej ziemi Swą myśl i ochoczość I dzięki słali Ci.

BWV-23, Du wahrer Gott und Davids Sohn
Du wahrer Gott und Davids Sohn	Synu Dawida, prawdziwy Boże	Tyś prawy Bóg, Dawidów syn
1. Aria (Duetto) S A, Oboe I/II, Continuo
Du wahrer Gott und Davids Sohn, Der du von Ewigkeit in der Entfernung schon Mein Herzeleid und meine Leibespein Umständlich angesehn, erbarm dich mein! Und lass durch deine Wunderhand, Die so viel Böses abgewandt, Mir gleichfalls Hilf und Trost geschehen.	Synu Dawida, prawdziwy Boże, Który z oddali już poznać możesz, Z odwieczności, serca mego bóle, jęki, Zmiłuj się nade mną i odwróć me męki. I niech cudowna ręka Twa, Co odczyniła tyle zla I mnie wspomoże, mi pociechę da.	Tyś prawy Bóg, Dawidów syn Co od wieczności już z oddali wielkiej swej Mój serca żal, cirpienie ciała, ból Dołożnie znałeś przeć O zmiłuj się! A daj też ręką cudną swą Co tylko zbyła juże zła Pomocy mi a pocieszenia.
2. Recitativo T, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Ach! gehe nicht vorüber; Du, aller Menschen Heil, Bist ja erschienen, Die Kranken und nicht die Gesunden zu bedienen. Drum nehm ich ebenfalls an deiner Allmacht teil; Ich sehe dich auf diesen Wegen, Worauf man Mich hat wollen legen, Auch in der Blindheit an. Ich fasse mich Und lasse dich Nicht ohne deinen Segen.	Ach! Nie przechodź, Panie, mimo! Ludzkich dusz uzdrowicielu. Nie do zdrowych misja Twa, Na toś przyszedł, by uleczyć chorych wielu. Z Twej wszechmocy dział więc będę mieć i ja. Widzę Cię na drodze tej, Przy której Zechciano położyć mnie, Nawet w ślepocie mej. Przytrzymam się! Nie puszczę Cię, Nim nie pobłogosławisz mnie!	Ach, nie pochybiaj przeć mnię Ty ludzi Zbawco cny. Tu wszak wstąpiłeś By chorym a nie zdrowym przecie posługawać. Więc takoż pragnę z twej wszechmocy korzyść mieć Spodziewam się najdować ciebie Gdzie słabość moja mnie zawodzi. Ślepota niesie ćmę Więc zbieram się Nie puszczę Cię Bez błogosławieństw miłych.
3. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Aller Augen warten, Herr, Du allmächtger Gott, auf dich, Und die meinen sonderlich. Gib denselben Kraft und Licht, Lass sie nicht Immerdar in Finsternissen! Künftig soll dein Wink allein Der geliebte Mittelpunkt Aller ihrer Werke sein, Bis du sie einst durch den Tod Wiederum gedenkst zu schließen.	Boże Wszechmocny, Panie Światłości! Wszak wszystkich oczy Ciebie czekają. Moje zaś oczy w szczególności. Niech moc i światło od Ciebie mają, Niech nie pozostają Na zawsze w ciemności. Niech w przyszłości Twe skinienie Najważniejsze im się stanie, Nich im będzie jak natchnienie. Aż przez śmierć je zamkniesz, Panie I mnie weźmiesz do wieczności.	Wszystkich oczy patrzą wżdy Twej wszechmocy Boże tak A nadzieję mają w nim. Daj im światło, siłę z nim Nie zwól im pozostawać wciąż w ciemnościach. Tym w przyszłości Twójże znak Jednym ma wskazaniem być Wszystkich czynów pilnuj ich Aż je kiedyś przeze śmierć Postanowisz zamknąć znowu.
4. Choral, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Cornetto col Soprano, Trombone I coll' Alto, Trombone II col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Christe, du Lamm Gottes, Der du trägst die Sünd der Welt, Erbarm dich unser! Christe, du Lamm Gottes, Der du trägst die Sünd der Welt, Erbarm dich unser! Christe, du Lamm Gottes, Der du trägst die Sünd der Welt, Gib uns dein' Frieden. Amen.	O Baranku Boży, Który gładzisz świata grzech, Zmiłuj się nad nami! O Baranku Boży, Który gładzisz świata grzech, Zmiłuj się nad nami! Baranku Boży, Który gładzisz świata grzech, Dajże nam swój pokój! Amen.	Kryste, co grzech świata, O baranku, gładzisz nam Daj zmiłowanie! Kryste, co grzech świata, O baranku gładzisz nam Daj zmiłowanie. Kryste, co grzech świata, O baranku gładzisz nam Daj pokój nama. Amen.

BWV-24, EIn ungefärbt Gemüthe
EIn ungefärbt Gemüthe	Serce skłonne do szczerości	Poczciwa zasię dusza
1. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
EIn ungefärbt Gemüthe An teutscher Treu und Güthe Macht uns vor GOtt und Menschen schön. Der Christen Thun und Handel Ihr gantzer Lebens=Wandel/ Soll auf dergleichen Fusse stehn.	Serce skłonne do szczerości, Nasza cnota uczciwości: Piękna u Boga i ludzi jest taka postawa. Chrześcijanina działanie, Jego ziemskie wędrowanie: W szczerym usposobieniu ma być ich podstawa.	Poczciwa zasię dusza Niemieckich cnót i prawa, Co Bogu, ludziom milą jest. Chrześcijan czyn i handel, Ich życia cały przebieg Ma łączyć się pospołu.
2. Recitativo T, Continuo
Die Redlichkeit Ist eine von der GOttes=Gaben. Daß sie bey unsrer Zeit So wenig Menschen haben/ Das macht/ sie bitten GOtt nicht drumb. Denn von Natur geht unsers Hertzens Tichten Mit lauter bösem umb. Solls seinen Weg auf etwas gutes richten/ So muß es GOtt durch seinen Geist regieren/ Und auf der Bahn der Tugend führen. Verlangst du GOtt zum Freunde / So mache dir den Nächsten nicht zum Feinde Durch Falschheit/ Trug und List. Ein Christ Soll sich der Tauben=Arth bestreben/ Und ohne Falsch und Tücke leben. Mach‘ aus dir selbst ein solches Bild/ Wie du den Nächsten haben wilt.	Cnota uczciwości Darem jest wszak Pana. A to, że w naszej współczesności Tak niewielu ludziom dana Stąd jest, że nie proszą o nią Boga. Z natury bowiem dusza jest uboga I złym się chce zajmować. Jeśli serce dobra ma pragnąć a złemu zaradzić. To musi sam Bóg przez Ducha nim kierować, By je po drodze cnoty poprowadzić. Chcesz mieć przyjaciela w Bogu? Nie czyń sobie z bliźnich wrogów Przez podstępne oszukaństwo. Chrześcijaństwo Wymaga, byśmy gołębiom się upodobniali I bez obłudy żywot przeżywali. Ty sam się staraj być tego obrazem, Co w bliźnim widzieć chcesz zarazem.	Uczciwość zaś jest jednym z darów Pana Boga, Lecz tej już ludzie dziś Tak mało przecie mają. Nie prosząc Boga o nią nic. Z natury wżdyć skłonności w sercu mamy Do zła wszelkiego wciąż. Chcesz drogę swą na dobro naprowadzić, Bóg musi sam przez Ducha cię kierować I na cnót szlak szklakich wodzić. Gdy z Bogiem zgody patrzysz, szukasz, To bliźnich swych za wrogów nigdy nie bierz, Przez fałsze, podstęp, kłam, Bo masz chrześcijańskich cnót pilnować, Bez fałszu i obłudy bywać. A czyń też z siebie obraz tak Jak bliźnich swoich widzieć kcesz.
3. Coro, Clarino, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Alles nun / das ihr wollet / daß euch die Leute thun sollen/ das thut ihr ihnen. Matth. VII, 12.	„A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie."	Wszystka tedy cokolwiek chcecie, aby wam ludzie czynili: i wy im czyńcie. Boć ten jest zakon i prorocy.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Heucheley Ist eine Brut / die Belial gehecket. Wer sich in ihre Larve stecket/ Der trägt des Teufels Liberey. Wie ? lassen sich denn Christen Dergleichen auch gelüsten ? GOtt seys geklagt ! die Redlichkeit ist theuer. Manch teuflisch Ungeheuer Sieht wie ein Engel aus. Man kehrt den Wolff hinein/ Den Schaffs=Peltz kehr man ra s. Wie könt es ärger seyn ? Verleumbden/ schmähn und richten/ Verdammen und vernichten Ist überall gemein. So geht es dort/ so geht es hier. Der liebe GOtt behüte mich dafür !	Obłuda Pomiotem jest Beliala wszak. Kogo tej larwie zarazić się uda, Ten nosić będzie szatana znak. Jak to być może, że chrześcijanie Znajdują w niej upodobanie? Mój Boże! Uczciwość jest tak droga wszak! Niejeden pomysł szatana Wygląda anielsko, lecz oto w skórze barana Tkwi wilcze cielsko. Cóż bardziej gorszyć może? Obelgi, fałszywe sądzenie, Przeklinanie i niszczenie Powszechne jest wszędzie. Dziś jest tam, jutro tu będzie. Ratuj mnie przed tym, dobry Boże!	Obłuda wżdyć to taki płód Co Beliar sam zrodził. A ten co maskę jej nałożył już diabła znamię w sobie ma. Czy wolno chrześcijanom nosić taką równie? Ach, Boże nasz, uczciwość bywa droga, Bo diabli wynalazek anioła wygląda ma I wilkiem przecie jest, W baraniej skórze swej. Czy może zwodzić nas? Obmowy, obelgi, złe sądy, przekleństwa i złe sławy są wszędy przecie już. Tak dzisiaj tu, a jutro tam. O Boże mój, przed nimi broń, chroń.
5. Aria T, Oboe d'amore I/II, Continuo
Treu und Wahrheit sey der Grund Aller deiner Sinnen. Wie von aussen Wort und Mund/ Sey das Hertz von innen. Gütig seyn und tugendreich Macht uns GOtt und Engeln gleich.	Wierność, prawda, to podstawa, Na nich masz budować. Jak na zewnątrz twoje słowa Tak niech dusza będzie prawa. Bo człowiek żyjący w cnocie Podobny Bożej istocie.	Wierność, prawda mocą są Wszytkich twych skłonności. Bo gdy słowo z zewnątrz jest, Serce przeć od środka Dobroć Bóg, a cnotę z nią Za anielską w radzie ma.
6. Choral, Clarino, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
O GOTT/ du frummer GOtt/ du Brunnquell aller Gaben / ohn den nichts ist / was ist/ von dem wir alles haben/ gesunden Leib gieb mir / und daß in solchem Leib ein unverletzte Seel/ und rein Gewissen bleib.	O Boże, Panie mój, Źródło łask niesłychanych, Bez Ciebie nie ma nic, Od ciebie wszystko mamy. Daj zdrowe ciało mi, W schronienie zamień je, Gdzie mieszka Dusza i Czyste sumienie me.	Ach słysz o Boże mój. Tyś źródłem wszytkich darów. Bez ciebie przecie nic. Bo z ciebie wszystko mamy. Daj zdrowie proszę Cię Bym w zdrowym ciele mym I dusza zdrowa była. I umysł czysty był.

BWV-25, Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe
Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe	Nie ma ani cząstki zdrowej na moim ciele	Nie masz nic zdrowego w tym ciele moim
1. Coro, Flauto I-III, Cornetto, Trombone I-III, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe vor deinem Dräuen und ist kein Friede in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.	„Nie ma ani cząstki zdrowej na moim ciele w obliczu rozgniewania Twego, nie ma odpoczynku moim kościom w obliczu mego grzechu"	Nie masz nic już zdrowa w tym ciele moim, przed gniewem Twoim. Pokoja nie masz też w kościach moich przez grzechy moje.
2. Recitativo T, Continuo
Die ganze Welt ist nur ein Hospital, Wo Menschen von unzählbar großer Zahl Und auch die Kinder in der Wiegen An Krankheit hart darniederliegen. Den einen quälet in der Brust Ein hitzges Fieber böser Lust; Der andre lieget krank An eigner Ehre hässlichem Gestank; Den dritten zehrt die Geldsucht ab Und stürzt ihn vor der Zeit ins Grab. Der erste Fall hat jedermann beflecket Und mit dem Sündenaussatz angestecket. Ach! dieses Gift durchwühlt auch meine Glieder. Wo find ich Armer Arzenei? Wer stehet mir in meinem Elend bei? Wer ist mein Arzt, wer hilft mir wieder?	Cały świat jest tylko szpitalem, Gdzie ludzi pokolenia całe, Także w kołyskach dzieci małe, Leżą śmiertelnie zachorzałe. Więc tutaj dręczy pierś jednego Gorączka pożądania złego. A drugi w smrodzie leży cały, To jest choroba własnej chwały. Trzeciego żre chciwość pieniądza, Przedwcześnie go do grobu strąca. Każdy jest pierwszym upadkiem splamiony, 1 trądem grzechu zarażony. Ta trucizna także me członki poraża. Ach, gdzie lekarstwo znajdzie się? Kto w mojej biedzie wesprze mnie? Gdzie znaleźć mogę ja lekarza?	Nasz wszystek świat szpitalem jeno jest W nim ludzi moc, nieprzeliczony tłum, W kołyskach nawet dziatki małe Niemocą chorób tknięte leżą. Jednego dręczy w piersi ból Gorączki żar z rozkoszy złej, A inny chory jest z zaduchu mdłego własnej czci. Pieniędzy chciwy trzeci wżdy najduje wcześniej swójże grób, Adama czyn pomazał wżdyć każdego, Wprowadził wszystkich w stan grzechowy, szpetny. Ach, ono zło zatruwa też me członki Gdzie najdę biedny na to lek, Któż wesprze mnię w ów nędzy i biedy czas, Lekarzem kto mi będzie moim.
3. Aria B, Continuo
Ach, wo hol ich Armer Rat? Meinen Aussatz, meine Beulen Kann kein Kraut noch Pflaster heilen Als die Salb aus Gilead. Du, mein Arzt, Herr Jesu, nur Weißt die beste Seelenkur.	Ach! Któż radę dać mi zdoła? Mego trądu i rozkładu Nie wyleczą żadne zioła, Tylko maści z Gileadu. Tylko Jezus jest lekarzem, Duszy On kurację wskaże.	Ach, gdzież rady szukać mam Trądu mego, guzów moich Nie uleczą zioła, balsam Gileadu nawet maść Tyś lekarzem Jezu mym Znasz najlepszy duszy lek.
4. Recitativo S, Continuo
O Jesu, lieber Meister, Zu dir flieh ich; Ach, stärke die geschwächten Lebensgeister! Erbarme dich, Du Arzt und Helfer aller Kranken, Verstoß mich nicht Von deinem Angesicht! Mein Heiland, mache mich von Sündenaussatz rein, So will ich dir Mein ganzes Herz dafür Zum steten Opfer weihn Und lebenslang vor deine Hülfe danken.	O Jezu, mój Panie, W Tobie ma otucha. Ach, wzmocnij osłabionego życia mego ducha! Miej że nade mną zmiłowanie Wszystkich chorych lekarzu i wspomożycielu, Nie odrzucaj mnie, chorego. Od oblicza Twego! I oczyść mnie z trądu grzechu, o mój Zbawicielu. A jako me podziękowanie Przyjmij me serce cale, Panie, Które na zawsze chcę Ci ofiarować; Przez całe życie Ci dziękować.	O Jezu, mistrzu miły, proszę Cię, Ach, dajże moc osłabłym siłom życia Ulituj się. Lekarzu dobry chorób wszytkich Nie odrzuć mnie Od twarzy świętej swej. Mój zbawco z grzechowego Trądu oczyść mnie A będę Ci me serce całe wżdyć W ofierze składał cnej. Po życia kres za pomoc Twą dziękował.
5. Aria S, Flauto I-III, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Öffne meinen schlechten Liedern, Jesu, dein Genadenohr! Wenn ich dort im höhern Chor Werde mit den Engeln singen, Soll mein Danklied besser klingen.	Otwórz na me marne pieśni Swojej łaski ucho, Panie! A gdy kiedyś będę w górze Śpiewał w Twym anielskim chórze, Lepiej zabrzmi me śpiewanie.	Otwórz moim pienią marnym Jezu uszy święte swe Gdy już tam w zastępie cnym Z aniołami śpiwał będę Dank mej pieśni lekap brzmi.
6. Choral, Flauto I-III e Cornetto e Oboe I e Violino I col Soprano, Trombone I e Oboe II e Violino II coll' Alto, Trombone II e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Ich will alle meine Tage Rühmen deine starke Hand, Dass du meine Plag und Klage Hast so herzlich abgewandt. Nicht nur in der Sterblichkeit Soll dein Ruhm sein ausgebreit': Ich wills auch hernach erweisen Und dort ewiglich dich preisen.	Chcę przez moje życie całe Chwalić moc Twych dobrych rąk, Sławić Twoje serce stale, Co ocala mnie od mąk. Nie tylko na ziemi tej Chciałbym służyć chwale Twej, Lecz, gdy zmartwychwstaną kości, Pragnę sławić Cię w wieczności.	Pragnę w czas dni wszystkich moich Sławić mocną Twoją dłoń I żeś boleść mą i żałość Tak serdecznie przegnał precz Śmiertelności czas Chwała Twoja niechaj brzmi Więc jej takoż świadczyć pragnę na wiek wieków w nieba chórach.

BWV-26, Ach wie flüchtig, ach wie nichtig
Ach wie flüchtig, ach wie nichtig	Ach, jak marny, jak nietrwały	Ach jak płoche, ach jak umarłe
1. Coro, Violino I/II, Viola, Corno col Soprano, Flauto traverso, Oboe I-III, Organo, Continuo
Ach wie flüchtig, ach wie nichtig Ist der Menschen Leben! Wie ein Nebel bald entstehet Und auch wieder bald vergehet, So ist unser Leben, sehet!	Ach, jak marny, jak nietrwały Żywot jest człowieka! Tak jak mgła, co wstaje z rana I przez wiatr jest wnet rozwiana, Taki los też czeka na nas.	A jak płochę, ach jak marne Jest człowiecze życie. Tak jak nagle mgła powstaje I jak równie szybko znika, Taki nasz ów żywot przecie.
2. Aria T, Flauto traverso solo, Violino solo, Continuo
So schnell ein rauschend Wasser schießt, So eilen unser Lebenstage. Die Zeit vergeht, die Stunden eilen, Wie sich die Tropfen plötzlich teilen, Wenn alles in den Abgrund schießt.	Jak bystra woda do morza podąża, Tak rączo biegną nasze dni. Ucieka nasz czas i chwile mijają, Jak spadające krople znikają, Gdy wszystko w otchłań się pogrąża.	Jak wód szumiących potok rwie Tak biegną naszego życia dni. Ucieka czas, godziny biegną, Jak krople się natychmiast dzielą Gdy w przepaść tryśnie onych lik.
3. Recitativo A, Organo, Continuo
Die Freude wird zur Traurigkeit, Die Schönheit fällt als eine Blume, Die größte Stärke wird geschwächt, Es ändert sich das Glücke mit der Zeit, Bald ist es aus mit Ehr und Ruhme, Die Wissenschaft und was ein Mensche dichtet, Wird endlich durch das Grab vernichtet.	Nie ma radości, co by się w żałość nie zmieniła. Czas kwiaty niszczy i piękność nietrwałą; W słabość popadnie największa siła. Brak w świecie szczęścia, co by się ostało. Tak też się stanie z każdą ziemską chwalą. Nauka, sztuka, to co człowiek stworzy, Zniknie, gdy tylko grób się dlań otworzy.	A radość w smutek zmieni się I piękność padnie niczym kwiat. Największa siła słabnie już I zmienia się fortuny wszytek czas Wnet minie cześć i sława każda Mądrości czar, Twórczości ludzkiej wdzięki Pochłonie wkrótce grób przepastny.
4. Aria B, Oboe I-III, Organo, Continuo
An irdische Schätze das Herze zu hängen, Ist eine Verführung der törichten Welt. Wie leichtlich entstehen verzehrende Gluten, Wie rauschen und reißen die wallenden Fluten, Bis alles zerschmettert in Trümmern zerfällt.	Związanie się sercem z ziemskimi skarbami, Pokusą, przez którą świat zwabić nas chce. Jak łatwo powstają trawiące płomienie, Jak huczą i walą powodzi strumienie, Tak wszystko w ruinę musi rozpaść się.	Do skarbów doczesnych przywiązać swe serce. To świata zwodniczy i głupi wżdyć błąd. Jak łatwo się żarzą niszczące płomienie Jak szumią i kipią wzburzone bałwany Tak wszytko w ruiny zawali się w dół.
5. Recitativo S, Organo, Continuo
Die höchste Herrlichkeit und Pracht Umhüllt zuletzt des Todes Nacht. Wer gleichsam als ein Gott gesessen, Entgeht dem Staub und Asche nicht, Und wenn die letzte Stunde schläget, Dass man ihn zu der Erde träget, Und seiner Hoheit Grund zerbricht, Wird seiner ganz vergessen.	Najwyższy splendor, największą moc Otuli w końcu śmierci noc. Kto sobie nawet jak Bóg poczyna W proch i popioły się zamieni, A gdy ostatnia przyjdzie godzina, I kiedy złożą go do ziemi. Przyczyna jego chwały padnie, I całkiem go zapomną snadnie.	Najwyższej wspaniałości blask Osiąga śmierci swojej noc. A jeśli człowiek niby zbożny Nie ujdzie prochu, pyłu, zgliszcz, Godziny bicia już ostatniej, Co ziemi samej jest wołaniem I jego pysze kładzie kres, Też będzie zapomniany.
6. Choral, Corno e Flauto traverso e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Oboe III e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Ach wie flüchtig, ach wie nichtig Sind der Menschen Sachen! Alles, alles, was wir sehen, Das muss fallen und vergehen. Wer Gott fürcht', bleibt ewig stehen.	Ach jak marne, jak nietrwale Wszystkie rzeczy w świecie! Taki tylko się ostoi I do niebios też podwoi Pójdzie, Kto się Boga boi.	Ach, jak płoche, ach jak marne Jest człowiecze życie. Wszystko, wszystko, co widzimy, To musi spaść i zginąć. Kto się Boga boi pozostaje na zawsze.

BWV-27, Wer weiß, wie nahe mir mein Ende?
Wer weiß, wie nahe mir mein Ende?	Kto wie, jak blisko me skonanie?	Ktoż wie jak blisko mi do zgonu
1. Coro e Recitativi S A T, Corno, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wer weiß, wie nahe mir mein Ende? Sopran Das weiß der liebe Gott allein, Ob meine Wallfahrt auf der Erden Kurz oder länger möge sein. Hin geht die Zeit, her kommt der Tod, Alt Und endlich kommt es doch so weit, Dass sie zusammentreffen werden. Ach, wie geschwinde und behände Kann kommen meine Todesnot! Tenor Wer weiß, ob heute nicht Mein Mund die letzten Worte spricht. Drum bet ich alle Zeit: Mein Gott, ich bitt durch Christi Blut, Machs nur mit meinem Ende gut!	Kto wie, jak blisko me skonanie? Sopran: Wiedzieć to jest rzeczą Boga, Krótka czy długa ma Doń droga, Jak długie me pielgrzymowanie. Odchodzi czas, śmierć zbliża się. Alt: I kiedyś w końcu to się stanie, Kiedyś nastąpi ich spotkanie. Jak prędko, ach jak niespodzianie Zagłada może trafić mnie. Tenor: I nie wiem, czy nie tego dnia, Ostatnie słowo rzeknę ja, Wnoszę do Pana więc błaganie: O spraw, dla Chrystusowej krwi, Mój Boże, dobre zejście mi.	Któż wie jak blisko mi do zgonu Sopran: To zna jeno miły Bóg Czy mam pielgrzymka tu na ziemi Krócej lub dłużej może trwać Upływa czas przychodzi śmierć. Alt: I wreszcie stanie się przeć to Iż razem wreszcze się spotkają Ach jak pośpiesznie, jak chyżo Zapukać do mnie może śmierć. Tenor: Któż wie, czy może dziś Ostatnie słowo mówię swe. Więc modlę się w ten czas. Ach słysz, że Krysta proszę krew, Spokojny koniec błagam daj.
2. Recitativo T, Continuo
Mein Leben hat kein ander Ziel, Als dass ich möge selig sterben Und meines Glaubens Anteil erben; Drum leb ich allezeit Zum Grabe fertig und bereit, Und was das Werk der Hände tut, Ist gleichsam, ob ich sicher wüsste, Dass ich noch heute sterben müßte: Denn Ende gut, macht alles gut!	Me życie celu nie ma innego, Niż żebym zgon szczęśliwy miał, Bym odziedziczył wiary dział; Dlatego żyję w gotowości, By w grób położyć moje kości, A dzieła rąk mych myśl ta łączy: Czyń tak, jakbyś był przekonany, Ze jeszcze dziś będziesz stąd zabrany, Bo: Wszystko dobre, co się dobrze kończy!	Me życie cel ma jedno ten By błogo zasnąć w Panu mym. A wiary udział swej otrzymać. Więc żyję wszytek czas, Do grobu gotów stawić się, A każde dzieło moich rąk Gotowe równie jakbym wiedział Iż dzisiaj jeszcze umrzeć przyjdzie, Bo koniec cny to dobro wżdy.
3. Aria A, Oboe da caccia, Organo obligato, Continuo
Willkommen! will ich sagen, Wenn der Tod ans Bette tritt. Fröhlich will ich folgen, wenn er ruft, In die Gruft, Alle meine Plagen Nehm ich mit.	Witaj! Tak chcę powiedzieć, Gdy śmierć przy łożu stanie. Z radością pójdę tam, gdzie ona mnie powiedzie: Pod grobu kamień. A zgryzoty me Też tam złożyć chcę.	Ach witaj, żeć to pragnę Gdy do łoża przyjdzie śmierć. Wiesio pójdę z nią gdy skinie, A w mój grób wszytkie moje troski wezmę wraz.
4. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
Ach, wer doch schon im Himmel wär! Ich habe Lust zu scheiden Und mit dem Lamm, Das aller Frommen Bräutigam, Mich in der Seligkeit zu weiden. Flügel her! Ach, wer doch schon im Himmel wär!	Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie! Ze światem pragnę już rozłąki. Chciałbym, Baranku, spotkać Ciebie, Coś oblubieńcem jest Kościoła, Prowadź mnie na niebieskie łąki. Skrzydeł! - wołam. Ach! Gdybym tak mógł być już w niebie!	Ach, gdyby tak już w niebie być, Odchodzę wszak z uciechą, Z barankiem przeć Co zbożnych oblubieńcem jest, W błogości pasał się wszak będę. Skrzydeł mi! Ach. Gdyby tak już w niebie być.
5. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Gute Nacht, du Weltgetümmel! Jetzt mach ich mit dir Beschluss; Ich steh schon mit einem Fuß Bei dem lieben Gott im Himmel.	Zgiełku świata, dobrej nocy! Dziś spokojnie żegnam ciebie; Jestem jedną nogą w niebie, W kochanego Boga mocy.	Dobranoc o świecie gwarny. Ja już z tobą kończę toć Bo już jedną nogą swą Przed swym Bogiem w niebie stawam.
6. Choral, Corno e Oboe col Soprano I, Violino I col Soprano II, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo col Basso
Welt, ade! ich bin dein müde, Ich will nach dem Himmel zu, Da wird sein der rechte Friede Und die ewge, stolze Ruh. Welt, bei dir ist Krieg und Streit, Nichts denn lauter Eitelkeit, In dem Himmel allezeit Friede, Freud und Seligkeit.	Żegnaj świecie! Jam znużony. Ja do nieba iść już chcę. Tam pokój błogosławiony, Tam też radość czeka mnie. Świecie, niesiesz tylko bój, Tyś próżności marnej zdrój. W niebie zaś na wieczny czas Radość, pokój czeka nas.	Świecie cześć, znużony tobą Pragnę chyżo w niebo iść, Tamże pokój prawy będzie, Cisza wieczna, miła, cna. Tu na świecie bój i krzyk, Nic prócz złudzeń próżnych, czczych, Za to w niebie zawsze przeć Pokój, radość, błogość trwa.

BWV-28, GOtt Lob ! nun geht das Jahr zu Ende
GOtt Lob ! nun geht das Jahr zu Ende	Pochwalon Bóg! Już rok dobiega kresu swego	Żyw Bóg, już rok się kończy właśnie
1. Aria S, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
GOtt Lob ! nun geht das Jahr zu Ende. Das neue rücket schon heran. Gedencke/ meine Seele / dran/ Wieviel dir deines GOttes Hände Im alten Jahre Guts gethan. Stimm‘ ihm ein frohes Danck=Lied an. So wird er ferner dein gedencken / Und mehr zum neuen Jahre schencken.	Pochwalon Bóg! Już rok dobiega kresu swego, A nowy stoi już u progu. Wspomnij! Podziękuj duszo Bogu Za to, co zrobił ci dobrego Swą ręką w roku tym, I Mu dziękczynny śpiewaj hymn, A będzie cię Bóg w swej pamięci miał, i w nowym roku większe dary słał.	Żyw Bóg, już rok się kończy właśnie A nowy zbliża się już w czas, Więc pomyśl o tym duszo ma Jak wiele tobie ręce Boże W tym starym roku dały dóbr. Radosną pieśń więc jemu strój By nadal ciebie wżdyć pamiętał I w nowym roku więcej dawał.
2. Coro, Cornetto e Oboe I e Violino I col Soprano, Trombone I e Oboe II e Violino II coll' Alto, Trombone II e Taille e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Nun lob /mein Seel/den Herren/was in mir ist/den Namen seinSein Wohlthat thut ermehren. Vergiß es nicht / o Hertze mein. Hat dir dein Suend vergeben / und heilt dein Schwachheit groß. Er rett dein ar= mes Leben / nimmt dich in seinen Schooß. Mit reichen Trost beschüttet / verjüngt dem Adler gleich. Der König schafft Recht / be= Hütet die leid’n in seinem Reich.	Chwal, duszo moja, Pana, Chcę cały imię święte czcić! Bo dobroć Jego znana, Masz, wdzięczne serce, Jemu żyć! On ci odpuszcza winy, Choroby leczy twe, Przebacza grzeszne czyny I laską wieńczy cię! A w życiu, jak u orła Odnawia młodość nam. Pan sprawiedliwie woła, Prawości strzeże sam.	Chwal duszo moja Pana, Imię jego też, co we mnie jest. Dobrobtwy on powiększa Nie zabacz ich o serce me. On grzech odpuścił tobie, Uzdrowi krewkość twoją, Ratuje życie twoje, Na łono bierze swe. Pociechą szczodrze darzy, I orlą młodość da, Król prawa ma, ochrania, Cierpiącym w carstwie swym.
3. Recitativo Arioso B, Continuo
So spricht der HErr : Es soll mir eine Lust seyn/ daß ich ihnen guts thun soll / und ich will sie in die= sem Lande pflantzen treulich vom gantzem Hertzen/ und von gantzer Seelen. Jer. XXXII. 41.	Tak mówi Pan: I będę się radował z nich, i dobrze im czynił; na stałe osadzę ich w tej ziemi, z całego serca i z całej duszy.	Tak mówi Pan: I będę się weselił gdy im dobrze uczyniem a wsadzę je na tej ziemi w prawdzie wszystkim sercem swoim i wszytką duszą moim.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
GOtt ist ein Quell/ wo lauter Güte fleusst. GOtt ist ein Licht wo lauter Gnade scheinet. GOtt ist ein Schatz / der lauter Seegen heisst. GOtt ist ein Herr ders treu=und hertzlich meinet. Wer ihn im Glauben liebt/ in Liebe kindlich ehrt/ Sein Wort von Hertzen hört/ Und sich von bösen Wegen kehrt/ Dem giebt er sich mit allen Gaben. Wer GOtt hat / der muß alles haben.	Nasz Bóg jest źródłem, dobroć z Niego płynie. Nasz Bóg jest światłem, jasnej łaski zdrojem. Nasz Bóg jest skarbem, który nie zaginie. Nasz Bóg jest panem, dba o sługi swoje. Kto Go jak dziecię czci i w wierze Go miłuje, Kto słowo Jego w sercu zachowuje, Kto się od złego odżegnuje, Temu Bóg dary obfite da, Bo wszystko ma, kto Boga ma.	Bóg jest jak zdrój co szczere dobro da. Bóg jest jak żar, co szczerą łaską lśi. Bóg jest to skarb błogosławieństwem zwany. Bóg jest to Pan, co wiernie serce mierzy. Kto wie że kocha go, miłości dziecka czci I słucha jego słów, zawraca siebie z drogie złej. Otrzyma taki jego dar. Z kim Bóg jest ten że wszystko nieba.
5. Aria (Duetto) A T, Continuo
Gott hat uns im heuringen Jahre gesegnet/ Daß Wohlthun und Wohlseyn einander be= gegnet. Wir loben ihn Hertzlich.Und bitten darneben: Er woll‘ auch ein glückliches Neues Jahr ge= ben. Wir hoffens von seiner beharrlichen Güte/ Und preisens im Voraus mit danckbahrn Ge= müthe.	Bóg nam błogosławił ubiegły rok cały, Tak, że się dobre czyny ze szczęściem spotkały. Chwalimy Go za to i prosimy wraz. By znów dobrym rokiem chciał obdarzyć nas. Na dobroć Jego wieczną wszak nadzieję mamy, I z góry Go wdzięcznym sercem wychwalamy.	Bóg nam błogosławił w tym roku minionym Splatało się zdrowie z dobrotą wzajemnie. Chwalimy go sercem, prosimy zarazem By dał nam rok znowu, tak samo szczęśliwy. Nadzieję żywiąc dobroci wszak żywiąc Chwalimy go wdzięczni naszymi sercami.
6. Choral, Cornetto e Oboe I e Violino I col Soprano, Trombone I e Oboe II e Violino II coll' Alto, Trombone II e Taille e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
All solch dein Güt wir preisen/ Vater ins Himmels Thron/ die du uns thust beweisen durch Christum deinen Sohn. Und bitten ferner dich/ gib uns ein friedsam Jahre/vor allem Leid bewahre/und nehr uns mildiglich.	Chwalimy dobro całe, Ojcze, coś w niebie tam, Które tu okazałeś Poprzez Chrystusa nam. Prosimy Cię w ten czas, Daj rok pokoju Twego, Od cierpień uchroń nas, Daj chleba powszedniego!	Tę dobroć więc Twą chwalim Ojcze pod niebios tron, Więc tyś nam okazał Z Chrystusem synem swym. Tak prosim ciebie znów Daj pokój w roku nowym, Od cierpień nas ochraniaj, A szczodrze nas też żyw.

BWV-32, Liebster Jesu, mein Verlangen
Liebster Jesu, mein Verlangen	Miły Jezu, ma tęsknoto	Miły Jezu ma tęsknoto
1. Aria S, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Liebster Jesu, mein Verlangen, Sage mir, wo find ich dich? Soll ich dich so bald verlieren Und nicht ferner bei mir spüren? Ach! mein Hort, erfreue mich, Lass dich höchst vergnügt umfangen.	Miły Jezu, ma tęsknoto, Powiedz mi, gdzie znajdę Cię? Czy mam zaraz stracić Ciebie? Nie czuć więcej obok siebie? Ach! Zbawco rozraduj mnie, Pozwól objąć Cię z ochotą.	Miły Jezu, ma tęsknoto, Powiedz mi gdzież znajdę Cię? Mam ja cię wnet utracić Już potem nie czuć przysię? Skarbie mój rozraduj mnie, Zwól mi cię ogarnąć zbożnie.
2. Recitativo B, Continuo
Was ists, dass du mich gesuchet? Weißt du nicht, dass ich sein muss in dem, das meines Vaters ist?	„Czemuś mnie szukał? Czyż nie wiedziałeś, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?"	Cóż jest żeś mnie szukała? Nie wiedziałaś iż w tych rzeczach, które są ojca mego to trzeba żebym był?
3. Aria B, Violino solo, Continuo
Hier, in meines Vaters Stätte, Findt mich ein betrübter Geist. Da kannst du mich sicher finden Und dein Herz mit mir verbinden, Weil dies meine Wohnung heißt.	Tu, w przybytku Ojca mego Duch strapiony mnie zastanie. Odnajdziesz mnie wszak w domu tym I serce swe połączysz z mym, Gdyż tu moje jest mieszkanie.	Tu w mojej oćca włości Smutny mnie najduje duch. Możesz mnie tu pewnie naleźć, Serce swoje ze mną łączyć Bo mieszkanie to jest me.
4. Recitativo (Dialog) S B, Violino I/II, Viola, Continuo
Seele (S) Ach! heiliger und großer Gott, So will ich mir Denn hier bei dir Beständig Trost und Hülfe suchen. Jesus (B) Wirst du den Erdentand verfluchen Und nur in diese Wohnung gehn, So kannst du hier und dort bestehn. Seele Wie lieblich ist doch deine Wohnung, Herr, starker Zebaoth; Mein Geist verlangt Nach dem, was nur in deinem Hofe prangt. Mein Leib und Seele freuet sich In dem lebendgen Gott: Ach! Jesu, meine Brust liebt dich nur ewiglich. Jesus So kannst du glücklich sein, Wenn Herz und Geist Aus Liebe gegen mich entzündet heißt. Seele Ach! dieses Wort, das itzo schon Mein Herz aus Babels Grenzen reißt, Fass' ich mir andachtsvoll in meiner Seele ein.	Dusza Ach! Święty oraz wielki Boże, Szukam dla siebie Tutaj u Ciebie Pociechy, pomocy oraz Twej laski. Jezus Jeżeli przeklniesz świata tego blaski, Za cel obierzesz me mieszkanie, To tam i tutaj się ostaniesz. Dusza Jak mile Twoje jest mieszkanie, Zastępów mocny Panie! Duch mój z tęsknotą wypatruje Blasku, co jest na Twoim tylko dworze. Ciało i Dusza się raduje W Tobie, o żywy Boże; Ach Jezu, me serce na wieki Cię miłuje. Jezus Przeto szczęśliwa możesz być, Kiedy istota twoja cala Miłością szczerą do mnie pala. Dusza Ach! Słowo to, które już teraz Z Babilonu świata serce me wydziera, Pobożnie pragnę w sobie skryć.	Dusza: Ach, święty tak i wielki Boże, Więc zawsze chcę przy tobie tu Pomocy i pociechy szukać. Jezus: Jeśli potępisz złudy świata I jeno w tenże domu mój pójdziesz To możesz tu i tam przestawać. Dusza: Jak miłe przeć mieszkanie twoje, Tyś wielki Sabaoth, Mój duch dyć cni Za tym co jeno w domu Twoim lśni. Mój duch i ciało cieszą się, Przeć w Bogu żywem mym. Ach Jezu – serce me kocha Cię wiecznie już. Jezus: Więc szczęsnym możesz być Gdy serce, duch Z miłości do mnie tak goreją twe. Dusza: Ach, słowo to wydziera już zamętu granic serce me, W Duszy nabożnie je pomieszczę swojej tu.
5. Aria (Duetto) S B, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
beide Nun verschwinden alle Plagen, Nun verschwindet Ach und Schmerz. Seele Nun will ich nicht von dir lassen, Jesus Und ich dich auch stets umfassen. Seele Nun vergnüget sich mein Herz Jesus Und kann voller Freude sagen: beide Nun verschwinden alle Plagen, Nun verschwindet Ach und Schmerz!	Dusza, Jezus Znikajcie wszystkie cierpienia; Znikaj bólu i żałości. Dusza Nie opuszczę Cię już więcej. Jezus Obejmą cię moje ręce. Dusza Serce doznaje już ukojenia. Jezus I możesz wołać w twej radości: Dusza, Jezus Znikajcie wszystkie cierpienia! Znikaj bólu i żałości!	Razem: Już znikają wszytkie plagi, Już znikają znój i ból. Dusza: Już nie chcę cię opuszczać przecie. Jezus: Chcę ogarnąć Ciebie stale. Dusza: I wiesiołe serce me. Jezus: Już radośnie mówić chce . Razem: Już znikają wszytkie plagi, Już znikają znój i ból.
6. Choral, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein Gott, öffne mir die Pforten Solcher Gnad und Gütigkeit, Lass mich allzeit allerorten Schmecken deine Süßigkeit! Liebe mich und treib mich an, Dass ich dich, so gut ich kann, Wiederum umfang und liebe Und ja nun nicht mehr betrübe.	Otwórz bramy mi, mój Boże, Łaski i dobroci swej, Abym wszędzie, w każdej porze Smakował słodyczy Twej. Kochaj i zagrzewaj mnie, Abym z całej siły Cię Znów w miłości obejmował, Bym Cię odtąd nie frasował.	O Ty otwórz mi podwoje Owej łaski dobra też, Zwól mi zawsze oraz wszędy Słodycz Twoje błogą czuć. Kochaj mnie i prowadź tak Bych ja cię ze wszytkich sił Znowu objął i pokochał I już więcej się nie smucił.

BWV-33, Allein zu dir, Herr Jesu Christ
Allein zu dir, Herr Jesu Christ	W Tobie nadzieję tylko mam	Jedynie Kryst, Pan Jezus mój
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Allein zu dir, Herr Jesu Christ, Mein Hoffnung steht auf Erden; Ich weiß, dass du mein Tröster bist, Kein Trost mag mir sonst werden. Von Anbeginn ist nichts erkorn, Auf Erden war kein Mensch geborn, Der mir aus Nöten helfen kann. Ich ruf dich an, Zu dem ich mein Vertrauen hab.	W Tobie nadzieję tylko mam, Jezu, wśród świata tego. Tyś jako pocieszyciel dan, I nie chcę mieć innego. Nie zrodził się przez wieków wiek Na ziemi tej ni jeden człek, Który by z biedy wyrwał mnie. Więc wołam Cię, Któremu zaufałem wszak.	Jedynie Kryst, mój Jezus, Pan Nadzieją mi na świecie. Pocieszycielem jest On mym Pociechy większej nie masz. Bo nigdy przeć nie było tak, Nie zrodził się też taki człek By mi w mej biedzie pomóc chciał. Więc wołam Ciębie Bo w Tobie ja ufanie mam.
2. Recitativo B, Continuo
Mein Gott und Richter, willt du mich aus dem Gesetze fragen, So kann ich nicht, Weil mein Gewissen widerspricht, Auf tausend eines sagen. An Seelenkräften arm und an der Liebe bloß, Und meine Sünd ist schwer und übergroß; Doch weil sie mich von Herzen reuen, Wirst du, mein Gott und Hort, Durch ein Vergebungswort Mich wiederum erfreuen.	Mój Boże i sędzio, czy chcesz mnie pytać o Twe przykazania? Nie umiem odpowiedzieć, Panie, Bo odrzec się sumienie wzbrania Z tysiąca na jedno nawet pytanie. Słabym na mej duszy i w miłości słaby, A grzech mój przede mną postępuje. Lecz, gdy go z serca pożałuję, Wtenczas Ty, Boże mój łaskawy, Przez Twe przebaczenia słowo Rozradujesz mnie na nowo.	Mój Boży sędzio Zali kcesz mnie pytać z prawa swego? Nie pomnę wszak Boć me sumienie wzbrania się. Jednego i z tysiąca, Bo słaby mój że duch, Miłości zgoła czczy, A mójże grzech aż nazbyt ciężki jest. Lecz gdy go serca pożałuje, To Ty o Boże mój Swym odpuszczeniem wnet Wesiele mi przywrócisz.
3. Aria A, Violino I con sordino, Violino II, Viola, Continuo
Wie furchtsam wankten meine Schritte, Doch Jesus hört auf meine Bitte Und zeigt mich seinem Vater an. Mich drückten Sündenlasten nieder, Doch hilft mir Jesu Trostwort wieder, Dass er für mich genung getan.	Jak krok mój chwieje się, zatacza! Lecz Jezus słucha i przebacza; Swojemu Ojcu mnie przedstawia. Choć uciskają mnie me grzechy, Lecz wspiera mnie słowo pociechy I Jego czyn, co mnie wybawia.	Me kroki chwiejne, bojaźliwe, Lecz Jezus próśb mych wysłuchuje I oćca swego wskazać chce. Ciężary grzechów w dół mnie cisną, Pociechą słowa Jezusowe, Tym onże zawsze wpiera mnie.
4. Recitativo T, Continuo
Mein Gott, verwirf mich nicht, Wiewohl ich dein Gebot noch täglich übertrete, Von deinem Angesicht! Das kleinste ist mir schon zu halten viel zu schwer; Doch, wenn ich um nichts mehr Als Jesu Beistand bete, So wird mich kein Gewissensstreit Der Zuversicht berauben; Gib mir nur aus Barmherzigkeit Den wahren Christenglauben! So stellt er sich mit guten Früchten ein Und wird durch Liebe tätig sein.	Mój Boże, nie odrzucaj sługi złego, Choć Twe przykazanie przekraczam codziennie, Od oblicza Twego! Najmniejsze z nich zachować staram się daremnie; Lecz, gdy o nic innego prosić nie będę, Jak tylko o pomoc Jezusa Pana, Pokój w sumieniu mym zdobędę; Pewność mi będzie dana. Daj mi z ogromnej łaski Twej Wiarę prawdziwą, proszę! A Pan w miłości wielkiej swej Owoców dobrych zniesie kosze.	Ach nie odrzucaj mnie Choć przykazania Twe codziennie przeć naruszam Od twarzy świętej swej. Najmniejsze z nich mi zatrudnione bywa wżdyć. Lecz gdy jeno patrzę tu pomocy Jezusowej Sumienia juże żaden lęk nie będzie mnię przeć trapił. Daj mi więc ze szczyrej łaski swej Krześcijańską wiarę prawą By owoc dobry, zasiew wniosła mi, Miłością zapaliła mię.
5. Aria (Duetto) T B, Oboe I/II, Continuo
Gott, der du die Liebe heißt, Ach, entzünde meinen Geist, Lass zu dir vor allen Dingen Meine Liebe kräftig dringen! Gib, dass ich aus reinem Triebe Als mich selbst den Nächsten liebe; Stören Feinde meine Ruh, Sende du mir Hülfe zu!	Boże, co się miłością zwiesz, Rozpal me serce, duszę też. Ku Tobie niech dąży miłość moja cała; Spraw, by o świecie zapomniała. Daj, bym z serca całego Jak siebie miłował bliźniego. A gdy wrogowie szkodzić chcą, Ześlij Panie pomoc Twą.	Ty co miłością jeś Ach, rozpalaj duszę mą, I zwól do się przede wszystkim Mej miłości dążyć bystro. Daj bych ja z mej chęci czystej Bliźnich kochał jako siebie. A gdy pokój niszczy wróg Swoją pomoc ześlij mi.
6. Choral, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ehr sei Gott in dem höchsten Thron, Dem Vater aller Güte, Und Jesu Christ, sein'm liebsten Sohn, Der uns allzeit behüte, Und Gott dem Heiligen Geiste, Der uns sein Hülf allzeit leiste, Damit wir ihm gefällig sein, Hier in dieser Zeit Und folgends in der Ewigkeit.	Niechaj Bogu chwała będzie, Ojcu dobra wszelkiego, I Synowi, Panu wszędzie, Co chroni nas od złego. Duchowi Świętemu chwała; Od Niego jest pomoc stała, Abyśmy wierni byli im Tu, w czasie tym, Potem zaś już na wieczny czas.	Sławion Bóg co na tronie jest, Wszystkie dobra ociec, I Jezus Kryst, miły Jego Syn Co zawsze nas ochrania. I Duch też święty z Nim, Ci zawsze nam pomocą, Winniśmy im podobać się, Teraz na tenże dzień I potem na wieczności czas.

BWV-34, O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe
O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe	O ogniu przedwieczny, praźródło miłości	O wieczny ty ogniu, praźródło miłości
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
O ewiges Feuer, o Ursprung der Liebe, Entzünde die Herzen und weihe sie ein. Lass himmlische Flammen durchdringen und wallen, Wir wünschen, o Höchster, dein Tempel zu sein, Ach, lass dir die Seelen im Glauben gefallen.	O ogniu przedwieczny, praźródło miłości, Rozpal serca nasze i poświęć je sobie. Niech nas przenikną ognie Twoje, Panie. Bo chcemy, Najwyższy, świątynią być Tobie. I w Duszach wierzących znajdź upodobanie!	O wieczny ty ogniu, Praźródło miłości. Rozpalaj nam serca uświęcaj je nam. Wrzeć zezwól, przenikać Bo chcemy o Panie świątynią twą być. Ach pozwól więc duszom ponurzyć się w wierze.
2. Recitativo T, Continuo
Herr, unsre Herzen halten dir Dein Wort der Wahrheit für: Du willst bei Menschen gerne sein, Drum sei das Herze dein; Herr, ziehe gnädig ein. Ein solch erwähltes Heiligtum Hat selbst den größten Ruhm.	Panie, wszak serca pamiętają Prawdę, którą w Twym Słowie mają. Przebywasz u nas chętnie wielce, Niech będzie Twoje moje serce, Niechaj mieszkaniem będzie Pana. Świątyni, co tak przez Cię wybrana Najwyższa chwała będzie dana.	Serc naszych Panie mocna straż Przy Słowie stoi Twym, Boć mile chcesz przy człeku być Więc serce Twoim jest. A tak wybrana świętość cna Najwyższą w sobie chwałę ma.
3. Aria A, Flauto traverso I/II, Violino I/II con sordino, Viola con sordino, Continuo
Wohl euch, ihr auserwählten Seelen, Die Gott zur Wohnung ausersehn. Wer kann ein größer Heil erwählen? Wer kann des Segens Menge zählen? Und dieses ist vom Herrn geschehn.	Szczęśliweście, wybrane dusze, Które Bóg obrał na schronienie! Tak wielkim szczęściem Jego dary! Błogosławieństwa nie masz miary! To wszystko Pana jest zrządzenie.	Szczęść wam dusze już wybrane. W mieszkaniu Boga wyglądane. Któż może wybrać szczęście większe Któż ilość błogosławieństw zliczy Przeć Boga to się wszytko dzieje.
4. Recitativo B, Continuo
Erwählt sich Gott die heilgen Hütten, Die er mit Heil bewohnt, So muss er auch den Segen auf sie schütten, So wird der Sitz des Heiligtums belohnt. Der Herr ruft über sein geweihtes Haus Das Wort des Segens aus:	Gdy już namioty wybrał Pan, W których chce zagościć, To je pobłogosławi sam. Nagrodzi siedzibę świętości. Nad domem, który sobie upodobał Takie zawoła słowa:	Wybiera Bóg swe święte miejśćca Gdzie mieszka w chwale cnej, Więc błogosławić tymże nie przestaje By tron świętości stronić godnie swój. A ponad domem świętym woła Pan Swe słowo błogie to:
5. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Friede über Israel. Dankt den höchsten Wunderhänden, Dankt, Gott hat an euch gedacht. Ja, sein Segen wirkt mit Macht, Friede über Israel, Friede über euch zu senden.	„Pokój nad Izraelem!" Dziękujcie Jego cudownym rękom. Bogu waszemu śpieszcie z podzięką! On was pamięta, Słowem swym daje Pokój nad Izraelem, Pokój, co waszym udziałem się staje.	W Izraelu pokój daj! Tak, po słowa Jego moc Pokój w Izraelu da. Pokój teże wama dany.

BWV-35, Geist und Seele wird verwirret
Geist und Seele wird verwirret	Umysł, dusza są zmieszane	Myśl i dusza w zamęt wpadnie
Erster Teil	Część pierwsza	Erster Teil
1. Sinfonia, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo

2. Aria A, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo
Geist und Seele wird verwirret, Wenn sie dich, mein Gott, betracht'. Denn die Wunder, so sie kennet Und das Volk mit Jauchzen nennet, Hat sie taub und stumm gemacht.	Umysł, dusza są zmieszane, Gdy Cię, Boże, oglądają. Bowiem wszystkie Twoje cudy, Które wychwalają ludy, Usta, uszy zamykają.	Myśl i dusza w zamęt wpadną Gdy obaczą Boże Cię. Bo te cuda co poznają, Które lud radośnie wieści Głuche, nieme czynią je.
3. Recitativo A, Continuo
Ich wundre mich; Denn alles, was man sieht, Muss uns Verwundrung geben. Betracht ich dich, Du teurer Gottessohn, So flieht Vernunft und auch Verstand davon. Du machst es eben, Dass sonst ein Wunderwerk vor dir was Schlechtes ist. Du bist Dem Namen, Tun und Amte nach erst wunderreich, Dir ist kein Wunderding auf dieser Erde gleich. Den Tauben gibst du das Gehör, Den Stummen ihre Sprache wieder, Ja, was noch mehr, Du öffnest auf ein Wort die blinden Augenlider. Dies, dies sind Wunderwerke, Und ihre Stärke Ist auch der Engel Chor nicht mächtig auszusprechen.	Dziwuję się, Bo wszystko, co człowiek dostrzec może Jak cud musi go zadziwiać. Lecz gdy rozważam Cię, O, Chryste, wierny Boże, To rozum chce Się do ucieczki zrywać. Przy Tobie nawet dzieła Twe Mogą się, Panie, wydać złe. To Tyś jest, o Synu Boży, Według imienia, urzędu oraz Twego czynu Największym źródłem podziwienia mego, I nic na ziemi nie ma Ci równego. Ty głuchemu dajesz słuch, A niemym powraca mowa, A do tego Otwierasz nawet ślepym oczy mocą Twego słowa. Tak, to są Twoje cuda, A mocy ich I chórom anielskim wyrazić się nie uda.	Dziwuję się Bo wszytko wokół mnie Zdumienie budzić musi. Gdy myśl swą ślę Do Syna Boga przeć. Tak wnet rozsądek, rozum czmycha gdzieś Ty sprawiasz przecie Z mizernych nawet rzeczy Równeż cuda swe. Ty jeś z imienia czynu, mocy swej sławieny przeć. I nic na ziemi tu równego nie masz wszak. Ty głuchym dajesz przecież słuch, Niemową mowę takoż wracasz, Cóż więcej kchcieć. Otwierasz słowem swym powieki oczu ślepych, Oto, oto są cuda Twoje, co mocy onych Anielski nawet chór nie zdolen wypowiedzieć.
4. Aria A, Organo obligato, Continuo
Gott hat alles wohlgemacht. Seine Liebe, seine Treu Wird uns alle Tage neu. Wenn uns Angst und Kummer drücket, Hat er reichen Trost geschicket, Weil er täglich für uns wacht. Gott hat alles wohlgemacht.	Wszystko dobrze sprawił Bóg! Jego miłość, wierność Jego Są wciąż z nami dnia każdego. Gdy lęki nas trapią straszliwie, On nas pociesza troskliwie; Czuwa nad nami pośród trwóg. Wszystko dobrze sprawił Bóg!	Bóg urządził wszytko cnie, Jego miłość, wierność nam Dawa nama w każdy dzień. Na czas strachu i kłopota Pociech wiele przygotował Pełniąc przy nas co dzień straż. Bóg urządził wszystko cnie.
Zweiter Teil	Część druga	Zweiter Teil
5. Sinfonia, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo

6. Recitativo A, Continuo
Ach, starker Gott, lass mich Doch dieses stets bedenken, So kann ich dich Vergnügt in meine Seele senken. Lass mir dein süßes Hephata Das ganz verstockte Herz erweichen; Ach! lege nur den Gnadenfinger in die Ohren, Sonst bin ich gleich verloren. Rühr auch das Zungenband Mit deiner starken Hand, Damit ich diese Wunderzeichen In heilger Andacht preise Und mich als Erb und Kind erweise.	Ach, mocny Boże, na prawdę ową Daj mi otwarte uszy, Ażebym mógł Ciebie na nowo Zatopić w mojej duszy. „Effata!" - niech to słodkie słowo Me serce zatwardziałe skruszy; Połóż na me uszy Twej laski palec błogosławiony, Inaczej jestem już zgubiony. Języka mego dotknij się, I mego dotknij podniebienia. Abym cudowne znaki te Chwalił w modlitwie wśród skupienia, Dziedzicem i dzieckiem okazał się.	Ach, mocny Boże mój, Rozważać zwól mi stale. Jak mógłbym Cię zatopić w duszy mojej trwale. A każ swe słodkie Effata Me serce zatwardziałe skruszyć. Ach, włóż swój palec łaski jeno w duszę moję, Zgubiony jestem bowiem. Języka więzy rwij Mocnością dłoni swej Bym owe cudów znaki sławiąc W modlitwie zbożnej mojej Dziedzictwa swego świadczyć umiał.
7. Aria A, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo
Ich wünsche nur bei Gott zu leben, Ach! wäre doch die Zeit schon da, Ein fröhliches Halleluja Mit allen Engeln anzuheben. Mein liebster Jesu, löse doch Das jammerreiche Schmerzensjoch Und lass mich bald in deinen Händen Mein in martervolles Leben enden.	Chciałbym więc już do nieba wnijść. Ach! Gdyby mógł już czas ten przyjść. Ze będę Cię chwalił śpiewy radosnymi Wraz z aniołami Twymi. Najdroższy Jezu, zdejmij już To bólu jarzmo. Już je skrusz! Tak, abym rychło w ręce Twoje Złożył bolesne życie moje!	Żyć pragnę jedno z Bogiem zawżdy. Ach, niech by nadszedł już ten czas, Radości Alleluja pień Z anioły wszytkie wraz wznoszony. Najdroższy Jezu, proszę Cię Rozerwij jarzmo bolu pęt, I zwól mi wnet na Twych rękach męczeńskie życie swoje skończyć.

BWV-36, Schwingt freudig euch empor
Schwingt freudig euch empor	Radośnie się wznieście ku gwiazdom wyniosłym	Radośnie wzbijcie się
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Oboe d'amore I/II all' unisono, Violino I/II, Viola, Continuo
Schwingt freudig euch empor zu den erhabnen Sternen, Ihr Zungen, die ihr itzt in Zion fröhlich seid! Doch haltet ein! Der Schall darf sich nicht weit entfernen, Es naht sich selbst zu euch der Herr der Herrlichkeit.	Radośnie się wznieście ku gwiazdom wyniosłym Języki Syjonu, co radość głosicie! Lecz stójcie! Oddalić nie mogą się glosy! Pan chwały się zbliża, przynosi wam życie.	W radośnie wzbijcie się do gwiazd wyniosłych w górę. Z pieśniami, co w Syjonie teraz pięknie brzmią. Lecz cicho, sza, bo trąby słychać niedaleko. To do was zbliża się prześwietny pan panów.
2. Choral (Duetto) S A, Oboe d'amore I col Soprano, Oboe d'amore II coll' Alto, Continuo
Nun komm, der Heiden Heiland, Der Jungfrauen Kind erkannt, Des sich wundert alle Welt, Gott solch Geburt ihm bestellt.	Zbawco pogan, przybądź już, Synu Panny, Zbawco dusz, Cały świat w podziwie ma, Ze Bóg takie przyjście da.	Przyjdź pogan zbawicielu, Wiec dziewicy jesteś syn, To podziwia cały świat, Bóg zrządził sam tenże cud.
3. Aria T, Oboe d'amore solo, Continuo
Die Liebe zieht mit sanften Schritten Sein Treugeliebtes allgemach. Gleichwie es eine Braut entzücket, Wenn sie den Bräutigam erblicket, So folgt ein Herz auch Jesu nach.	To miłość nadchodzi, powolne jej kroki, Łagodnie się wita ze swym oblubieńcem. Bo jako się oblubienica Swym ukochanym wnet zachwyca, Tak za Jezusem idzie cale moje serce.	Nadchodzi miłość lekko, zwolna Do swego ukochania tuż. Jak narzeczona w zachwyt wpada Gdy swego kochanego zoczy Tak serce do Jezusa drży.
4. Choral, Oboe d'amore I e Violino I col Soprano, Oboe d'amore II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Zwingt die Saiten in Cythara Und lasst die süße Musica Ganz freudenreich erschallen, Dass ich möge mit Jesulein, Dem wunderschönen Bräutgam mein, In steter Liebe wallen! Singet, Springet, Jubilieret, triumphieret, dankt dem Herren! Groß ist der König der Ehren.	Niechaj struny cytry brzmią, Bo słodką muzyką tą Wyraz dać chcę mej radości, Ze mogę z Jezuskiem tym, Cudnym oblubieńcem mym, W wieczystej trwać miłości. Skaczcie, grajcie, Wyśpiewujcie, tryumfujcie, Nieście dzięki! Pan jest chwały królem wielkim.	W struny uderz już cytary, I zwól słodkiej brzmieć muzyce. Grać i cieszyć się z wiesielem Bych z Jezuskiem moim małym, Z tym cudnym ukochaniem mym Miłości się ponużyć. Nućcie, tańczcie, radość głoście, Triumfujcie, dzięki czyńcie. Wielki jest król wszytkiej chwały.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
5. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Willkommen, werter Schatz! Die Lieb und Glaube machet Platz Vor dich in meinem Herzen rein, Zieh bei mir ein!	Witaj skarbie jakże drogi! Miłość ma wraz z wiarą moją Mieszkanie Tobie szykują, Przekrocz serca mego progi!	Ach witaj skarbie mój Bo wiara, miłość mieście ma Dla Ciebie w sercu czystym mym. A więc już przyjdź!
6. Choral T, Oboe d'amore I/II, Continuo
Der du bist dem Vater gleich, Führ hinaus den Sieg im Fleisch, Dass dein ewig Gott'sgewalt In uns das krank Fleisch enthalt.	Równy Ojcu Panie mój, Prowadź w ciele chlubny bój, Byś swą mocą przemógł tam Nasze chore ciała sam.	Ty co ojćcu rówien jeś Twe zwycięstwo rychło spraw By Twa wieczna, Boża moc W naszym ciele była mdłym.
7. Aria S, Violino solo con sordino, Continuo
Auch mit gedämpften, schwachen Stimmen Wird Gottes Majestät verehrt. Denn schallet nur der Geist darbei, So ist ihm solches ein Geschrei, Das er im Himmel selber hört.	Także stłumione, słabe głosy Wielbią majestat Twój, o Boże! Jeśli duch nasz przy tym wola, To krzyk rozlega się dokoła. Ze w niebie go usłyszeć możesz.	Stłumione słabe głosy takoż Majestat pański będą czcić. Bo gdy w nich dźwięczy szczyry duch To Bóg je słyszy niby krzyk Co nieba sięga bram.
8. Choral, Oboe d'amore I e Violino I col Soprano, Oboe d'amore II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Lob sei Gott, dem Vater, g'ton, Lob sei Gott, sein'm eingen Sohn, Lob sei Gott, dem Heilgen Geist, Immer und in Ewigkeit!	Bogu Ojcu chwałę, cześć I Synowi chciejmy nieść. I Duch Święty niech ją ma - Niech na wieki ona trwa!	Chwała Bogu Oćcu bądź, Chwalon Boży Jego Syn, Chwalon Boży Święty Duch Teraz i na wieków wiek.

BWV-37, Wer da gläubet und getauft wird
Wer da gläubet und getauft wird	Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony	Kto uwierzy i ochrzci się zbawion będzie
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wer da gläubet und getauft wird, der wird selig werden.	,,Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony''.	Kto uwierzy i okrzci się zbawion będzie.
2. Aria T, Violino, Continuo
Der Glaube ist das Pfand der Liebe, Die Jesus für die Seinen hegt. Drum hat er bloß aus Liebestriebe, Da er ins Lebensbuch mich schriebe, Mir dieses Kleinod beigelegt.	Wiara poręką tu jest ninie. Miłości Jezusa bez miary Wpisałeś z miłości jedynie Do księgi życia moje imię, Dając mi klejnot wiary.	Miłości wiara jest zastawem Co Jezus wiernym daje swym Więc jeno z czystej tej miłości Co w księgę życia moje wpisał Ów klejnot cudny nadał mi.
3. Choral (Duetto) S A, Continuo
Herr Gott Vater, mein starker Held! Du hast mich ewig vor der Welt In deinem Sohn geliebet. Dein Sohn hat mich ihm selbst vertraut, Er ist mein Schatz, ich bin sein Braut, Sehr hoch in ihm erfreuet. Eia! Eia! Himmlisch Leben wird er geben mir dort oben; Ewig soll mein Herz ihn loben.	O Boże, mocny grodzie mój, Nim świat ten miał początek swój, Już mnie umiłowałeś; Syn Twój zapłacił za mnie krwią, Oblubienicą nazwał swą. W Nim wszystko darowałeś! W Niebie z siebie Skarb przedrogi, żywot błogi mi daruje, Za to z serca Mu dziękuję.	Mój Bóg, Ociec potężny jest. Tyś mię pokochał nade świat Na wieki w Synie Swoim. Twój Syn mi skarbem zwala być Jam mu oblubienicą wszak Rozradowaną wielce. Aja, aja. Życie mi niebiańskie sprawi tam na górze Wiecznie mam go sercem chwalić.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Ihr Sterblichen, verlanget ihr, Mit mir Das Antlitz Gottes anzuschauen? So dürft ihr nicht auf gute Werke bauen; Denn ob sich wohl ein Christ Muss in den guten Werken üben, Weil es der ernste Wille Gottes ist, So macht der Glaube doch allein, Dass wir vor Gott gerecht und selig sein.	Czy pragniecie, o śmiertelni, Wraz ze mną Do Raju Boga wkroczyć krainy? Nie liczcie na swe dobre czyny; Bo choć chrześcijanin tak służbę pełni, Ze się o dzieła dobre stara, Gdyż takie jest Boga pragnienie, To daje jednak tylko wiara Przed Bogiem usprawiedliwienie	Wy zmarli już czy chcecie też jak ja Obliczu Boga się przyglądać? Nie starcza temu dobra czynić Bo choć krześcijanin zaś W uczynkach dobrych ma się ćwiczyć, W myśl szczerej woli Bożej sam To sama wiara sprawia Iż my w Bogu sprawiedliwi jeśmy przeć.
5. Aria B, Oboe d'amore I, Violino I/II, Viola, Continuo
Der Glaube schafft der Seele Flügel, Dass sie sich in den Himmel schwingt, Die Taufe ist das Gnadensiegel, Das uns den Segen Gottes bringt; Und daher heißt ein selger Christ, Wer gläubet und getaufet ist.	Wiara skrzydłami duszy jest, I ją pod Niebo samo wznosi. Pieczęcią łaski zaś jest chrzest, Błogosławieństwo nam przynosi. Przeto do chrześcijan należy, Kto ochrzczon jest i mocno wierzy.	Przypina wiara duszy skrzydła Co w niebo same niosą ją. A krzest jest łaski owej znakiem Błogosławieństwa Boga nam. Prawem ten krześcijaninem zwany Co wiarę ma, ochrzczony jest.
6. Choral, Oboe d'amore I e Violino I col Soprano, Oboe d'amore II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Den Glauben mir verleihe An dein' Sohn Jesum Christ, Mein Sünd mir auch verzeihe Allhier zu dieser Frist. Du wirst mir nicht versagen, Was du verheißen hast, Dass er mein Sünd tu tragen Und lös mich von der Last.	Dodaj mi wiary, Panie, Że Jezus to Syn Twój. Okaż mi zmiłowanie. Przebaczyć racz grzech mój. Ty nie odmówisz przecie, Wszak zaufałem Ci, Ze On mój grzech poniesie, Zdejmie brzemiona mi.	Użyczaj mi cnej wary Iż Jezus synem Twym, A grzech mój wybacz proszę Na tenże ninie czas. Bo mi przeć nie odmówisz Coś przyrzekł w onże czas Iż on mnie z grzechu zbędzie Ciężarów tego wnet.

BWV-38, Aus tiefer Not schrei ich zu dir
Aus tiefer Not schrei ich zu dir	Z głębokiej nędzy w grzechu mym	Z głębin dna ja wołam Cię
1. Coro, Oboe I/II e Violino I e Trombone I col Soprano, Violino II e Trombone II coll' Alto, Viola e Trombone III col Tenore, Trombone IV col Basso, Continuo
Aus tiefer Not schrei ich zu dir, Herr Gott, erhör mein Rufen; Dein gnädig Ohr neig her zu mir Und meiner Bitt sie öffne! Denn so du willt das sehen an, Was Sünd und Unrecht ist getan, Wer kann, Herr, vor dir bleiben?	Z głębokiej nędzy w grzechu mym Do Ciebie wołam, Panie! Ach, w miłosierdziu wielkim swym Wysłuchaj me błaganie! Bo jeśli chcesz nasz każdy błąd Pod sprawiedliwy wziąć swój sąd, Któż wtedy się ostoi?	Z głębin dna ja wołam Cię, O słysz to me błaganie, A ucho swe Ty do mnie skłoń, Odwiraj prośbie mojej. Bo jeśli sam obaczysz w przód Nasz grzech, nieprawość, złość, To kto Ci się ostatnie.
2. Recitativo A, Continuo
In Jesu Gnade wird allein Der Trost vor uns und die Vergebung sein, Weil durch des Satans Trug und List Der Menschen ganzes Leben Vor Gott ein Sündengreuel ist. Was könnte nun Die Geistesfreudigkeit zu unserm Beten geben, Wo Jesu Geist und Wort nicht neue Wunder tun?	W łasce Jezusa jest jedynie Pocieszenie, przebaczenie, Gdyż przez knowania szatana Człowieka cale życie Grzeszną ohydą jest w oczach Pana. Co mogłoby Modlitwie przydać radości ducha tak obficie, Gdyby słowa, Duch Jezusa cudów nowych nie czyniły?	W Jezusa łasce jeno wżdyć Pociechę odpuszczenie będziem mieć Bo przez szatański postęp, fałsz Człowiecze życie całe Grzechami chydzi Bogu się. Bo cóżby zaś Radości Ducha w modłach naszych przydać mogło Bez słów i cudów Jezusowych owych, onych.
3. Aria T, Oboe I/II, Continuo
Ich höre mitten in den Leiden Ein Trostwort, so mein Jesus spricht. Drum, o geängstigtes Gemüte, Vertraue deines Gottes Güte, Sein Wort besteht und fehlet nicht, Sein Trost wird niemals von dir scheiden!	Słyszę wśród mego cierpienia Jezusa Słowo w tej godzinie. Przeto, me serce, w którym trwoga, Zaufaj już dobroci Boga, Bo Słowo Jego nie przeminie, Nigdy ci nie zbraknie Jego pocieszenia!	W cierpieniu słyszę pociech słowo Co Jezus do mnie mówi sam. Więc ach, o duszo przestraszona, Zawierzaj ty dobroci Boga Bo słowo Jego jest i trwa. Pociechy miłej się nie zbywa.
4. Recitativo S, Continuo
Ach! Dass mein Glaube noch so schwach, Und dass ich mein Vertrauen Auf feuchtem Grunde muss erbauen! Wie ofte müssen neue Zeichen Mein Herz erweichen? Wie? kennst du deinen Helfer nicht, Der nur ein einzig Trostwort spricht, Und gleich erscheint, Eh deine Schwachheit es vermeint, Die Rettungsstunde. Vertraue nur der Allmachtshand und seiner Wahrheit Munde!	Ach! Wciąż mej wiary słaby gmach. I ufność ma do Pana na grząskim gruncie budowana! Jak często nowe znaki zjawiać się muszą Nim serce skruszą! Jak często? Czy nie znasz Tego, co cię strzeże, Tego, którego jedno słowo sprawia, Ze oto zaraz się pojawia, Nim twoja słabość to spostrzeże, Godzina ratunku twego. Zaufaj tylko wszechmocy Pana i świętej prawdzie Jego.	Ach, iże słaba wiara ma. Swoją ufność kłąść więc muszę Na grząskim gruncie, tak niepewnym. Ja często muszą znaki nowe Me serce kruszyć? Jak – Zbawcy swego nie znasz przeć Co jednym słowem powie ci. I zjawia się Nim słabość Twoja zoczy tę Ratunku chwile. Wszechmocy Jego ufaj więc I prawdzie z usty Jego.
5. Aria (Terzetto) S A B, Continuo
Wenn meine Trübsal als mit Ketten Ein Unglück an dem andern hält, So wird mich doch mein Heil erretten, Dass alles plötzlich von mir fällt. Wie bald erscheint des Trostes Morgen Auf diese Nacht der Not und Sorgen!	Gdy jak łańcuchem smutek skuje Nieszczęście jedno do drugiego, To mnie mój Zbawca uratuje I znikną co do ostatniego. Świta poranek pocieszenia Po nocy strachu i zwątpienia!	Gdy me zmartwienie jak łańcuchem Z nieszczęściem nowem wiąże mnie. Toś przeć mnie Zbawca wyratuje I wszystko ze mnie spadnie wnet. Zaświeci znów pociechy ranek Po nocy owej troski, biedy.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I e Trombone I col Soprano, Violino II e Trombone II coll' Alto, Viola e Trombone III col Tenore, Trombone IV col Basso, Continuo
Ob bei uns ist der Sünden viel, Bei Gott ist viel mehr Gnade; Sein Hand zu helfen hat kein Ziel, Wie groß auch sei der Schade. Er ist allein der gute Hirt, Der Israel erlösen wird Aus seinen Sünden allen.	Choć ogrom wielki naszych win, Możniejsza łaska Boska, Choć grzeszny każdy ludzki czyn, Ratować Jego troska. On, dobry Pasterz, owce swe Wybawić i odkupić chce Od nieprawości wszelkich.	Chociaż w nas grzechów szpatnych lik To w Bogu łaski sporzej, A ręka Jego pomoc da Gdy szkoda wielka albo małą. On wżdyć pasterzem dobrym jest Co zbawi przecie Izrael Ze grzechów wszytkich jego.

BWV-39, BRich dem hungrigen dein Brod
BRich dem hungrigen dein Brod	Ułamuj łaknącemu chleba twego	Ułam łaknącemu chleba twego
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Flauto I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
BRich dem hungrigen dein Brod. Und die/ so im Elend sind/ führe ins Hauß. So du einen nacket siehest/ so kleide ihn/ und entzeuch dich nicht von deinem Fleische. Esa. LVIII, 7. Alsdenn wird dein Licht herfürbrechen wie die Morgenröte, und deine Besserung wird schnell wachsen, und deine Gerechtigkeit wird für dir hergehen, und die Herrlichkeit des Herrn wird dich zu sich nehmen.	„Ułamuj łaknącemu chleba twego, a ubogich wygnańców wprowadź do domu twego; ujrzyszli nagiego, przyodziej go, a przed ciałem swojem nie ukrywaj się. Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! i pójdzie przed tobą sprawiedliwość twoja, a chwała Pańska zbierze cię."	Ułam łaknącemu chleba twego A ubogie i tułające się Wprowadź do domu twego. Gdy ujrzysz nagiego przyodziej go Nie gardź ciałem twoim, Wtedy wyniknie jako zaranie światłość twoja A zdrowie twoje rychlej znijdzie. Pójdzie przed obliczem twoim sprawiedliwość twoja A chwała Pańska zbierze cię.
2. Recitativo B, Continuo
Der reiche Gott wirft seinen Überfluss Auf uns, die wir ohn ihn auch nicht den Odem haben. Sein ist es, was wir sind; er gibt nur den Genuss, Doch nicht, dass uns allein Nur seine Schätze laben. Sie sind der Probestein, Wodurch er macht bekannt, Dass er der Armut auch die Notdurft ausgespendet, Als er mit milder Hand, Was jener nötig ist, uns reichlich zugewendet. Wir sollen ihm für sein gelehntes Gut Die Zinsen nicht in seine Scheuren bringen; Barmherzigkeit, die auf dem Nächsten ruht, Kann mehr als alle Gab ihm an das Herze dringen.	Rzucił nam dobry Bóg obfitość dóbr bez miary Dla nas, którzyśmy życia tchnienie od Niego otrzymali. Jego jest to, czym jesteśmy my. Smakować możemy Jego dary, Jednak nie tak, byśmy z nich sami korzystali. Są kamieniem probierczym, przez który Bóg pokaże, Ze biednym On także potrzeby darował. Gdy ręką łagodną swą skierował To czego oni potrzebują, ku nam aż w nadmiarze. Od dobra użyczonego nam bez jakiejkolwiek miary Odsetek nie zwracajmy wszak Bogu naszemu, Bo miłosierdzie okazane bliźniemu Jest milsze sercu Boga ponad inne dary.	Przeć szczodry Bóg obfite dary śle nam wżdy Bez których dychu lewie nie ma wcale. Jegoż to wszystko jest, a korzyść daje nam Nie po to wszak by jeno cieszyć się dobrami Jego, Probierzem one są, przez które daje znać We biedzie przecie też potrzebę ofiaruję, Gdy ręką hojną swą Łaknącym daje on łaskawie dary swoje. Nie trzeba mu za dobra dane nam W spichlerze jego czynsze nasze składać, Lecz bliźnim swym miłości, czyny cne, Co jemu ponad wszystko miłe zawżdy stają.
3. Aria A, Violino solo, Oboe I, Continuo
Seinem Schöpfer noch auf Erden Nur im Schatten ähnlich werden, Ist im Vorschmack selig sein. Sein Erbarmen nachzuahmen, Streuet hier des Segens Samen, Den wir dorten bringen ein.	Być podobnym choć do cienia Boga i Pana stworzenia, W tym jest przedsmak Nieba dan. Kto Bożą miłość naśladuje, Tu błogosławieństwo rozsypuje, Które zaniesiemy tam.	Swemu Stwórcy już na ziemi Cieniem jeno być podobnym, Błogą próbką nama jest. Jegoż litość naśladować To siać ziarno błogosławieństw Które z sobą weźmiem tam.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
4. Aria B, Continuo
Wohlzutun und mitzuteilen vergesset nicht; denn solche Opfer gefallen Gott wohl.	A dobroczynności i udzielania nie przepominajcie; albowiem się Bóg w takowych ofiarach kocha."	A dobroczynności i udzielania wspólnego nie przepominajcie Albowiem takowymi ofiarami zasługujemy się Bogu.
5. Aria S, Flauto I/II, Continuo
Höchster, was ich habe, Ist nur deine Gabe. Wenn vor deinem Angesicht Ich schon mit dem meinen Dankbar wollt erscheinen, Willt du doch kein Opfer nicht.	Panie, to co mam, Ty mi dałeś sam. Gdy przed Twym obliczem stanę Niosąc, co od Ciebie dane, Wdzięczny za Twe dary, To nie będziesz chciał ofiary.	Panie co posiadam Twym jest jeno darem Gdy więc przed obliczem Twym Z mą wdzięcznością stawać oto pragnę Ofiar innych nie chcesz już.
6. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
Wie soll ich dir, o Herr, denn sattsamlich vergelten, Was du an Leib und Seel mir hast zugutgetan? Ja, was ich noch empfang, und solches gar nicht selten, Weil ich mich jede Stund noch deiner rühmen kann? Ich hab nichts als den Geist, dir eigen zu ergeben, Dem Nächsten die Begierd, dass ich ihm dienstbar werd, Der Armut, was du mir gegönnt in diesem Leben, Und, wenn es dir gefällt, den schwachen Leib der Erd. Ich bringe, was ich kann, Herr, lass es dir behagen, Dass ich, was du versprichst, auch einst davon mög tragen.	Jak mam Ci, o Panie, odpłacić należycie, Za to, coś ciału i duszy mej darował na ich drogę? Tak, za to, co jeszcze otrzymałem przez całe moje życie, Gdyż w godzinie każdej Tobą się chlubić mogę. Nie mam nic, oprócz ducha, którego dać Ci chcę, Bliźniemu być pomocnym - takie też mam pragnienie, A biednym pragnę dać, czym obdarzyłeś mnie, A moje ciało ziemi, gdy takie Twe zrządzenie. Przynoszę to, co mogę, znajdź w tym upodobanie, Bym na ostatku wziął to co przyrzekłeś, Panie.	O Boże mój, jak mam zapłacić Tobie dości Za dary ciału memu, duszy dane Twe. Tak, to co dajesz wciąż, nierzadko przecie znowu, W godzinę każdą jest świadectwem chwały Twej. Ja duszo jeno Ci oddawać moją mogę, Bliźniemu pewność tę, że służyć jemu chcę, Biednemu tym co sam od Ciebie otrzymałem, I jeśli miłe Ci me słabe ciało, w grób, Bo niosę to co mam Spójrz, niech Ci się spodoba Że ja drobinę tę oddaję rzeczy Twoich.
7. Choral, Flauto I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Selig sind, die aus Erbarmen Sich annehmen fremder Not, Sind mitleidig mit den Armen, Bitten treulich für sie Gott. Die behülflich sind mit Rat, Auch, womöglich, mit der Tat, Werden wieder Hülf empfangen Und Barmherzigkeit erlangen.	Tym, co bliźnich swych miłują Błogosławi dobry Bóg; Ci, co biednym też współczują, Modłą za nich się wśród trwóg, Co potrafią radę dać, Nawet razem w biedzie trwać - Miłości doznają Pana I pomoc będzie im dana.	Chwała tym co w swej litości Biedą innych dzielą się, Z nędzarzami cierpią razem, Proszą Boga za nich wraz. Ci co pomoc radą ślą, I gdy trzeba czynem też, Otrzymają pomoc takoż Miłosierdzia też doznają.

BWV-40, Darzu ist erschienen der Sohn Gottes
Darzu ist erschienen der Sohn Gottes	A Syn Boży na to się objawił	Na toć się okazał Syn Boży
1. Coro, Corno I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Darzu ist erschienen der Sohn Gottes, dass er die Werke des Teufels zerstöre.	"A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie".	Na toć się okazał Syn Boży, aby zepsował dzieła diabelskie.
2. Recitativo T, Continuo
Das Wort ward Fleisch und wohnet in der Welt, Das Licht der Welt bestrahlt den Kreis der Erden, Der große Gottessohn Verlässt des Himmels Thron, Und seiner Majestät gefällt, Ein kleines Menschenkind zu werden. Bedenkt doch diesen Tausch, wer nur gedenken kann; Der König wird ein Untertan, Der Herr erscheinet als ein Knecht Und wird dem menschlichen Geschlecht - O süßes Wort in aller Ohren! - Zu Trost und Heil geboren.	A ciałem się Słowo stało i pośród nas już mieszka. A światłość świeci nad ziemi kręgiem całym. Gdyż Boga Syn jednorodzony Opuszcza Niebios trony. Odrzucił swój majestat, By dzieckiem stać się małym. Pomnij na tę odmianę, kto tylko pomnieć chce. Bo Król poddanym staje się. Przemienił w człeka się prostego. A dla rodzaju ludzkiego - Jak słodkie jest tych słów znaczenie - Zrodzon jest na pocieszenie.	A Słowo już jest ciałem, mieszka tu I kresów ziemi sięga światło świata, Bo wielki Boży Syn opuścił niebios tron, Obalił też majestat swój By dzieckiem człęczym stać się oto. Pamiętaj przełom ów Ty, który pamięć masz. Poddanym będzie ówże król, A sługą zjawi się nasz Pan, Z człowieka rodu będzie On. O słowo błogie w uszach wszytkich Nam ku zbawieniu dane.
3. Choral, Corno I e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Die Sünd macht Leid; Christus bringt Freud, Weil er zu Trost in diese Welt ist kommen. Mit uns ist Gott Nun in der Not: Wer ist, der uns als Christen kann verdammen?	Grzech - bólem nam; Radością - Pan, Gdyż jest On tego świata pocieszeniem. Z nami jest Bóg, Czy ból, czy trud: Któż skaże nas chrześcijan na potępienie?	Bo z grzechu ból, Radością Kryst Co pocieszenie na ten świat przynosi. A z nama Bóg W tej biedzie jest Więc któż nas chrześcijan Zaś potępić może?
4. Aria B, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Höllische Schlange, Wird dir nicht bange? Der dir den Kopf als ein Sieger zerknickt, Ist nun geboren, Und die verloren, Werden mit ewigem Frieden beglückt.	Wężu piekielny, Drzyj, boś śmiertelny. Ten, który zetrze twoją głowę Jest już zrodzony, Dla zgubionych Szczęście i pokój są już gotowe.	Wężu piekielny, ty się nie boisz? Ten, co ci jako rycerz utnie łeb Zrodzony juże. I zagubieni będą szczęśliwość wieczną mieć.
5. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Schlange, so im Paradies Auf alle Adamskinder Das Gift der Seelen fallen ließ, Bringt uns nicht mehr Gefahr; Des Weibes Samen stellt sich dar, Der Heiland ist ins Fleisch gekommen Und hat ihr allen Gift benommen. Drum sei getrost! betrübter Sünder.	Ten wąż, co się do raju wkradł I wśród Adama dzieci Do duszy ludzkiej wsączył jad, Nie straszny jest już nam. Niewiasty potomek już się zjawił, Zbawiciel ciało przybrał sam. Trucizny wszelkiej go pozbawił. Pocieszcie się! Smutni grzesznicy!	Ow wąż, co w raju na ten czas Poraził dusze wszystkie Adama rodu jaden swym Nie groźny juże nam. Z niewiasty łona Zbawca nasz, W człowieczym ciele nam przychodzi. Z wszystkimi jego jady marne. Pocieszaj się grzeszniku nędzny.
6. Choral, Corno I e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Schüttle deinen Kopf und sprich: Fleuch, du alte Schlange! Was erneurst du deinen Stich, Machst mir angst und bange? Ist dir doch der Kopf zerknickt, Und ich bin durchs Leiden Meines Heilands dir entrückt In den Saal der Freuden.	Podnieś głowę swą i mów: Odejdź, stary wężu! Kąsać mnie próbujesz znów? Już cię wszak zwyciężył Ten co łeb ci zmiażdżył sam. Przez jego cierpienie Już uciekłem ci i mam Pokój i zbawienie.	Wstrząśnij głowę swą i mów: Precz ty gadzie stary. Przeć odnawia jad swój znów Strach mi, bojaźć niesiesz? Przecież starty już twój łeb Zbawiciela męką. Jam oddalon od cię wszak Na radości miejsce.
7. Aria T, Corno I/II, Oboe I/II, Continuo
Christenkinder, freuet euch! Wütet schon das Höllenreich, Will euch Satans Grimm erschrecken: Jesus, der erretten kann, Nimmt sich seiner Küchlein an Und will sie mit Flügeln decken.	Dzieci Boże, cieszcie się. Choć piekło cale złością wrze, Choć szatan was przestraszyć chce, Jezus, który was pamięta Przygarnie swoje pisklęta, I pod skrzydła weźmie swe.	Chrześcijanie, cieszcie się. Wścieka się toś piekielny ród, Pragnie szatan nas porazić, Jezus jest ratunkiem Wam, Swe pisklęta chroni On I skrzydłami je okryje.
8. Choral, Corno I e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Jesu, nimm dich deiner Glieder Ferner in Genaden an; Schenke, was man bitten kann, Zu erquicken deine Brüder: Gib der ganzen Christenschar Frieden und ein selges Jahr! Freude, Freude über Freude! Christus wehret allem Leide. Wonne, Wonne über Wonne! Er ist die Genadensonne.	Jezu, ujmij się za nami; Chcemy w łasce Twojej trwać. Czego prosim, racz nam dać, By pokrzepić nas znakami, I chrześcijańskiej trzódce swej Pokój, dobry rok dać chciej. Radość, radość nad radości! Chrystus broni przed cierpieniem. Błogość, błogość nad błogości! On jest słońcem i zbawieniem.	Jezu, bierz już bliskich Twoich W pieczę łaski, cudnej swej, Daj nam to o co prosić trza, By pokrzepić braci Twoich. Chrześcijano wszytkim daj Pokój błogi cały rok. Radość, radość i wiesiele Chrystus bólu jest ochroną. Rozkosz, rozkosz, upojenie, On nam przecie łaski słońcem.

BWV-41, Jesu, nun sei gepreiset
Jesu, nun sei gepreiset	Chwalimy, Jezu, Ciebie	Jezus, bądź wielbion ninie
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I-III, Violino I/II, Viola, Continuo
Jesu, nun sei gepreiset Zu diesem neuen Jahr Für dein Güt, uns beweiset In aller Not und G'fahr, Dass wir haben erlebet Die neu fröhliche Zeit, Die voller Gnaden schwebet Und ewger Seligkeit; Dass wir in guter Stille Das alt Jahr habn erfüllet. Wir wolln uns dir ergeben Itzund und immerdar, Behüte Leib, Seel und Leben Hinfort durchs ganze Jahr!	Chwalimy, Jezu, Ciebie, Sławimy w nowy rok, Ze o nas dbasz w potrzebie, Że bronisz nas co krok; Że znów przeżywać możem Nowej radości czas, Łaski twej pełen, Boże, Co tak raduje nas; Że w ciszy i bez boju Upłynął rok w pokoju. Tobie powierzyć chcemy Odtąd nasz każdy krok. Opieki twej pragniemy Przez cały nowy rok.	Jezus, bądź wielbion ninie, W ten nowy oto rok Za Twój dar nam świadczony Tak w biedzie, w strachu też Że dożyliśmy oto znów wiesiołego dnia Co pełnię łaski niesie, Błogosławieństwa nam, Że w miłym, cnym spokoju Przeminął rok ów stary Powierzyć nas Ci chcemy Tak ninie, jako i wżdy Strzeż ciała, duży, życia Przez cały nowy rok.
2. Aria S, Oboe I-III, Continuo
Lass uns, o höchster Gott, das Jahr vollbringen, Damit das Ende so wie dessen Anfang sei. Es stehe deine Hand uns bei, Dass künftig bei des Jahres Schluss Wir bei des Segens Überfluss Wie itzt ein Halleluja singen.	Niech niż początek, Panie w Niebie, Kres tego roku nie będzie lichszy. Niech ręka Twoja towarzyszy Nam, byśmy, gdy rok upłynie cały, Błogosławieni, dla Twej chwały Śpiewaniem mogli wielbić Ciebie.	Zwól nam o Boże nasz ów rok tak przeżyć By koniec jego rówien początkowi był. Niech ręka Twoja chroni nas By w końcu roku tego znów Z błogosławieństwem śpiewać Ci Jak teraz Alleluja mogli.
3. Recitativo A, Continuo
Ach! deine Hand, dein Segen muss allein Das A und O, der Anfang und das Ende sein. Das Leben trägest du in deiner Hand, Und unsre Tage sind bei dir geschrieben; Dein Auge steht auf Stadt und Land; Du zählest unser Wohl und kennest unser Leiden, Ach! gib von beiden, Was deine Weisheit will, worzu dich dein Erbarmen angetrieben.	Niech ręka Twoja, Panie Nieba, Będzie jak A i O, jak Alfa i Omega. Życie wszak nasze w Twej dłoni głęboko. Dni nasze wszystkie w Twej księdze spisane. Na dach i pole patrzy Twoje oko. Mierzysz nasze szczęście i cierpienie znasz; Ach! Z obu Panie dasz. Ile cię mądrość Twa skłania i Twe zmiłowanie.	Ach, ręka Twa, błogosławieństwo Twe, To A i O Początkiem takoż Końcem jest. Bo życie dzierżyć Ty przeć w dłoni swojej Dni nasze są u Ciebie zapisane, Twe oko widzi miasto, kraj, Ty liczysz dobro nami i znasz cierpienia nasze. Ach, daj im nama, Przemądrość Swoją toć, Co listość Twoja zasię podpowiada.
4. Aria T, Violoncello piccolo solo, Continuo
Woferne du den edlen Frieden Vor unsern Leib und Stand beschieden, So lass der Seele doch dein selig machend Wort. Wenn uns dies Heil begegnet, So sind wir hier gesegnet Und Auserwählte dort!	Jeśliś pokój szlachetny dal Dla naszych działań, naszych ciał, To dla dusz zostaw Twe zbawienne słowo nam. Gdy tak obdarzysz dobrem Twym, Będziem szczęśliwi w świecie tym, I wybranymi tam!	O ile nam ów pokój miły Dla naszych ciał i stanów wskażesz To duszy ostaw przeć cne słowo błogie swe. Gdy cześć ta nas spotyka Uświęci nas Wszal ninie Wybrańcem sprawi tam.
5. Recitativo B e Coro, Continuo
Doch weil der Feind bei Tag und Nacht Zu unserm Schaden wacht Und unsre Ruhe will verstören, So wollest du, o Herze Gott, erhören, Wenn wir in heiliger Gemeine beten: Den Satan unter unsre Füße treten. So bleiben wir zu deinem Ruhm Dein auserwähltes Eigentum Und können auch nach Kreuz und Leiden Zur Herrlichkeit von hinnen scheiden.	Lecz w dzień i noc odwieczny wróg Chce nas sprowadzić z prawych dróg I szkodzić nam, nasz pokój niszczyć. Przeto racz prośbę naszą ziścić, Gdy we wspólnocie Cię błagamy: „Szatan niech będzie podeptany!" Wtedy na chwałę Twoją Panie Własnością Bożą pozostaniem. A Ty po trudach naszych daj, Po krzyżu, znoju, widzieć raj.	A chocia wróg tak w dzień jak w noc Na zgubę czyha nam, I pokój nama chce zepsować To pragniesz nas, o Boże nasz wysłuchać. Gdy tak społęcznie, razem prosim Ciebie: Niech szatan nam pod nogi rzucon będzie. Ostajem więc dla chwały Twej Wybraną wszak własnością Twą. Możemy też przez krzyż, cierpienie Stąd w wiecznośc cną się przenieść potem.
6. Choral, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I-III, Violino I/II, Viola, Continuo
Dein ist allein die Ehre, Dein ist allein der Ruhm; Geduld im Kreuz uns lehre, Regier all unser Tun, Bis wir fröhlich abscheiden Ins ewig Himmelreich, Zu wahrem Fried und Freude, Den Heilgen Gottes gleich. Indes machs mit uns allen Nach deinem Wohlgefallen: Solchs singet heut ohn Scherzen Die christgläubige Schar Und wünscht mit Mund und Herzen Ein seligs neues Jahr.	Tobie tylko pokłony, Tobie jednemu cześć. Ród ludzki utrapiony Cierpliwie krzyż ucz nieść, Nim świat ten pożegnamy, Wolni od trwóg i mąk I wkroczymy w nieba bramy Między Twych świętych krąg. Tymczasem niech się stanie Z nami, co Ty chcesz, Panie. To szczere jest błaganie Wiernej gromadki Twej; Wysłuchaj nas, o Panie, I dobry rok dać chciej.	Cześć Tobie jeno przecie A takoż sława cna. Krzyż godnie znosić naucz Wszystkimi czyny rządź. Aż z wiesielem przejdziemy W wieczności nieba raj Gdzie pokój, radość cna, Świętego Boga trwa. Więc czyń nam wszystkim ninie Co woli Twej tak miłe, Więc śpiwaj dziś bez drwiny Krześcijański ludu ty, A życz z miłości serca Błogiego roku wszem.

BWV-42, Am Abend aber desselbigen Sabbats
Am Abend aber desselbigen Sabbats	A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia	A gdy był wieczór owego dnia
1. Sinfonia, Oboe I/II, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo

2. Recitativo T, Continuo, Fagotto
Am Abend aber desselbigen Sabbats, Da die Jünger versammlet Und die Türen verschlossen waren Aus Furcht für den Jüden, Kam Jesus und trat mitten ein.	„A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!"	Gdy tedy był wieczór dnia onego pierwszego szabbatów, a drzwi były zamknione, kędy uczniowie byli zgromadzeni dla bojaźni Żydów: przyszedł Jezus, i stanął w pośrodku.
3. Aria A, Oboe I/II, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Wo zwei und drei versammlet sind In Jesu teurem Namen, Da stellt sich Jesus mitten ein Und spricht darzu das Amen. Denn was aus Lieb und Not geschicht, Das bricht des Höchsten Ordnung nicht.	Gdzie dwóch lub trzech zebranych W Jezusa drogie imię, Tam staje on sam pośród nich Modlitwie mówiąc: Amen. To, co z potrzeby i z miłości, Jest miłe Panu z Wysokości.	Gdzie dwóch lub trzech zebranych jest W Jezusa drogie imię Tam onże wśród nich staje I rzecze swoje Amen. Bo co z miłości, biedy jest Nie łamie przecie Bożych praw.
4. Aria (Duetto) S T, Fagotto, Violoncello, Continuo
Verzage nicht, o Häuflein klein, Obschon die Feinde willens sein, Dich gänzlich zu verstören, Und suchen deinen Untergang, Davon dir wird recht angst und bang: Es wird nicht lange währen.	Gromadko mała Bożych sług, Choć się na ciebie zawziął wróg I pragnie twej niedoli, Choć zgnębić ciebie zamiar ma, Nie lękaj się, Bóg pomoc da, Na zgubę nie pozwoli.	Pochyby zbądź gromadko ma Choć czyha wszędy szpetny wróg Co zniszczyć Cię zamierza, A patrzy pilnie twoich klęsk A strachem lękiem, gabać chce Lecz nie da rady tobie.
5. Recitativo B, Fagotto, Continuo
Man kann hiervon ein schön Exempel sehen An dem, was zu Jerusalem geschehen; Denn da die Jünger sich versammlet hatten Im finstern Schatten, Aus Furcht für denen Jüden, So trat mein Heiland mitten ein, Zum Zeugnis, dass er seiner Kirche Schutz will sein. Drum lasst die Feinde wüten!	Piękny tutaj przykład mamy, O nim w Piśmie dziś czytamy: W ciemności uczniowie się zebrali, W lęku cali, Co uczynią im Żydowie. Lecz oto Jezus odwiedza dusze zatrwożone, Świadcząc, że Kościół swój bierze w obronę. Więc złościcie się, wrogowie!	I dobry tu nam przykład dany na to Co tam się przeć w Jeruzalema zdarzyło, Bo gdy uczniowie tamże się zebrali W Wieczora cieniu, Ze strachu przed Żydami, Zbawiciel zjawił się wśród nich By świadczyć, iże kościoła swego bronić chce. Niech drżą więc wrogi jego.
6. Aria B, Violino, Fagotto, Continuo
Jesus ist ein Schild der Seinen, Wenn sie die Verfolgung trifft. Ihnen muss die Sonne scheinen Mit der güldnen Überschrift: Jesus ist ein Schild der Seinen, Wenn sie die Verfolgung trifft.	Jezus tarczą swoich dzieci, Gdy przyjdą prześladowań czasy. Musi dla nich Słońce świecić, I napis złoty wielkiej krasy: Jezus tarczą swoich dzieci, Gdy przyjdą prześladowań czasy	Jezus tarczą jest nam przecie W prześladowań czasie złym. Jemu słońce świecić winno Złotych głosek pisząc hymn. Jezus tarczą jest nam przecie W prześladowań czasie złym.
7. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Fagotto, Continuo
Verleih uns Frieden gnädiglich, Herr Gott, zu unsern Zeiten; Es ist doch ja kein andrer nicht, Der für uns könnte streiten, Denn du, unsr Gott, alleine. Gib unsern Fürsten und all'r Obrigkeit Fried und gut Regiment, Dass wir unter ihnen Ein geruhig und stilles Leben führen mögen In aller Gottseligkeit und Ehrbarkeit. Amen.	Pokoju udziel z łaski nam Dziś w naszych czasach, Boże, Bo walczyć za nas, za nas sam Ty tylko, Panie, możesz. Tylko Ty, Panie, możesz. A władcom naszym oraz zwierzchności Mądrość i pokój daj, Abyśmy pod nimi Mogli prowadzić życie ciche i spokojne W Twym miłosierdziu oraz w pobożności. Amen.	A daj łaskawie pokój nam Dni naszych panie Boże, Bo nie masz innych takich przecz Co by nas bronić chcieli Jak Ty, Boże nasz jedyny. A naszym księżom i zwierzchności cnej Ład i rząd mądry spraw Abychmy im poddani Żyli sobie w spokoju miłym bez kłopota. Pobożni i miłosiernie zawsze też. Amen.

BWV-44, Sie werden euch in den Bann tun I
Sie werden euch in den Bann tun I	Wyłączać́ was będą̨ z synagog (1)	Wyłączą was z bożnic
1. Aria Duetto T B, Oboe I/II, Fagotto, Continuo
Sie werden euch in den Bann tun.	„Wyłączać was będą z synagog."	Wyłączą was z bożnic.
2. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Es kömmt aber die Zeit, dass, wer euch tötet, wird meinen, er tue Gott einen Dienst daran.	„Więcej, nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije będzie mniemał, że spełnia służbę Bożą."	Ale przyjdzie godzina, że wszelki który was zabije mniemać będzie, że czyni posługę Bogu.
3. Aria A, Oboe I, Fagotto, Continuo
Christen müssen auf der Erden Christi wahre Jünger sein. Auf sie warten alle Stunden, Bis sie selig überwunden, Marter, Bann und schwere Pein.	Chrześcijanie muszą Pana Wiernymi tu być uczniami. Czekają ich ciężkie chwile: Dla zbawienia muszą tyle Walczyć z wzgardą, cierpieniami.	Chrześcijanie tu na ziemi Winni Krysta tworzyć ród. Czyha na nich wszędzie, stale Aż do błogiej śmierci chwili Męka, klątwa, ciężki ból.
4. Choral T, Fagotto, Continuo
Ach Gott, wie manches Herzeleid Begegnet mir zu dieser Zeit. Der schmale Weg ist trübsalvoll, Den ich zum Himmel wandern soll.	Boże, jak cierpi serce me! Ile dziś zła spotyka mnie! Wśród żalu ścieżka wije się, Którą do Nieba kroczyć chcę.	Ach słysz jak wiele cirpień tu Dotyka mnię na tenże czas. Wąziutką ścieżką zmartwień tych Iść muszę ja do niebios bram.
5. Recitativo B, Fagotto, Continuo
Es sucht der Antichrist, Das große Ungeheuer, Mit Schwert und Feuer Die Glieder Christi zu verfolgen, Weil ihre Lehre ihm zuwider ist. Er bildet sich dabei wohl ein, Es müsse sein Tun Gott gefällig sein. Allein, es gleichen Christen denen Palmenzweigen, Die durch die Last nur desto höher steigen.	Bo jest dążeniem Antychrysta, Który potwora jest obrazem, By strasznym ogniem i żelazem Członki Chrystusa prześladować, Bo razi go nauka czysta. Przy tym myśl taką uzurpuje, Że wolą Boga się kieruje. Lecz chrześcijanie palmy te przypominają, Co wyżej rosną, gdy ciężary mają.	Już szuka Antykryst Potwora straszliwego Co mieczem, ogniem Krześcijan prześladować będzie Bo wiara ich przeciwko jemu jest. A mnima sobie przy tym tak Że jego zaś czyn Bogu miły jest A wżdyć krześcijanie palmą są podobni onym Co wgórę wszak ciężarem pną się same.
6. Aria S, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Es ist und bleibt der Christen Trost, Dass Gott vor seine Kirche wacht. Denn wenn sich gleich die Wetter türmen, So hat doch nach den Trübsalstürmen Die Freudensonne bald gelacht.	Pociechą chrześcijan to zostaje: Strzeżony Kościół jest przez Boga. Bo kiedy nawet sztorm szaleje, To gdy przeminie zla pogoda, Radości słońce znów się śmieje.	Krześcijan toć pociechą jest Iż Bóg na kościół baczy swój, Bo choć się burze piętrzą, wznoszą To przecież po utrapień gwałcie Rozświeca się słoneczny dzień.
7. Choral, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Fagotto, Continuo
So sei nun, Seele, deine Und traue dem alleine, Der dich erschaffen hat. Es gehe, wie es gehe, Dein Vater in der Höhe, Der weiß zu allen Sachen Rat.	Stworzycielowi swemu Zaufaj już samemu I w Niego mocno wierz! Bo w szczęściu, jak i w biedzie Doradcą Twoim będzie, Wszak Jego się dziecięciem zwiesz!	Więc bądź o duszo sobą I wierzaj tylko temu Co ciebie stworzył przeć. A dzieje się jak dzieje, Twój ojciec wysokości Rad wszytkich twoich spraw.

BWV-45, Es ist dir gesagt, Mensch, was gut ist
Es ist dir gesagt, Mensch, was gut ist	Oznajmiono ci, człowiecze, co jest	Powiedziano ci człowiecze, co jest dobre
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Es ist dir gesagt, Mensch, was gut ist und was der Herr von dir fordert, nämlich: Gottes Wort halten und Liebe üben und demütig sein vor deinem Gott.	„Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem."	Powiedziano ci człowiecze, co jest dobre i czego żąda Jahwe od ciebie: Jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego z Bogiem twoim obcowania?
2. Recitativo T, Continuo
Der Höchste lässt mich seinen Willen wissen Und was ihm wohlgefällt; Er hat sein Wort zur Richtschnur dargestellt, Wornach mein Fuß soll sein geflissen Allzeit einherzugehn Mit Furcht, mit Demut und mit Liebe Als Proben des Gehorsams, den ich übe, Um als ein treuer Knecht dereinsten zu bestehn.	Najwyższy mi pozwolił wolę swoją znać, Oznajmił, co Mu się podoba; Jako drogowskaz Swe Słowo raczył dać, Abym mógł po Jego drogach Pewnie kroczyć dnia każdego Z miłością, bojaźnią i uniżeniem, Co posłuszeństwa probierczym kamieniem, Abym się okazał wiernym sługą Jego.	Najwyższy chce swą wolę mi objawić, I to w czym rozkosz ma. Wyznacza prostą drogę słowom swym Bym na nim stopę swoją mógł postawić, I tylko po niej iść. Z pokorą, lękiem i miłością, Dla wytrwałości w próbach, które znoszę Bym wiernym sługom był I w tej wierności trwał.
3. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Weiß ich Gottes Rechte, Was ist's, das mir helfen kann, Wenn er mir als seinem Knechte Fordert scharfe Rechnung an. Seele, denke dich zu retten, Auf Gehorsam folget Lohn; Qual und Hohn Drohet deinem Übertreten!	Jeśli znam już prawa Boże, Czy jest coś, co mi pomoże, Co słudze przyjedzie na ratunek, Gdy On przedstawi swój rachunek? Duszo! Ratunek jest w Twych rękach: Za posłuszeństwo zapłata dana; A drwina, męka Dla tych, co się nie bali Pana.	Znam ja Boże prawo. To co pomóc może mi, Kiedy Pan swojemu słudze Z życia sprawę każe zdać. Pomyśl duszo o zbawieniu, Z posłuszeństwa płynie zysk. Ból i wstyd karą za twe znieprawienia.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
4. Arioso B, Violino I/II, Viola, Continuo
Es werden viele zu mir sagen an jenem Tage: Herr, Herr, haben wir nicht in deinem Namen geweissaget, haben wir nicht in deinem Namen Teufel ausgetrieben, haben wir nicht in deinem Namen viel Taten getan? Denn werde ich ihnen bekennen: Ich habe euch noch nie erkannt, weichet alle von mir, ihr Übeltäter!	W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu Twoim i w imieniu Twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu Twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znalem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.	Wiele ich rzecze mi dnia onego: Panie, Panie, i zaliszmy w imię Twoje nie prorokowali, i w imię twe czartów nie wyganiali, i w imię twe wiele cudów nie czynili? I wtedy wyznam im, żem was nigdy nie znał. Odstąpcie ode mnie którzy nieprawość czynicie.
5. Aria A, Flauto traverso I, Continuo
Wer Gott bekennt Aus wahrem Herzensgrund, Den will er auch bekennen. Denn der muss ewig brennen, Der einzig mit dem Mund Ihn Herren nennt.	Bóg przyzna się do tego, Który z głębi serca swego O Nim złoży swe wyznanie. Ale na wieki zginie, Ten co ustami jedynie Wołać będzie: Panie.	Kto Boga zna, prawdziwie sercem swym Przez Niego poznan będzie. Bo wiecznie musi płonąć Kto tylko ruchem warg Panem go zowie. Kto Boga zna, prawdziwie sercem swym Przez Niego poznan będzie.
6. Recitativo A, Continuo
So wird denn Herz und Mund selbst von mir Richter sein, Und Gott will mir den Lohn nach meinem Sinn erteilen: Trifft nun mein Wandel nicht nach seinen Worten ein, Wer will hernach der Seelen Schaden heilen? Was mach ich mir denn selber Hindernis? Des Herren Wille muss geschehen, Doch ist sein Beistand auch gewiss, Dass er sein Werk durch mich mög wohl vollendet sehen.	Wraz z usty mymi serce sędzią mi się stanie, A Bóg mi odpłaci podług mego zrozumienia; Jeśli sprzeczne ze Słowem będzie me działanie, U kogo wtenczas szukać duszy uleczenia? Czemuż to trudność stwarzam sobie sam? Wola wszak stać się musi Pana nad Panami. Lecz pewną ja u Niego pomoc zawsze mam I tak dzieła On swego dopełni moimi rękami.	Z ustami serce niechaj tylko sądzi mnie, A według czynów mych Bóg niech mnie nagrodzi. Gdy wedle Jego słów nawrócić nie chcę się Któż inny moją duszę oswobodzi? Dlaczego sam przeszkodą jestem więc? Więc niech się Pańska wola dzieje. A pomoc jego pewna jest. By dzieło moich rąk mógł we mnie Bóg zobaczyć.
7. Choral, Flauto traverso I/II e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Gib, dass ich tu mit Fleiß, Was mir zu tun gebühret, Worzu mich dein Befehl In meinem Stande führet! Gib, dass ichs tue bald, Zu der Zeit, da ich soll; Und wenn ich's tu, so gib, Dass es gerate wohl!	Pilności w pracy daj, Gdyż moim to zadaniem, Bym polecenia Twe Wykonał dobrze, Panie, By każda praca ma Właściwy miała sens, Gdy ją wykonać mam, Daj, by powiodła się.	Daj bym czynił to Co czynić mi przystoi Do czego rozkaz twój Mnie nagli w stanie moim. Daj bym czynił to, W tym czasie który mam A potem panie spraw, By dobrem czyn był zwany.

BWV-46, Schauet doch und sehet, ob irgendein Schmerz sei
Schauet doch und sehet, ob irgendein Schmerz sei	Spójrzcie i patrzcie	Opaczcie, a przypatrzcie się jeśli jest boleść
1. Coro, Flauto I/II, Tromba o Corno da tirarsi, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Schauet doch und sehet, ob irgendein Schmerz sei wie mein Schmerz, der mich troffen hat. Denn der Herr hat mich voll Jammers gemacht am Tage seines grimmigen Zorns.	„Spójrzcie i patrzcie: Czy jest ból Równy mojemu bólowi, który mnie zadano, Którym dotknął mnie Pan W dniu zapalczywości swojego gniewu?"	Opatrzcie, a przypatrzcie się jeśli jest boleść Jako boleść moja. Bo mnię jako winnicę zebrał Jako mówił Pan: w dzień gniewu, zapalczywości swojej.
2. Recitativo T, Flauto I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
So klage du, zerstörte Gottesstadt, Du armer Stein- und Aschenhaufen! Lass ganze Bäche Tränen laufen, Weil dich betroffen hat Ein unersetzlicher Verlust Der allerhöchsten Huld, So du entbehren musst Durch deine Schuld. Du wurdest wie Gomorra zugerichtet, Wiewohl nicht gar vernichtet. O besser! wärest du in Grund verstört, Als dass man Christi Feind jetzt in dir lästern hört. Du achtest Jesu Tränen nicht, So achte nun des Eifers Wasserwogen, Die du selbst über dich gezogen, Da Gott, nach viel Geduld, Den Stab zum Urteil bricht.	Biadaj więc, zburzone miasto Boże, Popiołu stosie i kamienia! Niechby rzeka łez twoich popłynęła. Bo strata wielka cię dotknęła, Nie do zastąpienia. Oto laska Najwyższego Będzie ci odebrana Z powodu grzechu twego. Jako Gomora jesteś osądzone, Chociaż nie całkiem zniszczone. Lepiej nie zostałby z ciebie kamień na kamieniu, Niż kiedy na twych ulicach bluźnią przeciw Jezusa imieniu. Gdy Izy Jezusa lekceważysz, To fale gniewu zauważysz, Które ściągnęła wina twa. Bóg, co tyle cierpliwości ma, Potępi cię swoim wyrokiem.	Więc płacz że ty, zniszczony grodzie Boży, Kamieni i popiołów stosie. Nich łez strumienie całe płyną Bo zbyłeś przecież się Bez wrotów wszytkich łask co daje nam sam Bóg. Tych nie masz więc przewiny swe, A jesteś jak Gomora osądzona Nie całkiem przeć zniszczona. Toć lepiej byś do gruntu padła już, Niż gdyby u cię Krysia wróg słyszany był. Nie zważasz na Jezusa łzy, To zważaj przeć na fale groźne gniewu Które na cię wżdyć ściągnąłaś. Bo Bóg cierpliwy jest Lecz wyrok na cię wyda.
3. Aria B, Tromba o Corno da tirarsi, Violino I/II, Viola, Continuo
Dein Wetter zog sich auf von weiten, Doch dessen Strahl bricht endlich ein Und muss dir unerträglich sein, Da überhäufte Sünden Der Rache Blitz entzünden Und dir den Untergang bereiten.	Nadciąga burza twa z oddali, Lecz w końcu runą strugi gwałtowne, I cierpieć będziesz niewymownie. Grzechy przez ciebie nagromadzone Wraz z tobą zginą potępione, Kary je grom zapali.	Twa burza już nadciąga z dala A łuna tejże błyska się, Pamiętać tedy zawsze trza Że grzechy gromadzone Zapalą zemsty płonie, Szykują wnet upadek tobie.
4. Recitativo A, Continuo
Doch bildet euch, o Sünder, ja nicht ein, Es sei Jerusalem allein Vor andern Sünden voll gewesen! Man kann bereits von euch dies Urteil lesen: Weil ihr euch nicht bessert Und täglich die Sünden vergrößert, So müsset ihr alle so schrecklich umkommen.	Lecz nie łudźcie się grzesznicy, Ze wy ujdziecie nawałnicy! Ze mniejsze wasze są grzechy niż Jeruzalemu! I wy podlegacie wyrokowi temu, Bo zamiast poprawiać wasze życie. Więcej każdego dnia grzeszycie, Więc i wy w mękach zginąć musicie.	Nie sądźcie przeć grzesznicy iżeto Jeruzalem przeinszy błąd cierpiało niźli grzechy wasze. I na was też ów wyrok czytać można! Poprawcie się mówię, I grzechów nie czyńcie więcej, Bo wszyscy poginąć będziecie musieli.
5. Aria A, Flauto I/II, Oboe da caccia I/II
Doch Jesus will auch bei der Strafe Der Frommen Schild und Beistand sein, Er sammelt sie als seine Schafe, Als seine Küchlein liebreich ein; Wenn Wetter der Rache die Sünder belohnen, Hilft er, dass Fromme sicher wohnen.	Lecz Jezus także przy tej karze Pobożnym pomoc swą okaże. Zgromadzi ich jak swe jagnięta, Pod skrzydła swoje jak kurczęta. I gdy grom kary grzeszników poraża, On swoich wiernych pokojem obdarza.	Lecz Jezus nawet w chwili kary Pobożnym będzie tarcza sam. Zgromadzi ich jak owce swoje, Jak szereg miłych kurcząt swoich. Gdy burza już karą grzeszników dosięga Pobożnych On w opiekę bierze.
6. Chorale, Violino I/II, Viola, Tromba o Corno da tirarsi col Soprano, Flauto I a due, Flauto II a due, Continuo
O großer Gott von Treu, Weil vor dir niemand gilt Als dein Sohn Jesus Christ, Der deinen Zorn gestillt, So sieh doch an die Wunden sein, Sein Marter, Angst und schwere Pein; Um seinetwillen schone, Uns nicht nach Sünden lohne.	Ach, wierny Boże nasz, Nie ma nikogo wszak, Kto jak Jezus, Twój Syn, Gniew Twój ugasi tak. Patrz, co wycierpiał toć Syn Twój, Na jego mękę, ból i znój, I nas, z Jego przyczyny, Nie sądź za nasze winy.	O wierny Boże nasz Przed Tobą tylko Syn Jezus Kryst liczy się Co koi wszak Twój gniew. Więc obacz rany Jego te, Męczeństwo strach i ciężki ból, I z Jego woli oszczędź Za grzechy nam zapłaty.

BWV-47, Wer sich selbst erhöhet, der soll erniedriget werden
Wer sich selbst erhöhet, der soll erniedriget werden	Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony	Bo wszelki co się wynosi zniżon będzie
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wer sich selbst erhöhet, der soll erniedriget werden, und wer sich selbst erniedriget, der soll erhöhet werden.	"Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony".	Bo wszelki co się wynosi zniżon będzie, A kto się uniża wywyższon będzie.
2. Aria S, Organo obligato, Continuo
Wer ein wahrer Christ will heißen, Muss der Demut sich befleißen; Demut stammt aus Jesu Reich. Hoffart ist dem Teufel gleich; Gott pflegt alle die zu hassen, So den Stolz nicht fahrenlassen.	Kto chrześcijanina chce nosić imię, Ten o pokorę zabiegać winien. Pokora pochodzi z Królestwa Pana. Zaś duma dana jest przez szatana. I Boży gniew na siebie ściągają, Ci, co się pychy swej trzymają.	Chrześcijanin prawy musi Umiłować wszak pokorę. Tę nam wskazał Jezu Kryst. Pycha z piekła rodem jest. Bóg nas wszystkich przed nią strzeże, Tamę dumie zawsze stawia.
3. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Der Mensch ist Kot, Staub, Asch und Erde; Ist's möglich, dass vom Übermut, Als einer Teufelsbrut, Er noch bezaubert werde? Ach Jesus, Gottes Sohn, Der Schöpfer aller Dinge, Ward unsretwegen niedrig und geringe, Er duldte Schmach und Hohn; Und du, du armer Wurm, suchst dich zu brüsten? Gehört sich das vor einen Christen? Geh, schäme dich, du stolze Kreatur, Tu Buß und folge Christi Spur; Wirf dich vor Gott im Geiste gläubig nieder! Zu seiner Zeit erhöht er dich auch wieder.	Łajnem jest człowiek, ziemią oraz smrodem. Jak więc możliwe, że duma zajadła. Co jest z samego piekła rodem, Tak serce człowieka posiadła? Ach, toż Jezus, wszak Syn Boży, Oraz Pan wszego stworzenia. Ze względu na nas się ukorzył, Znosił szyderstwa i upokorzenia. A ty, robaku marny, chełpić się nie boisz? Czyż chrześcijaninowi to przystoi? Precz, pyszne stworzenie, wstydź się, wstydź, Pokutuj i w ślad za Chrystusem idź; Rzuć się na twarz w duchu, Panu bij pokłony, A On cię wywyższy w czasie Mu wiadomym.	W człowieku brud, pot, smród i popiół. Tak więc czy z pychy wstrętnej swej Z pomiotu diabła wszak zachwycać kogoś może? Ach Jezus, Boży Syn, stworzyciel rzeczy wszystkich Ze względu na nas był maluczki, lichy, I szyderstw cierpiał wstyd. A ty robaku wszak się chełpić pragniesz? Czy stoi to krześcijanom cnym? Idź, wstydź się! wstydź! pokrako durny ty. Pokutuj wnet i śladem Krysta krocz. Przed Bogiem wiernie padnij na kolana, On w swoim czasie przecie cię podniesie.
4. Aria B, Oboe, Violino, Continuo
Jesu, beuge doch mein Herze Unter deine starke Hand, Dass ich nicht mein Heil verscherze Wie der erste Höllenbrand. Lass mich deine Demut suchen Und den Hochmut ganz verfluchen; Gib mir einen niedern Sinn, Dass ich dir gefällig bin!	Jezu, mocą Twojej dłoni Ugnij krnąbrne serce me. Bym zbawienia nie roztrwonił. Jak ten, co się diabłem zwie. Niech pokory szukać umiem. Niechaj przeklnę swoją dumę. W serce wlej pokorę, Panie, We mnie miej upodobanie.	Jezu, skruszaj moje serce Mocą swoich świętych rąk Bym zbawienia sam nie strwonił Jak pośledni, niecny kiep. Twej pokory zwól mi szukać, Pychę zaś potępiać całkiem. Daj mi także skromną myśl Bym podobał Tobie się.
5. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Der zeitlichen Ehrn will ich gern entbehrn, Du wollst mir nur das Ewge gewährn, Das du erworben hast Durch deinen herben, bittern Tod. Das bitt ich dich, mein Herr und Gott.	Świata tego zaszczyty są mi zbyteczne, Kiedy Ty dać pragniesz to, co wieczne, To, co zdobyłeś Ty Przez Twą gorzką śmierć, męki Twe. O to, mój Boże, proszę Cię.	Zaszczyty światowe za nic ja mam sobie Ty chcesz mi jedynie wieczności przychylić Boś ją pozyskał nam Przez swoją gorzką, straszną śmierć. To prośba ma, o Panie mój.

BWV-48, Ich elender Mensch, wer wird mich erlösen
Ich elender Mensch, wer wird mich erlösen	Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi	Nieszczęsny ja człek, a któż mnie to wybawi
1. Coro, Tromba, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich elender Mensch, wer wird mich erlösen vom Leibe dieses Todes?	„Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?"	O nieszczęsny ja człowiek. Któż mnie to wybawi od tego ciała śmierci.
2. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
O Schmerz, o Elend, so mich trifft, Indem der Sünden Gift Bei mir in Brust und Adern wütet: Die Welt wird mir ein Siech- und Sterbehaus, Der Leib muss seine Plagen Bis zu dem Grabe mit sich tragen. Allein die Seele fühlet den stärksten Gift, Damit sie angestecket; Drum, wenn der Schmerz den Leib des Todes trifft, Wenn ihr der Kreuzkelch bitter schmecket, So treibt er ihr ein brünstig Seufzen aus.	O, jak ból wielki na mnie spadł, Kiedy to grzechu jad Szaleje w moich żyłach. Przytułkiem trędowatych stał mi się cały świat, A ciało musi swe choroby Nieść aż do grobu. A przecież Dusza czuje Najsilniejszy jad, Który spożyła. Dlatego, jeśli ból śmierci ciało tak dotkliwie rani, Jak gorzko krzyża kielich duszy mej smakuje, I jakież westchnienie serdeczne wyciska z jej krtani!	Ach ból, ach nędza kąsa mię. Boć grzechów wstrętnych jad Mej piersi w żyłach tak się sroży. Świat miejscem śmierci i boleści mi Bo ciało aż do grobu udręki swoje znosić musi A dusza jedno czuje największy jad Co ją przenika całą, Więc gdy śmiertelne ciało męczy ból, Kielicha krzyża gorycz niesie Wymuszę z niej żarliwych westchnień jęk.
3. Choral, Tromba e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Solls ja so sein, Dass Straf und Pein Auf Sünde folgen müssen, So fahr hie fort Und schone dort Und lass mich hie wohl büßen.	Karanie li Chcesz zesłać mi Za moje przewinienia, Bądź wola Twa, Lecz Dusza ma Niech wejdzie do zbawienia.	Gdy tak ma być, że kara, ból Wynikać z grzechów musi, Uciekam stąd, Tam chronię się A tu pokutę czynię.
4. Aria A, Oboe solo, Continuo
Ach, lege das Sodom der sündlichen Glieder, Wofern es dein Wille, zerstöret darnieder! Nur schone der Seele und mache sie rein, Um vor dir ein heiliges Zion zu sein.	Ach członków mych grzesznych bezwstydna Sodoma Jeśli Ty zechcesz, niech będzie zniszczona! Lecz oczyść mą duszę, o duszę mą dbaj, Bym Syjon zobaczył, abym widział raj!	Ach oddal Sodomę grzechowych swych członków, Gdzie wola twa sięga tam kładź je pokotem, A duszę oszczędzaj, i czystą ją czyń By była ci świętym Syjonem już tu.
5. Recitativo T, Continuo
Hier aber tut des Heilands Hand Auch unter denen Toten Wunder. Scheint deine Seele gleich erstorben, Der Leib geschwächt und ganz verdorben, Doch wird uns Jesu Kraft bekannt: Er weiß im geistlich Schwachen Den Leib gesund, die Seele stark zu machen.	Lecz także wobec martwych ręka Zbawiciela Cudowne umie czynić dzieła. Wydaje się, jakby dusza twa nie żyła, Ciało twe zepsute odór już wydziela, Lecz wiemy, jak wielka jest Jezusa siła. On wie, co wobec słabości zrobić, Jak duszę umocnić, jak ciało uzdrowić.	Tu wszak czyni zbawiciela dłoń Nad umarłymi takoż cuda. Twa dusza martwa by ci się zdała A ciało mdłe skażone całkiem, Jezusa przecież znamy moc, Słabości dusznej ciało uzdrawia wnet, A duszę silną czyni.
6. Aria T, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Vergibt mir Jesus meine Sünden, So wird mir Leib und Seele gesund. Er kann die Toten lebend machen Und zeigt sich kräftig in den Schwachen, Er hält den längst geschlossnen Bund, Dass wir im Glauben Hilfe enden.	A kiedy Jezus przebaczy grzechy, Znów zdrowe będą dusza i ciało. On martwych znów wśród żywych stawia, I siłę swą w słabych objawia. Przymierze dawne zachowuje cało, Abyśmy w wierze zaznali pociechy.	Wybaczy Jezus grzechy moje A ciało, dusza zdrowe znów. Umarłym życie zwracać może, Usilnie w słabych pokazawa Przymierze dawne dane nam Iż w wierze pomoc najdujemy.
7. Choral, Tromba e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Herr Jesu Christ, einiger Trost, Zu dir will ich mich wenden; Mein Herzleid ist dir wohl bewusst, Du kannst und wirst es enden. In deinen Willen seis gestellt, Mach's, lieber Gott, wie dir's gefällt: Dein bleib und will ich bleiben.	Jezu, pociecho, Panie nasz, Do Ciebie chcę się zwrócić; Moje cierpienie dobrze znasz I Tyś je władny skrócić. Wszystko zawdzięczam woli Twej, Mną wedle niej kierować chciej: Ja Twoim pozostaję.	O Jezu mój, pociecho ma, Do ciebie ja się zwracam. Cierpienie moje przecież znasz, Ukoić możesz i ukoisz. Niech będzie zgodnie z wolą Twą, Czyń Boże czyń jak tegda chcesz. Twym jestem i być pragnę.

BWV-49, Ich geh und suche mit Verlangen
Ich geh und suche mit Verlangen	Chodzę i szukam z tęsknym pragnieniem	Stęskniony chodzę, szukam Ciebie
1. Sinfonia, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo

2. Aria B, Organo obligato, Continuo
Ich geh und suche mit Verlangen Dich, meine Taube, schönste Braut. Sag an, wo bist du hingegangen, Dass dich mein Auge nicht mehr schaut?	Chodzę i szukam z tęsknym pragnieniem Ciebie, gołąbko. Jakąś poszła drogą? Powiedz, najmilsza, gdzie jest twe schronienie, Że moje oczy ujrzeć cię nie mogą?	Z tęsknotą chodzę, szukam ciebie O ma gołąbko, śliczna jeś. Przecz mów gdzie sobie kędy poszłaś Iż oczy me nie widzą cię.
3. Recitativo S B, Violino I/II, Viola, Continuo
Bass (Jesus) Mein Mahl ist zubereit' Und meine Hochzeittafel fertig, Nur meine Braut ist noch nicht gegenwärtig. Sopran (Seele) Mein Jesus redt von mir; O Stimme, welche mich erfreut! Bass (Jesus) Ich geh und suche mit Verlangen Dich, meine Taube, schönste Braut. Sopran (Seele) Mein Bräutigam, ich falle dir zu Füßen. Komm, Schönster, komm und lass dich küssen, Lass mich dein fettes Mahl genießen. Mein Bräutigam! ich eile nun, Die Hochzeitskleider anzutun. Bass (Jesus) Komm, Schönste, komm und lass dich küssen, Du sollst mein fettes Mahl genießen. Komm, liebe Braut, und eile nun, Die Hochzeitskleider anzutun.	Bas: Moja uczta już gotowa, Stoły weselne zastawione I tylko nie ma narzeczonej. Sopran: To o mnie Jezus mówi te słowa. O, na głos ten radością me jaśnieje lico! Bas: Chodzę i szukam z tęsknym pragnieniem Ciebie gołąbko, ma oblubienico, Dusza: Mój oblubieńcze, do stóp ci upaść jam gotowa. Sopran, Bas: Najmilszy przyjdź już i daj się pocałować. Najmilsza przyjdź już i daj się pocałować. Pozwól mi twej uczty skosztować. Możesz już mej tłustej uczty skosztować. Oblubieńcze, śpieszę już teraz Oblubienico pośpiesz już teraz Oba glosy: Szaty weselne wreszcie ubierać.	Jezus (Bas): Ma cześć gotowa gotowa już I stół weselny już nakryty Lecz miła moja nieobecna znama. Dusza (Sopran): To o mnie Jezus rzekł, O głosie, rada jemu jeśm. Jezus i Dusza: Stęskniony chodzę, szukam ciebie, O ma gołąbko śliczna jeś. Dusza: Ach mój miły, do nóg Twych ja upadam. Jezus: Choć piękna. Dusza: Choć piękny. Jezus: Przyjdź i zwól całować się. Zażywaj sytnej uczty mojej Dusza: Zwól zażyć sytnej uczty Twojej. Jezus: Przyjdź miła a pokwap się. Dusza: O miły mój, ja kwapię się. Jezus i Dusza: Godową szatę na się kłaść.
4. Aria S, Oboe d'amore, Violoncello piccolo, Continuo
Ich bin herrlich, ich bin schön, Meinen Heiland zu entzünden. Seines Heils Gerechtigkeit Ist mein Schmuck und Ehrenkleid; Und damit will ich bestehn, Wenn ich werd im Himmel gehn.	Jestem dość piękna, dosyć wspaniała, Bym Zbawiciela rozkochała. To sprawiedliwość Jego zbawienia W mą się zaszczytną szatę zamienia. Dzięki niej właśnie ja się ostoję, Kiedy przekroczę nieba podwoje.	Jeślim urocza, piękna wżdyć, Zbawiciela rozkochuję. Jego sprawiedliwa cześć Jest ozdobą moich szat, Przy tych więc obstawać będę Gdy do nieba powędruję.
5. Recitativo (Dialog) S B, Continuo
Sopran (Seele) Mein Glaube hat mich selbst so angezogen. Bass (Jesus) So bleibt mein Herze dir gewogen, So will ich mich mit dir In Ewigkeit vertrauen und verloben. Sopran Wie wohl ist mir! Der Himmel ist mir aufgehoben: Die Majestät ruft selbst und sendet ihre Knechte, Dass das gefallene Geschlechte Im Himmelssaal Bei dem Erlösungsmahl Zu Gaste möge sein, Hier komm ich, Jesu, lass mich ein! Bass Sei bis in Tod getreu, So leg ich dir die Lebenskrone bei.	Dusza: To wiara tak ubrała mnie. Jezus: Więc serce me ku tobie będzie się skłaniało. Dlatego też chcę Zaręczyć się, poślubić cię na wieczność całą. Dusza: Co za szczęście nieskończone! Niebo jest mi otworzone, A Król śle swoje sługi i sam też się trudzi, Aby upadłych zaprosić ludzi; By w nieba sali Ucztę zbawienia spożywali. Za gości swoich Pan mieć ich chce. Już idę, Jezu, wpuść i mnie! Jezus: Aż do śmierci wierna bądź, A życia koronę będziesz mogła wziąć.	Dusza (Sopran): Ma wiara sama tak to mnię ubrała. Jezus (Bas): Więc serce moje ci przychylne, Więc pragnę tobie ja na wieczność powierzyć się, zaufać. Dusza: Szczęśliwą jeśm. Niebiosa mi się otwierają. Majestat pragnie mnie i woła sługi swoje By wszytkie rody upodlone W niebiosach swych W zbawienia uczcie tej, za gości swoich mnieć. Przychodzę Jezu, wpuść i mnie. Jezus: Do śmierci wierzaj mi A dam Ci ja koronę życia w dar.
6. Aria B S e Choral, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Organo obligato, Continuo
Dich hab ich je und je geliebet, Wie bin ich doch so herzlich froh, Dass mein Schatz ist das A und O, Der Anfang und das Ende. Und darum zieh ich dich zu mir. Er wird mich doch zu seinem Preis Aufnehmen in das Paradeis; Des klopf ich in die Hände. Ich komme bald, Amen! Amen! Ich stehe vor der Tür, Komm, du schöne Freudenkrone, bleib nicht lange! Mach auf, mein Aufenthalt! Deiner wart ich mit Verlangen. Dich hab ich je und je geliebet, Und darum zieh ich dich zu mir.	Od zawsze ciebie miłowałem, Z ócz mych płyną radości łzy. Początkiem, końcem jesteś Ty, Co trwasz w nieskończoności. Dlatego pociągnę cię ku sobie. Bo mnie dla swojej chwały On Do raju wiedzie przed swój tron, Więc klaszczę w mej radości. Nadejdę rychło. Amen! Amen! Już u drzwi twych stoję. Przyjdź, radości ma korono, już nie zwlekaj. Otwórz, me schronienie! Ciebie z utęsknieniem czekam. Od zawsze ciebie miłowałem, Dlatego pociągnę cię ku sobie.	Ja ciebie zawsze miłowałem Wiesioły jestem zasię tak Bo mój skarb to A i O, Początek jak i koniec Przeto cię ciągnę do się tu. Zabierze mnie do chwały swej Niebiański jego cudny raj Więc klaszczę w dłonie swoje Przychodzę wnet Amen, Amen Przed drzwiami stoję już. Przyjdź radości ty korono A nie zwlekaj. Daj mi mój pobyt tu Ciebie czekam ja stęskniony. Ciebie zawsze miłowałem Przeto cię ciągnę, do się tu.

BWV-51, Jauchzet Gott in allen Landen!
Jauchzet Gott in allen Landen!	Chwalon Bóg po ziemi całej!	Chwalon Bóg we wszytkich ziemiech!
1. Aria S, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Jauchzet Gott in allen Landen! Was der Himmel und die Welt An Geschöpfen in sich hält, Müssen dessen Ruhm erhöhen, Und wir wollen unserm Gott Gleichfalls itzt ein Opfer bringen, Dass er uns in Kreuz und Not Allezeit hat beigestanden.	Chwalon Bóg po ziemi całej! Wsze stworzenie świata tego, Oraz nieba wysokiego Musi głosić jego ciiwałę. My zaś dla naszego Boga Chcemy dziś ofiarę dać, Ze czy krzyż, czy męka sroga, Zawsze raczył przy nas stać.	Chwalon Bóg we wszytkich ziemiech! Stworzeń różnych cały lik Które mieści niebo, świat Niechaj sławę Jego głosi. I my jemu chcemy też Również, teraz nieść ofiarę Bo gdzie bieda oraz krzyż Tam on z nama, zawżdy, wszędy.
2. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
Wir beten zu dem Tempel an, Da Gottes Ehre wohnet, Da dessen Treu, So täglich neu, Mit lauter Segen lohnet. Wir preisen, was er an uns hat getan. Muss gleich der schwache Mund von seinen Wundern lallen, So kann ein schlechtes Lob ihm dennoch wohlgefallen.	Świątynię sławić będziem Jego, Na święte wznosząc wzrok ołtarze, Gdzie wierność Jego Nam dnia każdego Łaskę przynosi w darze. Chwalmy to, co Pan uczynił nam dobrego. Choć usta mdłe jąkają się na widok jego cudów, To jednak Pan ofiarę tę przyjmie od swego ludu.	Do twej świątyni modlim się W niej Boża cześć przeć żywie. Wiernością On Codziennie tam błogosławieństwem płaci. Choć usta słabe Boga cud opowiadają, Mizerną chwałę tę onże Bóg przyjąć zechce. Chwalimy co onże nam raczył dać.
3. Aria S, Continuo
Höchster, mache deine Güte Ferner alle Morgen neu. So soll vor die Vatertreu Auch ein dankbares Gemüte Durch ein frommes Leben weisen, Dass wir deine Kinder heißen.	Dobroć Twoją dnia każdego Odnów, Panie z wysokości. By w obliczu Twej wierności, Z życia swego pobożnego Człowiek wdzięczny znak położył, Żeś go dzieckiem Twoim stworzył.	Boże, czyńże dobra swoje, Każdym rankiem, zawsze, znów. By wiernością oćcom swym, Wdzięczna dusza dowieść mogła Życiem zbożnym swoim stale Iżmy dziećmi Twymi wszak.
4. Choral S, Violino I/II, Continuo
Sey Lob und Preiß mit Ehren GOtt Vater / Sohn / und heil’gen Geist! Der woll‘ in uns vermehren / was er uns aus Genad verheist. Daß wir ihm fest vertrauen/ gäntzlich uns laß’n auf ihn / von Hertzen auf ihn bauen. Stets uns’r Hertz / Muth und Sinn ihm tröstlich soll anhan= gen. Darauf sing’n wir zur Stund Amen ! wir werd’ns erlangen / gläu= b’n wir aus Hertzens Grund.	Niech dziś ma cześć i chwałę: Bóg-Ojciec, Syn i Święty Duch! Niech w nas rozmnaża dalej, Co nam zapewnił z laski już! Zaufać Jemu chcemy I na Nim oprzeć się, Więc serca Mu niesiemy, Odwagę, zmysły swe. Zaśpiewaj Panu dzisiaj, Niech „amen" wola brat! Dojdziemy celu życia We wierze w nowy świat.	Pochwalon niechaj będzie Bóg ociec, Syn, Święty Duch. On pragnie w nas pomnożyć Co nam z łaski swej przyrzec chciał. Ufamy mocno Jemu W nim też los cały nasz Składamy sercy swymi Że nasz duch, myśl i czyn Od niego są zależne. Więc nućmy pieść tę wraz Amen. Niech przyjdzie do nas Ta wiara z głębi serc.
5. Aria S, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Alleluja!	Alleluja!	Alleluja!

BWV-52, Falsche Welt, dir trau ich nicht!
Falsche Welt, dir trau ich nicht!	Nie ufam tobie, fałszywy świecie!	Świecie zły nie ufam ci
1. Sinfonia, Corno I/II, Oboe I-III, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo

2. Recitativo S, Fagotto, Continuo
Falsche Welt, dir trau ich nicht! Hier muss ich unter Skorpionen Und unter falschen Schlangen wohnen. Dein Angesicht, Das noch so freundlich ist, Sinnt auf ein heimliches Verderben: Wenn Joab küsst, So muss ein frommer Abner sterben. Die Redlichkeit ist aus der Welt verbannt, Die Falschheit hat sie fortgetrieben, Nun ist die Heuchelei An ihrer Stelle blieben. Der beste Freund ist ungetreu, O jämmerlicher Stand!	Nie ufam tobie, fałszywy świecie! Tu mieszkać muszę między skorpionami, I z fałszywymi przebywać wężami. Lico twe przecież, Które się jawi jakże przyjemnie Zepsucia pragnie jeno potajemnie: Gdy Joab pocałunek składa. Musi pobożny Abner skonać. Uczciwość czeka w świecie zagłada, Przez kłamstwo będzie przepędzona. Tylko obłuda pozostała; Ta tylko świat zawojowała. Najlepszy przyjaciel staje się niewierny. Jakiż upadek to niezmierny!	Świecie nie ufam ci Oblicze twe życzliwe niby tak Zepsuce tajemne Joaba znak do śmieci wiedzie Abnera Bo kłamstwo zastąpiło Obłuda na miejsce jej nastała Najlepszy druh niewierny jest Nieszczęsny ten nasz świat.
3. Aria S, Violino I/II, Fagotto, Continuo
Immerhin, immerhin, Wenn ich gleich verstoßen bin! Ist die falsche Welt mein Feind, O so bleibt doch Gott mein Freund, Der es redlich mit mir meint.	Zawsze toć, zawsze toć. Obcym ja tu po stokroć! Gdy fałszywy świat mój wróg, Przyjacielem jest mi Bóg, Jakże zawieść by mnie mógł?	Bądź co bądż, Bądź co bądź Jam oddalon juże tu Świat fałszywy wrogiem mym Przyjacielem jest mi Bóg W nim ufanie swoje mam.
4. Recitativo S, Fagotto, Continuo
Gott ist getreu! Er wird, er kann mich nicht verlassen; Will mich die Welt und ihre Raserei In ihre Schlingen fassen, So steht mir seine Hilfe bei. Auf seine Freundschaft will ich bauen Und meine Seele, Geist und Sinn Und alles, was ich bin, Ihm anvertrauen.	Bóg wierny jest! Nie może, nie chce opuścić mnie; Więc gdy mnie świat i jego szal, W sidła swe schwytać chce, To w Bogu pomoc będę miał. Bóg wierny jest! Na tej przyjaźni chcę się opierać, I moją duszę wraz z rozumem, Wszystko czym jestem, Jemu zawierzać. Bóg wierny jest!	Bóg wierny jest. Om mnie porzucić nie może Gdy mnie świat i pętle swe szykuje Toć pomoc Pana mam. Przy tej ufności zawsze stawam A moja dusza z nią I wszystko... Zawierzam jemu.
5. Aria S, Oboe I-III, Fagotto, Continuo
Ich halt es mit dem lieben Gott, Die Welt mag nur alleine bleiben. Gott mit mir, und ich mit Gott, Also kann ich selber Spott Mit den falschen Zungen treiben.	Ja trzymać chcę z najmilszym Bogiem, Może świat sam w swych błędach tkwić. Gdy Bóg jest ze mną, a ja z Nim, Przewagę mam nad wrogiem mym I z kłamców mogę sobie kpić.	Ja z Bogiem mym przymierze mam Niech świat sam sobie poprzestawa Ze mną Bóg i ja też z nim Więc drwić mogą sobie jadu wężowego ... z Bogiem poprzestanie.
6. Choral, Corno I/II, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Oboe III e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Fagotto, Continuo
In dich hab ich gehoffet, Herr, Hilf, dass ich nicht zuschanden werd, Noch ewiglich zu Spotte! Das bitt ich dich, Erhalte mich In deiner Treu, Herr Gotte!	Nadzieję moją w Tobie mam, Niech nie wołają: ,,Gdzie twój Pan?" Niech kpiną się nie stanę. Tak proszę Cię: Zachowaj mnie W twojej wierności, Panie!	Ja ufam Ci o Panie mój. Broń spaw bym nigdy zhańbion był Lub wiecznym pośmiewiskiem. Tak proszę Cię Zachowaj mnię Wierności Twej mój Panie.

BWV-55, Ich armer Mensch, ich Sündenknecht
Ich armer Mensch, ich Sündenknecht	Grzeszny ja człek i boleściwy	Ja marny człek, co w grzechu trwał
1. Aria T, Flauto traverso, Oboe d'amore, Violino I/II, Continuo
Ich armer Mensch, ich Sündenknecht, Ich geh vor Gottes Angesichte Mit Furcht und Zittern zum Gerichte. Er ist gerecht, ich ungerecht. Ich armer Mensch, ich Sündenknecht!	Grzeszny ja człek i boleściwy, Już przed oblicze idę Boga, Przed sądem mnie ogarnia trwoga. On sprawiedliwy, jam niesprawiedliwy. Grzeszny ja człek i boleściwy.	Ja, marny człek co w grzechu trwał Przed Boże idę już oblicze, Ze strachy, drżeniem, na wyroki. Sprawiedliw Bóg, lecz jam przecie zły, Nieszczęsny jam i grzeczny człek.
2. Recitativo T, Continuo
Ich habe wider Gott gehandelt Und bin demselben Pfad, Den er mir vorgeschrieben hat, Nicht nachgewandelt. Wohin? soll ich der Morgenröte Flügel Zu meiner Flucht erkiesen, Die mich zum letzten Meere wiesen, So wird mich doch die Hand des Allerhöchsten finden Und mir die Sündenrute binden. Ach ja! Wenn gleich die Höll ein Bette Vor mich und meine Sünden hätte, So wäre doch der Grimm des Höchsten da. Die Erde schützt mich nicht, Sie droht mich Scheusal zu verschlingen; Und will ich mich zum Himmel schwingen, Da wohnet Gott, der mir das Urteil spricht.	Wszak przeciw Bogu ja zgrzeszyłem, To powód mojej jest rozpaczy, Bo drogą, którą mi przeznaczył Toć nie kroczyłem. Dokąd więc? Gdy skrzydła Da mi poranna zorza, Bym za ostatnie uniósł się morza, To i tam mnie odnajdzie ręka Najwyższego, By rózgę przyłożyć do ciała mego. Ach, co za trwoga! I gdyby nawet piekło ciemne Skryło mnie i grzechy me nikczemne I tam mnie odnajdzie gniew mojego Boga. Na ziemi schronić też się nie da, Bowiem pochłonąć chce mnie złego. A gdybym uniósł się aż do nieba. To tam jest Bóg i srogi wyrok Jego.	Przeciwko Bogu jam nastawał Nie szedłem ścieżką tą, Co On mi wskazać raczył sam w dobroci swej. Więc gdzie? Choć zorzy rannej skrzydła wziął bym By uciec co najdalej, Za morza wszytkie i ostatnie Dosięgnie mnie tam przecież ręka Wszechmocnego, Rózgą grzechy me wysiecze. Ach tak, A gdyby piekło dla mnie Kryjówkę grzechów miało Dosięgnie mnię gniew boży nawet tam. Nie schroni ziemia mnie. Pochłonąć chce niby pokrakę. A gdy mi nieba sięgnąć przyjdzie Tam przecie Bóg co wyrok powie mi.
3. Aria T, Flauto traverso, Continuo
Erbarme dich! Lass die Tränen dich erweichen, Lass sie dir zu Herzen reichen; Lass um Jesu Christi willen Deinen Zorn des Eifers stillen! Erbarme dich!	Ulituj się! Zwól, by Cię łzy me poruszyły, Zwól, by do serca Ci trafiły, Zwól, by za sprawą Twego Syna Już nie gniewała Cię ma wina. Ulituj się!	O zlituj się! Zwól łzą siebie udobruchać. Zwól im sercu swemu sięgnąć. Zwól za wolą Jezu Kryska gniew Twój jakoś uspokoić. O zlituj się!
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Erbarme dich! Jedoch nun Tröst ich mich, Ich will nicht für Gerichte stehen Und lieber vor dem Gnadenthron Zu meinem frommen Vater gehen. Ich halt ihm seinen Sohn, Sein Leiden, sein Erlösen für, Wie er für meine Schuld Bezahlet und genug getan, Und bitt ihn um Geduld, Hinfüro will ich's nicht mehr tun. So nimmt mich Gott zu Gnaden wieder an.	Ulituj się! Wszakże pocieszam się: Przed sądem stawać ja się boję, I chętniej, gdy przyjdzie godzina, Do Ojca skieruję kroki moje, I wskażę mu na Jego Syna, Na Jego mękę, na zbawienie. Na to, jak on za mą niesprawiedliwość Zapłacił, złożył się w ofierze, I będę prosił o cierpliwość, A potem Jemu się powierzę, I Bóg da w łasce przebaczenie.	O zlituj się, boć ja już łudzę się. Nie chcę przeć przed sądem stawać Lecz raczej przed tronem łask Świętego Oćcia mego przecie. Tam wskażę Syna mu, Tę mękę i zbawienie z nią Którą on winę mą Wymazał i odkupił już. Cierpliwym bądź mi więc I oto jeno proszę Cię Byś mnię do łaski swej przywrócił znów.
5. Choral, Flauto traverso e Oboe e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Bin ich gleich von dir gewichen, Stell ich mich doch wieder ein; Hat uns doch dein Sohn verglichen Durch sein Angst und Todespein. Ich verleugne nicht die Schuld, Aber deine Gnad und Huld Ist viel größer als die Sünde, Die ich stets bei mir befinde.	Choć od Ciebiem się odwrócił, Wracam przed oblicze Twe. Syn Twój mnie Ci znów przywrócił Przez swój krzyż, cierpienie swe. Nie zaprzeczam winie swej, Ale ufam łasce Twej, Ze przewyższa grzechy moje, Które wciąż przede mną stoją.	Już przez ciebie jam zważony Stawam oto jeszcze raz, Bo Twój Syn nas przeć pogodził Przez swój strach i śmierci ból. Nie wypieram się swych win Ale łaska Twoja wszak Jest przeć większa niżli grzechy Które w sobie ja najduję.

BWV-57, Selig ist der Mann
Selig ist der Mann	Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie	Błogosławiony mąż
1. Aria B, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Selig ist der Mann, der die Anfechtung erduldet; denn, nachdem er bewähret ist, wird er die Krone des Lebens empfahen.	"Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota".	Błogosławiony mąż, który wytrwa pokusę, bo gdy będzie doświadczony weźmie koronę żywota.
2. Recitativo S, Continuo
Ach! dieser süße Trost Erquickt auch mir mein Herz, Das sonst in Ach und Schmerz Sein ewig Leiden findet Und sich als wie ein Wurm in seinem Blute windet. Ich muss als wie ein Schaf Bei tausend rauhen Wölfen leben; Ich bin ein recht verlassnes Lamm, Und muss mich ihrer Wut Und Grausamkeit ergeben. Was Abeln dort betraf, Erpresset mir auch diese Tränenflut. Ach! Jesu, wüsst ich hier Nicht Trost von dir, So müßte Mut und Herze brechen, Und voller Trauren sprechen:	Ach! to słodkie pocieszenie Jest mi serca pokrzepieniem, Co bezeń żyło cierpieniem, I w wiecznym bólu musiało tkwić, Jak robak w krwi własnej się wić. Ja muszę jak baranek żyć Pomiędzy drapieżnymi wilkami; Jagnięciem opuszczonym być. Na złość ich jestem narażony, Gdy kąsać chcą mnie z każdej strony. Co spadło na Abla sprawiedliwego, Przez brata swego zabitego, Sprawia, że oczy me dziś nabrzmiewają łzami. Ach, Jezu, gdybym nie miał Od Ciebie pocieszenia, Me serce pęknąć by musiało, I tak w żałości by biadało:	Ach, ucieszenie to Ożywia serce me Co dotąd w żalu wżdy, Cierpienie wieczne czuje I niby czerp we własnej krwi się stale wije. Jak owca muszę żyć, Tysięcmi wilki otoczona, Owieczko opuszczona jeśm I złości szpetnej ich Krwiożerczej wszak poddanom. Ów Abla krwawy los Wyciska ze mnie takoż potok łez. Ach Jezu, beze twej pociechy cnej Mój umysł, serce toć złamane Że kłody oto smętne.
3. Aria S, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Ich wünschte mir den Tod, den Tod, Wenn du, mein Jesu, mich nicht liebtest. Ja wenn du mich annoch betrübtest, So hätt ich mehr als Höllennot.	Już tylko zginąć bym ja chciało. Gdybyś mnie, Jezu, nie miłował. A gdybyś Ty mnie zafrasował, Bardziej niż w piekle bym cierpiało.	Niech przyjdzie mi ach śmierć, ach śmierć Gdy Ty mój Jezu mnie nie kochasz, Boć to, że Ty też mnie zasmucasz Za mękę piekielną sobie mam.
4. Recitativo (Dialog) B S, Continuo
Bass Ich reiche dir die Hand Und auch damit das Herze. Sopran Ach! süßes Liebespfand, Du kannst die Feinde stürzen Und ihren Grimm verkürzen.	Jezus: Oto rękę ci mą podam, A wraz z nią dam ci me serce. Dusza: Ach! To słodki znak miłości; Ty obalić możesz wroga I ukrócić jego złości.	Jezus: Podaje Tobie dłoń, A z nią też swoje serce. Dusza: Ach, Panie miły mój Powalić wrogów możesz, Ukrócić ichże złości.
5. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Ja, ja, ich kann die Feinde schlagen, Die dich nur stets bei mir verklagen, Drum fasse dich, bedrängter Geist. Bedrängter Geist, hör auf zu weinen, Die Sonne wird noch helle scheinen, Die dir itzt Kummerwolken weist.	O tak, pogromcę we mnie mają Wrogowie, co cię oskarżają, Więc pokrzep się, o duchu strapiony. Przestań już ronić łzy gorące, Bo jeszcze jasne wyjdzie słońce Zza chmur twych zmartwień ciemnej zasłony.	Tak, tak, powalić wrogów mogę Co ciebie stale oskarżają. Zabieram Cię o duszo ma. O duszo ma, zaprzestań płakać Bo słońce przeć zaświeci jasno Choć nije chmury kryją je.
6. Recitativo (Dialog) B S, Continuo
Bass In meiner Schoß liegt Ruh und Leben, Dies will ich dir einst ewig geben. Sopran Ach! Jesu, wär ich schon bei dir, Ach striche mir Der Wind schon über Gruft und Grab, So könnt ich alle Not besiegen. Wohl denen, die im Sarge liegen Und auf den Schall der Engel hofften! Ach! Jesu, mache mir doch nur, Wie Stephano, den Himmel offen! Mein Herz ist schon bereit, Zu dir hinaufzusteigen. Komm, komm, vergnügte Zeit! Du magst mir Gruft und Grab Und meinen Jesum zeigen.	Jezus: Pokój i życie w sobie mam, Które na wieczność tobie dam. Dusza: Ach! Gdybyś, Jezu, już mi to dał! Ach! Gdyby wiatr Już ponad grobem moim wiał. Mogłabym mękę każdą przezwyciężyć, Panie. Szczęśliwi, co leżą już w skrzyni drewnianej I na anioła czekają wezwanie! Ach! Otwórz mi tylko, Jezu mój kochany, Jak Szczepanowi nieba Twego bramy. Me serce już gotowe. Panie, Do nieba wstąpić Twego. Przyjdź, przyjdź już czasie upragniony! Pokaż mi grób mój otworzony Oraz Jezusa mego.	Jezus: Na łonie mym cny spokój, życie, Te tobie dam na wieczność kiedyś. Dusza: Ach Jezu, gdyby z Tobą być, Ach gdyby wiał już wiatr nad grobem ciemnym mym To mogłabym każdą nędzę zwalczyć. Jak dobrze tym co w grobie leżą, Anioła głosu już czekają. Ach Jezus, otwórz proszę mi Jak Szczepanowi bramy niebios. Gotowe serce me Do Ciebie już się wznosi. Przyjdź, przyjdź wesela dniu, Ty wskazać możesz grób A z nim Jezusa mego.
7. Aria S, Violino solo, Continuo
Ich ende behände mein irdisches Leben, Mit Freuden zu scheiden verlang ich itzt eben. Mein Heiland, ich sterbe mit höchster Begier, Hier hast du die Seele, was schenkest du mir?	Zakończę Już rączo Moją ziemską drogę. Z radością, Z wdzięcznością Odejść stąd już mogę. Mój Zbawco, do śmierci już tak spieszno mi. Ja dam Ci mą duszę, a co Ty dasz mi?	Ochoczo już kończę światowe swe życie, Radości zostawić toć pragnę szczególnie. Mój zbawco, z rozkoszą przyjmuję mą śmierć, Bierz duszę już oto. Cóż dajesz mi Ty?
8. Choral, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Taille e Viola col Tenore, Continuo
Richte dich, Liebste, nach meinem Gefallen und gläube Dass ich dein Seelenfreund immer und ewig verbleibe, Der dich ergötzt Und in den Himmel versetzt Aus dem gemarterten Leibe.	Kieruj się duszo mym upodobaniem, trwaj w wierze; Bym przyjacielem twym byl, staraj się duszo szczerze, Co radości da ci, Nieba otworzy ci drzwi, Z ciała cię twego zabierze.	Kieruj się miły przykładem wszak moim i zawierz Iż zawsze duszy twej druhem na wieczność ostawam Co zbawia Cię, Przenosi w nieba cny raj Z więzów udręki cielesnej.

BWV-58, Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid
Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid	Boże, jak cierpi serce me (2)	Ach słysz, frasunków ileż to (2)
1. Choral e Aria S B, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Ach GOtt ! wie manches Hertzeleid be- gegnet mir zu dieser Zeit ? der schmahle Weg ist Trübsalsvoll / den ich zum Himmel wandern soll. Nur Geduld, Geduld, mein Herze, Es ist eine böse Zeit! Doch der Gang zur Seligkeit Führt zur Freude nach dem Schmerze.	Boże, jak cierpi serce me, Serce moje, cierpliwości, Ile dziś zła spotyka mnie! To jest zły ponury czas! Wśród żalu ścieżka wije się, Szlak, co do Raju prowadzi nas, Którą do nieba kroczyć chcę. Przez ból wiedzie do radości.	Ach słysz, fransunków ileż to Dotyka mnię na teże czas Ta ścieżka wąska, pełna trosk Wiedzie radość po cierpienie. Cicho bądź i sza me serce Teraz bowiem dzień to zły Lecz w błogości jenże szlak, Co w niebios brany wiedzie mnie.
2. Recitativo B, Continuo
Verfolgt dich gleich die arge Welt, So hast du dennoch Gott zum Freunde, Der wider deine Feinde Dir stets den Rücken hält. Und wenn der wütende Herodes Das Urteil eines schmähen Todes Gleich über unsern Heiland fällt, So kommt ein Engel in der Nacht, Der lässet Joseph träumen, Dass er dem Würger soll entfliehen Und nach Ägypten ziehen. Gott hat ein Wort, das dich vertrauend macht. Er spricht: Wenn Berg und Hügel niedersinken, Wenn dich die Flut des Wassers will ertrinken, So will ich dich doch nicht verlassen noch versäumen.	Gdy zły świat cię prześladuje, To Bóg jest przyjacielem twym, I On da odpór wrogom złym, On cię z opresji wyratuje. Kiedy to wściekły Herod Haniebnej śmierci wydał wyrok. To zjawił się w nocy anioł Pana, I kazał Józefowi śnić, Że uciec trzeba od tyrana, I zaraz do Egiptu iść. Słowo nadziei ma dla ciebie Bóg, I mówi: Choćby się góry zapaść miały, Choćby potopu wody cię utopić chciały. Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę pośród twoich trwóg.	Gdy świat nastawa na cię zły To przyjacielem Bóg jest tobie, On przecież wrogom Twoim Za tobą poza trwa. A gdy wściekłego toć Heroda Ów wyrok straszny, tak żałosny Naszego zbawcę gubić ma Przychodzi anioł do Józefa i śnić mu w nocy zwala, Iż ma uchodzić przez tyranem ma, a do Egipti bieżać. Bóg słowo ma, On w pieczę bierze cię, A to gdy góry się już walić będą, Gdy potop będzie cię pochłaniał wszędy, Ja przecież nie opuszczę, nie ostawię ciebie.
3. Aria S, Violino solo, Continuo
Ich bin vergnügt in meinem Leiden, Denn Gott ist meine Zuversicht. Ich habe sichern Brief und Siegel, Und dieses ist der feste Riegel, Den bricht die Hölle selber nicht.	Pogodny jestem w mym cierpieniu, Gdyż mą ostoją jest mi Pan. Mam list żelazny, opieczętowany, Który zamyka cierpieniu bramy; Diabeł ich nie wyłamie sam.	Cierpienia są mi przecie miłe, Ufnością moją jest wżdyć Bóg. To list żelazny i pieczęcie Co ryglem są mi najmocniejszym. Nie złamie tegoż diabeł dam
4. Recitativo S, Continuo
Kann es die Welt nicht lassen, Mich zu verfolgen und zu hassen, So weist mir Gottes Hand Ein andres Land. Ach! könnt es heute noch geschehen, Dass ich mein Eden möchte sehen!	Gdy będzie świat ten trwał w zamiarze. Aby mnie mieć wciąż w nienawiści, To Bóg mi ręką swoją wskaże Ów inny kraj. Ach! Niech się to już dzisiaj ziści! Niechaj zobaczę już mój raj!	Świat może nie zaniechać swej do mnie nienawiści Bo wskaże Boga dłoń mnie inną włość. Ach, może być to nawet dzisiaj, Że Eden mój zobaczyć mógłbym.
5. Choral e Aria S B, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich hab für mir ein schwere Reis Zu dir ins Himmels Paradeis, Da ist mein rechtes Vaterland, Daran du dein Blut hast gewandt. Nur getrost, getrost, ihr Herzen, Hier ist Angst, dort Herrlichkeit! Und die Freude jener Zeit Überwieget alle Schmerzen.	Przed sobą trudną drogę mam: Pielgrzymkę do niebieskich bram, Gdzie wieczną mam ojczyznę swą, Coś mi ją zyskał swoją krwią. Serca, oto pocieszenie! Tam chwała jest, tu lęku czas. A radość, która czeka nas, Większa jest niż tu cierpienie.	Jak ciężka droga wiedzie mnię Do Ciebie w nieba raj Co mi ojczyzną prawa jest, Boś ty swą przeć przelał krew Pociesz więc, pociesz więc swe serce. Tu jest strach, tam świetności cna Tamże radość owych dni Przezwycięża bóle wszystkie

BWV-59, WEr mich liebet/der wird mein Wort halten
WEr mich liebet/der wird mein Wort halten	Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie	Jeśli mię kto miłuje będzie chował słowa moje
1. Aria (Duetto) S B, Tromba I/II, Tamburi, Violino I/II, Viola, Continuo
WEr mich liebet/der wird mein Wort halten/ und mein Vater wird ihn lieben / und wir werden zu ihm kommen / und Wohnung bey ihm machen. Joh. XIV, 23.	Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.	Jeśli mię kto miłuje będzie chował słowo moje, A Ociec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy, a mieszkanie u niego uczynimy.
2. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
O ! was sind das vor Ehren / Worzu uns JEsus setzt ? Der uns so würdig schätzt/ Daß er verheisst / Sambt Vater und dem Heil’gen Geist In unsern Hertzen einzukehren. O ! was sind das vor Ehren ; Der Mensch ist Staub / Der Eitelkeit ihr Raub / Der Müh und Arbeit Trauerspiel/ Und alles Elends Zweck und Ziel. Wie nun ? der Allerhöchste spricht/ Er will in unsern Seelen Die Wohnung sich erwehlen ; Ach was thut GOttes Liebe nicht ; Ach daß doch / wie er wolte / Ihn auch ein jeder lieben solte !	Jaki to zaszczyt, wielki niesłychanie, Który Pan Jezus nam przeznaczył. On, co nas tak cenić raczył, Że złożył obietnicę nam, Że On, i Duch Święty, i Ojciec sam W naszych to sercach obiorą mieszkanie. Jaki to zaszczyt, wielki niesłychanie! Prochem wszak jest człowiek, Żerem i pastwą pada próżności. Trud i wysiłek sen mu spędza z powiek, Wszystko go wiedzie ku marności. Jakże więc to? Czemu powiada Bóg, Że chce przejść duszy ludzkiej próg, By znaleźć tam mieszkanie? Ach, przedziwne jest to miłowanie! Ach, gdyby choć zgodnie z Wolą Jego, Kochał i człowiek Stwórcę swego.	O jakich to zaszczytów udziela Jezus nam, Boć lud swój ceni tak Że przyrzekł je On z Oćcem, z Duchem Świętym Zrychtować w serca nasze biedne. O jakich to zaszczytów, Wszak człek to proch Marności próżnej łup, Trefności smutnej igżez (?) wżdy, Mizerii wszystkiej gorzkiej cel, Więc cóż? Najwestchszy rzecze wszak Iż w duszach nasza pragnie mieszkanie obrać sobie, A cóż miłości Bożej wbrew. Ach, iż żeś każdy jeden tak nie kocha go jak winien.
3. Choral, Violino I/II, Viola, Continuo
Komm Heiliger Geist / HErre GOtt ! er- füll mit deiner Gnade gut deiner Gläubigen Hertz / Muth und Sinn. Dein brünst’ge Lieb entzünd in ihnen. O HERR / durch dei- nes Lichtes Glantz zu dem Glauben versamm let hast das Volck aus aller Welt Zungen. Das sey dir / HErr / zu Lob gesungen. Halleluja ! Halleluja.	O Duchu Święty, Boże przyjdź! Z Swą łaską do Swych wiernych wnijdź. Napełnij prawdą serca ich, Miłości ogień rozpal w nich. O Panie, coś przez światło Swe Zgromadził świata ludy wsze Do jednej i prawdziwej wiary, Dziękczynień naszych przyjm ofiary. Alleluja! Alleluja!	O Duchu Święty Boże przyjdź, Co swą łaską do swych wiernych wnijdź, Napełnij prawdą serca ich, Miłości ogień rozpal w nich. O Panie, coś przez światło swe Zgromadził świata ludy wsze Do jednej i prawdziwej wiary, Dziękczynień naszych przyjm ofiarę. Alleluja, Alleluja.
4. Aria B, Violino solo, Continuo
Die Welt mit allen Königreichen / Die Welt/ mit aller Herrlichkeit Kan dieser Herrlichkeit nicht gleichen/ Womit uns unsre GOtt erfreut : Daß er in unsern Hertzen thronet/ Und wie in einem Himmel wohnet. Ach GOtt/ wie seelig bin ich doch ! Wie seelig werden wir erst noch/ Wenn wir nach dieser Zeit in Erden Bey dir im Himmel wohnen werden.	Świat ze swoimi królestwami, Świat oraz jego wspaniałości Nie może równać się radości, Którą nasz Bóg się dzieli z nami: Ze w naszych sercach sam ma tron, Że w nich zamieszkać raczył On. Ach, Boże! Jakże nam jest błogo! Jak błogo jeszcze będzie nam, Kiedy dotrzemy ziemską drogą Do Nieba, gdzie Ty mieszkasz sam!	Ów świat, z bogactwem królestw wszystkich, Ów świat rozkoszy wszystkich swych Nie może równać się rozkoszą którymi Bóg raduje nas. Iż w sercach naszych On króluje I niby w niebie jak w nich mieszka. Ach, przeć jak Boże błogo nam I jakże błogo przecie będzie Gdy wolni już od ziemskiej doli W niebiosach z Tobą zamieszkamy.
5. [ Choral ], [ rekonstrukcja ]
GOtt Heil’ger Geist / du Tröster werth / gieb dein’m Volck ein rley Sinn auf Erd. Steh bey uns in der letzten Noth/ g’leit uns ins Leben aus dem Tod. U Gardinera i Leonhardta/Harnoncourta proponuje się: Du heilige Brunst/ süßer Trost/ Nun hilff uns frölich und getrost in Deinem Dienst beständig bleiben/ die Trübsal uns nicht abtreiben. O HErr / durch dein Krafft uns bereit und stärck des Fleisches Blödigkeit/ daß wir hier ritterlich ringen / durch Tod und Leben zu dir dringen. Hal= leluja! Halleluja!

BWV-61, Nun komm der Heyden Heyland
Nun komm der Heyden Heyland	Zbawco pogan, przybądź́ już̇ (1)	Więc przyjdź poganów Zbawco
1. Coro, Violino I/II, Viola I/II, Fagotto, Continuo
Nun komm der Heyden Heyland Der Jungfrauen Kind erkannt/ Deß sich wundert alle Welt. GOtt solch Geburt ihm bestellt.	Zbawco pogan, przybądź już, Synu Panny, Zbawco dusz, Cały świat w podziwie ma, Ze Bóg takie przyjście da.	Więc przyjdź poganów Zbawco Jenżeś jest synem panny wżdyć Dziwi się więc cały świat Że Bóg zrządził tenże cud.
2. Recitativo T, Continuo
Der Heyland ist gekommen/ Hat unser armes Fleisch und Blut An sich genommen. Und nimmt uns zu Bluts Verwandten an. O allerhöchstes Guth/ Was hast du nicht an uns gethan? Was thust du nicht Noch täglich an den deinen? Du kömmst / und lässt dein Licht Mit vollem Seegen scheinen.	Zbawiciel oto jest u drzwi, Co nędzną postać z ciała, z krwi, Zgodził się oto przybrać sam I jako krewnych nas przyjmuje. W dobroci Twej co tak miłuje Czegoś to nie uczynił nam? Codziennie niesiesz dar Dla nas, dla Bożych dzieci. Błogosławieństwa żar Nad nami jasno świeci.	Zbawiciel nasz przychodzi Co biedne nasze ciało, krew Za swoje bierze. Uznaje nas za krewnych, prawych swych. O Ty, co dobrej jeś, A czego to nie dałeś nam? Nie czynisz też Codziennie wiernym swoim. Przyjdź! Swemu światłu zwól Błogosławieństwem pałać.
3. Aria T, Violino I/II, Viola I/II, Continuo
Komm/ JEsu komm zu deiner Kirche/ Und gib ein seelig neues Jahr. Befördre deines Nahmens Ehre. Erhalte die gesunde Lehre/ Und segne Kantzel und Altar.	Przyjdź Jezu, przyjdź. W Twój kościół wstąp. Rok dobry Chryste chciej nam dać! Zwól, by imię Twe rozsławiać, Naukę zdrową weź w obronę, Błogosław ołtarz i ambonę.	Przyjdż Jezu, przyjdź do swej świątyni I daj nam błogi, nowy rok. Wywyższaj cześć imienia swego Zachowaj prawą Twą naukę Sław kazalnicę, ołtarz swój.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola I/II, Continuo
Siehe/ich stehe vor der Thür/und klopfe an.So je- mand meine Stimme hören wird/ und die Thür auffthun/ zu dem derde ich eingehen / und das A- bendmahl mit ihm halten/ und er mit mir. Apoc. III, 20.	Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy glos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.	Oto stoję u drzwi i kołacę. Jeśliby kto usłyszał głos mój i otworzył drzwi, wnijdę do niego, będę z nim wieczerzał, a on ze mną.
5. Aria S, Violoncelli, Continuo
Oeffne dich/ mein gantzes Hertze. JEsus kömmt/ und ziehet ein. Bin ich gleich nur Asch‘ und Erde/ Will er mich noch nicht verschmähn/ Seine Lust an mir zu sehn/ Daß ich seine Wohnung werde. O wie seelig wird ich seyn ;	Otwórz się więc moje serce, Jezus puka już do drzwi. A choć jestem prochem, cieniem, Nie pogardzi mną w ogóle, Wzrokiem swym obejmie czule I chce we mnie mieć schronienie. Och! Jak błogo będzie mi.	Otwieraj się serce moje Jezus wnet pojawi się. Chociaż prochem, pyłem jestem Wszak nie wzgardzi on że mną By przyjemność we mnie mieć I mieszkaniem czynić. Jakie szczęście czeka mnie.
6. Choral, Viola I coll' Alto, Viola II col Tenore, Fagotto col Basso, Violino I/II, Continuo
Amen/Amen ! Komm du schöne Freuden- Crone / bleib nicht lange. Deiner wart ich mit Verlangen.	Amen, amen! Przyjdź, radości ma korono, już nie zwlekaj. Ciebie z utęsknieniem czekam.	Amen, Amen. Przyjdź korono Ty radości. I nie zwlekaj, oczekuję Ciebie.

BWV-62, Nun komm, der Heiden Heiland (2)
Nun komm, der Heiden Heiland (2)	Zbawco pogan, przybądź już (2)	Już przyjdź poganów zbawco
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Corno col Soprano, Continuo
Nun komm, der Heiden Heiland, Der Jungfrauen Kind erkannt, Des sich wundert alle Welt, Gott solch Geburt ihm bestellt.	Zbawco pogan, przybądź już, Synu Panny, Zbawco dusz, Cały świat w podziwie ma, Że Bóg takie przyjście da.	Już przyjdź poganów zbawco, Jeś dziewiczy jesteś Syn. Czemu dziwi się świat, Bóg zrządził mu tenże cud.
2. Aria T, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Bewundert, o Menschen, dies große Geheimnis: Der höchste Beherrscher erscheinet der Welt. Hier werden die Schätze des Himmels entdecket, Hier wird uns ein göttliches Manna bestellt, O Wunder! die Keuschheit wird gar nicht beflecket.	Podziwiaj, o ludu, tę sprawę tajemną: To władca najwyższy ukazał się nam. Tu skarbów niebiańskich widzimy obrazy, Tu z manny niebieskiej posiłek nam dan. O cudzie! Wszak dziewiczość zostaje bez skazy.	Dziwujcie się bracia tej wielkiej tajności, Najwyższy Pan, władca, przychodzi na świat, Tym skarby niebiańskie odkryte zostaną A manna nam stanie się Boża już wraz. O cudzie, bo czystość nie będzie skalana.
3. Recitativo B, Continuo
So geht aus Gottes Herrlichkeit und Thron Sein eingeborner Sohn. Der Held aus Juda bricht herein, Den Weg mit Freudigkeit zu laufen Und uns Gefallne zu erkaufen. O heller Glanz, o wunderbarer Segensschein!	Opuszcza Boży dom i trony Syn jego jednorodzony. Bohater przybywa z Judei W radości droga go nie trudzi. Upadłych chce odkupić ludzi. O jasny blasku! O światło nadziei!	Z cudnego trudnu nieba schodzi nam Jedyny Boga Syn, Bohater Judy już ze lśni I bież k'nam radości drogą By nas upadłych już odkupić! O blasku cny, promieniu cudny, błogi nasz.
4. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Streite, siege, starker Held! Sei vor uns im Fleische kräftig! Sei geschäftig, Das Vermögen in uns Schwachen Stark zu machen!	Walcz, zwyciężaj bohaterze! Dla nas silny bądź na ciele! A czyń wiele, By pokrzepić dzielność w nas, Byśmy mocni byli wraz.	Bijże, triumfuj, okaż moc, Bądźże dla nas w ciele krzepki, Bądźże gotów, Siły wiotkie, w nas że słabych Silne czynić, Bijże triumfuj, okaż moc.
5. Recitativo (Duetto) S A, Violino I/II, Viola, Continuo
Wir ehren diese Herrlichkeit Und nahen nun zu deiner Krippen Und preisen mit erfreuten Lippen, Was du uns zubereit'; Die Dunkelheit verstört' uns nicht Und sahen dein unendlich Licht.	Chwalimy Twój majestat wielki, Do Twego żłóbka się zbliżamy. Śpiewnymi usty cześć Ci damy Za dar Twój wszelki. Światła wiecznego Twego mocy Już nie przemogą mroki nocy.	Twej wspaniałości niesiem cześć, Zbliżamy się do żłóbka Twego Chwalimy to wargami swymi Co zgotowałeś nam. Ciemności już nie wadzą nic, Widzimy juże światło Twe.
6. Choral, Corno e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Lob sei Gott, dem Vater, g'ton, Lob sei Gott, sein'm eingen Sohn, Lob sei Gott, dem Heilgen Geist, Immer und in Ewigkeit!	Bogu Ojcu chwałę, cześć I Synowi chciejmy nieść. I Duch Święty niech ją ma - Niech na wieki ona trwa!	Chwała Oćcu bądź, Chwalon Boży jego Syn, Chwalon Boży Święty Duch, Teraz i na wieków wiek.

BWV-63, Christen, ätzet diesen Tag
Christen, ätzet diesen Tag	Kujcie dzień ów chrześcijanie	Zarzcie w spiże i w marmurze owen dzień chrześcijanie
1. Coro, Tromba I-IV, Tamburi, Oboe I-III, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Christen, ätzet diesen Tag In Metall und Marmorsteine! Kommt und eilt mit mir zur Krippen Und erweist mit frohen Lippen Euren Dank und eure Pflicht; Denn der Strahl, so da einbricht, Zeigt sich euch zum Gnadenscheine.	Kujcie dzień ów chrześcijanie I w metalu, i w marmurze! Śpieszcie ze mną do stajenki I okażcie wśród radości Swą powinność oraz dzięki, Gdyż widoczny blask w ciemności, Światłem laski dla nas w górze	Zarzcie w spiże onże dzień, I marmurze chrześcijanie, Przyjdźcie skoro wraz do żłobu, Świadczcie usty wesołymi Wasz obwiązek i wasz dank, Bo ów blask co tam świecie Znakiem przeć jest łaski wama.
2. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
O selger Tag! o ungemeines Heute, An dem das Heil der Welt, Der Schilo, den Gott schon im Paradies Dem menschlichen Geschlecht verhieß, Nunmehro sich vollkommen dargestellt Und suchet Israel von der Gefangenschaft und Sklavenketten Des Satans zu erretten. Du liebster Gott, was sind wir arme doch? Ein abgefallnes Volk, so dich verlassen; Und dennoch willst du uns nicht hassen; Denn eh wir sollen noch nach dem Verdienst zu Boden liegen, Eh muss die Gottheit sich bequemen, Die menschliche Natur an sich zu nehmen Und auf der Erden Im Hirtenstall zu einem Kinde werden. O unbegreifliches, doch seliges Verfügen!	O Dniu błogosławiony, o Dzisiaj tak niezwykłe, Gdy ten, co ludzkość zbawia całą, Władca, którego sam Bóg w raju Obiecał dla ludzkiego rodzaju, Teraz się w pełni okazuje, I chce lud Izraela z łańcuchów i niewoli Szatana wyzwolić. Najdroższy Boże! Czymże jesteśmy my, biedni? Wszak Cię porzuci! ten lud upadły; A jednak: Gdzież jest Twój gniew zajadły? Zamiast ukarać przewrotne plemię, Człowieczą postać przyjęło Bóstwo, Człowieczej doli wzięło ubóstwo, I na tej ziemi zamieszkało, Kiedy się dzieckiem we żłóbku stało. O niepojęte, cudowne zrządzenie!	O błogi dniu, O czasie tak niezwykły, Gdy świata zbawca ten, Ów Szilo iż Bóg w raju przyrzekł był Ludzkiemu rodzajowi sam Objawia się teraz cudnie By Izraela lud, z niewoli pęt, szatańskich więzów Ochotnie wyratować. Na miły Bóg, Czym jeśmy biedni tak? Upadłym ludem wżdyć, Co Cię porzucił. A jednak Ty nie chcesz nas ostawić, Bo przeć winniśmy dla błędów swych po ziemi pełzać Lecz Bóg nasz pragnie z łaski swojej Człowieczy przecie byt na się obrać I tu na ziemi, w stajence tej dzieciątkiem przecież ostać. O niepojęte to, a błogie zrządzenie.
3. Aria (Duetto) S B, Oboe solo, Continuo
Gott, du hast es wohl gefüget, Was uns itzo widerfährt. Drum lasst uns auf ihn stets trauen Und auf seine Gnade bauen, Denn er hat uns dies beschert, Was uns ewig nun vergnüget.	Dobrze to zrządziłeś, Boże, To, co dzisiaj nam się zdarza. Przeto Jemu się oddajmy, Łasce Jego zaufajmy, Bo nas wszak On tym obdarza, Czym się wiecznie cieszyć możem.	Cnie o Boże to sprawiłeś Co się jenże dzieje dziś. Przeto wierni bądźmy Jemu, Jego łasce zawierzajmy, Bo obdarzył nas wsza tym Co nam wieczność radość da.
4. Recitativo T, Continuo
So kehret sich nun heut Das bange Leid, Mit welchem Israel geängstet und beladen, In lauter Heil und Gnaden. Der Löw aus Davids Stamme ist erschienen, Sein Bogen ist gespannt, das Schwert ist schon gewetzt, Womit er uns in vor'ge Freiheit setzt.	Tak więc się dziś przemienia Trwożliwe cierpienie. Co gnębiło Izraela wszystkie pokolenia, W łaskę zbawienia. Oto lew z Dawida rodu się ukazał, Łuk jego napięty, klinga naostrzona, Którymi dawna wolność będzie przywrócona.	Tak zmienia się więc dziś cierpienia ból Co Izraela strachem dręczy i przejmuje, Już w łaskę szczęścia głośną. Z Dawida rodu lew się wszak objawia, Napięty Jego łuk, dobyty już miecz Którymi wolność przywróci nam.
5. Aria (Duetto) A T, Violino I/II, Viola, Continuo
Ruft und fleht den Himmel an, Kommt, ihr Christen, kommt zum Reihen, Ihr sollt euch ob dem erfreuen, Was Gott hat anheut getan! Da uns seine Huld verpfleget Und mit so viel Heil beleget, Dass man nicht g'nug danken kann.	Ku niebu zawołajcie wraz, I módlcie się, chrześcijanie! Z tego wasze radowanie, Czym Bóg dziś obdarza nas. Gdyż łaska Jego nas opatruje Oraz zbawienie dla nas szykuje, Tak, że dziękować chcemy raz po raz.	Wołaj, błagaj niebios bram, Przyjdź tu, przyjdź o ludu boży. Masz radować się tu przecie Co uczynił dzisiaj Bóg. Bo nas łaska jego sięga, I zbawienie nam szykuje, Dzięków za to nama brak.
6. Recitativo B, Oboe I-III, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Verdoppelt euch demnach, ihr heißen Andachtsflammen, Und schlagt in Demut brünstiglich zusammen! Steigt fröhlich himmelan Und danket Gott vor dies, was er getan!	Podwójcie swą siłę modlitwy płomienie, I bijcie w niebo z pokornym wielbieniem. A wznieście się do nieba bram Za to, co Bóg uczynił nam.	Zmagajcie się już więc promienie pobożności, Pokory żarem nuże się rozpalcie. Do nieba wznieście się, Dziękujcie Bogu za to co zdziałał nam.
7. Coro, Tromba I-IV, Tamburi, Oboe I-III, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Höchster, schau in Gnaden an Diese Glut gebückter Seelen! Lass den Dank, den wir dir bringen, Angenehme vor dir klingen, Lass uns stets in Segen gehn, Aber niemals nicht geschehn, Dass uns der Satan möge quälen.	Boże, spojrzyj w łasce swej Na żarliwość naszych dusz. Zwól by to podziękowanie Miłe było Tobie, Panie; Błogosławieństwo racz nam dać, Spraw, by tak się mogło stać, By szatan nas nie dręczył już.	Panie, ujrzyj w łasce swej Jenże dar schylonej duszy, Zwól by dank co niesie Tobie Mile dźwięczał tam przed Tobą. I błogosław nam już zawsze Ale daj też bych nas nigdy Szatan trapił sprawy swymi.

BWV-64, Sehet, welch eine Liebe
Sehet, welch eine Liebe	Patrzcie, jaką miłość	Patrzcie jaką miłość
1. Coro, Cornetto e Violino I col Soprano, Trombone I e Violino II coll' Alto, Trombone II e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Sehet, welch eine Liebe hat uns der Vater erzeiget, dass wir Gottes Kinder heißen.	"Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi".	Patrzcie jaką miłość dał nam ojciec, abyśmy dziatkami bożymi nazwani byli.
2. Choral, Cornetto e Violino I col Soprano, Trombone I e Violino II coll' Alto, Trombone II e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Das hat er alles uns getan, Sein groß Lieb zu zeigen an. Des freu sich alle Christenheit Und dank ihm des in Ewigkeit. Kyrieleis!	To wszystko wszak uczynił Pan, By miłość okazać nam. Cieszą się więc chrześcijanie wraz, Dziękują Mu po wieczny czas. Kyrielejson!	To on nam wszystkim sprawił sam, Miłość swą ukazać chciał, Cieszy jęż wszystek krześcijan lud Temuż dar wieczny daje swój. Kyrieelejs.
3. Recitativo A, Continuo
Geh, Welt! behalte nur das Deine, Ich will und mag nichts von dir haben, Der Himmel ist nun meine, An diesem soll sich meine Seele laben. Dein Gold ist ein vergänglich Gut, Dein Reichtum ist geborget, Wer dies besitzt, der ist gar schlecht versorget. Drum sag ich mit getrostem Mut:	Precz świecie! Zachowaj, co twoje. Nie chcę mieć nic od ciebie. Niebo jest za to moje. Duszę pokrzepię w niebie. Twe złoto dobrem doczesnym jest przecie, A przepych twój tylko jest pożyczony, I źle się zaopatrzył, kto cię posiadł, świecie. Dlatego mówię pocieszony:	Idź precz! Bierz świecie rzeczy swoje. Nie trza mi nic już mnieć od ciebie. Bo niebo teraz moje I nim się teraz dusza moja rzeźbić winna. Bo złoto twe to marny skarb, Bogactwo pożyczone. Jenż posiadł je ten źle zabezpieczony. Więc mówię raźnie słowa te:
4. Choral, Cornetto e Violino I col Soprano, Trombone I e Violino II coll' Alto, Trombone II e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Was frag ich nach der Welt Und allen ihren Schätzen Wenn ich mich nur an dir, Mein Jesu, kann ergötzen! Dich hab ich einzig mir Zur Wollust vorgestellt: Du, du bist meine Lust; Was frag ich nach der Welt!	Cóż mnie obchodzi świat I jego skarby wielkie. Ja w Tobie, Jezu mój, Mam pocieszenie wszelkie. Tyś jest radością mą I Tobiem tylko rad. Pokój mój w Tobie mam. Cóż mnie obchodzi świat!	A po cóż mi ten świat! I wszystkie skarby jego Gdy jedno w Tobie ja, Mój Jezu rozkosz czuję. I jedno Ciebie mam, Miłości żądzy mojej, Ty spokój dajesz mi, Więc po cóż mi ten świat!
5. Aria S, Violino I/II, Viola, Continuo
Was die Welt In sich hält, Muss als wie ein Rauch vergehen. Aber was mir Jesus gibt Und was meine Seele liebt, Bleibet fest und ewig stehen.	Wszak to, czym świat Pyszni się rad Tak jak dym szybko się rozwieje. Lecz, co mi Jezus ofiaruje, I co ma dusza tak miłuje, Na wieki wieków ocaleje.	Co ów świat w sobie ma. Musi niby dym przeminąć, Lecz co Jezusa daje mi, Co miłuje dusza ma, Wiecznie owo się ostatnie.
6. Recitativo B, Continuo
Der Himmel bleibet mir gewiss, Und den besitz ich schon im Glauben. Der Tod, die Welt und Sünde, Ja selbst das ganze Höllenheer Kann mir, als einem Gotteskinde, Denselben nun und nimmermehr Aus meiner Seele rauben. Nur dies, nur einzig dies macht mir noch Kümmernis, Dass ich noch länger soll auf dieser Welt verweilen; Denn Jesus will den Himmel mit mir teilen, Und darzu hat er mich erkoren, Deswegen ist er Mensch geboren.	Nieba jestem pewien szczerze, I posiadłem je już w wierze. Ni śmierć, ni świat, ni grzech podły, Ni zastępy złe szatana Nieba mi, bom dzieckiem Pana, Nigdy już nie będą mogły Wydrzeć z wnętrza duszy mojej. Lecz to, i teraz tylko to Dziś mnie napawa niepokojem, Że wciąż żyć muszę na tym świecie, Gdy Jezus swym niebem dzielić się rad. Do tego mnie powołał przecież, I po to jako człowiek przyszedł na ten świat.	Niebiosa pewne dla mnie są, A te już wierzę wszak posiadam, Bo śmierć, i świat, i grzechy, A takoż piekła cały ród Niezdolne mi, bożemu dziecku Tak teraz i przenigdy wszak Z mej duszy wyrwać przecie. A jedno, To jedno wżdyć zmartwienie tak gnębi mnie, Iż na tym świecie ja muszę żyć tu nadal Bo Jezus chce wszak niebo ze mną dzielić, Na to przeć mnie powołał zasię I po to człekiem się narodził.
7. Aria A, Oboe d'amore, Continuo
Von der Welt verlang ich nichts, Wenn ich nur den Himmel erbe. Alles, alles geb ich hin, Weil ich genung versichert bin, Dass ich ewig nicht verderbe.	Niczego nie chcę już od świata, Jeżeli będę niebo miał. Wszystko, wszystko oddam sam, Bowiem taką pewność mam, Że na wieki będę trwał.	Już od świata nie chcę nic Boć już nieba się spodziewam. Wszystko, wszystko rzucam precz Bom ja już bezpieczny dość Aż na wieki wieków przecie.
8. Choral, Cornetto e Violino I col Soprano, Trombone I e Violino II coll' Alto, Trombone II e Viola col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Gute Nacht, o Wesen, Das die Welt erlesen! Mir gefällst du nicht. Gute Nacht, ihr Sünden, Bleibet weit dahinten, Kommt nicht mehr ans Licht! Gute Nacht, du Stolz und Pracht! Dir sei ganz, du Lasterleben, Gute Nacht gegeben!	Dobranoc! Świat cieni, Który tak się ceni, Już nie cieszy mnie. Ach, dobranoc, grzechy, J am doznał pociechy, Nie więzicie mnie. Dobranoc przepychu mdły, Zdrożne życie, odejdź, bowiem Dobranoc ci powiem.	Dobranoc jesteśtwa Co świat wybieracie. Ja nie kocham was. Dobranoc wy grzechy, Z dala precz ode mnie. Nie chcę widzieć was. Dobranoc, ty pychy dniu, Tobie to żywocie marny Dobranoc powiadam.

BWV-65, Sie werden aus Saba alle kommen
Sie werden aus Saba alle kommen	Wszyscy oni przyjdą z Saby	Wszyscy z Saby przyjdą
1. Coro, Corno I/II, Flauto I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Sie werden aus Saba alle kommen, Gold und Weihrauch bringen und des Herren Lob verkündigen.	Wszyscy oni przyjdą z Saby; przywiozą złoto i kadzidło, śpiewając pieśni pochwalne na cześć Pana.	Wszyscy z Saby przyjdą złoto i kadzidło przynosząc, a chwałę Pana opowiadając.
2. Choral, Flauto I/II, Oboe da caccia I/II, Continuo
Die Kön'ge aus Saba kamen dar, Gold, Weihrauch, Myrrhen brachten sie dar, Alleluja!	Królowie z Saby przynieśli już tu Mirrę, kadzidło i złoto Mu. Alleluja! Alleluja!	Przybyli królowie z Saby ziemie Złoto, kadzidło i mirrę Ci dać. Alleluja, Alleluja!
3. Recitativo B, Continuo
Was dort Jesaias vorhergesehn, Das ist zu Bethlehem geschehn. Hier stellen sich die Weisen Bei Jesu Krippe ein Und wollen ihn als ihren König preisen. Gold, Weihrauch, Myrrhen sind Die köstlichen Geschenke, Womit sie dieses Jesuskind Zu Bethlehem im Stall beehren. Mein Jesu, wenn ich itzt an meine Pflicht gedenke, Muss ich mich auch zu deiner Krippe kehren Und gleichfalls dankbar sein: Denn dieser Tag ist mir ein Tag der Freuden, Da du, o Lebensfürst, Das Licht der Heiden Und ihr Erlöser wirst. Was aber bring ich wohl, du Himmelskönig? Ist dir mein Herze nicht zuwenig, So nimm es gnädig an, Weil ich nichts Edlers bringen kann.	Co przez Izajasza już przepowiedziane, To jest nam w Betlejemie dane. Tak więc mędrcy się zjawiają Przy Jezusa żłóbku oto, Cześć królewską mu oddają. Mirra, kadzidło oraz złoto To dary są kosztowne, Którymi Dziecię to cudowne Chcą uczcić w Jego żłobie. Mój Jezu, gdy moją powinność ja przypomnę sobie, To także skwapliwie do stajenki Twej podążę Pełen wdzięczności, Gdyż dzień ten jest dniem radości. Bo dzisiaj Ty, o Życia Książę, Oto dla pogan światłem się stajesz, I im zbawienie swoje dajesz. Lecz o Nieba Królu, cóż ja Ci przyniosę? Gdy za marny Ci nie jest dar serca mojego, To przyjmij je proszę, Gdyż nie mam nad to nic szlachetniejszego.	Co przepowiedział rychle Izajasz Już w Betlejemie się zdarzyło. Stoją tutaj mędrcy razem Przy żłobie Jezu Twym I pragną Ciebie jak króla swego sławić. Chcą złota, miry i kadzidła tak cennego, Kosztownym podarunkiem dzieciątku złożyć tutaj hołd I w Betlejemie, w stajni uczcić. Mój Jezus, gdyć przypomnę swój obowiązek sobie Muszę i ja do żłóbka twego bieżyć I równie wdzięcznym być, Bo dzień ów jest i dla mnie dniem radości, Bo tyś, o Panie nasz światłością pogan I zbawcą będziesz ich. Lecz cóż przynoszę Ci o niebios królu? Me serce Tobie liche przecie, Łaskawie w darze bierz, Bo nic lepszego nie mam wżdyć.
4. Aria B, Oboe da caccia I/II, Continuo
Gold aus Ophir ist zu schlecht, Weg, nur weg mit eitlen Gaben, Die ihr aus der Erde brecht! Jesus will das Herze haben. Schenke dies, o Christenschar, Jesu zu dem neuen Jahr!	Za nic Pan nasz złoto ma. Precz! Już precz z próżnymi dary. Które rodzi ziemia ta. Jezus serca chce ofiary. Więc chrześcijanie taką dań Nieście w rok ten nowy dlań!	Ów z Offiru złota dar Mało warty przecie jest, Z ziemi dyć dobyty on, Jezus pragnie serce twego. Te ofiaruj zbożnie mu Na ten nowy rok.
5. Recitativo T, Continuo
Verschmähe nicht, Du, meiner Seele Licht, Mein Herz, das ich in Demut zu dir bringe; Es schließt ja solche Dinge In sich zugleich mit ein, Die deines Geistes Früchte sein. Des Glaubens Gold, der Weihrauch des Gebets, Die Myrrhen der Geduld sind meine Gaben, Die sollst du, Jesu, für und für Zum Eigentum und zum Geschenke haben. Gib aber dich auch selber mir, So machst du mich zum Reichsten auf der Erden; Denn, hab ich dich, so muss Des größten Reichtums Überfluss Mir dermaleinst im Himmel werden.	Nie gardź, o Boże, Światłości ma, Mym sercem, które niosę Ci w pokorze, Gdyż takie rzeczy w swym wnętrzu ma, W których Ty znaleźć możesz upodobanie, Gdyż są owocem Ducha Twego, Panie. Modlitwy kadzidło, złoto mojej wiary I cierpliwości mirra, oto moje dary. Te przyjmij ode mnie, mój Jezu, z radością. Niechaj na zawsze Twą będą własnością. Lecz także proszę, racz mi dać siebie, A najbogatszym będę pośród świata tego, Bo kiedy ja mieć będę Ciebie, Przepych bogactwa Twego Musi mi przypaść w niebie.	Nie zwgardź o Ty, Co duszy świało jeś Pokornie Ci składanym sercem moim. Zawiera ono w sobie jesteśstwa takie razem Co Twego ducha plonem są. Więc wiary skarb, kadzidło modłów mych, I mirra cierpliwości darem mym. To masz Ty, Jezu, dla się wszak, Na własność swą i podarunek dobyć. Dasz zasię siebie takoż mi A wejdę w raz w bogacze świata wszego, Bo mając Cię tak już Bogactwa nadmiar, wielki skarb, Jak w niebie kiedyś wszak otrzymam.
6. Aria T, Corno I/II, Flauto I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Nimm mich dir zu eigen hin, Nimm mein Herze zum Geschenke. Alles, alles, was ich bin, Was ich rede, tu und denke, Soll, mein Heiland, nur allein Dir zum Dienst gewidmet sein.	Weź mnie, bom ja własnością Twą. Przyjmij serce moje w darze. Wszystko to, czym jestem ja, O czym mówię, myślę, marzę, Tobie tylko, Zbawco mój, Służyć winno. Jam jest Twój.	Bierz mnie już na własność swą, Bierz me serce na darunek. Wszytko, wszytko czym ja jeśm, To co czynię mówię, myślę, Winno zbawco sługom wżdy Przeznaczonym Tobie być.
7. Choral, Continuo, Instrumentierung nicht überliefert
Ei nun, mein Gott, so fall ich dir Getrost in deine Hände. Nimm mich und mach es so mit mir Bis an mein letztes Ende, Wie du wohl weißt, dass meinem Geist Dadurch sein Nutz entstehe, Und deine Ehr je mehr und mehr Sich in ihr selbst erhöhe.	Teraz, mój Boże, padam Ci Z ufnością w Twoje dłonie. Ty wedle woli Twej czyń mi Aż po mój życia koniec. Przez mądrość Twą, Ty duszę mą Ku dobru wszak kierujesz. Tak chwała Twa każdego dnia We mnie się ukazuje.	Pieść mnie już tu, o Boże mój, A wpadnę w ręce Twoje. Bierz mię i tak już ze mną czyń Do mego życia końca. Bo dobrze wiesz, że mój toć duch Swe dobro odnajduje. Gdy więcej w sobie Twojej czci Zdolen jest święcić w chwale.

BWV-66, Erfreut euch, ihr Herzen
Erfreut euch, ihr Herzen	Serca, się radujcie	Radujcie się w swych sercach
1. Coro, Tromba, Oboe I/II, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Erfreut euch, ihr Herzen, Entweichet, ihr Schmerzen, Es lebet der Heiland und herrschet in euch. Ihr könnet verjagen Das Trauren, das Fürchten, das ängstliche Zagen, Der Heiland erquicket sein geistliches Reich.	Serca, się radujcie, Bóle ustępujcie, Bo żyje Zbawiciel i panuje w was. I pewna to rzecz, Że żal, lęk, zwlekanie mogą odejść precz, Bo ducha królestwo On żywi w ten czas.	Radujcie się w swych sercach, Oddalcie swe troski, Bo żyw jest zbawiciel, Panuje już wam. Możecie przepędzić Swe smutki, bojaźnie, lękliwe wahania, Zbawiciel ożywia królestwo swych dusz.
2. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Es bricht das Grab und damit unsre Not, Der Mund verkündigt Gottes Taten; Der Heiland lebt, so ist in Not und Tod Den Gläubigen vollkommen wohl geraten.	Grób pęka i wraz z tym znika nasza męka sroga, A usta Boże czyny opiewają. Zbawiciel żyje, więc czy śmierć czy trwoga, Wierzący pełni dobra doświadczają.	Grób wali się, Nędza też nasza z nim, Już usty głosą czyny Boże, Zbawiciel żyw! Tak w biegu śmierci czas. Swym wiernym On cudnie się toć objawił.
3. Aria B, Oboe I/II, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Lasset dem Höchsten ein Danklied erschallen Vor sein Erbarmen und ewige Treu. Jesus erscheinet, uns Friede zu geben, Jesus berufet uns, mit ihm zu leben, Täglich wird seine Barmherzigkeit neu.	Niechaj pieśń dziękczynna dla Pana popłynie, Za łaskę, za wierność i za życia słowa. Jezus sam nam daje dar pokoju swego, Jezus do życia wzywa wspólnego, A kielich jego miłosierdzia pełny wciąż od nowa.	Pieśń niech rozbrzmiewa Dziękczynna o Panie. Łaski przedwiecznej, wierności nam Twej, Jezus się jawi, by pokój nam dawać Jezus też woła nas, by żyć z nim razem, Swoją serdeczność odnawia wszak codzień.
4. Recitativo (Dialogus) e Arioso (Duetto) T A, Continuo
Tenor Bei Jesu Leben freudig sein Ist unsrer Brust ein heller Sonnenschein. Mit Trost erfüllt auf seinen Heiland schauen Und in sich selbst ein Himmelreich erbauen, Ist wahrer Christen Eigentum. Doch weil ich hier ein himmlisch Labsal habe, So sucht mein Geist hier seine Lust und Ruh, Mein Heiland ruft mir kräftig zu: Mein Grab und Sterben bringt euch Leben, Mein Auferstehn ist euer Trost. Mein Mund will zwar ein Opfer geben, Mein Heiland, doch wie klein, Wie wenig, wie so gar geringe Wird es vor dir, o großer Sieger, sein, Wenn ich vor dich ein Sieg- und Danklied bringe. {Tenor, Alt} {Mein, Kein} Auge sieht den Heiland auferweckt, Es hält ihn {nicht, noch} der Tod in Banden. Tenor Wie, darf noch Furcht in einer Brust entstehn? Alt Läßt wohl das Grab die Toten aus? Tenor Wenn Gott in einem Grabe lieget, So halten Grab und Tod ihn nicht. Alt Ach Gott! der du den Tod besieget, Dir weicht des Grabes Stein, das Siegel bricht, Ich glaube, aber hilf mir Schwachen, Du kannst mich stärker machen; Besiege mich und meinen Zweifelmut, Der Gott, der Wunder tut, Hat meinen Geist durch Trostes Kraft gestärket, Dass er den auferstandnen Jesum merket.	Nadzieja: To, że Jezus żyje, to powód radości, Która pierś mą przenika, jak promień jasności. Pełnym pociechy patrzeć na Zbawiciela swego I w sobie samym budować Królestwo Jego To skarbem jest prawdziwych chrześcijan. Lecz skoro tu już dostępuję niebieskiego pocieszenia, I kiedy już tutaj szuka duch mój rozkoszy odpocznienia, Zbawiciel mój donośnym woła głosem: „Mój grób i śmierć życie wam przynosi, A moje zmartwychwstanie waszym pocieszeniem." Wprawdzie me usta chcą ofiarę składać O Zbawco! Jak jednak miernie, Jak marnie i jak też mizernie Zabrzmi przed Tobą, o wielki zwycięzco, Ma pieśń pochwalna, co Twe chwali męstwo? Nadzieja, Trwoga: Oko { me \| nie } widzi zmartwychwstałego Zbawiciela. A śmierć { nie \| wciąż } trzyma go w swych pętach, Nadzieja: Jakże to? Czy trwoga może się jeszcze lęgnąć w czyjejś piersi? Trwoga: A czyż wypuszczają umarłych groby? Nadzieja: Kiedy w grobowcu leży Bóg, To grób i śmierć zatrzymać go nie zdolne. Trwoga: Ach Boże, któryś śmierć pokonać mógł! I grobu głaz i pieczęć Tobie są powolne. Wierzę, lecz pomóż mej słabości, Bo tylko Tobie wzmocnić mnie się uda. Pokonaj mnie w mej ludzkiej niestałości. Bóg, który czyni cuda, Przez pocieszenia moc podnosi ducha mego, Tak, że już może on ujrzeć Pana zmartwychwstałego.	Tenor (Nadzieja): Z Jezusa życia radość ta Promieniem nam rozświeca jasno pierś. Z pociechą wszak na swego zbawcę patrzać W sobie też cny niebiański raj budować Krześcijan prawem przecież jest. Lecz pocieszania tego z nieba mając Mój duch radości szuka juże tu A zbawca do mnie woła tak "Mój grób i śmierć wam życie daje. Me zmartwychwstanie zbawia was". Me usty chcą ofiarę składać. O zbawco, lecz małym to, mizernym, Niepozornym zgoła Tobie przeć będzie Zwyciescy wielki dar Gdy ja ci tu wdzięczności piosnkę nucę. Tenor: Me oko widzi zbawcę żywym znów. Alt (Trwoga): Ni oko widzi zbawcę żywym znów. Tenor: Nie trzyma go już śmierć w swych pętach. Alt: I nadal go śmierć w pętach trzyma. Tenor: Jak? Czy może strach się w piersi zjawić? Alt: Czy grób wypuszcza martwych swych? Tenor: Gdy Bóg przeć w takim grobie leży Nie ima się go grób i śmierć. Alt: O Ty, co śmierć tę pokonałeś, Nie straszna ci pieczęcie głazów są. Przeć wierę, pomóż mi słabemu Silniejszym czym mnie przeto, Pokonaj te zwątpienia wszytkie me. O Bóg co czyni cud pociesza mnie na duchu tak ochotnie Iz zmartwychwstania on Jezusa patrzy.
5. Aria (Duetto) A T, Violino solo, Continuo
{Alt, Tenor} Ich furchte {zwar, nicht} des Grabes Finsternissen Und {klagete, hoffete} mein Heil sei {nun, nicht} entrissen. beide Nun ist mein Herze voller Trost, Und wenn sich auch ein Feind erbost, Will ich in Gott zu siegen wissen.	Trwoga, Nadzieja: { Lękam \| Nie lękam } się zimnych grobów mroku. I { biadałam \| nadzieję miałam } że zbawienia { nie \| oto } dostąpię. Oba głosy: Lecz dziś me serce pełne pocieszenia. A gdyby wróg zły wyszedł mi na drogę, To wiem jak w Bogu go zwyciężyć mogę.	Tenor (Nadzieja): Lękałem się grobowych tych ciemności, Alt (Trwoga): Nie bałem się grobowych tych ciemności, Tenor: Lękałem się zbawienia swego tracić, Alt: Łudziłem się zbawienia swego nie otrzymać. Razem: Pociecha teraz w sercu mym A gdy się nawet złości wróg Znał będę w Bogu zwycięstwo.
6. Choral, Continuo, Instrumentierung nicht überliefert
Alleluja! Alleluja! Alleluja! Des solln wir alle froh sein, Christus will unser Trost sein. Kyrie eleis.	Alleluja! Alleluja! Alleluja! Więc w radości chcemy żyć, Bo Chrystus chce pociechą być. Kyrielejson.	Alleluja, Alleluja, Alleluja. Wesiel się każdy dziś wżdy, Cieszył nas będzie Pan Kryst, Kyrieeleis.

BWV-68, Also hat Gott die Welt geliebt
Also hat Gott die Welt geliebt	Tak umiłował Bóg świat ten	Tak Bóg pokochał tenże świat
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Taille, Corno col Soprano, Continuo
Also hat Gott die Welt geliebt, Dass er uns seinen Sohn gegeben. Wer sich im Glauben ihm ergibt, Der soll dort ewig bei ihm leben. Wer glaubt, dass Jesus ihm geboren, Der bleibet ewig unverloren, Und ist kein Leid, das den betrübt, Den Gott und auch sein Jesus liebt.	Tak umiłował Bóg świat ten, Że dał mu nawet Syna swego. Każdy, kto wierzyć będzie weń, Wiecznie żyć będzie u boku Jego. Wierzaj, że dla cię On zrodzony, A nigdy nie będziesz zgubiony. Temu nie groźny ból ni trud, Którego umiłował Bóg.	Tak Bóg pokochał tenże świat Iż Syna swego nam darował, A kto mu siebie w wierze da Ten za to wiecznie żyw w Nim będzie. I wierz, że Jezus dla Cię przyszedł, A będziesz wiecznie ochraniany. Nie straszny Tobie ból i trudn, Bo Bóg, Pan Jezus kocha cię.
2. Aria S, Oboe, Violino I, Violoncello piccolo, Continuo
Mein gläubiges Herze, Frohlocke, sing, scherze, Dein Jesus ist da! Weg Jammer, weg Klagen, Ich will euch nur sagen: Mein Jesus ist nah.	Serce pełne wiary Raduj się bez miary! Bo Jezus jest tuż. A troskom i smutkom Odpowiedź dam krótką: On u drzwi jest już!	Wierzące me serce Wiesiel się, baw, śpiewaj! Twój Jezus jest tuż. Precz żale, przecz skargi, To tylko rzecz pragnę, Mój Jezus jest tuż
3. Recitativo B, Continuo
Ich bin mit Petro nicht vermessen, Was mich getrost und freudig macht, Dass mich mein Jesus nicht vergessen. Er kam nicht nur, die Welt zu richten, Nein, nein, er wollte Sünd und Schuld Als Mittler zwischen Gott und Mensch vor diesmal schlichten.	Tak jak Piotr nie chcę znać pychy, Lecz ma radość niepojęta, Stąd, że Jezus mnie pamięta. Nie tylko sądzić ma on świat ten lichy. Nie! To dla zgładzenia win Za nas się wstawia Boży Syn.	Niezla mi z Piotrem w tym się równać W czym radość i pociechę mam Iż Jezus pomny na mnię przecie. Nie przyszedł On by sądzić świat. Nie, nie! On pragnie grzech, nasz brud Orędownikiem będąc nam Na zawsze zmazać.
4. Aria B, Oboe I/II, Taille, Continuo
Du bist geboren mir zugute, Das glaub ich, mir ist wohl zumute, Weil du vor mich genung getan. Das Rund der Erden mag gleich brechen, Will mir der Satan widersprechen, So bet ich dich, mein Heiland, an.	Że się dla mnie narodziłeś, W to wierzę. Słodko mi na duszy. Dla mnie tyle uczyniłeś. Niech się świata okrąg kruszy, Niech się sroży szatan podły. Ja do Ciebie wznoszę modły.	Dla dobra mego urodzonyś Wźdyć wierzę, męstwa dawasz wiele. A dości dla mnie czynisz przeć. I pęknie wnet już koło świata, Sprzeciwi mi się podły szatan. Więc wołam Cię mój zbawco, Przyjdź!
5. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Taille, Cornetto col Soprano, Trombone I coll' Alto, Trombone II col Tenore, Trombone III col Basso, Continuo
Wer an ihn gläubet, der wird nicht gerichtet; wer aber nicht gläubet, der ist schon gerichtet; denn er gläubet nicht an den Namen des eingebornen Sohnes Gottes.	„Kto wierzy w Niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego."	Kto wierzy weń nie podległ potępieniu, Lecz kto nie wierzy, już potępiony jest Iż nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

BWV-70a, Wachet! betet! betet! wachet!
Wachet! betet! betet! wachet!	Czuwaj! Módl się̨! Módl się̨! Czuwaj!	Czuwaj, módl się, módl się ludu
1. Chorus,
Wachet! bethet! bethet! wachet! Seyd bereit Allezeit, Biß der HERR der Herrlichkeit Dieser Welt ein Ende machet.	Czuwaj! Módl się! Módl się! Czuwaj! Trzymaj straż W każdy czas Aż przyjdzie Pan chwały, Zburzy świat ten cały.	Czuwaj, módl się, módl się ludu, Gotów bądź wszytek czas, Aż prześwietnych mocy Pan Temu światu kres wyznaczy. Czuwaj, módl się, módl się ludu.
2. Aria,
Wenn kömmt der Tag, an dem wir ziehen Aus dem Ägypten dieser Welt? Ach! lasst uns bald aus Sodom fliehen, Eh uns das Feuer überfällt! Wacht Seelen auf von Sicherheit, Und glaubt, es ist die letzte Zeit!	Kiedyż dzień przyjdzie w którym wyjdziemy Z Egiptu świata tego? Ach! Spraw, że z Sodomy uciekniemy; Oszczędź nam ognia straszliwego! Obudźcie się, dusze! Spokój mami was; I wierzcie: zaprawdę najwyższy to czas!	Ach kiedyś przyjdzie dzień ucieczki Z Egiptu świata tego tu? Ach zwól nam już z Sodomy pierzchać Nim ogień sięgnie naszych drzwi. Obudźcie dusze się już wnet, Wierzajcie, to ostatni czas!
3. Aria,
Lass't der Spötter Zungen schmäh, Es wird doch und muss geschehen Dass wir Jesum werden sehen Auf den Wolcken, in den Höhen. Welt und Himmel mag vergehen, Christi Wort muss fest bestehen.	Nie słuchajcie szyderstw kpiarzy, Wszak z pewnością to się zdarzy, Że Jezusa ujrzym w górze, Wśród obłoków i na chmurze. Ziemia, niebo przemijają, Słowa Pana wiecznie trwają.	Niech języki lżą szydercze, Stanie się to i stać musi Że Jezusa ujrzym pewnie, Na obłoku, w wysokości. Świat, niebiosa przemijają, Słowo Chrysta trwa zaś wiecznie.
4. Aria,
Hebt euer Haupt empor, Und seyd getrost ihr Frommen! Der jüngste Tag wird kommen Zu eurer Seelen-Flor! Ihr sollt in Eden grünen, Gott ewiglich zu dienen.	Wzwyż głowy wznieście już, Pobożni, oto pocieszenie, Kwitnienia czas dla waszych dusz! Zielenić macie się w Edenie I służyć Bogu niestrudzenie. Wzwyż głowy wznieście już, Pobożni, oto pocieszenie!	Podnieście głowy swe, Usuńcie już pobożni tę krepę waszych dusz. W Edenie kwitnąć macie I Bogu służyć wiecznie.
5. Aria,
Seeligster Erquickungs-Tag, Führe mich zum Friedens-Zimmern! Schalle, knalle, letzter Schlag, Welt und Himmel, geht zutrümmern! Jesus führet mich zur Stille An den Ohrt, da Lust die Fülle.	O dniu błogi pokrzepienia, Prowadź mnie do twej krainy! Huki, trzaski, uderzenia Obracają świat w ruiny! A mnie ręka wiedzie Pana Tam, gdzie pełnia, rozkosz sama.	Błogi otrzeźwienia dniu Prowadź mnie na swe pokoje. Trąby, gromy, kresu huk, Świat i niebo już w ruinach. Jezus w pokój mnie już wiedzie, Gdzie obfitość jest wesela.
6. Choral,
Nicht nach Welt, nach Himmel nicht Meine Seele wünscht und sehnet, Jesum wünsch ich und sein Licht, Der mich hat mit Gott versöhnet, Der mich freiet vom Gericht, Meinen JEsum lass ich nicht.	Ciebie w myśli, w sercu mam, Boś Ty mnie pojednał z Bogiem. Światu pożegnanie dam, Tęsknię za Twym przyjściem błogim. Z sądu wybawiłeś mnie: Jezu mój, nie puszczę Cię!	Nie o świecie nie wie też Dusza moja marzy, tęskni Krysta światła pragnę wszak Co mię z Bogiem pojednało, Co mnie z sądu zwalnia gróźb, Nie ostawiam Jezu cię.

BWV-72, Alles nur nach Gottes Willen
Alles nur nach Gottes Willen	Wszystko wedle woli Boga	Wszytko wg woli Bożej
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Alles nur nach Gottes Willen, So bei Lust als Traurigkeit, So bei gut als böser Zeit. Gottes Wille soll mich stillen Bei Gewölk und Sonnenschein. Alles nur nach Gottes Willen! Dies soll meine Losung sein.	Wszystko wedle woli Boga, Czy to radość, czy cierpienie, Czy czas szczęsny, czy też trwoga; Ona niesie ukojenie I gdy noc, i gdy jest jasno! Wszystko wedle woli Boga! Tak brzmieć winno moje hasło.	Wszytko według woli Bożej Tak w radości, w smutku też, Tak i w dobry i zły czas Boża wola ma mnie koić W burzy jak i słońca czas. Wszystko według woli Boże Tak me hasło winno brzmieć
2. Recitativo e Arioso A, Violino I/II, Continuo
O selger Christ, der allzeit seinen Willen In Gottes Willen senkt, es gehe wie es gehe, Bei Wohl und Wehe. Herr, so du willt, so muss sich alles fügen! Herr, so du willt, so kannst du mich vergnügen! Herr, so du willt, verschwindet meine Pein! Herr, so du willt, werd ich gesund und rein! Herr, so du willt, wird Traurigkeit zur Freude! Herr, so du willt, und ich auf Dornen Weide! Herr, so du willt, werd ich einst selig sein! Herr, so du willt, - lass mich dies Wort im Glauben fassen Und meine Seele stillen! - Herr, so du willt, so sterb ich nicht, Ob Leib und Leben mich verlassen, Wenn mir dein Geist dies Wort ins Herze spricht!	O błogosławiony chrześcijaninie, Co wolę swą poddajesz Woli Boga jedynie. Jakkolwiek ci się wiedzie, Czyś w szczęściu jest, czy w biedzie! Panie, gdy chcesz, to wszystko się powiedzie! Panie, gdy chcesz, to i mnie dobrze będzie! Panie, gdy chcesz, to bólu się pozbędę! Panie, gdy chcesz, to oczyszczony będę! Panie, gdy chcesz, to żałość w radość się zamieni. Panie, gdy chcesz, błonia znajdę wśród cierni! Panie, gdy chcesz - i ja będę zbawiony. Panie, gdy chcesz - pozwól mi w wierze te słowa pojąć. Co duszę moją koją. Panie, gdy chcesz, to śmierć nie spotka mnie, Choćbym ciała i życia został pozbawiony, Gdy Duch Twój te stówa powie w serce me!	Chrześcijanie ty, co zawsze wolę swoją we woli bożej masz Jest tak, jak przeć jest. W czas zły i dobry. Ach, tak jak chcesz, to tak się zdarzyć musi. Ach, jeśli chcesz, to możesz mnie ucieszyć Ach, jeśli chcesz przeminie już mój ból. Ach, jeśli chcesz to czysty będę, zdrów. Ach, jeżli chcesz to ból się w radość zmieni, Ach, jeśli chcesz na cierniach radość znajdę Ach jeśli chcesz, pobożnym stanę się Ach, jeśli chcesz, zwól słowo to i wiarą objąć i duszę moją koić. Ach, jeśli chcesz nie umrę przeć choć ciało, życie me opuści, gdy mówi to Twój duch sam sercu mym.
3. Aria A, Violino I/II, Continuo
Mit allem, was ich hab und bin, Will ich mich Jesu lassen, Kann gleich mein schwacher Geist und Sinn Des Höchsten Rat nicht fassen; Er führe mich nur immer hin Auf Dorn- und Rosenstraßen!	Wszystko, czym jestem, wszystko, co mam, W Jezusa ręce powierzam sam. Choć slaby duch i zmysły me, Nie pojmą zrządzeń Boga, Lecz niechaj On prowadzi mnie Czy róż, czy cierni droga.	To wszystko co mam i czym jeśm Tobie Jezu chcę ostawić. Choć słaby duch mój, takoż zmysł Nie zdołam Boga pojąć On wiedzie przecież stale mnie Na ziemi i co rusz w drodze To wszystko co mam i czym jeśm Tobie Jezu chcę ostawić.
4. Recitativo B, Continuo
So glaube nun! Dein Heiland saget: Ich wills tun! Er pflegt die Gnadenhand Noch willigst auszustrecken, Wenn Kreuz und Leiden dich erschrecken, Er kennet deine Not und löst dein Kreuzesband. Er stärkt, was schwach, Und will das niedre Dach Der armen Herzen nicht verschmähen, Darunter gnädig einzugehen.	Wierz więc jedynie! Zbawca powiada: Chcę to uczynić! I ku tobie chętnie On Wyciąga pełną laski dłoń; Kiedy cię krzyż przeraża i niedola twa, On z krzyża cię uwolni, bo mękę twą zna! On wzmacnia to, co słabe, I nie za niskie dlań progi: Serc naszych dom ubogi Zechce odwiedzić łaskawie!	Tak wierzaj więc Twój zbawca rzecze. Tak ja chcę! Łaskawe ręce swe ochoczo on wyciąga Gdy krzyż i boleść ci dokucza Rozumie nędzę Twą i zwalnia z krzyża pęt Mdłem moc da wnet I niskim darem mym biednego serca wszak nie wzgardzi I wejść do niego zechce.
5. Aria S, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein Jesus will es tun, er will dein Kreuz versüßen. Obgleich dein Herze liegt in viel Bekümmernissen, Soll es doch sanft und still in seinen Armen ruhn, Wenn ihn der Glaube fasst; mein Jesus will es tun!	Jezus to uczynić chce! Chce osłodzić twe cierpienia. Choć dzisiaj wciąż rozliczne masz zmartwienia, W ramionach Jego spocznie łagodnie serce twe, Gdy wiara Go uchwyci! Mój Jezus to uczynić chce!	Mój Jezu sprawi to. On krzyż twój wnet osłodzi. Choć serce krwawe liczne wszak zmartwienia czuje W jego ramionach miękko, cicho spocznie tak. Gdy w wierze mocno trwa. Mój Jezus sprawi to.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Was mein Gott will, das g'scheh allzeit, Sein Will, der ist der beste, Zu helfen den'n er ist bereit, Die an ihn glauben feste. Er hilft aus Not, der fromme Gott, Und züchtiget mit Maßen. Wer Gott vertraut, fest auf ihn baut, Den will er nicht verlassen.	Co Bóg mój chce, niech stanie się Najlepsza wola Jego, Obfitą pomoc wszystkim śle, Co mocno wierzą w Niego. Nasz wierny Bóg uwalnia z trwóg, A karze tylko miernie. Kto dzień po dniu zaufa Mu, Pan temu sprzyja wiernie.	Jak Bóg mój chce tak stanie się. Bo chęć jego na lepsze Pomocą służyć gotów tym Co jemu wierzą mocno. Wspomaga nas nasz dobry Bóg A karci wszak z umiarem. Kto w Bogu żyw swój grunt w nim ma Bóg jego nie ostawi.

BWV-73, Herr, wie du willt, so schick's mit mir
Herr, wie du willt, so schick's mit mir	O, Panie, jako zechcesz sam	Jak Panie chcesz tak przydziel mi
1. Coro e Recitativo S T B, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Corno ossia Organo obligato, Continuo
Herr, wie du willt, so schick's mit mir Im Leben und im Sterben! Tenor Ach! aber ach! wieviel Läßt mich dein Wille leiden! Mein Leben ist des Unglücks Ziel, Da Jammer und Verdruss Mich lebend foltern muss, Und kaum will meine Not im Sterben von mir scheiden. Allein zu dir steht mein Begier, Herr, lass mich nicht verderben! Bass Du bist mein Helfer, Trost und Hort, So der Betrübten Tränen zählet Und ihre Zuversicht, Das schwache Rohr, nicht gar zerbricht; Und weil du mich erwählet, So sprich ein Trost- und Freudenwort! Erhalt mich nur in deiner Huld, Sonst wie du willt, gib mir Geduld, Denn dein Will ist der beste. Sopran Dein Wille zwar ist ein versiegelt Buch, Da Menschenweisheit nichts vernimmt; Der Segen scheint uns oft ein Fluch, Die Züchtigung ergrimmte Strafe, Die Ruhe, so du in dem Todesschlafe Uns einst bestimmt, Ein Eingang zu der Hölle. Doch macht dein Geist uns dieses Irrtums frei und zeigt, dass uns dein Wille heilsam sei. Herr, wie du willt!	O, Panie, jako zechcesz sam, Tak rządź moimi losy. Tenor: Ach! Ależ ach! Jak wiele Każe mi cierpieć wola Twa! Me życie jest nieszczęścia celem, Gdyż zgryzoty i zmartwienia Tak mnie dręczą bez wytchnienia, I nawet w godzinie śmierci ma bieda przy mnie trwa. Dla Ciebie tylko miłość mam, Ty złe odwracaj ciosy! Bas: Tyś mą pomocą, skarbem, światłością. Ty utrapionym sam liczysz Izy. Tyś jest jedyną ostoją mi. Ty nadłamanej trzciny nie złamiesz, A żeś mnie wybrał sobie, mój Panie, Przeto te słowa mówię z radością: Choć wokół zło, to łaska Twa Cierpliwość mi i stałość da. Twa wola jest najlepsza. Sopran: Twa wola jest jak księga opieczętowana, Daremnie człowiek zgłębić się ją stara; Przekleństwem się jawi Twe błogosławieństwo dla nas, Karcenie zaś wygląda jak najsroższa kara. Spokój zaś, co w śmierci śnie Z woli Twojej na nas czeka, Nam piekieł bramą jawi się. Lecz duch Twój wyzwala z tych błędów człowieka. Ujawnia, że wola Twa nas uzdrowić chce. O, Panie, jako zechcesz sam.	Chór: Jak Panie chcesz tak przyjdzie mi Tak w życiu jako w śmierci. Tenor: Ach, ileż to mi przeć Twa wola cierpieć każe Me życie to nieszczęścia cel Boć lament jak i żal mnie żywo męczyć musi A nędza owa mnię ostawia ledwo w śmierci Chór: A jeno ciebie pragnę ja, Zepsować mi się nie daj. Bas: Schronienie w Tobie, ratung mam Więc łzy me licząc najsmutniejsze A wiarę z nimi wraz Tosz czcina mdła nie łamie się. Bas: Wybrałeś mnię więc rzekni Pociechy słowo błogie swej Zachowaj mnie toć w łasce swej Chór: Cierpliwość też Twej wolej daj Boć jest wszak wżdy najlepsza. Sopran: Pieczętną księgą wola Twoja jest Z tej rozum człeczy nie zna nic. Błogosławieńtwem kłątwe więc A w chłoście zemstę gniewną widzi, A pokój jenże ongiś w śnie śmiertelnym przydałeś nam Zawniście piekieł mamy Lecz Duch Twój pokazuje nama błąd Bo wszak Twa wola dla nas dobrą jest. Chór: Jak Panie chcesz.
2. Aria T, Oboe I, Continuo
Ach senke doch den Geist der Freuden Dem Herzen ein! Es will oft bei mir geistlich Kranken Die Freudigkeit und Hoffnung wanken Und zaghaft sein.	Ach, racz wlać ducha Twej radości Wprost w moje serce! Ach, jakże często radość z nadzieją U mnie, com chory na duchu, się chwieją, I trwożą się wielce.	Ach skłońże ducha cnej radości Do serca tu. Bo mnie choremu dusznie, często, Nadzieja radość się błąkają i gubią gdzieś.
3. Recitativo B, Continuo
Ach, unser Wille bleibt verkehrt, Bald trotzig, bald verzagt, Des Sterbens will er nie gedenken; Allein ein Christ, in Gottes Geist gelehrt, Lernt sich in Gottes Willen senken Und sagt:	Ach, jak przewrotna jest nasza wola: To butna jest, to trwoży się, Pytań o śmierć nie chce zadawać. Ale chrześcijanin, duchem pouczony Bożym, Na wolę Boga uczy się zdawać, I tak oto wola:	Wola nasza popsowana To ufna, to ją lęk ogarnia Śmierci znawać nie chce Chrześcijanin przeć, co Boga Ducha zna Się uczy w woli Bożej nurzać By rzec: Acz Panie chcesz?
4. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr, so du willt, So presst, ihr Todesschmerzen, Die Seufzer aus dem Herzen, Wenn mein Gebet nur vor dir gilt. Herr, so du willt, So lege meine Glieder In Staub und Asche nieder, Dies höchst verderbte Sündenbild, Herr, so du willt, So schlagt, ihr Leichenglocken, Ich folge unerschrocken, Mein Jammer ist nunmehr gestillt.	O, Panie, jako zechcesz sam, To wyciśnijcie, śmierci Izy, Westchnienie z serca mego mi, Lecz niech me modły wysłucha Pan. O, Panie, jako zechcesz sam, To w popiół obróć moje ciało, To w proch je zamień, Boże, śmiało. Bo obraz grzechu jest w nim tam. O, Panie, jako zechcesz sam, To bijcie mi, żałobne dzwony! Pójdę na śmierć nieustraszony, Gdyż me zgryzoty koisz tam, O, Panie jako zechcesz sam.	Acz Panie chcesz? Niech śmierci ból wyzionie Westchnienia serca mego Acz modłów mych wysłuchać chcesz Acz Panie chcesz? Acz Panie chcesz? Acz Panie chcesz? Pokłada członki swoje Już w proch i pył na niże Zepsucia grzechu obraz ów Acz Panie chcesz? Niech brzmią żałobne dzwony Podążam bez strachu Bo mójże ból uciszon jest. Acz Panie chcesz?
5. Choral, Corno e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Das ist des Vaters Wille, Der uns erschaffen hat; Sein Sohn hat Guts die Fülle Erworben und Genad; Auch Gott der Heilge Geist Im Glauben uns regieret, Zum Reich des Himmels führet. Ihm sei Lob Ehr und Preis!	Tego Bóg Ojciec pragnie, Który nas stworzył sam. Syn Jego zaś ofiarnie Uzyskał łaskę nam. Duch Święty, także Bóg, Kieruje nami w wierze, Do Nieba nas zabierze. Niech będzie chwała Mu.	Ja Boga zrzec się nie chcę Ta jest wszak wola oćca Iż stworzyć zechciał nas A jegoż Syn nam dobra I łaski swoje śle A takoż święty duch Jenż wiarą naszą rządzi Do nieba nas prowadzi. Chwała im takoż cześć.

BWV-76, Die Himmel erzählen die Ehre Gottes
Die Himmel erzählen die Ehre Gottes	Niebiosa opowiadają chwałę Boga	Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Tromba, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Himmel erzählen die Ehre Gottes, und die Feste verkündiget seiner Hände Werk. Es ist keine Sprache noch Rede, da man nicht ihre Stimme höre.	„Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk jego. Nie jest to mowa, nie są to słowa, nie słychać ich głosu."	Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą, A dzieła rąk Jego oznajmuje utwierdzenie. Nie masz języków ani mów Które by nie słyszały głosów ich.
2. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
So lässt sich Gott nicht unbezeuget! Natur und Gnade redt alle Menschen an: Dies alles hat ja Gott getan, Dass sich die Himmel regen Und Geist und Körper sich bewegen. Gott selbst hat sich zu euch geneiget Und ruft durch Boten ohne Zahl: Auf, kommt zu meinem Liebesmahl!	Bóg swego istnienia ślady pozostawia. Natura sama w sobie tego jest dowodem, Ze Jego jest dziełem, i że On to sprawia, Ze się nieba obracają, Ze duch i ciało się poruszają. Bóg sam się pochyla nad człowieczym rodem, A woła przez posły niezliczone do całej ludzkości: Chodźcie, oto dla was moja wieczerza miłości!	Niech Bóg nie będzie zapoznany, Istestwo, łaska przeć mówi ludziom tak: Wszystko to uczynił nama Bóg, Że z nieba deszczyk pada, Że duch i ciałą się ruszają. Sam Bóg do wama skłonił siebie, Przez posły liczne woła tak: Hej, w ucznie daje miejsce wam!
3. Aria S, Violino solo, Continuo
Hört, ihr Völker, Gottes Stimme, Eilt zu seinem Gnadenthron! Aller Dinge Grund und Ende Ist sein eingeborner Sohn: Dass sich alles zu ihm wende.	Słuchajcież, o ludy, Bożego głosu, Śpieszcie przed wielkiej Jego laski trony! Wszystkiego jest Alfą, Omegą Syn Jego jednorodzony, Wszystko ma zwrócić się do Niego.	Słysz o ludu ów głos Boga, Spiesz do jego tronu łask. Wszytkich rzeczny grunt i koniec To jedyne Jego Syn. K'niemu wszytko się też zwraca.
4. Recitativo B, Continuo
Wer aber hört, Da sich der größte Haufen Zu andern Göttern kehrt? Der ältste Götze eigner Lust Beherrscht der Menschen Brust. Die Weisen brüten Torheit aus, Und Belial sitzt wohl in Gottes Haus, Weil auch die Christen selbst von Christo laufen.	Czy słuchać się chce jednak komu, Skoro tak ogromna ludzi rzesza Innym nieść bogom cześć pośpiesza? Najstarszy własnych rozkoszy bożek, Wszędzie się w ludzkich sercach panoszy. Mędrcy głupstwa wymyślają, A Belial siedzi w Bożym Domu, Bo sami chrześcijanie od Chrystusa uciekają.	Czy słyszy ktoś Gdy tłumy ludu owe Do innych bogów lgną. Uciechy własnej bożek ów Wypełnia człeczą pierś, Mędrcy knują głupot lik A w Bożym Domu Beliar miesce ma Gdy krześcijanie Krysta sami kłamią.
5. Aria B, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Fahr hin, abgöttische Zunft! Sollt sich die Welt gleich verkehren, Will ich doch Christum verehren, Er ist das Licht der Vernunft.	Dość bałwochwalczego tłumu! Choćby z tego świat ten kpił, Ja Chrystusa będę czcił, Bo On światłem jest rozumu.	Ach precz bezbożni, wy precz. Choć świat by miałby się przewracać Pragnę wszak Krysta uwielbiać, On światłem jest rozumów wszak.
6. Recitativo A, Continuo
Du hast uns, Herr, von allen Straßen Zu dir geruft Als wir im Finsternis der Heiden saßen, Und, wie das Licht die Luft Belebet und erquickt, Uns auch erleuchtet und belebet, Ja mit dir selbst gespeiset und getränket Und deinen Geist geschenket, Der stets in unserm Geiste schwebet. Drum sei dir dies Gebet demütigst zugeschickt:	Tyś nas z dróg wszystkich, Panie Wysokości, W swoją pociągnął stronę, Gdyśmy w pogańskiej tkwili ciemności; Tak jak powietrze jest ożywione Światła promieniem. Tak Ty nas Panie oświeciłeś I sobą samym wykarmiłeś; Ty to sprawiłeś, nasz dobry Panie, Że twój Duch w naszym ma swe mieszkanie. Tobie więc Panie niesiem w pokorze to dziękczynienie:	Wołałeś nas o Panie ze wsząd Do siebie tu Gdy w pogan ciemny myśmy przestawali. I jak żar światła ćmę ożywia i orzeźwia Nas oświeciłeś raźnie takoż I nakarmiłeś, napoiłeś sobą. I swego Ducha dałeś Co dusze nasze wciąż porusza. Ślijmy więc wciąż modlitwę cną Pokornie oto tę.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
7. Choral, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Es woll uns Gott genädig sein Und seinen Segen geben; Sein Antlitz uns mit hellem Schein Erleucht zum ewgen Leben, Dass wir erkennen seine Werk, Und was ihm lieb auf Erden, Und Jesus Christus' Heil und Stärk Bekannt den Heiden werden Und sie zu Gott bekehren!	Niech będzie łaskaw Bóg w ten czas, Niech twarz swą rozpromieni I niech napełni światłem nas, Byśmy byli zbawieni. Niech da swe dzieła poznać nam, To, co od Niego mamy, I niechaj Jezus Chrystus sam Poganom będzie znany, Niechaj się też nawrócą.	Niech Bóg nam łaskaw będzie wżdy, Błogosławieństwo daje, Oblicze Jego niech nam lśni, Oświeca drogi wieczne. Poznajmy dzieła Jego wraz I co Go w świecie kocha, By Jezu Krysta cześć i moc Poganom znana była Do Boga ich skłaniała.
8. Sinfonia, Oboe d'amore, Viola da gamba, Continuo

9. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Viola da gamba, Continuo
Gott segne noch die treue Schar, Damit sie seine Ehre Durch Glauben, Liebe, Heiligkeit Erweise und vermehre. Sie ist der Himmel auf der Erden Und muss durch steten Streit Mit Hass und mit Gefahr In dieser Welt gereinigt werden.	Błogosław Panie owczarni swej, Aby Twa wielka chwała Przez wiarę, miłość, świętość jej W świecie się rozszerzała. Ona jest niebem tu na ziemi; Musi przez walkę pełną męstwa, Wśród złości i niebezpieczeństwa Świata, oczyścić się i zmienić.	Bóg błogosławi wiernych tłum A onże Jego chwalą Prze wiarę, miłość świętą swą Poświadcza i pomnaża. Ów lud już niebem jest na ziemi I musi walką wżdy Ze złem grożącym wciąż Oczyścić tu na ziemi.
10. Aria T, Viola da gamba, Continuo
Hasse nur, hasse mich recht, Feindlichs Geschlecht! Christum gläubig zu umfassen, Will ich alle Freude lassen.	Złość się na mnie wrogu stary, Nie lękam się już twej złości! Chrystusa chcę objąć dłońmi wiary I za to oddam wszystkie radości.	Brzydź się mną, brzyć się mną, brzyć! Wrogu z pkieł dna. By Krysia objąć wiernie Uciech wszystkich zbyć się pragnę.
11. Recitativo A, Viola da gamba, Continuo
Ich fühle schon im Geist, Wie Christus mir Der Liebe Süßigkeit erweist Und mich mit Manna speist, Damit sich unter uns allhier Die brüderliche Treue Stets stärke und verneue.	W duchu już czuję, Że Chrystus sam Słodką mi miłość okazuje I manną karmi mnie niebieską. Pomaga nam Wierność odnawiać tu braterską, Której nam wciąż brakuje.	Już czuję w duchu mym Jak Chrystus mi miłości słodycz jawi I manną karmi mnie, By między nama tu i wszędy Braterska wierność nasza Wzmacniała się od nowa.
12. Aria A, Oboe d'amore, Viola da gamba, Continuo
Liebt, ihr Christen, in der Tat! Jesus stirbet für die Brüder, Und sie sterben für sich wieder, Weil er sich verbunden hat.	Czynem miłujcie braci swych! Jezus umarł za grzechy świata, A dziś umiera brat za brata, Bo przymierzem związał ich.	Miłuj ludu w czynach swych Jezus pomarł dla swych braci Oni za się, dla się znowu Bo przymierzem związał ich.
13. Recitativo T, Continuo
So soll die Christenheit Die Liebe Gottes preisen Und sie an sich erweisen: Bis in die Ewigkeit Die Himmel frommer Seelen Gott und sein Lob erzählen.	Powinni więc chrześcijanie Bożą Miłość wciąż wysławiać Sobie wzajem ją objawiać, Aż do wieczności samej, Gdzie dusz świętych zgromadzenie Głosić będzie dziękczynienie.	Więc winien krześcijan lud Tą miłość Boga sławić I w sobie ją najdować Na wieki wieków wiek Niebiosa duszy zbożnych Niech Bogu chwałę dają.
14. Choral, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Es danke, Gott, und lobe dich Das Volk in guten Taten; Das Land bringt Frucht und bessert sich, Dein Wort ist wohlgeraten. Uns segne Vater und der Sohn, Uns segne Gott, der Heilge Geist, Dem alle Welt die Ehre tu, Für ihm sich fürchte allermeist Und sprech von Herzen: Amen.	Niech Tobie, Boże, chwałę da Lud poprzez czyny swoje. Owoc przynosi ziemia ta, Tu wzrasta Słowo Twoje. Niech błogosławi Ojciec, Syn, A z nimi Bóg Duch Święty wraz, Co jest tak czczony w świecie tym, Niechaj bojaźnią natchnie nas. Powiedzcie z serca: Amen!	Dziękuję Ci, i chwali Cię Twój lud dobrymi czyny, A ziemi plon polepsza się I słowa Twego strzeże. I błogosławi Ociec, Syn. Bóg w Trójcy Pan, i Święty Duch Jej cały świat wszak daje cześć I bojaźń przed nią wielką ma A z serca rzece Amen.

BWV-77, Du sollt Gott, deinen Herren, lieben
Du sollt Gott, deinen Herren, lieben	Będziesz miłował Pana, Boga swego	Miłuj wżdy Pana Boga twego
1. Coro, Tromba da tirarsi, Violino I/II, Viola, Continuo
Du sollt Gott, deinen Herren, lieben von ganzem Herzen, von ganzer Seele, von allen Kräften und von ganzem Gemüte und deinen Nächsten als dich selbst. Dies sind die heil'gen zehn Gebot Die uns gab unser Herre Gott, Durch Mose, seinen Diener treu, Hoch auf den Berg Sinai. Kyrie eleis!	„Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego."	Miłuj wżdy Pana Boga swego Z całego serca i z całej duszy A bliźnich swoich jak siebie samych.
2. Recitativo B, Continuo
So muss es sein! Gott will das Herz vor sich alleine haben. Man muss den Herrn von ganzer Seelen Zu seiner Lust erwählen Und sich nicht mehr erfreun, Als wenn er das Gemüte Durch seinen Geist entzündt, Weil wir nur seiner Huld und Güte Alsdenn erst recht versichert sind.	Tak musi być! Bóg chce mieć serce tylko dla siebie. Człowiek winien dążyć ze wszystkich sil, By Pan radością jego był, I radość widzieć tylko w tym, Że Pan Zapala ludzkie serce duchem swym. Bo pewność łaski i dobroci Pana, Dopiero wtedy jest nam dana.	Tak musi być, Iż serca jedno się należą Bogu, Wszak takoż Pana z duszy całej Za rozkosz jej uznawać, Radości jedno szukać, W płomieniu Ducha jego Gdy sięga onże nas. Bo łaski Jego, Dobra takoż Jesteśmy pewni w tenże czas.
3. Aria S, Oboe I/II, Continuo
Mein Gott, ich liebe dich von Herzen, Mein ganzes Leben hangt dir an. Lass mich doch dein Gebot erkennen Und in Liebe so entbrennen, Dass ich dich ewig lieben kann.	Mój Boże, kocham Cię całym moim sercem. Życie na Tobie zawiesiłem. Daj mi rozpoznać Twe przykazanie, I daj mi taką miłości siłę, Bym Cię przez wieczność mógł kochać, Panie!	Ach słysz, miłuję Cię serdecznie Me życie całe w Tobie mam, Zwól prawa Twoje mi zrozumieć A miłością tak zapłonąć Bym Cię miłować wiecznie mógł.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Gib mir dabei, mein Gott! ein Samariterherz, Dass ich zugleich den Nächsten liebe Und mich bei seinem Schmerz Auch über ihn betrübe, Damit ich nicht bei ihm vorübergeh Und ihn in seiner Not nicht lasse. Gib, dass ich Eigenliebe hasse, So wirst du mir dereinst das Freudenleben Nach meinem Wunsch, jedoch aus Gnaden geben	Daj mi do tego, mój Boże, serce Samarytanina, Tak, abym kochał bliźniego, A gdy nań przyjdzie zła godzina, Abym współczucie miał dla niego. I daj, abym nie przeszedł mimo, I nie zostawił go w potrzebie, Abym nie kochał jeno sam siebie. A kiedyś żywot dasz mi, gdy przeminą znoje; Wedle mego pragnienia, ale z łaski Twojej.	O Boże mój, ach daj mi Samaryty chęć Bym bliźnich swych miłować umiał I nawet w troskach swych Pamiętał o nich takoż Nie mijał ich bez słów na drodze swej I w nędzy nigdy nie ostawiał. Zwól znienawidzić mi prywatę A dasz mi z czaasem radość z życia wielką O której śnię. O łaskę Twoją proszę Cię.
5. Aria A, Tromba, Continuo
Ach, es bleibt in meiner Liebe Lauter Unvollkommenheit! Hab ich oftmals gleich den Willen, Was Gott saget, zu erfüllen, Fehlt mir's doch an Möglichkeit.	Ach, jak wiele w mej miłości Jawnej niedoskonałości! Chociaż wciąż czynię starania, By spełniać Boże przykazania, Nie starcza mi możliwości.	Ach, w miłości mej tak wiele Niedoskonałości jest, Chociaż często wedle woli Boga Prawa chować pragnę Udolności mi przeć brak. Ach, w miłości mej tak wiele Niedoskonałości jest,
6. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Herr, durch den Glauben wohn in mir, Lass ihn sich immer stärken, Dass er sei fruchtbar für und für Und reich in guten Werken; Dass er sei tätig durch die Lieb, Mit Freuden und Geduld sich üb, Dem Nächsten fort zu dienen. Du stellst, mein Jesu, selber dich Zum Vorbild wahrer Liebe. Gib mir auch Gnad und Kraft, dass ich Gott und den Nächsten liebe, Dass ich bei allem, wo ich kann Stets lieb und helfe jedermann Nach deinem Wort und Weise.	Twym domem, Panie, wiara ma; Spraw, aby rosła stale. Niechaj obfity owoc da W dziełach ku Twojej chwale, By w miłość przekształcała się, Cierpliwie przeszła próby Twe, By bliźnim chciała służyć.	Ach, w wierze ze mną Boże bądź Spraw by silniejszą była. By rosła stale we mnie, wciąż Bogata w dzieła dobre Aby miłości dzielną być A przez cierpliwość, radość też Cnie służyć bliźnim naszym.

BWV-79, Gott der Herr ist Sonn und Schild
Gott der Herr ist Sonn und Schild	Albowiem słońcem i tarczą jest Pan, Bóg	Nasz Pan to słońce tarcz
1. Coro, Corno I/II, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Gott der Herr ist Sonn und Schild. Der Herr gibt Gnade und Ehre, er wird kein Gutes mangeln lassen den Frommen.	„Albowiem słońcem i tarczą jest Pan, Bóg, łaski i chwały udziela Pan, nie odmawia tego, co dobre, tym, którzy żyją w niewinności."	Tyś jest słońce, Tyś jest tarczą. Tuć łaski i chwały Pan udziela, I nie odmawia tym, którzy chodzą w niewinności.
2. Aria A, Oboe solo (o, Flauto traverso solo), Continuo
Gott ist unsre Sonn und Schild! Darum rühmet dessen Güte Unser dankbares Gemüte, Die er für sein Häuflein hegt. Denn er will uns ferner schützen, Ob die Feinde Pfeile schnitzen Und ein Lästerhund gleich billt.	Bóg słońcem i tarczą jest! Dlatego nasze wdzięczne serce Chwali Bożą dobroć wielce, Którą Bóg obdarza nas. On obroni trzódkę swą, Chociaż strzały wrogów tną, Chociaż szczeka grzechu pies.	Bóg nasz Pan to słońce tarcz, Takoż sławi Jego dobroć Dusza nasza wdzięczna za to Że swej trzody trzyma straż. Pragnie bronić nas też dalej Gdy wróg miota strzały swoje, A piekielny warczy pies.
3. Choral, Corno I/II, Tamburi, Flauto traverso I/II e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Nun danket alle Gott Mit Herzen, Mund und Händen, Der große Dinge tut An uns und allen Enden, Der uns von Mutterleib Und Kindesbeinen an Unzählig viel zugut Und noch itzund getan.	Dziękujmy Bogu wraz, Sercem, usty, rękami, Bo wielkość Jego spraw Objawia się nad nami. On nas od pierwszych lat, W opiece swojej mial I niezliczonych łask, Dowodów wiele dał.	Dziękujmy Bogu więc Sercami, usty, dłońmi, Bo wielkie rzeczy nam Bez końca stale czyni. Od matki łona już Przedziectwo całe też, Niezliczne dobra cne I teraz nama śle.
4. Recitativo B, Continuo
Gottlob, wir wissen Den rechten Weg zur Seligkeit; Denn, Jesu, du hast ihn uns durch dein Wort gewiesen, Drum bleibt dein Name jederzeit gepriesen. Weil aber viele noch Zu dieser Zeit An fremdem Joch Aus Blindheit ziehen müssen, Ach! so erbarme dich Auch ihrer gnädiglich, Dass sie den rechten Weg erkennen Und dich bloß ihren Mittler nennen.	My, dzięki Bogu, znamy Drogę prawdziwą na tamtą stronę; W Słowie Jezusa drogowskaz mamy. Niech Imię Jego będzie pochwalone. Lecz jakże wielu ludzi Przez czas ten cały Pod obcym jarzmem wciąż się trudzi, Bowiem ich oczy nie przejrzały. Ach! W łasce swojej. Panie, Okaż im zmiłowanie, Niech dobrą drogę rozpoznają, I tylko Ciebie pośrednikiem nazywają.	O Ty, My znamy właściwy szlak zbawienia dusz. Bo Jezu, Ty nam go Słowem Twym pokazałeś. Niech imię Twoje wieczne sławne będzie. Lecz wiele wciąż, Aż po dziś dzień, w ślepocie tkwiąc Fałszywe jarzmo ciągnie. Ach zlituj się przeć też Nad nimi z łaski swej By prawą drogą rozpoznali, Swym pośrednikiem Ciebie zwali.
5. Aria (Duetto) S B, Violino I/II, Continuo
Gott, ach Gott, verlass die Deinen Nimmermehr! Lass dein Wort uns helle scheinen; Obgleich sehr Wider uns die Feinde toben, So soll unser Mund dich loben.	Boże, ach Boże, sług Twoich własnych Nie opuszczaj! Niech Słowo Twoje śle promień jasny. Choć ryczy tłuszcza Wrogów, co by nas chcieli zabić, My będziem Ciebie nadal sławić.	Słysz, nas słysz, Nie ostaw swoich nigdy już Słowu swemu zwól nam świecić Chociaż znów wróg nasz szaleć już poczyna. Chwałę Twoją już głosimy.
6. Choral, Corno I/II, Tamburi, Flauto traverso I/II e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Erhalt uns in der Wahrheit, Gib ewigliche Freiheit, Zu preisen deinen Namen Durch Jesum Christum. Amen.	W prawdzie chciej nas zachować, Wolnością obdarować, Bo wielbić chcemy Ciebie Przez Chrysta Pana w niebie.	W swej prawdzie nas zachowaj, Daj wiekuistą wolność, Dla chwał imienia Twego, Prze Jezu Krysta Amen.

BWV-82, Ich habe genug
Ich habe genug	Zadosyć już mam	Zadości mi już
1. Aria B, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich habe genug, Ich habe den Heiland, das Hoffen der Frommen, Auf meine begierigen Arme genommen; Ich habe genug! Ich hab ihn erblickt, Mein Glaube hat Jesum ans Herze gedrückt; Nun wünsch ich, noch heute mit Freuden Von hinnen zu scheiden.	Zadosyć już mam. Ja Zbawcę już mego , wzorem Symeona, W stęsknione me wziąłem nadziei ramiona, Zadosyć już mam. Już go zobaczyłem Jezusa do serca wiarą przytuliłem Chciałbym dziś jeszcze z serdeczną radością Rozstać się z doczesnością: Zadosyć już mam!	Zadości mi już Iż zbawce ja mego, nadzieję pobożnych Na własne ramiona spragnione przyjąłem. Zadości mi już, Ujrzałem go wżdyć, Jezusa mą wiarą do serca wziąć chcę, A pragnę radośnie już dzisiaj z tym światem sie rozstać.
2. Recitativo B, Continuo
Ich habe genug. Mein Trost ist nur allein, Dass Jesus mein und ich sein eigen möchte sein. Im Glauben halt ich ihn, Da seh ich auch mit Simeon Die Freude jenes Lebens schon. Lasst uns mit diesem Manne ziehn! Ach! möchte mich von meines Leibes Ketten Der Herr erretten; Ach! wäre doch mein Abschied hier, Mit Freuden sagt ich, Welt, zu dir: Ich habe genug.	Zadosyć ja mam! A w tym jedynie, ma otucha cała, Że Jezus jest mój, a ja chcę być Jego. Więc trzymam Go ramieniem wiary, I widzie, jak widział Symeon stary, Wspaniałą radość życia przyszłego. Za mężem więc owym podążajmy! Ach gdybyż mnie Pan z łańcuchów ciała Zechciał wybawić! Ach, gdyby dzisiaj już mógł być w niebie, Z radością, świecie, rzekłbym do ciebie Zadosyć ja mam!	Zadości mi już, Mą troską jedynie to By Jezus mi a jemu ja własnością był. A w wierze swej go mam I z Symeonem widzę wraz Radości życia w nimże już. Tak z mężem onym podążajmy! Ach, gdybyż mnie z kajdanów ciała Zechciał mój Pan wyzwolić. Ach jeśli końca mi już patrzać Radośnie mówię światu tak. Zadości mi już.
3. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Schlummert ein, ihr matten Augen, Fallet sanft und selig zu! Welt, ich bleibe nicht mehr hier, Hab ich doch kein Teil an dir, Das der Seele könnte taugen. Hier muss ich das Elend bauen, Aber dort, dort werd ich schauen Süßen Friede, stille Ruh.	Zamknijcie się, oczy znękane I zapadnijcie w błogi sen! Świecie, już tu nie zostanę! Nie daje przecież mi świat ten, Noc, co by duszy mej służyło. Zamknijcie się, oczy znękane I zapadnijcie w błogi sen! Tutaj w nędzy tylko płaczę Tam natomiast, tam zobaczę Pokój, słodycz, szczęście, miłość.	Śpijcie już przygasłe oczy, Zapadnijcie w błogi sen. Hej, już nie ma mnię tu przecz, Nie najduję w świecie nic Co mej duszy służyć może. Tu mnie wszak mizeria dręczy Ale tam, tam zoczę przecie Miły pokój, spokój cny.
4. Recitativo B, Organo
Mein Gott! wenn kömmt das schöne: Nun! Da ich im Friede fahren werde Und in dem Sande kühler Erde Und dort bei dir im Schoße ruhn? Der Abschied ist gemacht, Welt, gute Nacht!	Mój Boże, kiedyż to się stanie. Że się w ostatnią udam drogę? Tu w zimnym piasku spocząć mogę, Lecz kiedyż u Ciebie spocznę, Panie? Ze światem już się pożegnałem przecie: Dobranoc, świecie!	Ach słysz! Gdysz słyszeć będę już By w drogę udać się pokoja Bym w piasku zimnym spoczął sobie I tam na łonie twoi żegnania dości już. Tak, dobra noc.
5. Aria B, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich freue mich auf meinen Tod, Ach, hätt er sich schon eingefunden. Da entkomm ich aller Not, Die mich noch auf der Welt gebunden.	Na śmierć się moją już raduje. Ach! Już napotkać bym ją rad. Śmierć mnie od biedy wyratuje. Którą mnie związać pragnie świat.	Raduje się swą śmiercią już, Ach, gdyby ona przyszła nuże Biedy mojej kładąc kres Co mnie wciąż z tym światem łączy.

BWV-83, Erfreute Zeit im neuen Bunde
Erfreute Zeit im neuen Bunde	Przymierza nowego radosny to czas	Radosny czas w przymierzu nowym
1. Aria A, Corno I/II, Oboe I/II, Violino solo, Violino I/II, Viola, Continuo
Erfreute Zeit im neuen Bunde, Da unser Glaube Jesum hält. Wie freudig wird zur letzten Stunde Die Ruhestatt, das Grab bestellt!	Przymierza nowego radosny to czas, Gdy wiara Jezusa się trzyma. Jak pełna radości ostatnia godzina, Gdy miejsce spoczynku - nasz grób - czeka nas!	Radosny czas w przymierzu nowym, Gdy w wierze naszej Jezus jest. Jak miło będzie w dzień ostatni, spoczynku, Grób gotowy mieć.
2. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr, nun lässest du deinen Diener in Friede fahren, wie du gesaget hast. Was uns als Menschen schrecklich scheint, Ist uns ein Eingang zu dem Leben. Es ist der Tod Ein Ende dieser Zeit und Not, Ein Pfand, so uns der Herr gegeben Zum Zeichen, dass er's herzlich meint Und uns will nach vollbrachtem Ringen Zum Frieden bringen. Und weil der Heiland nun Der Augen Trost, des Herzens Labsal ist, Was Wunder, dass ein Herz des Todes Furcht vergisst! Es kann den erfreuten Ausspruch tun: Denn meine Augen haben deinen Heiland gesehen, welchen du bereitet hast für allen Völkern.	"Teraz puszczasz sługę swego. Panie, według słowa swego w pokoju," To, co tak straszne w oczach ludzi, To do nowego życia brama, Ta śmierć, co przerażenie budzi, Choć kończy dla nas cierpień czas, Rękojmią daną nam przez Pana Na znak, że On miłuje nas, I dla nas, po skończonym boju, Pragnie pokoju. A skoro teraz Zbawcę mam, Co pociechę sercu, rozkosz oczom daje, Serce grozę śmierci pamiętać przestaje. Radośnie mogę wołać sam: „Gdyż oczy moje widziały zbawienie Twoje, które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów."	Teraz Panie puszczasz sługę twego W pokoju wg słowa Twego. Co w nas wżdyć ludziach budzi strach Jest nama w niście przecie, Bo śmierć nam jest wszak końcem tego czasu łez, Zastawem nama Pana danym Na dowód wnet miłości cnej By po tułaczce już spełnionej My pokój mieli. A iże zbawca nam Rozkoszą serc i oczu jest Nie dziwi, Iże strach serce me gna precz. Gdyż oczy moje oglądały zbawienie Twoje Któreś zgotował przez oblicznością wszytkich ludzi.
3. Aria T, Violino solo, Violino I/II, Viola, Continuo
Eile, Herz, voll Freudigkeit Vor den Gnadenstuhl zu treten Du sollst deinen Trost empfangen Und Barmherzigkeit erlangen, Ja, bei kummervoller Zeit, Stark am Geiste, kräftig beten.	Spiesz serce, pełne radości, Przed tron łaski Najwyższego! Pan nad tobą się zmiłuje, Pocieszeniem obdaruje. Więc na ziemi, w czas żałości, Módl gorąco się do Niego.	Serce spiesz, a wesel się, By przez tronem łaski stanąć, Tam winieneś o pociechę, Miłosierdzie takoż dla się. Tak, zmartwienia smętny czas Mocnym duchem pilnie prosić.
4. Recitativo A, Continuo
Ja, merkt dein Glaube noch viel Finsternis, Dein Heiland kann der Zweifel Schatten trennen; Ja, wenn des Grabes Nacht Die letzte Stunde schrecklich macht, So wirst du doch gewiss Sein helles Licht im Tode selbst erkennen.	Choć otaczają wiarę ciemności, To ma Zbawiciel moc. By przegnać cienie wątpliwości. A chociaż grobu noc Tak nas przeraża niesłychanie, To z całą pewnością Z Jezusa światłością W śmierci twej będziesz miał spotkanie.	Tak, a czci w wierze swej ciemności masz? Twój Zbawca zwątpień mgły rozproszyć może. Tak, gdy ci grobu noc godzinę statnią lękiem tknie Rozpoznasz pewnie sam Swe światło w śmierci miłej onej.
5. Choral, Corno I e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Es ist das Heil und selig Licht Für die Heiden, Zu erleuchten, die dich kennen nicht, Und zu weiden. Er ist deins Volks Israel Der Preis, Ehre, Freud und Wonne.	On wszak dla pogan światło śle, On zbawieniem. Dla tych, którzy nie znają Cię, Oświeceniem. On dla Izraela jest Radością oraz chwałą.	To jest zbawienie, światło cne Wszem poganom. Oświecanych, bo nie znają Cię. Ku zbawieniu. Izraelu – on ci jest Twą czcią, chwałą, rozkoszą.

BWV-84, Ich bin vergnügt mit meinem Glücke
Ich bin vergnügt mit meinem Glücke	Rad jestem wielce z mego szczęścia	Jam dość ci rad ze szczęścia swego
1. Aria S, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich bin vergnügt mit meinem Glücke, Das mir der liebe Gott beschert. Soll ich nicht reiche Fülle haben, So dank ich ihm vor kleine Gaben Und bin auch nicht derselben wert.	Rad jestem wielce z mego szczęścia, Które od Boga otrzymałem. Choć bogactw nie mam wielkiej miary, Dziękuję mu za małe dary, Bo nawet do nich nie dojrzałem.	Jam dość ci rad ze szczęścia swego Co miły mi darował Bóg, Nawet gdy bogactw miał nie będę, Za wszytki łaski mu dziękuję, Nie godzien przecie wcale ich.
2. Recitativo S, Continuo
Gott ist mir ja nichts schuldig, Und wenn er mir was gibt, So zeigt er mir, dass er mich liebt; Ich kann mir nichts bei ihm verdienen, Denn was ich tu, ist meine Pflicht. Ja! wenn mein Tun gleich noch so gut geschienen, So hab ich doch nichts Rechtes ausgericht'. Doch ist der Mensch so ungeduldig, Dass er sich oft betrübt, Wenn ihm der liebe Gott nicht überflüssig gibt. Hat er uns nicht so lange Zeit Umsonst ernähret und gekleidt Und will uns einsten seliglich In seine Herrlichkeit erhöhn? Es ist genug vor mich, Dass ich nicht hungrig darf zu Bette gehn.	Bóg nic mi przecież nie jest winien, A kiedy coś mi przekazuje, Objawia mi, że mnie miłuje. I złudną jest zasługa ma; To ma powinność wobec Niego. Nawet, gdy czyn mój pięknym się zda. Nie uczyniłem nic dobrego. Człowiek cierpliwy być powinien, I chmurzyć się nie trzeba, Gdy Bóg nadmiaru szczęścia nie da. Wszak On sam przez tak długi czas Żywił i odziewał nas. A kiedyś w Swojej chwale W raj chce zabrać, w nieba szczyty. To sobie przeto chwalę, Że mogę iść do łoża syty.	Bóg mi przecz nic nie winien, A dawa mi bo chcę okazać tym, że kocha mnie. Zasłużyć Jemu się mu nie mogę, Uczynki wżdyć obowiązkiem są. Tak, gdy mój czyn dobrym nawet się wydaje To żadnych praw ja z tego nie ma przeć. Lecz człowiek tak jest niecierpliwy, A smuci się też wnet Gdy miły Bóg z nadmiarem łaski nie da mu. Czy nie dał nam w tak długi czas Ubioru wszego, jadła takoż? Czy nie wywyższy nas kiedyś Pobożnie, w swoją wspaniałości? Przez dosyć tego mi Iż ja nie głodny na spoczynek idę.
3. Aria S, Oboe, Violino, Continuo
Ich esse mit Freuden mein weniges Brot Und gönne dem Nächsten von Herzen das Seine. Ein ruhig Gewissen, ein fröhlicher Geist, Ein dankbares Herze, das lobet und preist, vermehret den Segen, verzuckert die Not.	Z radością spożywam chleb mój malutki I życzę bliźniemu, by on też jadł swój. Spokojne sumienie i dusza wesoła I serce wdzięczne, co do Pana woła, Pomnażają radość, osładzają smutki.	Spożywam z radością ubogi swój chleb, Serdecznie go dzieląc z sąsiady swoimi. Spokojne sumienie, spokojny też duch, Wdzięczne też serce wysławia i czci Powiększa błogości, osłabia też ból.
4. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
Im Schweiße meines Angesichts Will ich indes mein Brot genießen, Und wenn mein Lebenslauf, Mein Lebensabend wird beschließen, So teilt mir Gott den Groschen aus, Da steht der Himmel drauf. O! wenn ich diese Gabe zu meinem Gnadenlohne habe, So brauch ich weiter nichts.	W pocie, co z twarzy będzie spływać Przeto chcę chleb ten mój spożywać. A gdzie już kres mych życia dróg I śmierć swój całun rozpościera. Grosika rzuca mi sam Bóg, Bo nieba bramy mi otwiera. O! Jeśli taki dar być może Zapłatą Twoją, dobry Boże, Na niczym mi nie będzie zbywać.	Mozolnym pocie czoła chcę Chleba mego zarzywać tutaj. A gdy mój życia bieg I życia zmierzch już kresu sięgnie Użyczy grosza mi sam Bóg U swoich nieba bram O jeśli takim darem Zapłatę zasług swoich wezmę To więcej nie chcę nic.
5. Choral, Oboe e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ich leb indes in dir vergnüget Und sterb ohn alle Kümmernis, Mir genüget, wie es mein Gott füget, Ich glaub und bin es ganz gewiss: Durch deine Gnad und Christi Blut Machst du's mit meinem Ende gut.	Ku Twojej teraz idę chwale, Swe życie w ręce Twoje zdam. Wiem, że mi niebo dasz w udziale, Wiem, w tej ufności silnie trwam, Ze dasz dla Chrystusowej krwi, Mój Boże, błogie zejście mi.	Gdy żyję w Tobie tak szczęśliwy Od zmartwień wolny w śmierci dzień. I dość mi tego co Bóg daje To wierzyć pewnie mogę tak. Przez dobro Twe, i Krysta krew Zapewniasz duszy szczęsny los.

BWV-85, Ich bin ein guter Hirt
Ich bin ein guter Hirt	Ja jestem dobry pasterz.	Pasterzem dobrym jeśm
1. Aria B, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich bin ein guter Hirt, ein guter Hirt lässt sein Leben für die Schafe.	„Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce."	Pasterzem dobrym jeśm. Dobry pasterz duszę swą daje za owce swoje.
2. Aria A, Violoncello piccolo, Continuo
Jesus ist ein guter Hirt; Denn er hat bereits sein Leben Für die Schafe hingegeben, Die ihm niemand rauben wird. Jesus ist ein guter Hirt.	Jezus dobrym jest pasterzem, Bo życie swe położy! już Za stadko owiec - ludzkich dusz. Których już nikt Mu nie odbierze. Jezus dobrym jest pasterzem.	Jezus pasterz prawy nasz. Oddał przecie życie nawet Miłowanym swym owieczkom, Tych rabować zdolen nikt. Jezus pasterz prawy nasz.
3. Choral S, Oboe I/II, Continuo
Der Herr ist mein getreuer Hirt, Dem ich mich ganz vertraue, Zur Weid er mich, sein Schäflein, führt Auf schöner grünen Aue, Zum frischen Wasser leit er mich, Mein Seel zu laben kräftiglich Durch selig Wort der Gnaden.	Dobrym pasterzem jest mi Pan; Zawierzam Jego dłoniom. Na łąki wszak mnie wiedzie sam, I ku zielonym błoniom. Pan świeżą wodą poi mnie, Tak duszę mą pokrzepić chce Przez Słowo pełne łaski.	Pasterzem wiernym jest mi Pan I jemu się powierzam Prowadzi mnie, owieczkę swą Na zielną paszy niwę. Do zdroju wody wiedzie też By duszę krzepić, dodać sił Przez łaski słowo błogie.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Wenn die Mietlinge schlafen, Da wachtet dieser Hirt bei seinen Schafen, So dass ein jedes in gewünschter Ruh Die Trift und Weide kann genießen, In welcher Lebensströme fließen. Denn sucht der Höllenwolf gleich einzudringen, Die Schafe zu verschlingen, So hält ihm dieser Hirt doch seinen Rachen zu.	Gdy śpią najemnicy marni, Czuwa Pan przy swej owczarni. Każda owca ze spokojem Rozkoszy zażywa pastwiska, Które wszak jest życia zdrojem. Gdy wilk z piekieł zębem błyska, By porwać, pożreć którąś z dusz, To pasterz ów za gardziel wnet go ściska.	Gdy najemnicy drzemią To pasterz nasz swych owiec pilnie strzeże. Więc każda z nich spokoju dosyć ma By pasać się i żywić szczerze, Na łące życia prądów wartkich. Bo czyha piekieł wilk, Wnet targnąć pragnie by owiec pożreć kilka Lecz pasterz nasz powstrzyma paszczę jego złą.
5. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Seht, was die Liebe tut. Mein Jesus hält in guter Hut Die Seinen feste eingeschlossen Und hat am Kreuzesstamm vergossen Für sie sein teures Blut.	Jak wielkie miłość czyni rzeczy! Jezus swe owce ma na pieczy, Na swoim zamknął je pastwisku. Krew za nie przelał swą niewinną, Gdy sam na drzewa krzyżu zginął.	Patrz, miłość sprawia iż Mój Jezus pełni nocną straż, By wiernych swych uchronić pilnie. I rozlał dla nich na krzyża drzewie Tak drogą swoją krew.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ist Gott mein Schutz und treuer Hirt, Kein Unglück mich berühren wird: Weicht, alle meine Feinde, Die ihr mir stiftet Angst und Pein, Es wird zu eurem Schaden sein, Ich habe Gott zum Freunde.	Gdy mym pasterzem jest sam Bóg, Nie zaznam zmartwień ani trwóg. Odstąp więc, o mój wrogu! Wszak ty mi życzysz tylko zła, Więc ciężka będzie dola twa - Mam przyjaciela w Bogu.	Pasterzem prawym jest mi Bóg, Obroną nieszczęść w czasie złym. Precz wszystkie wrogi moje, Boś strach, ból którym chcecie gnieść Na wasz zamieni się wżdyć wstyd, Gdy Bóg mi przyjacielem.

BWV-86, Wahrlich, wahrlich, ich sage euch
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch	Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam	Zaprawdę, zaprawdę wam powiedam
1. Arioso B, Violino I/II, Viola, Continuo
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch, so ihr den Vater etwas bitten werdet in meinem Namen, so wird er's euch geben.	„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam."	Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, jeżeli o co prosić będziecie Ojca mojego da wam.
2. Aria A, Violino solo, Continuo
Ich will doch wohl Rosen brechen, Wenn mich gleich die Dornen stechen. Denn ich bin der Zuversicht, Dass mein Bitten und mein Flehen Gott gewiss zu Herzen gehen, Weil es mir sein Wort verspricht.	Róże zrywać wszak zamierzam, Chociaż ostre kolce ranią. Temu bowiem ja zawierzam, Ze mym prośbom i błaganiom Bóg da posłuch i odpowie, Jak obiecał w swoim Słowie.	Lubię róże zrywać sobie, Chociaż kolce kłują przecie Bom jest pewien, całkiem już że me prośby i błagania Wprost do serca Boga płyną. Gdyś mi Słowo swoje dał.
3. Choral S, Oboe d'amore I/II, Continuo
Und was der ewig gültig Gott In seinem Wort versprochen hat, Geschworn bei seinem Namen, Das hält und gibt er gwiß fürwahr. Der helf uns zu der Engel Schar Durch Jesum Christum, amen.	Co przyrzekł wiecznie dobry Bóg, To będzie dla nas, wiernych sług, W imieniu Jego dane. Zapewnił nas przez Słowo swe, Przyłączy nas do świętych rzesz, W Jezusie, Panu! Amen!	A co przedwieczny, dobry Bóg Swym słowem przyrzec zechciał nam Przysięgą imię Jego. Dotrzyma wiernie – pewnym bądź! Pomocą nam anielski huf Przez Jezu Chrysta Amen.
4. Recitativo T, Continuo
Gott macht es nicht gleichwie die Welt, Die viel verspricht und wenig hält; Denn was er zusagt, muss geschehen, Dass man daran kann seine Lust und Freude sehen.	Bo Bóg nie czyni tak jak świat, Co słowem czczym szafować rad. To, co On przyrzekł musi się stać I w tym Jego radość będzie znać.	Bóg inny jest niżeli świat Obietnic próżnych pełen wszak. Co Pan przyrzecze stać się musi Aby widzieć w tym jego radość i ochotę.
5. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Gott hilft gewiss; Wird gleich die Hilfe aufgeschoben, Wird sie doch drum nicht aufgehoben. Denn Gottes Wort bezeiget dies: Gott hilft gewiss!	Bóg pomoc da! Bo choć nawet się odwleka, Bóg na czas właściwy czeka. Ze Słowa płynie pewność ta: Bóg pomoc da!	Bóg pomóc chce Choć pomoc bywa odwlekana Wżdyć poniechana nigdy nie jest Bo Słowo Boże to wskazuje.
6. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Die Hoffnung wart' der rechten Zeit, Was Gottes Wort zusaget, Wenn das geschehen soll zur Freud, Setzt Gott kein g'wisse Tage. Er weiß wohl, wenn's am besten ist, Und braucht an uns kein arge List; Des solln wir ihm vertrauen.	Nadzieja czeka na swój czas, Tak Słowo nam powiada; Napełni Pan radością nas, Choć dni nie zapowiada. Wie dobrze, kiedy nam co dać; Nie może podstęp za iym stać, Więc Jemu zaufajmy.	Nadzieja czeka prawych dni, Przyrzekło słowo boże Radości wówczas będzie czas Lecz Bóg nie wskazał pory. Boć sam zna dzień na lepszy ów, I nie trza mu podstępu nic, Więc ufać mu nam trzeba.

BWV-87, Bisher habt ihr nichts gebeten in meinem Namen
Bisher habt ihr nichts gebeten in meinem Namen	Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim	Dotychczas o nic nie prosiliście w imię moje
1. Arioso B, Oboe I/II, Oboe da caccia, Violino I/II, Viola, Continuo
Bisher habt ihr nichts gebeten in meinem Namen.	Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim.	Dotychczas o nic nie prosiliście w imię moje.
2. Recitativo A, Continuo
O Wort, das Geist und Seel erschreckt! Ihr Menschen, merkt den Zuruf, was dahinter steckt! Ihr habt Gesetz und Evangelium vorsätzlich übertreten; Und dies möcht' ihr ungesäumt in Buß und Andacht beten.	O słowo, co sprawia, że dusza się boi. Zważcie na wezwanie, które za tym stoi! Umyślnieście Prawo i Ewangelię przekroczyli, 0 przebaczenie proście więc bez wahania chwili.	Ów tekst, co zmysł i duszę rwie O ludzie, baczcie przecie co się kryje w nim. Wy prawo przeć i ewangelię rozmyślnie złamaliście, Musicie więc szukać chyżo, już w modlitwie przebaczenia.
3. Aria A, Oboe da caccia I/II, Continuo
Vergib, o Vater, unsre Schuld Und habe noch mit uns Geduld, Wenn wir in Andacht beten Und sagen: Herr, auf dein Geheiß, Ach, rede nicht mehr sprichwortsweis, Hilf uns vielmehr vertreten.	Wybacz, o Ojcze! naszą niegodziwość. Miejże nad nami cierpliwość, Gdy modlimy się w skupieniu 1 to wznosimy błaganie: Bez przypowieści mów do nas, Panie, Lecz w naszym mów imieniu.	Nie bacz Ty Ojcze winy nam, A miej cierpliwość dla nas wciąż Gdy w modłach Cię prosimy. Mówimy: Panie, z woli Twej Ach daruj nam już przysług lik A nas tym bardziej wspieraj.
4. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Wenn unsre Schuld bis an den Himmel steigt, Du siehst und kennest ja mein Herz, das nichts vor dir verschweigt; Drum suche mich zu trösten!	Pod samo niebo rosną grzechy nasze nikczemne, Lecz Ty znasz zakątki serca tajemne, Więc ześlij pocieszenie!	Gdy nasz ów błąd do niebios trafi bram Zobaczysz, poznasz serce me. Tajniki jego cne, W tym szukam pocieszenia.
5. Arioso B, Continuo
In der Welt habt ihr Angst; aber seid getrost, ich habe die Welt überwunden.	Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat."	Na śmierć ucisk mieć będziecie Ale ufajcie, Jam zwyciężył świat.
6. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich will leiden, ich will schweigen, Jesus wird mir Hilf erzeigen, Denn er tröst' mich nach dem Schmerz. Weicht, ihr Sorgen, Trauer, Klagen, Denn warum sollt ich verzagen? Fasse dich betrübtes Herz!	Chcę cierpieć odtąd w milczeniu, Bo sam Jezus pomoc da. On pociesza po cierpieniu; Precz żałości, skargo ma! Czegóż miałbym się więc bać? Serce, zechciej w męstwie trwać!	Cierpieć pragnę, milczeć pragnę, Pomoc Jezus mi okaże i pocieszy mnie już wnet. Ustąp trosko, smutku, żalu Bo dlaczego wątpić miałbym. Ucisz się o serce me.
7. Choral, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe da caccia I e Violino II coll' Alto, Oboe da caccia II e Viola col Tenore, Continuo
Muss ich sein betrübet? So mich Jesus liebet, Ist mir aller Schmerz Über Honig süße, Tausend Zuckerküsse Drücket er ans Herz. Wenn die Pein sich stellet ein, Seine Liebe macht zur Freuden Auch das bittre Leiden.	Czemuż się frasuję? Jezus mnie miłuje, Więc nie lękam się. On na mój frasunek Słodki pocałunek Kładzie w serce me. Bo, gdy się pojawia ból, Miłość Jego w radość zmienia Najgorsze cierpienia.	Czemu się frasuje, Jezus mnie miłuje Więc nie lękam się. On na mój frasunek Słodki pocałunek Kładzie serce me. Bo gdy się pojawia ból Miłość Jego w radość zmienia Najgorsze cierpienia.

BWV-88, Siehe, ich will viel Fischer aussenden
Siehe, ich will viel Fischer aussenden	Oto Ja poślę̨ po wielu rybaków	Oto ja poślę wiele rybitwów
Erster Teil	Parte prima	Część pierwsza
1. Aria B, Corno I/II, Oboe d'amore I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Siehe, ich will viel Fischer aussenden, spricht der Herr, die sollen sie fischen. Und darnach will ich viel Jäger aussenden, die sollen sie fahen auf allen Bergen und allen Hügeln und in allen Steinritzen.	„Oto Ja poślę po wielu rybaków - mówi Pan - i ci ich wyłowią; potem poślę po wielu myśli wych, i ci ich upolują na każdej górze i na każdym pagórku, i w rozpadlinach skalnych."	Oto ja poślę wiele rybitwów - mówi Pan - i będą je łowić. A potem poślę i łowców mnogich, i będą je łowić z każdej góry, i z każdego pagórka, i z jaskiń skalnych.
2. Recitativo T, Continuo
Wie leichtlich könnte doch der Höchste uns entbehren Und seine Gnade von uns kehren, Wenn der verkehrte Sinn sich böslich von ihm trennt Und mit verstocktem Mut In sein Verderben rennt. Was aber tut Sein vatertreu Gemüte? Tritt er mit seiner Güte Von uns, gleich so wie wir von ihm, zurück, Und überlässt er uns der Feinde List und Tück?	Bez nas się obyć - jak łatwe to dla Najwyższego; Odmówić nam swej łaskawości, Kiedy przewrotny umysł odgradza się od Niego I w swej upartej zuchwałości Ku zepsuciu swemu bieży. Cóż jednak w takiej chwili Czyni ojcowskie serce Boga naszego? Czy się odwraca od nas, jako my od Niego? Czy wrogom nas pozostawia, aby nas zabili?	Ja łatwo mógłby nas Najwyższy wżdyć odbieżać A łaskę swoją też odwrócić, Gdy dusza błędna, zła odsuwa od niej się A zatwardziałość pcha, w zepsucie szpatne ją. Co czyni toć Oćcowe Jego serce? Odwraca dobro swoje od nas Gdy my się odsuwamy precz? Zostawia onże nas chytrości wrogich hord?
3. Aria T, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Nein, Gott ist allezeit geflissen, Uns auf gutem Weg zu wissen Unter seiner Gnade Schein. Ja, wenn wir verirret sein Und die rechte Bahn verlassen, Will er uns gar suchen lassen.	Nie, nie! Bo wielka gorliwość Boga Zawsze na dobrych drogach I w blasku łaski mieć nas chce. Tak, nawet gdy zgubimy się, To będzie o nas miał staranie I każe wszcząć poszukiwanie.	Nie! Bóg w czas każdy dba gorliwie Byśmy prawą drogę znali, Szli z nią darem jego łask. Tak, gdy wszak zbłądzimy nań I ów prawy szlak zgubimy Będzie szukać nas wnet kazał.
Zweiter Teil	Parte seconda	Część druga
4. Recitativo T - Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Tenor Jesus sprach zu Simon: Bass Fürchte dich nicht; denn von nun an wirst du Menschen fahen.	Tenor „Wtedy Jezus rzekł do Szymona:" Bas „Nie bój się, od tej pory ludzi łowić będziesz."	Tenor: I rzekł Jezus do Szymona: Bas: Nie bój się. Odtąd już ludzi łowić będziesz.
5. Aria (Duetto) S A, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Continuo
Beruft Gott selbst, so muss der Segen Auf allem unsern Tun Im Übermaße ruhn, Stünd uns gleich Furcht und Sorg entgegen. Das Pfund, so er uns ausgetan, Will er mit Wucher wiederhaben; Wenn wir es nur nicht selbst vergraben, So hilft er gern, damit es fruchten kann.	Gdy sam powołał, to błogosławieństwa Przepych da niezmierny Bóg nasz miłosierny, Choćby na drodze stały przeciwieństwa. Talent, który On nam darował, Chce mieć z powrotem z odsetkami; Gdy go nie zakopiemy sami, Sam Bóg pomoże, by owocował.	Bóg woła sam, więc błogość musi Nasz każdy przecie czyn W nadmiarze objąć wnet. Choć strach i troska są nam przeciw Bo dar wszak przekazany nam Z nawiązką pragnie mieć oddany. Gdy sami go nie zakopiemy Pomaga nam by owocować mógł.
6. Recitativo S, Continuo
Was kann dich denn in deinem Wandel schrecken, Wenn dir, mein Herz, Gott selbst die Hände reicht? Vor dessen bloßem Wink schon alles Unglück weicht, Und der dich mächtiglich kann schützen und bedecken. Kommt Mühe, Überlast, Neid, Plag und Falschheit her Und trachtet, was du tust, zu stören und zu hindern, Lass kurzes Ungemach den Vorsatz nicht vermindern; Das Werk, so er bestimmt, wird keinem je zu schwer. Geh allzeit freudig fort, du wirst am Ende sehen, Dass, was dich eh gequält, dir sei zu Nutz geschehen!	Czegóż więc w twym życia biegu możesz się jeszcze bać, Kiedy ci, moje serce, sam Bóg podaje rękę? Skinieniem jej jednym zakończyć może mękę, A ciebie z mocą chronić, u boku twego stać. Gdy przyjdą trud i zazdrość, fałsz i niezliczone klęski, By zniszczyć to, co czynisz i by ciebie zatrwożyć, Nie daj, by krótka twoja bieda zatarła zamysł Boży! Dzieło, co zlecił, nie za ciężkie, i możesz wyjść zwycięski. Z radością naprzód krocz, a to co cię męczyło, Rozpoznasz, gdy osiągniesz kres, że pożytkiem tobie było!	Cóż może cię w tym życiu cnym przerażać Gdy Bóg - ach spójrz - swą rękę daje ci. Na jej malutki znak nieszczęście pierzcha wnet Tą ciebie chronić i okrywać pieczą będzie. Nie zawiść, wielki znój, trud, pot i kłamstwa też Co czyha na cię wraz, by szkodzić i utrudniać Przykrości jednak nie daj celów swoich słabić. Bo czyn to sprawił on, nie trudny będzie wam. Idź zawżdy rześko wprost A zoczysz wnet na końcu, że przekazało to Co korzyść tobie niosło.
7. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Taille e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Sing, bet und get auf Gottes Wegen, Verricht das Deine nur getreu Und trau des Himmels reichem Segen, So wird er bei dir werden neu; Denn welcher seine Zuversicht Auf Gott setzt, den verlässt er nicht.	Z modlitwą szczerą i śpiewaniem Wypełniaj obowiązek swój, A Bóg otoczy cię staraniem I wskaże szczęśliwości zdrój. Kto się na Boga ufnie zda, Wiernego w Nim obrońcę ma.	Nuć, módl się, idź na drodze Bożej A sprawy swoje wiecznie czyń, A patrzaj nieba błogosławieństw Tak z tobą On już będzie znów. Bo tego, co ufajnie swe w Bogu ma Nie opuści Bóg.

BWV-89, Was soll ich aus dir machen, Ephraim
Was soll ich aus dir machen, Ephraim	Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie	Jakoż cię podam Efraimie
1. Aria B, Oboe I/II, Corno, Violino I/II, Viola, Continuo
Was soll ich aus dir machen, Ephraim? Soll ich dich schützen, Israel? Soll ich nicht billig ein Adama aus dir machen und dich wie Zeboim zurichten? Aber mein Herz ist anders Sinnes, meine Barmherzigkeit ist zu brünstig.	Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony.	Jakoś cię podam Efraimie, obronię cię Izraelu? Jakoż cię dam bym Adamem położą cię jak Seboim. Nawróciło się serce moje, zaraz wzruszyła się żałość moja.
2. Recitativo A, Continuo
Ja, freilich sollte Gott Ein Wort zum Urteil sprechen Und seines Namens Spott An seinen Feinden rächen. Unzählbar ist die Rechnung deiner Sünden, Und hätte Gott auch gleich Geduld, Verwirft doch dein feindseliges Gemüte Die angebotne Güte Und drückt den Nächsten um die Schuld; So muss die Rache sich entzünden.	Wyrok powinien Bóg ogłosić, A tym wyrokiem kara sroga. Jak długo kpiny ma Pan znosić? Winien wziąć zemstę na swych wrogach. Grzechy twe zliczone być nie mogą. Gdyby nawet miał Bóg cierpliwość, To serce twe usposobione wrogo Odrzuca Jego szczodrobliwość, I od bliźniego wydusić dług się stara. Dlatego musi cię spotkać kara.	Tak, prawie winien Bóg Powiadać słowo sądne. A pomścić imię swe Przewrogi w drwinę brane. Rachunek grzechów twoich niezliczony, A choć sam Bóg cierpliwość ma Odrzuca przecie wraża dusza twoja Ofiarną dobroć Jego. Bliźniego dusisz o swój dług? A pomstę Pana to rozpali.
3. Aria A, Continuo
Ein unbarmherziges Gerichte Wird über dich gewiss ergehn. Die Rache fängt bei denen an, Die nicht Barmherzigkeit getan, Und machet sie wie Sodom ganz zunichte.	Będzie nad tobą sprawowany Bez miłosierdzia sąd. Tych spotka kara w pierwszej kolei, Co miłosierdzia dla innych nie mieli; Jak Sodoma będą z ziemią zrównani.	Nielitościwy wyrok prawy Z pewnością wydan będzie na cię, Bo kara sięga przecież tych Co miłosierdzia nie chcą znać. Z Sodomy rówien los ich dotknie straszny.
4. Recitativo S, Continuo
Wohlan! mein Herze legt Zorn, Zank und Zwietracht hin; Es ist bereit, dem Nächsten zu vergeben. Allein, wie schrecket mich mein sündenvolles Leben, Dass ich vor Gott in Schulden bin! Doch Jesu Blut Macht diese Rechnung gut, Wenn ich zu ihm, als des Gesetzes Ende, Mich gläubig wende.	Nuże! Porzuca serce me i gniew i waśnie, ach, I memu bliźniemu przebaczyć chce. Lecz życie moje grzeszne budzi we mnie strach. Ach, w jakich długach wobec Boga tkwię! Ale Jezusa krwią Długi spłacone są, Kiedy się Jemu - spełnieniu Przymierza - Ufnie powierzam.	Hej wraz, Me serce swary, gniew, waśń odrzuca precz Gotowe już wybaczyć bliźnim swoim. Jak mnię przeraża życie moje. grzeszne wielce, U Boga zaciągnięty dług, Lecz Krysta krew wymaże tenże kwit Gdy zwrócę się do Niego, Który przecie jest kresem prawa.
5. Aria S, Oboe, Continuo
Gerechter Gott, ach, rechnest du? So werde ich zum Heil der Seelen Die Tropfen Blut von Jesu zählen. Ach! rechne mir die Summe zu! Ja, weil sie niemand kann ergründen, Bedeckt sie meine Schuld und Sünden.	O, sprawiedliwy Boże, Ty rachujesz? Ja zaś dla duszy ratunku Krwi Pańskiej krople zliczyć próbuję. Dopisz je, proszę, do rachunku! Zliczyć krwi kropli nikt nie będzie mógł. Przewyższa ona grzech mój i cały mój dług.	O Boże praw, ach liczysz Ty? Tak, do zbawienia duszy mojej Jezusa krople krwi dodaję. Ach, mój rachunek teraz zlicz. Tak, tychże kropli nikt nie zgłębi, Pokryją więc me grzechy, winy.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Mir mangelt zwar sehr viel, Doch, was ich haben will, Ist alles mir zugute Erlangt mit deinem Blute, Damit ich überwinde Tod, Teufel, Höll und Sünde.	Choć wciąż mi wiele brak, To, czego pragnę tak, Dla dobra mego dane Za sprawą krwi Twej, Panie. Tym będzie pokonana Śmierć oraz moc szatana.	Brakuje wiele mi Lecz w to co posiąść chcę, Co dobrem dla mnie samym W krwi Twojej otrzymuję. Nią pokonuję łacno, Śmierć, diabła, piekło, grzech.

BWV-90, Es reißet euch ein schrecklich Ende
Es reißet euch ein schrecklich Ende	Straszliwy zaprawdę czeka was koniec	Już sięga was straszliwy koniec
1. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Es reißet euch ein schrecklich Ende, Ihr sündlichen Verächter, hin. Der Sünden Maß ist voll gemessen, Doch euer ganz verstockter Sinn Hat seines Richters ganz vergessen.	Straszliwy zaprawdę czeka was koniec, Was, co we wzgardzie macie dzieła Boże. Przebrała się miara grzechu waszego, Lecz umysł wasz, co trwa w uporze, Każe zapomnieć wam Sędziego.	Już sięga was straszliwy koniec O grzeszni nikczemnicy wy. Bo grzechów już przebrana miara A zatwardziała wasza myśl Sędziego swego zobaczyła.
2. Recitativo A, Continuo
Des Höchsten Güte wird von Tag zu Tage neu, Der Undank aber sündigt stets auf Gnade. O, ein verzweifelt böser Schade, So dich in dein Verderben führt. Ach! wird dein Herze nicht gerührt? Dass Gottes Güte dich Zur wahren Buße leitet? Sein treues Herze lässet sich Zu ungezählter Wohltat schauen: Bald lässt er Tempel auferbauen, Bald wird die Aue zubereitet, Auf die des Wortes Manna fällt, So dich erhält. Jedoch, o! Bosheit dieses Lebens, Die Wohltat ist an dir vergebens.	Boża dobroć odnawia się każdego rana. Niewdzięczność przeciw łasce wciąż grzeszy jednak wielce. O, co za szkoda niepowetowana, Która cię wiedzie do zniszczenia. Ach, czyż nie poruszy się twe serce? Czy Boża dobroć nie ma już znaczenia, Co do pokuty wieść cię gotowa? Ze serce Boga jest zawsze wieme, Poświadczą czyny Jego miłosierne: Wnet każe On świątynię odbudować I zaraz niwa będzie gotowa, Na którą spadnie manna słowa, Która przy życiu cię zachowa. Lecz oto: jakież to życie jest nikczemne, Czyny te będą dla ciebie daremne.	Codziennie dobro najwyższego nowe jest, Niewdzięczność jednak łasce zawżdy grzeszy. O, szkoda jest to rozpaczliwa Co wiedzie ciebie w grzechu toń. Ach, serce Twe niech wzruszy się Że Boga dobroć cię do prawej skruchy wiedzie, A serce Jego wierne jest I miłosierdziem stale sprzyja. Świątynie odbudować każe, I mannę Słowa spuści znów By ciebie strzec. Lecz wżdzyć, ach grzeszność życia tego Tę dobroć ci zabiera całą.
3. Aria B, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
So löschet im Eifer der rächende Richter Den Leuchter des Wortes zur Strafe doch aus. Ihr müsset, o Sünder, durch euer Verschulden Den Greuel an heiliger Stätte erdulden, Ihr machet aus Tempeln ein mörderisch Haus.	W gniew wpadnie gorliwy wasz sędzia surowy, I słowa swój lichtarz przewróci wam On. Musicie grzesznicy, za przewiny wielkie Na miejscu tym świętym ohydę wycierpieć, Z świątyni czynicie wszak morderców dom.	Tak gasi w zapale ów sędzia surowy Swój świecznik sentencji, karzący już knot. Musicie o grzeszni przez Wasze przewiny Okropność na świętej tej ziemi wycierpieć. Czynicie ze świątyni jaskinię przeć zła.
4. Recitativo T, Continuo
Doch Gottes Auge sieht auf uns als Auserwählte: Und wenn kein Mensch der Feinde Menge zählte, So schützt uns doch der Held in Israel, Es hemmt sein Arm der Feinde Lauf Und hilft uns auf; Des Wortes Kraft wird in Gefahr Um so viel mehr erkannt und offenbar.	Lecz w Bożych oczach jesteśmy wybrani. Choćbyśmy byli między wrogami. To Stróż Izraela broni nas, ratuje, A wrogów ramię Jego powstrzymuje, I wstać pomaga nam na nowo. Tak w czasie grozy Boże słowo Moc swą objawia z siłą nową.	Lecz boże oko patrzy na nas, tych wybranych, I choć nie zliczy człowiek wrogów swoich To broni nas ów Izraela Pan. Powstrzyma ręką wroga bieg I wesprze nas. Bo słowa moc, gdy grozi wróg Tym większa jest, objawia się.
5. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Leit uns mit deiner rechten Hand Und segne unser Stadt und Land; Gib uns allzeit dein heilges Wort, Behüt für's Teufels List und Mord; Verleih ein selges Stündelein, Auf dass wir ewig bei dir sein!	Poprowadź nas, rękę nam daj; Błogosław miasto nam i kraj. Zsyłaj nam święte słowo Twe; Rozbij zamiary diabla zle. Godzinę śmierci błogą daj, Byśmy Twój oglądali raj.	Prawicą swoją prowadź nas, Błogosław naszym miastom, wsiom, I daj nam święte słowo Twe. Przed diabła zbrodnią, sprytem strzeż, I użycz błogich godzin, chwil, Już z Tobą razem w wieczności nam.

BWV-91, Gelobet seist du, Jesu Christ
Gelobet seist du, Jesu Christ	Pochwalon Jezu Chryste bądź	Pochwalon Jezu Chryste bądź
1. Coro, Corno I/II, Tamburi, Oboe I-III, Violino I/II, Viola, Continuo
Gelobet seist du, Jesu Christ, Dass du Mensch geboren bist Von einer Jungfrau, das ist wahr, Des freuet sich der Engel Schar. Kyrie eleis!	Pochwalon, Jezu Chryste, bądź, Ze raczyłeś ciało wziąć Z Dziewicy czystej, radość stąd, Więc chwali Cię aniołów rząd. Kyrieleison!	Pochwalon Jezu Chryste bądź Że raczyłeś ciało wziąć Z dziewicy czystej. Prawda to, więc chwali Cię aniołów rząd. Kyrielejson.
2. Choral e Recitativo S, Continuo
Der Glanz der höchsten Herrlichkeit, Das Ebenbild von Gottes Wesen, Hat in bestimmter Zeit Sich einen Wohnplatz auserlesen. Des ewgen Vaters einigs Kind, Das ewge Licht von Licht geboren, Itzt man in der Krippe findt. O Menschen, schauet an, Was hier der Liebe Kraft getan! In unser armes Fleisch und Blut, (Und war denn dieses nicht verflucht, verdammt, verloren?) Verkleidet sich das ewge Gut. So wird es ja zum Segen auserkoren.	Najwyższej chwały blask niezmierzony. Boży obraz i istota Wybrał w czasie oznaczonym Dla siebie mieszkanie wśród tego świata. Jednorodzony Ojca Syn Przedwieczne Światło ze Światła zrodzone W żłóbku jest dla naszych win, O ludzie, zwróćcie swe spojrzenia, Jak moc miłości świat odmienia. Obleka nasze ciało On, Czyż to co było zgubione i potępione, Co chwały swej opuścił tron. Nie będzie teraz błogosławione?	Najwyższej chwały onże blask Jestestwa Boga cne odbicie W niniejszy oto czas Wybrało swoje przebywanie. Jednorodzony Oćca syn. Z światłości światło narodzone W żłóbku jest dla naszych win. O ludzie, spójrzcie tu Na moc miłości i jej czyn. Obleka się w me ciało On. Nie było ono przeklęte, potępione? Co chwały swej opuścił tron. Błogosławieństwu będzie przeznaczone.
3. Aria T, Oboe I-III, Continuo
Gott, dem der Erden Kreis zu klein, Den weder Welt noch Himmel fassen, Will in der engen Krippe sein. Erscheinet uns dies ewge Licht, So wird hinfüro Gott uns nicht Als dieses Lichtes Kinder hassen.	Choć mały ziemi krąg dla Boga, Nie mieści się w wymiarach świata, Mieszkaniem stajnia mu uboga. Światło Twe zajaśniało. Boże! W niechęci Bóg nas mieć nie może, Którzyśmy dziećmi tego Światła.	Bóg jenże świata cały krąk A takoż nieba obejmuje, W maluczkim żłóbku leży chce. W wiecznego światła blasku cnym Bóg nadal wstrzyma rękę swą Przed tego świata dzieci zgubą.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
O Christenheit! Wohlan, so mache die bereit, Bei dir den Schöpfer zu empfangen. Der grosse Gottessohn Kömmt als ein Gast zu dir gegangen. Ach, lass dein Herz durch diese Liebe rühren; Er kömmt zu dir, um dich for seinen Thron Durch dieses Jammertal zu führen.	Chrześcijanie! Gotujcie się na powitanie, By Stworzyciela w tę godzinę Nabożnie przyjąć. Oto On, On sam przychodzi w gościnę. Niech serce twe poruszą drżenia; On chce cię przed swój zawieść tron Przez tę dolinę śmierci cienia.	Gotujże się już wraz Krześcijan rodzie cny Godziwie Stwórcę swego przyjąć. Potężny Boży Syn Przychodzi do Was w goście. Ach, niech przenika miłość serce twoje. Przychodzi tu, by ciebie przez swój tron Z doliny płaczu wyprowadzić.
5. Aria (Duetto) S A, Violino I/II, Continuo
Die Armut, so Gott auf sich nimmt, Hat uns ein ewig Heil bestimmt, Den Überfluss an Himmelsschätzen. Sein menschlich Wesen machet euch Den Engelsherrlichkeiten gleich, Euch zu der Engel Chor zu setzen.	Ubóstwo, które Bóg przyjmuje, Wieczne nam szczęście dziś zwiastuje, Niebiańskich skarbów przepych niesłychany. Za to, żeś naturę wziął człowieka, Udział w anielskich chórach nas czeka, Z aniołem człowiek będzie zrównany.	Ubóstwo, co Bóg na się wziął Zbawienie wieczne niesie nam, Niebiańskich skarbów w nadmiar, w sobie. Byt ludzki jego czyni was Równymi cnym aniołom Wszak w anielskie chóry was wprowadza.
6. Choral, Corno I/II, Tamburi, Oboe I-III e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Das hat er alles uns getan, Sein groß Lieb zu zeigen an; Des freu sich alle Christenheit Und dank ihm des in Ewigkeit. Kyrie eleis!	To wszystko wszak uczyni! Pan, By miłość okazać nam. Cieszą się więc chrześcijanie wraz, Dziękują Mu po wieczny czas. Kyrielejson!	A wszystek ten uczynił cud By uszczęśliwić ludzki ród Więc chwalcie go, Radujcie się, Niech każdy dzięki Jemu śle. Kyrieeleis.

BWV-92, Ich hab in Gottes Herz und Sinn
Ich hab in Gottes Herz und Sinn	Sercu Boga mego ja	Jak w Boga serce, duszę cną
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich hab in Gottes Herz und Sinn Mein Herz und Sinn ergeben, Was böse scheint, ist mein Gewinn, Der Tod selbst ist mein Leben. Ich bin ein Sohn Des, der den Thron Des Himmels aufgezogen; Ob er gleich schlägt Und Kreuz auflegt, Bleibt doch sein Herz gewogen.	Sercu Boga mego ja Me serce toć oddaję. Mym zyskiem, co świat za zło ma; W śmierci mam życie moje. Bo synem jam Tego, co tam W niebiosach swych króluje. Choć zdarza się, Ze karci mnie, To z serca mnie miłuje.	Ja w Boga serce, duszę cną Swe serce duszę składam. Co złe się zda, mi zyskiem jest Boć śmierć mi życiem przecie. Jam synem Tego, Co swój tron niebiosa obejmuje. A choć uderza, dawa krzyż W swym sercu miłość chowa.
2. Coro e Recitativo B, Continuo
Es kann mir fehlen nimmermehr! Es müssen eh'r Wie selbst der treue Zeuge spricht, Mit Prasseln und mit grausem Knallen Die Berge und die Hügel fallen: Mein Heiland aber trüget nicht, Mein Vater muss mich lieben. Durch Jesu rotes Blut bin ich in seine Hand geschrieben; Er schützt mich doch! Wenn er mich auch gleich wirft ins Meer, So lebt der Herr auf großen Wassern noch, Der hat mir selbst mein Leben zugeteilt, Drum werden sie mich nicht ersäufen. Wenn mich die Wellen schon ergreifen Und ihre Wut mit mir zum Abgrund eilt, So will er mich nur üben, Ob ich an Jonam werde denken, Ob ich den Sinn mit Petro auf ihn werde lenken. Er will mich stark im Glauben machen, Er will vor meine Seele wachen Und mein Gemüt, Das immer wankt und weicht in seiner Güt, Der an Beständigkeit nichts gleicht, Gewöhnen, fest zu stehen. Mein Fuß soll fest Bis an der Tage letzten Rest Sich hier uf diesen Felsen gründen. Halt ich denn Stand, Und lasse mich in felsenfesten Glauben finden, Weiß seine Hand, Die er mich schon vom Himmel beut, zu rechter Zeit Mich wieder zu erhöhen.	Nie mogę już uskarżać się! Bo prędzej muszą. Jak wierny świadek to rzeki byl, Góry rozsypać się na pył, Pagórki w pół się łamać, Niżby Zbawiciel mój miał kłamać. Bóg Ojciec mnie miłuje. Przez Jezusa krew czerwoną zapisanym w Jego dłoni. I on mnie chroni! Nawet gdy w morze rzuca mnie, To mieszka Pan na wielkiej toni. On sam mi życie moje dal. Więc nie utonę, chociaż fale Mnie zalewają w groźnym szale I w otchłań chce mnie zepchnąć szkwał. On tylko mnie próbuje. Czy Jonasza sobie przypomnę? Czy razem z Piotrem na niego wspomnę? On chce mnie wzmocnić w zawierusze Czuwać uczy moją duszę. A umysł sam Co chwieje się bez miary Mój dobry Pan Co dochowuje wiary W stałości pragnie ćwiczyć. A noga ma Do śmierci mej dnia Niech na tej skale pewnie stanie. Gdy sprostam ją W mocnej mnie wierze Pan zastanie. Już ręka Twa, Którą podaje mi Pan z Nieba Wtedy, gdy trzeba Gotowa mnie wywyższyć.	Przenigdy Bóg ostawia mnie, Zabraknąć mi nie może go, Przeć muszą wszak Jak prawy świadek rzecze sam Z łoskotem, z okropnym hukiem Zawalić się pagórki, góry. Zbawiciel nie zawodzi wszak Bo ojciec kochać musi Prze Krysta czerwień krwi, Jak ręce jego przypisane On broni mnie. Do morza chociaż ciska mnie Na wielkich wodach żyje przecież Pan I on to sam przyznał życie mi. Więc nie zatopi go w odmętach. Choć fale mnie już dopadają A wściekłość ich już na dno ciągnie, w toń, To po to by wszak uczyć. Czy o Jonaszu będę myślał? Czy umysł swój z Piotrem będę nań kierował? On chce umocnić wiarę moją, On chce mej duszy straże trzymać, Mą duszę wszak, co stale waha się W dobroci swej, W trwałości niezrównanej wszak Sposobić i utrwalać. Swą stopę nam Pod dni ostatnie, czasów kres Na tej opoce mocnej stawić. Gdy chowam praw, A staram siebie w wierze skale równej nurzać On dłonią swą, Co już mi z nieba dawa przeć W ostatni dzień Wywyższy mnie toć znowu.
3. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Seht, seht! wie reißt, wie bricht, wie fällt, Was Gottes starker Arm nicht hält. Steht aber fest und unbeweglich prangen, Was unser Held mit seiner Macht umfangen. Lasst Satan wüten, rasen, krachen, Der starke Gott wird uns unüberwindlich machen.	Patrzcie! Jak wali się i pęka. Czego nie dzierży Boska ręka. Patrzcie! Jak pewne, niewzruszone, Co Bożą Mocą otoczone. Niech się więc szatan sroży i wścieka Zwycięskim czyni Bóg człowieka.	Patrz, patrz jak drze i gnie się to Co Bóg nie wspiera ręką swą, Lesz zobacz iż nieporuszone wszystko Co ma przeć Bóg na pieczy swojej prawej. Niech szatan ryczy, grozi, wrzeszczy Bóg przecież nas uczyni niepokonanymi.
4. Choral A, Oboe d'amore I/II, Continuo
Zudem ist Weisheit und Verstand Bei ihm ohn alle Maßen, Zeit, Ort und Stund ist ihm bekannt, Zu tun und auch zu lassen. Er weiß, wenn Freud, er weiß, wenn Leid Uns, seinen Kindern, diene, Und was er tut, ist alles gut, Ob's noch so traurig schiene.	A Boża mądrość wobec nas Jest wielka niesłychanie. Znane Mu miejsce oraz czas Na czyny i zwlekanie. Czy radość nam, Czy smutek sam - Wie Bóg, co nam posłuży. Co czynić chce, To nie jest złe, Choć smutek nam się dłuży.	Ponadto wiedzę, rozum z nią Ma nieograniczoną. Czas, miejsce zna, godzinę też By działać, albo chybić. On zna, czy radość czy też ból Nam dzieciom lepak służy. Co czyni zaś to dobre jest Choć smutne się wydaje.
5. Recitativo T, Continuo
Wir wollen uns nicht länger zagen Und uns mit Fleisch und Blut, Weil wir in Gottes Hut, So furchtsam wie bisher befragen. Ich denke dran, Wie Jesus nicht gefürcht' das tausendfache Leiden; Er sah es an Als eine Quelle ewger Freuden. Und dir, mein Christ, Wird deine Angst und Qual, dein bitter Kreuz und Pein Um Jesu willen Heil und Zucker sein. Vertraue Gottes Huld Und merke noch, was nötig ist: Geduld! Geduld!	Nie chcemy zwlekać więc lękliwie; Sprawami ciała oraz krwi - Bo w Bożej mocy oto my - Zajmować się trwożliwie. To wspomnieć chcę: Nie bał się Jezus cierpień niezliczonych I wiedział że, Będą źródłem radości nieskończonych. I tobie, chrześcijaninie nasz, Twój strach, twój ból i krzyż i gorzkie twe cierpienie W radość obróci Jezus, w twe zbawienie. Wierz w Bożą laskę, sprawiedliwość, I na to, co potrzebne zważ: Cierpliwość! Cierpliwość!	Już tworzyć dłużej się nie chcemy O ciało nasze mdłe. Gdy Bóg nas w pieczy ma Na wiele pytać nie będziemy, Na myśli mam Jak Jezus nie bał się tysięcznych cirpień sowich, A widział w nich radości źródło wieczne. Tak tobie też, twój chrześcijaninie strach, Twój gorzki krzyż i ból Ze względu na Jezusa będzie czcią. Ufanie w Bogu miej Pamiętaj zaś przymyśnie by Cierpliwym być.
6. Aria B, Continuo
Das Brausen von den rauhen Winden Macht, dass wir volle Ähren finden. Des Kreuzes Ungestüm schafft bei den Christen Frucht, Drum lasst uns alle unser Leben Dem weisen Herrscher ganz ergeben. Küsst seines Sohnes Hand, verehrt die treue Zucht.	To sprawia wycie wiatrów ostrych, Ze znajdujemy pełne kłosy. A krzyża gwałt owoc rodzi w chrześcijanach. Mądremu Panu nasze życie Przeto oddajmy całkowicie. Całujmy Jego Syna dłoń, twardą lecz wierną rękę Pana.	Wiatrowych szumów, ostrych skutek onży ten Iż najduję kłosy pełne. Nawałność krzyża zaś w chrześcijanach budzi strach, Więc zwielmy wszytcy życie nasze, Mądremu Panu wżdy zupełnie, Synowi Jemu cześć dawajmy wiernie tak.
7. Choral e Recitativo S A T B, Continuo
Ei nun, mein Gott, so fall ich dir Getrost in deine Hände. Bass So spricht der gottgelassne Geist, Wenn er des Heilands Brudersinn Und Gottes Treue gläubig preist. Nimm mich, und mache es mit mir Bis an mein letztes Ende. Tenor Ich weiss gewiss, Dass ich ohnfehlbar selig bin, Wenn meine Not und mein Bekümmernis Von dir so wird geendigt werden: Wie du wohl weißt, Dass meinem Geist Dadurch sein Nutz entstehe, Alt Dass schon auf dieser Erden, Dem Satan zum Verdruss, Dein Himmelreich sich in mir zeigen muss Und deine Ehr je mehr und mehr Sich in ihr selbst erhöhe, Sopran So kann mein Herz nach deinem Willen Sich, o mein Jesu, selig stillen, Und ich kann bei gedämpften Saiten Dem Friedensfürst ein neues Lied bereiten.	Teraz, mój Boże, padam Ci Z ufnością w Twoje dłonie. Bas Tak mówi Bogu duch oddany szczerze, Gdy braterską Pana miłość I Bożą stałość chwali w wierze. Ty wedle woli Twej czyń mi, Aż po mój życia koniec. Tenor Wiem bez wątpienia, Że mnie błoga czeka radość, Gdy me biedy i zmartwienia, Tak zakończy ręka Twa: Przez mądrość Twą, Ty duszę mą Ku dobru wszak kierujesz. Alt Wiem, że tutaj na tą ziemię. Szatanowi na strapienie, Królestwo Niebios we mnie zstąpić ma; Tak chwalą Twa Każdego dnia We mnie się ukazuje. Sopran Jezu, według Twojej woli Serce me się zadowoli, A pieśń nową przytłumione strun mych głosy Dla Księcia Pokoju wzniosą pod Niebiosy.	Chorał: Więc już się ja oddaję Ci, Pocieszon w Twoje dłonie. Bass: Tak rzecze bogobojny duch Co bractwo zbawiciela cne, A Boga wierność chwali wżdy Chór: Bierz mnie a ze mną czyn co chcesz Po kres żywota mego. Tenor: Toć przecie wiem, Że błogosławion pewnie jeśm I bieda ma, z nią zmartwienie me Prze Ciebie tako się zakończą. Chór: Ty dobrze wiesz, Iż duszy mej Jej dobro onczas stawa. Alt: Że już na ziuemi tutaj, Choć szatan złości się Twe niebo we mnie pokazuje się. Chór: Gdy Twoja cześć z nim zmaga się, W tej sama się wywyższa. Sopran: Tak z woli Twojej może serce się O mój Jezu błogo uciszyć, I tłumionymi strony swymi Pokoju księciu nową pieść gotować.
8. Aria S, Oboe d'amore I, Violino I/II, Viola, Continuo
Meinem Hirten bleib ich treu. Will er mir den Kreuzkelch füllen, Ruh ich ganz in seinem Willen, Er steht mir im Leiden bei. Es wird dennoch, nach dem Weinen, Jesu Sonne wieder scheinen. Meinem Hirten bleib ich treu. Jesu leb ich, der wird walten, Freu dich, Herz, du sollst erkalten, Jesus hat genug getan. Amen: Vater, nimm mich an!	Memu Pasterzowi jestem wierny. Gdy mi On kielich krzyża podaje, Sam Jego woli się poddaję, A On stoi przy mnie, miłosierny. I na moje łzy płynące Znów Jezusa wzejdzie słońce. Memu Pasterzowi jestem wierny. Dla Niego ja żyję, On sądzi narody. Ciesz się, me serce i czekaj ochłody; Wszystko przezeń dokonane. Przyjmij mnie więc, Ojcze! Amen!	Pasterzowi wiernym jeśmm Chce mi kielich krzyża podać, To się woli Jego dawam. On w cierpieniu przy mnie trwa Jeszcze przecie, gdy płacz minie Słońce Krysta znów zaświeci. Pasterzowi wiernym jeśmm Krystem żyjem, On mym rządcą Serce skacz, co ziębnąć miałaś, Jezus nam uczynił dość.
9. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Soll ich den auch des Todes Weg Und finstre Straße reisen, Wohlan! ich tret auf Bahn und Steg, Den mir dein Augen weisen. Du bist mein Hirt, Der alles wird Zu solchem Ende kehren, Dass ich einmal In deinem Saal Dich ewig möge ehren.	A gdybym śmierci drogą ja Ulicą mroczną kroczył, To też się nie ulęknę zła. Niech wiodą mnie Twe oczy! Tyś pasterz mi, Więc wierzę Ci, Ze tak obracasz sprawy, Bym kiedyś sam U nieba bram Cię chwalił, Boże prawy.	Acz w drogę śmierci mamże ja Udawać się bolesnom. Hej już, już wkraczam na ten szlak Oczyma Twymi wiedzion. Tyś pasterz mój, co będzie wszak Kierował wszystkim tako. Bym Ciebie ja, w pałacach Twych Mógł wiecznie kiedyś sławić.

BWV-93, WER nur den lieben GOtt läst walten
WER nur den lieben GOtt läst walten	Kto los swój złożył w ręce Boga	Kto tylko Bogu rządzić zwoli
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
WER nur den lieben GOtt läst walten/ und hoffet auf ihn allezeit / den wird er wunderlich erhalten in aller Noth und Trau= rigkeit. Wer GOtt dem allerhöchsten traut/ der hat auf keinen Sand gebaut.	Kto los swój złożył w ręce Boga I w Nim nadzieję swoją ma, Nie dotknie tego żadna trwoga, Choćby nań spadła dola zła. Kto z taką się ufnością zrósł, Ten nie na piasku dom swój wzniósł.	Kto tylko Bogu rządzić zwoli I w nim nadzieję swoją ma Cudownie zawsze miał Go będzie We wszytkim krzyżu, smutku. Kto Bogu najwyższemu żyw Na piasku nie buduje przeć.
2. Choral e Recitativo B, Continuo
Was helfen uns die schweren Sorgen? Sie drücken nur das Herz Mit Zentnerpein, mit tausend Angst und Schmerz. Was hilft uns unser Weh und Ach? Es bringt nur bittres Ungemach. Was hilft es, dass wir alle Morgen mit Seufzen von dem Schlaf aufstehn Und mit beträntem Angesicht des Nachts zu Bette gehn? Wir machen unser Kreuz und Leid Durch bange Traurigkeit nur größer. Drum tut ein Christ viel besser, Er trägt sein Kreuz mit christlicher Gelassenheit.	Na próżno się zmartwieniem trudzisz, Dokładasz tylko do brzemienia, Które w sercu nosisz, Strapienia, bólu, przerażenia. Gdy biadasz nad niedolą swą, Tym bardziej gorzką czynisz ją. Na próżno, gdy się ze snu budzisz, To wzdychasz już w poranka porze. Próżno łzami gorzkimi Co noc oblewasz twoje łoże: W cierpieniu nurzasz duszę twą. Większego smutku to przyczyna. Stąd lepiej jest dla chrześcijanina, By niosąc krzyż Rozjaśnił po chrześcijańsku twarz.	Cóż dają nam te ciężkie troski Ściskają serce nam, Cetnarem smęt, tysiącem strachów wszak. Cóż sprawia ból i kłopot nasz? Toć gorzka niemoc niesie nam, Cóż z tego, iż my rankiem zawsze Z wzdychaniem się ze snu budzimy I z zapłakanym licem swym do łoża się kładziemy? Czynimy krzyż nasz, takoż trud, Prze próżny smutek przeć i większy, Chrześcijanin winien raczej swój krzyż Z chrześcijańską cierpliwością nosić cną.
3. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Man halte nur ein wenig stille, Wenn sich die Kreuzesstunde naht, Denn unsres Gottes Gnadenwille Verlässt uns nie mit Rat und Tat. Gott, der die Auserwählten kennt, Gott, der sich uns ein Vater nennt, Wird endlich allen Kummer wenden Und seinen Kindern Hilfe senden.	Milcz więc cierpliwie, gdy niedola, Krzyża godzinę znoś w pokorze. Gdyż Boża, pełna łaski wola, Nigdy wszak zawieść nas nie może. Ten, który zna swoich wybranych, I który Ojcem zwie się dla nich, W końcu uchroni ich przed troską, Dzieciom swym pomoc ześle boską.	Spokoju nieco się pojawia Gdy krzyża zbliża się już czas, Bo Boże woli łaska przecie, Nie minie nas wśród czynów rad. Bóg co w wybranych przecież zna Oddali nasze troski wszytkie, A dzieciom swoim pomoc ześle.
4. Aria (Duetto) S A, Violino I/II, Viola, Continuo
Er kennt die rechten Freudesstunden, Er weiß wohl, wenn es nützlich sei; Wenn er uns nur hat treu erfunden Und merket keine Heuchelei, So kömmt Gott, eh wir uns versehn, Und lässet uns viel Guts geschehn.	On wie, co radość twoją wzmoże, I twe potrzeby dobrze zna; Więc wytrwaj w wierze i pokorze, Niech fałszem wzgardzi dusza twa, A Bóg ci ześle skarby łask I w prawdy cię powiedzie blask!	On zna radości, czasy prawe, On wie przeć, kiedy niosą zysk. Gdy tylko wiernych swych najduje Nie widząc żadnej zdrady w nas Przychodzi Bóg niepostrzeżenie By zwolić nam lik dobra czynić.
5. Choral e Recitativo T, Continuo
Denk nicht in deiner Drangsalhitze, Wenn Blitz und Donner kracht Und die ein schwüles Wetter bange macht, Dass du von Gott verlassen seist. Gott bleibt auch in der größten Not, Ja gar bis in den Tod Mit seiner Gnade bei den Seinen. Du darfst nicht meinen, Dass dieser Gott im Schoße sitze, Der täglich wie der reiche Mann, In Lust und Freuden leben kann. Der sich mit stetem Glücke speist, Bei lauter guten Tagen, Muss oft zuletzt, Nachdem er sich an eitler Lust ergötzt, "Der Tod in Töpfen" sagen. Die Folgezeit verändert viel! Hat Petrus gleich die ganze Nacht Mit leerer Arbeit zugebracht Und nichts gefangen: Auf Jesu Wort kann er noch einen Zug erlangen. Drum traue nur in Armut, Kreuz und Pein Auf deines Jesu Güte Mit gläubigem Gemüte; Nach Regen gibt er Sonnenschein Und setzet jeglichem sein Ziel.	Gdy ból ci z piersi wydrze łkanie, Kiedy pioruny chcą cię razić, Cisza przed burzą zaś przerazić, Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię, W największej biedzie przy wybranych On, Aż po sam zgon. Trwa i obdarza ręką swą hojną. Myśleć nie wolno, Że tylko o tym ma staranie, Kto w wielkiej bogactw obfitości Oraz rozkoszy i radości. Któremu los uśmiecha się. Kto dni tak spędza. Na tego często przyjdzie nędza. Po tym jak żądzą się nadelektuje, Często „Śmierć w garnku" wykrzykuje. Czas przyszły odmieni wiele; Choć Piotr noc całą ciemną, Pracą trudził się daremną Pustą ciągnąc sieć, Mógł na jedno Pana słowo dobry połów mieć A więc zaufaj w twym cierpieniu Dobroci Jego pełnej łask. Trwaj w pełnym wiary nastawieniu; Po deszczu da Pan słońca blask. Każdemu wyznaczy cele.	Lecz nie myśl w utrapieniu swoim, Gdy burzy grom i błysk, I duszny czas cię wpędza w trwożny lęk Że może Bóg opuścił cię. Bóg trwa, nawet i w najgorszy czas, Do samej śmierci dnia, Ze swą łaską przy swych wiernych. A nie myśl sobie Iż tego Bóg w staraniach nie ma Co stale niby bogacz on W radościach jego zdolen żyć, Któremu stale sprzyja los. Przemiłe dobre dni, Ten w końcu też, Gdy żądzy swej już syty będzie wżdy Śmierć jest w garnku - powie. Czas przyszły wszak to czas przeć zmian. Piotr zaś ją ongiś całą noc Pracował darmo, próżno przeć I nic nie złowił. Jezusa zaś jedynym słowem połów zebrał. Zaufaj więc w swej bierze, w krzyżu swym Dobroci Jezusowej, Z wierzącą, błogą wiarą. Po deszczu słońce przecież świeci znów, Każdemu przecie wskaże cel.
6. Aria S, Oboe I, Continuo
Ich will auf den Herren schaun Und stets meinem Gott vertraun. Er ist der rechte Wundermann. Der die Reichen arm und bloß Und die Armen reich und groß Nach seinem Willen machen kann.	Na Pana się chcę kierować wzrokiem, Z każdym pogodzić się wyrokiem. On tylko do cudów zdolny. Bogatych czyni nagimi, Biednych majętnymi. Każdy rozkazom Jego powolny.	Pana pragnę ja oglądać, Ufać stale Bogu memu. On cudotwórcą prawym jest, On bogatych w biednych wnet, A ubogich w panów zaś Zamienić może wolą swą.
7. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Sing, bet und geh auf Gottes Wegen, Verricht das Deine nur getreu Und trau des Himmels reichem Segen, So wird er bei dir werden neu; Denn welcher seine Zuversicht Auf Gott setzt, den verlässt er nicht.	Z modlitwą szczerą i śpiewaniem Wypełniaj obowiązek swój, A Bóg otoczy cię staraniem I wskaże szczęśliwości zdrój. Kto się na Boga ufnie zda, Wiernego w Nim obrońcę ma.	Nuć, sław i podążaj drogą Bożą, Wykonuj wiernie służby twe, I zawierz niebu szczęście błogie A będzie On znów z tobą wnet. Bo kto swą ufność kładzie w Nim Tak Bóg z nim nie opuści go.

BWV-94, Was frag ich nach der Welt
Was frag ich nach der Welt	Cóż mnie obchodzi świat	A po cóż mi ten świat
1. Coro, Flauto traverso, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Was frag ich nach der Welt Und allen ihren Schätzen Wenn ich mich nur an dir, Mein Jesu, kann ergötzen! Dich hab ich einzig mir Zur Wollust fürgestellt, Du, du bist meine Ruh: Was frag ich nach der Welt!	Cóż mnie obchodzi świat I jego skarby wielkie. Ja w Tobie, Jezu mój, Mam pocieszenie wszelkie. Tyś jest radością mą I Tobiem tylko rad. Pokój mój w Tobie mam. Cóż mnie obchodzi świat!	A po cóż mi ten świat. I wszystkie skarby jego, Gdyż jeno w Tobie ja, Mój Jezu rozkosz czuję. I jedno Ciebie mam W miłości żądzy mej, Ty spokój daje mi Więc po cóż mi ten świat.
2. Aria B, Continuo
Die Welt ist wie ein Rauch und Schatten Der bald verschwindet und vergeht, Weil sie nur kurze Zeit besteht. Wenn aber alles fällt und bricht, Bleibt Jesus meine Zuversicht, An dem sich meine Seele hält. Darum: was frag ich nach der Welt!	Podobny jest świat do dymu i cienia. Zniknie, rozpłynie się jak mgła, I tylko krótką chwilę trwa. Lecz, gdy świat wali się, ja się nie boję, Bowiem w Jezusie mam ostoję. On duszy daje pokój, lad. Przeto: Cóż mnie obchodzi świat!	Bo świat jest niczym dym i cienie Co wnet znikają, gubią się. Bo krótki przecie ichże czas, Gdy aleć ginie wszelka rzecz W Jezusie kładę ufność swą, Tej dusza moja trzyma się, Więc po cóż mi ten świat.
3. Choral e Recitativo T, Oboe I/II, Continuo
Die Welt sucht Ehr und Ruhm Bei hocherhabnen Leuten. Ein Stolzer baut die prächtigsten Paläste, Er sucht das höchste Ehrenamt, Er kleidet sich aufs beste In Purpur, Gold, in Silber, Seid und Samt. Sein Name soll für allen In jedem Teil der Welt erschallen. Sein Hochmuts-Turm Soll durch die Luft bis an die Wolken dringen, Er trachtet nur nach hohen Dingen Und denkt nicht einmal dran, Wie bald doch diese gleiten. Oft bläset eine schale Luft Den stolzen Leib auf einmal in die Gruft, Und da verschwindet alle Pracht, Wormit der arme Erdenwurm Hier in der Welt so grossen Staat gemacht. Acht! solcher eitler Tand Wird weit von mir aus meiner Brust verbannt. Dies aber, was mein Herz Vor anderm rühmlich hält, Was Christen wahren Ruhm und rechte Ehre gibet, Und was mein Geist, Der sich der Eitelkeit entreißt, Anstatt der Pracht und Hoffart liebet, Ist Jesus nur allein, Und dieser solls auch ewig sein. Gesetzt, dass mich die Welt Darum vor töricht hält: Was frag ich nach der Welt!	Świat względów u tych chce, Co dumnie noszą głowy. Pałac sobie wznosi, kto dumny i bogaty, Urzędu szuka wysokiego, Odziewa się w kosztowne szaty, Z purpury, złota, srebra, jedwabiu drogiego. Imię jego znać mają tłumy Oraz powtarzać z wielką czcią. Wysoka wieża jego dumy Ma sięgać tam, gdzie chmury są. Taki zaszczytów tylko szuka. Nie myśli o tym, że Upadek ich gotowy. A śmierci człowiek nie oszuka. Pomór nieraz do grobu rzuca ciało dumne I tak przemija człeka życie szumne. I staje się łupem robaka, To, co świat rzucało na kolana. Ach! Pobielana marność taka Z serca mojego jest już przegnana. Lecz tym, czym serce me Się chlubić pragnie tak, Tym, co chrześcijan prawdziwą chwałą koronuje, Do czego duch mój woła, Gdy się próżności oprzeć zdoła, Tym co ma dusza miast przepychu miłuje, Jest tylko Jezus sam. On jest na wieki dan, A gdy z przyczyny takiej świat Głupca we mnie widzieć rad: Cóż mnie obchodzi świat!	Świat szuka sławy, czci W wielmożnych sprawach człeczych. Pyszałek więc pałace jasne stawia, Urzędu szuka, wielkiej czci, A stroi się w purpurę, złotą nić, srebro, jedwab, bisior, haft, A imię jego stale rozbrzmiewać wszędy musi. Więc baszty swe w powietrze wznosi, I obłoki kłuje Najwyższych progów jedno patrzy, Zaszczyty sobie stale szuka. Nie pomny tego zaś, Iż śliskie one przecie. Powiewa często groźny mur Co ciało wpycha w zimny grób, W nim ginie pycha cała czcza Co ziemski robak w sobie miał Gdy w świecie tym budował państwo swe. Ach próżne licho złe Z mej piersi precz przegnane będzie w dal. To co jednak w sercu mam Przed innymi chlubiąc się, Co krześcijan prawym sławę i cześć zacną dawa, A duszę mą, próżności zbawia przecie zła I dumę, pychę precz przepędzę Sam Jezus jeno jest. I będzie mi na wieków wiek Tak więc, gdy świat mi już błazeński widzi się To po coż mi ten świat.
4. Aria A, Flauto traverso, Continuo
Betörte Welt, betörte Welt! Auch dein Reichtum, Gut und Geld Ist Betrug und falscher Schein. Du magst den eitlen Mammon zählen, Ich will davor mir Jesum wählen; Jesus, Jesus soll allein Meiner Seele Reichtum sein. Betörte Welt, betörte Welt!	Zwodniczy świecie, zwodniczy świecie! Pieniądz, bogactwo twoje przecie Kłamstwem jest tylko, co skrzy się. Mamona niech w twą kieszeń płynie, A ja Jezusa wybrać chcę. Bo Jezus tylko, Jezus jedynie Duszy mej skarbem, który nie zginie. Zwodniczy świecie, zwodniczy świecie!	O świecie czczy, o świecie czczy, Twe to bogactwa, pieniądz, blask To iluzja, takoż fałsz. Mamonę próżną liczyć każesz A ja Jezusa wybrać pragnę. Jezus, Jezus jeno sam Jest bogactwem duszy mej. O świecie czczy, o świecie czczy.
5. Choral e Recitativo B, Continuo
Die Welt bekümmert sich. Was muss doch wohl der Kummer sein? O Torheit! dieses macht ihr Pein: Im Fall sie wird verachtet. Welt, schäme dich! Gott hat dich ja so sehr geliebet, Dass er sein eingebornes Kind Vor deine Sünd Zur größten Schmach um dein Ehre gibet, Und du willst nicht um Jesu willen leiden? Die Traurigkeit der Welt ist niemals größer, Als wenn man ihr mit List Nach ihren Ehren trachtet. Es ist ja besser, Ich trage Christi Schmach, Solang es ihm gefällt. Es ist ja nur ein Leiden dieser Zeit, Ich weiß gewiss, dass mich die Ewigkeit Dafür mit Preis und Ehren krönet; Ob mich die Welt Verspottet und verhöhnet, Ob sie mich gleich verächtlich hält, Wenn mich mein Jesus ehrt: Was frag ich nach der Welt!	Świat ciągle trapi się, Lecz skąd się bierze ta obawa? Ach, lękiem świat to wszak napawa: Byśmy nim nie wzgardzili. O, wstydź się świecie! Bóg miłość taką ku tobie miał. Ze swoje jednorodzone dziecię Za grzechy twoje Na pośmiewisko tobie dał. A ty Jezusa mękę masz we wzgardzie? Lecz świat ten martwi się najbardziej. Byśmy przez czyny swe, Blasku mu nie zabrali. A lepiej przecież, gdy Noszę Jezusa wstyd I On mi jest jak brat. Cierpienia znoszę w doczesności, A wiem, że Bóg mój sam w wieczności Chwalą ukoronuje mnie. Więc jeśli świat Dziś szydzić ze mnie chce, Gdy jego śmiech jest mi jak bat, Gdy Jezus uczci mnie, Cóż mnie obchodzi świat!	Świat martwi sobą się, Lecz czymże jenże martwi się? O głupcze, to ci sprawa ból Iż wzgarda cię okryje. Ach, wstydź się! Wstydź. Bóg tak się umiłować przecie Jedyne dziecię i że swoje Prze grzechy Twe na wielką gańbe gwoli ciebie dawał, A ty dla Chrysta cierpieć oto nie chdesz? Największą nędzę świata widać pewnie. Fortelem tknąwszy go Właściwym jego złości. Tak, lepak przecie Że Krysta dzielę wstyd Jak długo zwoli mi. Bo męka to wszak jeno na ten czas A pewnie wiem, że wieczność potem mi Nagrody, chwały wszak udzieli. A świat więc mnie wyszydza i wyśmiewa, Acz nie dostrzega cały mnie. Gdy Jezus sprzyja mi To po cóż mi ten świat
6. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Welt kann ihre Lust und Freud, Das Blendwerk schnöder Eitelkeit, Nicht hoch genug erhöhen. Sie wühlt, nur gelben Kot zu finden, Gleich einem Maulwurf in den Gründen Und lässt dafür den Himmel stehen.	Świat tylko swoje radości, Co mamidlem są próżności, Tak głośno sam wysławia; W gruncie, co żółte łajno kryje, Jak ślepy kret pod ziemią ryje, I nieba się pozbawia.	Świat w swej radości, uciech złych, Mamineł podłych próżnych tak Nachwalić się nie może. A wstrętnych, brudnych stale szuka Jak kret co w ziemi podle ryje Nie pacząc wspaniałości.
7. Aria S, Oboe d'amore solo, Continuo
Er halt es mit der blinden Welt, Wer nichts auf seine Seele hält, Mir ekelt vor der Erden. Ich will nur meinen Jesum lieben Und mich in Buß und Glauben üben, So kann ich reich und selig werden.	Ten jeno ze światem ślepym trzyma, Kto duszy swej nie ma przed oczyma. Ja brzydzę się tym światem. Jezusa tylko chcę miłować, Z wiarą głęboką pokutować, To czyni mnie bogatym.	W sojuszu z światem ślepym trwa Kto duszy nie pilnuje swej, Więc brzydzi mi się ziemia. Jezusa jedno kochać pragnę, W pokusie wierzyć, liczyć siebie By zostać możnym i pobożnym.
8. Choral, Flauto traverso in octava e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Was frag ich nach der Welt! Im Hui muss sie verschwinden, Ihr Ansehn kann durchaus Den blassen Tod nicht binden. Die Güter müssen fort, Und alle Lust verfällt; Bleibt Jesus nur bei mir: Was frag ich nach der Welt! Was frag ich nach der Welt! Mein Jesus ist mein Leben, Mein Schatz, mein Eigentum, Dem ich mich ganz ergeben, Mein ganzes Himmelreich, Und was mir sonst gefällt. Drum sag ich noch einmal: Was frag ich nach der Welt!	Cóż mnie obchodzi świat! Toć krótkie jego trwanie. Nie starczą względy też, By śmierć zważała na nie. Dobra odejdą precz, Rozkosze znikną wszak, Lecz Jezus przy mnie trwa. Cóż mnie obchodzi świat! Cóż mnie obchodzi świat! Jezus to życie cale, Ma własność i mój skarb, Któremu się oddałem, Królestwo Niebios me I wszystko, czemum rad. Dlatego pytam się: Cóż mnie obchodzi świat?	A po coż mi ten świat? Wszak rychle przepaść musi. Uroki jego wszak Nie staną śmierci w poprzek. Bogactwa pójdą w pył, Uciecha minie wnet, Gdy Jezus przy mnie trwa To po cóż mi ten świat. A po cóż mi ten świat, Mój Jezus to me życie. Mój skarb i własność ma, Oddaję mu się cały. Radości niebios cnych Powierzam sprawy me, A liście jeszcze raz A po cóż mi ten świat.

BWV-96, Herr Christ, der einge Gottessohn
Herr Christ, der einge Gottessohn	Jedyny Synu Boży	Pan Kryst, jedyny Boga Syn
1. Coro, Corno, Trombone, Flauto piccolo, Oboe I/II, Violino piccolo, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr Christ, der einge Gottessohn, Vaters in Ewigkeit, Aus seinem Herzn entsprossen, Gleichwie geschrieben steht, Er ist der Morgensterne, Sein' Glanz streckt er so ferne Vor andern Sternen klar.	Jedyny Synu Boży, Odwiecznieś z Ojcem był, Gdyś serce swe otworzył, By człowiek wiecznie żył! Jutrzenką Tyś, co świeci I blask daleko nieci Jaśniejszy od wszech gwiazd.	Pan Kryst jedyny Boga Syn, Z Oćca wieczności chwały, Ten zrodzon z serca Jego Jak napisane jest. On gwiazdą nam zaranną Co blask swój zsyła innym Rozlicznym gwiazdą w dal.
2. Recitativo A, Continuo
O Wunderkraft der Liebe, Wenn Gott an sein Geschöpfe denket, Wenn sich die Herrlichkeit Im letzten Teil der Zeit Zur Erde senket. O unbegreifliche, geheime Macht! Es trägt ein auserwählter Leib Den großen Gottessohn, Den David schon Im Geist als seinen Herrn verehrte, Da dies gebenedeite Weib In unverletzter Keuschheit bliebe. O reiche Segenskraft! so sich auf uns ergossen, Da er den Himmel auf-, die Hölle zugeschlossen.	Jakże cudowna siła miłości, Kiedy Bóg myśli o swym stworzeniu, Kiedy największa ze wspaniałości, Gdy czasu nadeszła pełnia, Pochyla się ku ziemi. O mocy niepojęta, mocy tajemna! Mieści wybrana ciała łupina Wielkiego Bożego Syna, Któremu już sam Dawid W duchu jak Panu błogosławił. Bowiem niewiasta swej niewinności, Błogosławiona, dochowała. Jakże obfita laski siła na nas się wylała! On nam otwiera nieba bramy, zamyka zaś piekła ciemności.	Jak cudną moc miłości Gdy Bóg o swym stworzeniu myśli, Gdy wszechmoc takoż swą, W ostatni niemal czas Do ziemi skłania. Ta niepojęta i tajemna moc, Wybrane ciało niosło Cię, Bożego Syna przeć Co Dawid już Za Pana w duchu swym już uznawał, A panna ta dziewicą jest, Niepokalana zawszeć, stale. O mocy błoga ty, rozlana nam Otwierasz szeroko drzwi, Zawierasz piekieł bramy.
3. Aria T, Flauto traverso solo, Continuo
Ach, ziehe die Seele mit Seilen der Liebe, O Jesu, ach zeige dich kräftig in ihr! Erleuchte sie, dass sie dich gläubig erkenne, Gib, dass sie mit heiligen Flammen entbrenne, Ach würke ein gläubiges Dürsten nach dir!	Pociągnij mą duszę na linie miłości! Ach, Jezu mój z mocą w mej duszy się zjaw! Oświeć ją, by w wierze Ciebie rozpoznała, Daj, niechaj płomieniem świętym płonie cała, I niech Ciebie pragnie, tak Panie mi spraw!	Ach ciągnij mą duszę powrozem miłości, O Jezu, ach objaw usilnie się w nim. I oświeć ją by Ciebie wiernie poznała, Daj by płomień święty rozgorzał w niej mocno. Ach wznieć w niej pragnienie. Ach wznieć.
4. Recitativo S, Continuo
Ach, führe mich, o Gott, zum rechten Wege, Mich, der ich unerleuchtet bin, Der ich nach meines Fleisches Sinn So oft zu irren pflege; Jedoch gehst du nur mir zur Seiten, Willst du mich nur mit deinen Augen leiten, So gehet meine Bahn Gewiss zum Himmel an.	Prowadź mnie, Boże, prawą wskaż mi drogę, Mnie, którym jest nieoświecony, Który przez zmysły ciała wiedziony, Tak łatwo zbłądzić mogę. Lecz, kiedy tylko przy mnie kroczysz, Gdy mną kierują Twoje oczy, Prowadzić będą drogi moje W nieba podwoje.	Ach Boże mój, wiedź mnie na drogi swe, Mnie, nieoświeconego wszak, Co zmysłem swym cielesnym, mdłym, Do złego się wciąż skłania. Lecz gdy przy boku jesteś moim Oczyma swymi wodzisz za mną, Czuję. Prowadzi mnie mój szlak Niechybnie w niebios próg.
5. Aria B, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Bald zur Rechten, bald zur Linken Lenkte sich mein verirrter Schritt. Gehe doch, mein Heiland, mit, Lass mich in Gefahr nicht sinken, Lass mich ja dein weises Führen Bis zur Himmelspforte spüren!	Krok na prawo, krok na lewo: Chwieję się wśród potknięć wielu. Racz iść ze mną, Zbawicielu. Niech mnie broni Twoje Słowo. Niech Twe mądre kierowanie Do nieba mnie wiedzie, Panie!	Raz na prawo, raz na lewo Wiedzie mnie pohybny krok. Bądź mi, Zbawco, druhem więc! W nieprzezpieczność nie daj wpaść, A Twym śladem kroczyć pozwól Aż do samych bram niebiańskich.
6. Choral, Corno e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ertöt uns durch dein Güte, Erweck uns durch dein Gnad; Den alten Menschen kränke, Dass er neu Leben hab Wohl hier auf dieser Erden, Den Sinn und all Begierden Und G'danken hab'n zu dir.	Uśmiercaj w nas, co złego, By łaskaw nam był Bóg. Człowieka zniszcz starego, By nowy ożyć mógł 1 wszystkie swe pragnienia I myśli, i życzenia Powiązać z Tobą chciał.	A śmiesz nas dobrem swoim I budź nas łaską swą, A ludziom zdawien chorym Już nowe życie spraw, By tutaj na tej ziemi Swą myśl, ochotę takoż, I dzięki słali Ci.

BWV-98, Was Gott tut, das ist wohlgetan (1)
Was Gott tut, das ist wohlgetan (1)	Co czyni Bóg, jest dobrze tak (1)	Co Bóg dał zawszeć dobre jest
1. Coro, Violino I/II, Viola, Oboe I col Soprano, Oboe II coll' Alto, Taille col Tenore, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Es bleibt gerecht sein Wille; Wie er fängt meine Sachen an, Will ich ihm halten stille. Er ist mein Gott, Der in der Not Mich wohl weiß zu erhalten; Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak I z sprawiedliwej woli. Jakkolwiek mi się da we znak, Chcę cichym być w swej doli. Niech wierny Bóg, Co czasu trwóg Przed zgubą swoich strzeże, Mój los w swe ręce bierze.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest I prawe z woli Jego. Jako też moje kładzie rzecz, Takoż i ja o nie stawam. Bo On mój Bóg Co w nędzy też Zachować mnie dostadcza On władcą mi jedynym.
2. Recitativo T, Continuo
Ach Gott! wenn wirst du mich einmal Von meiner Leidensqual, Von meiner Angst befreien? Wie lange soll ich Tag und Nacht Um Hilfe schreien? Und ist kein Retter da! Der Herr ist denen allen nah, Die seiner Macht Und seiner Huld vertrauen. Drum will ich meine Zuversicht Auf Gott alleine bauen, Denn er verlässt die Seinen nicht.	Ach, Boże! Kiedy przerwiesz me udręki, I wyswobodzisz mnie od męki, Od lęku i frasunku? Jak długo będę w dzień i w nocy Twojej wzywać pomocy? Nie masz dla mnie ratunku! Dotknięcie Jego ręki Poczują ci, co Jego mocy I Jego lasce zaufają. Dlatego On jest mi ostoją, I tylko On opoką moją. On nie porzuci tych, co Jemu się oddają!	O Ty, ach kiedyż to z tych mąk, Boleści, strachu też uwolnisz mnię biednego. Jak długo mam, ja w dzień i w noc o pomoc wołać? Ratunku znikąd mi, bo Pan jest blisko jeno tym Co w Jego moc i łaskę zawierzyli. Tak pragnę ufność swoją kłaść Wyłącznie w Bogu samy, On nie ostawia nigdy swych.
3. Aria S, Oboe I solo, Continuo
Hört, ihr Augen, auf zu weinen! Trag ich doch Mit Geduld mein schweres Joch. Gott, der Vater, lebet noch, Von den Seinen Läßt er keinen. Hört, ihr Augen, auf zu weinen!	Przestańcie, oczy, już płaczu swego! Niech noszę ja Cierpliwie jarzmo me co dnia. Wszak Ojciec, Bóg, co ciągle trwa, Z wszystkiego ludu wiernego Nie porzuci On żadnego, Przestańcie, oczy, już płaczu swego!	Bądźcie oczy płaczu skore, Niosę wszak jarzmo swe, cierpliwie wżdy. Bóg, nasz Ociec, żywy przeć On swych nigdy nie ostawi. Bądźcie oczy płaczu skore.
4. Recitativo A, Continuo
Gott hat ein Herz, das des Erbarmens Überfluss; Und wenn der Mund vor seinen Ohren klagt Und ihm des Kreuzes Schmerz Im Glauben und Vertrauen sagt, So bricht in ihm das Herz, Dass er sich über uns erbarmen muss. Er hält sein Wort; Er saget: Klopfet an, So wird euch aufgetan! Drum lasst uns alsofort, Wenn wir in höchsten Nöten schweben, Das Herz zu Gott allein erheben!	Bóg serce ma miłosierne, a ludzi kocha szczerze. Kiedy więc człowiek na ucho mu się zwierza, I ból swego krzyża Wypowiada w ufności oraz w wierze, To wtedy serce Boga pęknie, Pan się zmiłuje, w gniewie zmięknie. On słowa swego dotrzymuje. Kołaczcie - mówi Pan - A otworzę wam! Dlatego, gdy nas dręczy trwoga, Gdy najczarniejsza przyjdzie godzina, Wznieśmy swe serca tylko do Boga	Bóg serce ma, co miłosierdzia pełne jest, Gdy usta więc do uszu Jego ślą Boleści krzyża płacz A wiary i ufności głos najduje w sercu swym Listości dla nas zmiłowania dar. Dotrzyma słów nam danych: Proście mnię, a będzie dane Wam, Więc nuże trzeba nam, Gdy w biedzie ciężkiej przestajemy Do Boga serca nasze wznosić.
5. Aria B, Violino I/II all' unisono, Continuo
Meinen Jesum lass ich nicht, Bis mich erst sein Angesicht Wird erhören oder segnen. Er allein Soll mein Schutz in allem sein, Was mir Übels kann begegnen.	Nie puszczę Jezusa mego, Zanim mnie oblicze Jego Najpierw nie pobłogosławi. W Nim jedynie Przed złem pragnę mieć schronienie, Które los może mi sprawić.	Nie ostawię Jezu Cię, Aż obliczę Twoje mnie Nie wysłucha błogosławiąc. Jedno On będzie mi ochroną wżdy Przede złością wszytką stale.

BWV-99, Was Gott tut, das ist wohlgetan (2)
Was Gott tut, das ist wohlgetan (2)	Co czyni Bóg, jest dobrze tak (2)	Co Bóg dał zawżdy dobre jest (2)
1. Coro, Flauto traverso, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Cornetto col Soprano, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Es bleibt gerecht sein Wille; Wie er fängt meine Sachen an, Will ich ihm halten stille. Er ist mein Gott, Der in der Not Mich wohl weiß zu erhalten; Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak I z sprawiedliwej woli. Jakkolwiek mi się da we znak, Chcę cichym być w swej doli. Niech wierny Bóg, Co czasu trwóg Przed zgubą swoich strzeże, Mój los w swe ręce bierze.	Co Bóg dał zawżdy dobre jest I prawe z woli Jego. Jako też moje kładzie rzecz, Takoż ja o nie stawam. On Bogiem mym Co w nędzy też Zachować mnie dostadcza. On władcą mi jedynie.
2. Recitativo B, Continuo
Sein Wort der Wahrheit stehet fest Und wird mich nicht betrügen, Weil es die Gläubigen nicht fallen noch verderben lässt. Ja, weil es mich den Weg zum Leben führet, So fasst mein Herze sich und lässet sich begnügen An Gottes Vatertreu und Huld Und hat Geduld, Wenn mich ein Unfall rühret. Gott kann mit seinen Allmachtshänden Mein Unglück wenden.	A słowo prawdy Jego na wieki pewnie trwa, Wiem, że mnie nie zawiedzie; Ono wierzącym upaść nie pozwoli, Gdyż drogą nas do życia wiedzie. Więc serce się pokrzepia i chce się zadowolić Tym, co mu Ojciec w swojej lasce da; Cierpliwość ma, Gdy nieszczęścia na mnie spadną. Bóg ręką swą wszechwładną W nieszczęściu pomoc da.	Prawdziwe Jego słowo to Omylić mnię nie może. Wszak zbożnym upaść, Takoż psować nie pozwala wżdy. Tak, to ono mnię drogą życia wiedzie Napełnia serce mnie nie inszych darów chęcią, Krom Boga Oćca chwał i łask, Cichością zaś Gdy upad mi się zdarzy Bóg mocą rąk swych wszystkowładnych Mój los odmienia.
3. Aria T, Flauto traverso, Continuo
Erschüttre dich nur nicht, verzagte Seele, Wenn dir der Kreuzeskelch so bitter schmeckt! Gott ist dein weiser Arzt und Wundermann, So dir kein tödlich Gift einschenken kann, Obgleich die Süßigkeit verborgen steckt.	Nie otrząsaj się tylko, duszo zatrwożona, Kiedy kielich krzyża tak gorzko smakuje! Bóg jest cudotwórcą i mądrym lekarzem, Nawet, gdy lekarstwo gorzkie przełknąć każe, Śmiertelną trucizną ciebie nie otruje.	Nie wstrząsaj się, o nie zwątpiała duszo Iż kielich krzyża gorzki daje smak. Bóg jest lekarzem twym i czyni cud. Tak jadu śmierci nie da wszak ci pić, Słodycze zasię zawsze skryte są.
4. Recitativo A, Continuo
Nun, der von Ewigkeit geschloss'ne Bund Bleibt meines Glaubens Grund. Er spricht mit Zuversicht Im Tod und Leben: Gott ist mein Licht, Ihm will ich mich ergeben. Und haben alle Tage Gleich ihre eigne Plage, Doch auf das überstandne Leid, Wenn man genug geweinet, Kommt endlich die Errettungszeit, Da Gottes treuer Sinn erscheinet.	Tylko odwieczne przymierze Grunt pewny daje mej wierze. Przemawia do mnie ze spokojem W śmierci i życiu całym: Bóg sam jest światłem moim, I Jemu się oddałem. Chociaż dopóki dni me płyną, Ich utrapienia nie przeminą. Lecz po cierpieniach przetrwanych I łzach gorzkich wylanych Przychodzi w końcu ratunek: Bożej wierności pocałunek.	Więc to przymierze, które wieczne jest To wiary mojej grunt. Ufanie w Nim też mam Na śmierć i życie, Bóg światłem mi I Jemu siebie dawam. A chociaż dni wżdyć wszystkie Kłopota liczne niosą Na skamieniały nawet ból, Tak bardzo płakany, Ratunku przeć nadejdzie czas, Gdy Bóg objawi nama siebie.
5. Aria (Duetto) S A, Flauto traverso, Oboe d'amore, Continuo
Wenn des Kreuzes Bitterkeiten Mit des Fleisches Schwachheit streiten, Ist es dennoch wohlgetan. Wer das Kreuz durch falschen Wahn Sich vor unerträglich schätzet, Wird auch künftig nicht ergötzet.	Chociaż krzyża ból mnie smaga, Gdy się z mdłym mym ciałem zmaga, To jednak świat dobrze jest uczyniony. A kto, szalem omamiony, Krzyża lęka się i wzbrania, Nie zazna rozradowania.	Choć gorzkości krzyża owe Ciału trudne są słabemu Przecie jednak tak ma być. Tego co przygłupi błąd Krzyża dźwignąć nie wydoła Rozkosz potem wszak nie czeka.
6. Choral, Flauto traverso in octava e Oboe d'amore e Cornetto e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Dabei will ich verbleiben. Es mag mich auf die rauhe Bahn Not, Tod und Elend treiben, So wird Gott mich Ganz väterlich In seinen Armen halten; Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Przy wierze tej zostawam. Choć każe iść przez szorstki szlak, Odrazić się nie dawam. Do Ojca rąk Uciekam z mąk, A On mnie w nich piastuje; Niech wszystkim On kieruje.	Co Bóg dał zawżdy dobre jest I przy tym pragnę stawać, Gdy na bezdroża trafię złe, A nędza, śmierć mnię najdzie, Bóg weźmie mnię W Ojcowską piecz, W ramiona swoje święte. On władcą mi jedynym.

BWV-100, Was Gott tut, das ist wohlgetan III
Was Gott tut, das ist wohlgetan III	Co czyni Bóg, jest dobrze tak (3)	Co Bóg dał zawsze dobre jest
1. Coro, Corno I/II, Tamburi, Flauto traverso, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Es bleibt gerecht sein Wille; Wie er fängt meine Sachen an, Will ich ihm halten stille. Er ist mein Gott, Der in der Not Mich wohl weiß zu erhalten; Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak I z sprawiedliwej woli. Jakkolwiek mi się da we znak, Chcę cichym być w swej doli. Niech wierny Bóg, Co czasu trwóg Przed zgubą swoich strzeże, Mój los w swe ręce bierze.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest I prawe z woli Jego. Jako On moje kładzie rzecz Tak ja też o nie stawam, Bo On, mój Bóg Co w nędzy też zachować mnie dostadcza Jak jego On mi władcą.
2. Aria (Duetto) A T, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Er wird mich nicht betrügen; Er führet mich auf rechter Bahn, So lass ich mich begnügen An seiner Huld Und hab Geduld, Er wird mein Unglück wenden, Es steht in seinen Händen.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Wiem, że mnie nie zawiedzie, Lecz stawi mnie na prawy szlak; Dość mam na łasce w biedzie. Raz musi dnieć, Cierpliwość mieć Mi trzeba; Bóg ma w mocy Dzień jasny stworzyć z nocy.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest, On nigdy mnie nie zwiedzie. Prowadzi mnie na drodze cnej, Wiec łasce Jego mogę zwierzyć wszak, Cierpliwym być, bo troski me oddalił Wszechmocną ręką swą.
3. Aria S, Flauto traverso solo, Violoncello, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Er wird mich wohl bedenken; Er, als mein Arzt und Wundermann, Wird mir nicht Gift einschenken Vor Arzenei. Gott ist getreu, Drum will ich auf ihn bauen Und seiner Gnade trauen.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, On wiernie mnie piastuje. Więc ufam Mu, mój Lekarz wszak Mnie jadem nie zatruje, Lecz leki da, Te których trza. Chcę na Nim tu przestawać I Jemu się oddawać.	Co Bóg dał zawszeć dobrze jest, On mnię opatrzy mile. Lekarzem On cudownym mi Co jadu nie podsunie w likarstwie złym. Bóg wierny jest, Budować na nim pragnę Ufanie w nim pokładać.
4. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Er ist mein Licht, mein Leben, Der mir nichts Böses gönnen kann, Ich will mich ihm ergeben In Freud und Leid! Es kommt die Zeit, Da öffentlich erscheinet, Wie treulich er es meinet.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Czy smuci czy weseli, Złośliwych myśli Jemu brak, Światłością On mnie dzieli. Zły, dobry czas Z Nim przetrwam wraz, A cały świat zobaczy, Jak wiernie strzec mnie raczy.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest, Od światłem mi i życiem, Więc życzyć mi nie może źle, Więc Jemu się powierzam na dobre, złe. I przyjdzie czas, gdy jawnie się okaże Cna wierność Jego.
5. Aria A, Oboe d'amore, Violoncello, Violone, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Muss ich den Kelch gleich schmecken, Der bitter ist nach meinem Wahn, Lass ich mich doch nicht schrecken, Weil doch zuletzt Ich werd ergötzt Mit süßem Tost im Herzen; Da weichen alle Schmerzen.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Choć kielich mam wychylić, Co zda mieć za gorzki smak, Bać nie chcę się ni zmylić, Wiem, że na dnie Ukrywa się Tak słodkie pocieszenie, Iż znikną bóle, cienie.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest Choć przyjdzie mi pić kielich, Więc gorzki mi się przecie zda. Przerazić się nie muszę Bo w końcu radości cnej Pociechy w sercu zaznam I znikną troski zbytnie.
6. Coro, Corno I/II, Tamburi, Flauto traverso, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Derbei will ich verbleiben. Es mag mich auf die rauhe Bahn Not, Tod und Elend treiben, So wird Gott mich Ganz väterlich In seinen Armen halten; Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak, Przy wierze tej zostawam. Choć każe iść przez szorstki szlak, Odrazić się nie dawam. Do Ojca rąk Uciekam z mąk, A On mnie w nich piastuje; Niech wszystkim On kieruje.	Co Bóg dał zawszeć dobre jest, I przy tym pragnę stawać. Gdy na bezdroża trafię złe, A nędza, śmierć mnie najdzie, Bóg weźmie mnie w ojcowską piecz, W ramiona swoje święte, Bo jeno On mi władcą.

BWV-101, Nimm von uns, Herr, du treuer Gott
Nimm von uns, Herr, du treuer Gott	Weź karę od nas, Boże nasz	Zdejm z nas już precz o Boże nasz
1. Coro, Corno col Soprano, Tromba I coll' Alto, Tromba II col Tenore, Tromba III col Basso, Flauto traverso o Violino solo, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Nimm von uns Herr, du treuer Gott, Die schwere Straf und große Not, Die wir mit Sünden ohne Zahl Verdienet haben allzumal. Behüt für Krieg und teurer Zeit, Für Seuchen, Feur und großem Leid.	Weź karę od nas, Boże nasz, Twą zagniewaną odwróć twarz; Wszak życie nasze grzech i błąd, I kara słusznie płynie stąd. Od wojny, głodu w nieszczęść czas, Zarazy, ognia, brońże nas.	Zdejm z nas już precz, o Boże nas Karzącą dłoń, udrękę tę. Jąż grzechy swymi beze miar, Zasłużyć żeśmy sami śmieli. Od wojny, broń i czasów złych, Od moru, ognia, wszelkich mąk.
2. Aria T, Flauto traverso o Violino solo, Continuo
Handle nicht nach deinen Rechten Mit uns bösen Sündenknechten, Lass das Schwert der Feinde ruhn! Höchster, höre unser Flehen, Dass wir nicht durch sündlich Tun Wie Jerusalem vergehen!	Nie czyń według prawa z nami, Twymi grzesznymi sługami, Mieczom wrogów spocząć każ! Usłysz, gdy wołamy z żalem. Nie daj, byśmy przez czyn nasz Zginęli jak Jeruzalem!	Nie postępuj wedle prawa Z nami, złymi grzesznikami. Niech miecz w pochwie wroga tkwi. Słysz o Panie prośby nasze By nas przez nas grzeszny czyn Jeruzalem los nie sięgnął.
3. Choral e Recitativo S, Continuo
Ach! Herr Gott, durch die Treue dein Wird unser Land in Frieden und Ruhe sein. Wenn uns ein Unglückswetter droht, So rufen wir, Barmherziger Gott, zu dir In solcher Not: Mit Trost und Rettung uns erschein! Du kannst dem feindlichen Zerstören Durch deine Macht und Hilfe wehren. Beweis an uns deine große Gnad Und straf uns nicht auf frischer Tat, Wenn unsre Füsse wanken wollten Und wir aus Schwachheit straucheln sollten. Wohn uns mit deiner Güte bei Und gib, dass wir Nur nach dem Guten streben, Damit allhier Und auch in jenem Leben Dein Zorn und Grimm fern von uns sei.	Przez wzgląd na wierność Twą nas strzeż, Daj pokój w kraju wzdłuż i wszerz. Gdy groźne chmury są na niebie, Wołamy wtedy, O miłosierny Boże, do ciebie Z dna naszej biedy: Z pociechą na ratunek śpiesz! Bo, co wrogowie zniszczyć chcą, Możesz ocalić mocą Twą. Okaż nam łaskę mimo win, Nie karz od razu za zły czyn. Gdy nogi się chwieją, gdy się potykamy, Gdy już w słabości upaść prawie mamy. Zostań z nami w dobroci Twej, I daj, abyśmy w każdej chwili Do dobra jedynie dążyli; Panie, tutaj, w doczesności, A także w Twojej wieczności, Daleko gniew swój od nas miej!	Panie nasz, wierność miła twa Zapewni ziemi naszej pokój cny. W czas zawieruchy groźny, zły, Wołamy wraz O Boże nasz, tu tak w tej biedzie swej Pociechę, ratung ślij nam swój. Od zniszczeń wrażych możesz przecie Ochronić nas pomocą swoją. Okazują nam wielką łaskę swoją, I nie każ nas od razu, wnet, Gdy nogi chwieją się pod nami I potykamy się w słabości. Bądź przy nas tuż z dobrocią swą, I spraw byśmy w krąg dobra o nic stali, A tu i wszędy, i w życiu każdym jednym Twój srogi gniew nie sięgał nas.
4. Aria B, Oboe I/II, Taille, Continuo
Warum willst du so zornig sein? Es schlagen deines Eifers Flammen Schon über unserm Haupt zusammen. Ach, stelle doch die Strafen ein Und trag aus väterlicher Huld Mit unserm schwachen Fleisch Geduld!	Czemuż to chcesz tak gniewnym być? W górę płomienie gniewu Twego biją, Ponad głowami naszymi się wiją. Już nas nie karaj, pozwól nam żyć, Wybacz mdłym ciałom niegodziwość, Miejże dla nas ojcowską cierpliwość!	A czemu oto gniewasz się, Płomienie żaru Twego wnet już Ogarną całkiem głowy nasze. Ach, odsuń przecie karę tą W ojcowskiej łasce miłej swej, Cierpliwość dla nas takoż mniej.
5. Choral e Recitativo T, Continuo
Die Sünd hat uns verderbet sehr. So müssen auch die Frömmsten sagen Und mit betränten Augen klagen: Der Teufel plagt uns noch viel mehr. Ja, dieser böse Geist, Der schon von Anbeginn ein Mörder heißt, Sucht uns um unser Heil zu bringen Und als ein Löwe zu verschlingen. Die Welt, auch unser Fleisch und Blut Uns allezeit verführen tut. Wir treffen hier auf dieser schmalen Bahn Sehr viel Hindernis im Guten an. Solch Elend kennst du, Herr, allein: Hilf, Helfer, hilf uns Schwachen, Du kannst uns stärker machen! Ach, lass uns dir befohlen sein.	Zepsuł nas grzechu stary kwas, Najpobożniejszy przyzna człowiek, Łzę gorzką ocierając z powiek: Diabeł wciąż jeszcze męczy nas. Tak, ten duch zły, Co od zarania mordercą był. Zbawienie nam wyrwać chce ze wszystkich sil, I jak lew groźnie szczerzy kły. Ciało, krew i cały świat Uwodzi, dręcząc nas j a k kat. Na wąskiej ścieżce do wieczności Czekają liczne nas trudności. Ty naszą nędzę jeden znasz Pomóż nam słabym, pomóż Boże, Bo tylko Ty nas wzmocnić możesz!	Popsował nas haniebnie grzech, A najzbożniejsi przyznać muszą Ze łzami w oczach, lamentując. Szatana sięga nas wciąż bicz. Tak, tenże złośnu duch, Mordercą od początku swego zwany Wciąż czyha na zbawienie nasze I niczym lew je plątać pragnie. A świat i ciało naszej, krew Nas stale zwodzić chce. Na wąskiej dróżce naszej pokus lik Zachęca wżdy do poniechania jej. Tę biedę Panie wszak znasz sam. Daj ratung, słabych wspomóż, Bo wzmocnić nas przeć możesz. Ach daj nam posłuszeństwa dar.
6. Aria (Duetto) S A, Flauto traverso o Violino solo, Oboe da caccia, Continuo
Gedenk an Jesu bittern Tod! Nimm, Vater, deines Sohnes Schmerzen Und seiner Wunden Pein zu Herzen, Die sind ja für die ganze Welt Die Zahlung und das Lösegeld; Erzeig auch mir zu aller Zeit, Barmherzger Gott, Barmherzigkeit! Ich seufze stets in meiner Not: Gedenk an Jesu bittern Tod!	Syna Twego śmierć wspomnij wszak! Weź, Ojcze, rany Syna Twego, Bolesne męki do serca swego! Oto spłacone Jego krwią Grzechy całego świata są. Okazuj w czas każdy także mnie, Boże miłosierny, miłosierdzie Twe. W mej każdej biedzie wzdycham tak: Syna Twego śmierć wspomnij wszak!	Jezusa pomnij gorzką śmierć, Bierz Oćcze twego Syna mękę, Ran Jego wielki ból do serca, Wszystkiemu światu one są Zbawienia spłatą jakże cną. A okaż mi we wszelki czas, O Panie mój, łaskawość swą, Bo wzdycham stale w nędzy mej, Jezusa pomnij gorzką śmierć
7. Choral, Flauto traverso in octava e Corno e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Tromba I e Violino II coll' Alto, Taille e Tromba II e Viola col Tenore, Tromba III col Basso, Continuo
Leit uns mit deiner rechten Hand Und segne unser Stadt und Land; Gib uns allzeit dein heilges Wort, Behüt für's Teufels List und Mord; Verleih ein selges Stündelein, Auf dass wir ewig bei dir sein.	Poprowadź nas, rękę nam daj; Błogosław miasto nam i kraj. Zsyłaj nam święte słowo Twe; Rozbij zamiary diabła złe. Godzinę śmierci błogą daj, Byśmy Twój oglądali raj.	Prawicą swoją prowadź nas, Błogosław miastu, ziemi swej, Daj zawsze święte Słowo Twe. A od chytrości diabła chroń, Godziny błogiej użycz też Na wieczny przebyt nam.

BWV-103, Ihr werdet weinen und heulen
Ihr werdet weinen und heulen	Wy płakać i narzekać będziecie	Będziecie płakać i szlochać
1. Coro e Arioso B, Flauto piccolo, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Chor Ihr werdet weinen und heulen, aber die Welt wird sich freuen. Bass Ihr aber werdet traurig sein. Chor Doch eure Traurigkeit soll in Freude verkehret werden.	Chór: Wy płakać i narzekać będziecie, a świat się będzie weselił; Bas: Wy smutni będziecie, Chór: Ale smutek wasz w radość się zamieni.	Będziecie płakać i szlochać A świat się będzie weselił. A wy się smędzić będziecie, Ale smutek Wasz w radość się obróci.
2. Recitativo T, Continuo
Wer sollte nicht in Klagen untergehn, Wenn uns der Liebste wird entrissen? Der Seelen Heil, die Zuflucht kranker Herzen Acht nicht auf unsre Schmerzen.	Któżby nie płakał, kto by się nie żalił, Kiedy Najmilszy od nas się oddalił? Ostoja serc chorych, ostoja zbawienia, Nie dogląda już teraz naszego cierpienia.	A któż powstrzyma skargi smutne swe Gdy najdroższy nas opuści. Zbawienie dusz i serc, schronienie chorych Nie baczy bolów naszych.
3. Aria A, Violino concertante o Flauto traverso, Continuo
Kein Arzt ist außer dir zu finden, Ich suche durch ganz Gilead; Wer heilt die Wunden meiner Sünden, Weil man hier keinen Balsam hat? Verbirgst du dich, so muss ich sterben. Erbarme dich, ach, höre doch! Du suchest ja nicht mein Verderben, Wohlan, so hofft mein Herze noch.	Lekarza poza Tobą nie ma już innego. Choćbym w całym szukał Gileadzie. Któż mógłby uleczyć rany z grzechu mego? Któż inny dla nich balsam znajdzie? Jeśli się skryjesz, umrzeć muszę. Ach, zmiłuj się! Wysłuchaj mnie! Wszak mą od zguby chcesz ratować duszę. Nadziei takiej moje serce chce.	Doktora nad Cię naleźć próżno A szukam w całym Gileadzie. Któż ran grzechów mych uleczy Gdy nie ma tu balsamu wszak. Ukryjesz się to umrzeć muszę. Ulituj się, wysłuchaj mnię. Nie szukasz przecież zguby mojej Więc wraz otucha w sercu mym.
4. Recitativo A, Continuo
Du wirst mich nach der Angst auch wiederum erquicken; So will ich mich zu deiner Ankunft schicken, Ich traue dem Verheißungswort, Dass meine Traurigkeit In Freude soll verkehret werden.	Przecie po mych lękach znów mnie wzmocnisz, Panie, Więc się przygotuję na nowe spotkanie. Obietnicy zaufałem, Że mój żal, cierpienie cale Kiedyś się radością stanie.	Nieszczęściem rażonemu siły wszak przywrócisz. Do przyjścia Twego trza się więc rychtować. Danemu słowu ufam przeć Iż wszystek smutek mój w radość się obrócić musi.
5. Aria T, Tromba, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Erholet euch, betrübte Sinnen, Ihr tut euch selber allzu weh. Lasst von dem traurigen Beginnen, Eh ich in Tränen untergeh, Mein Jesus lässt sich wieder sehen, O Freude, der nichts gleichen kann! Wie wohl ist mir dadurch geschehen, Nimm, nimm mein Herz zum Opfer an!	Myśli zgnębione, odpocznijcie, Ból tylko powiększacie w ranie. O smutku waszym zapomnijcie, Nim zginę w łez mych oceanie. Mój Jezus przecie znów przybędzie. Nic nie dorówna tej radości! O, jak mi wtedy błogo będzie! Ach, przyjmij serce me z wdzięczności.	Obudźcie się o myśli smutne Przejęte zbytnio bólem swym. Jam wolny od początków smętnych Nim upust żewnym dałem snom. Mój Jezus znów się widzieć zwala, Radości równej nie masz jej. Jak wiele dobra z nią dostaję, Weź, weź w ofiarę serce me.
6. Choral, Tromba e Flauto traverso e Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ich hab dich einen Augenblick, O liebes Kind, verlassen; Sieh aber, sieh, mit großem Glück Und Trost ohn alle Maßen Will ich dir schon die Freudenkron Aufsetzen und verehren; Dein kurzes Leid soll sich in Freud Und ewig Wohl verkehren.	Na jedną chwilę, dziecię me, Tylko cię opuściłem; Lecz oto znowu ujrzysz mnie, Szczęście ci przeznaczyłem: Koronę wszak radości chcę, Włożyć na twoją głowę, I krótkie wszak cierpienie twe W wesele zmienię nowe.	Maluczko ja ostałem Cię, Dziecino ma, zmyliłem. Lecz patrzaj, patrz na szczęście Twe, Pociechę bez miary. Koronę ci radości cnej Daruję i nałożę. Króciutki ból w wesiele się Na wieki wiek zamieni.

BWV-105, Herr, gehe nicht ins Gericht mit deinem Knecht
Herr, gehe nicht ins Gericht mit deinem Knecht	Nie pozywaj na sąd sługi swego	Nie pozywaj na sąd sługi swego
1. Coro, Corno, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr, gehe nicht ins Gericht mit deinem Knecht. Denn vor dir wird kein Lebendiger gerecht.	„Nie pozywaj na sąd sługi swego, Gdyż nikt z żyjących nie okaże się sprawiedliwym przed Tobą!"	Nie pozywaj na sąd sługi swego Bo żaden żyjący nie jest przed Tobą bez winy.
2. Recitativo A, Continuo
Mein Gott, verwirf mich nicht, Indem ich mich in Demut vor dir beuge, Von deinem Angesicht. Ich weiß, wie groß dein Zorn und mein Verbrechen ist, Dass du zugleich ein schneller Zeuge Und ein gerechter Richter bist. Ich lege dir ein frei Bekenntnis dar Und stürze mich nicht in Gefahr, Die Fehler meiner Seelen Zu leugnen, zu verhehlen!	Nie odrzucaj mnie, mój Boże, Gdy padam przed Tobą w pokorze, Od oblicza Twego. Wiem, jak wielką ma przewina, a jak gniew Twój jest straszliwym Że w Tobie świadka mam szybkiego, Żeś Ty zarazem sędzią sprawiedliwym. Sam Ci składam me wyznanie, By w pokusę nie wpaść, Panie, I nie przeczyć z krnąbrności Duszy mej grzeszności.	Ach słysz, nie rzucaj precz Od Twarzy swej o Boże mnię zgiętego. Pokornie proszę Cię, Bo wiem jak wielki jest Twój gniew I moje zło, I to, że sędzią sprawiedliwym i świadkiem rychłym jesteś przeć. Wyznanie me ja składam zasię to Na pokuszenie nie wódź mnie Bych błędów duszy mej zaprzeczał i zatajał.
3. Aria S, Oboe, Violino I/II, Viola
Wie zittern und wanken Der Sünder Gedanken, Indem sie sich untereinander verklagen Und wiederum sich zu entschuldigen wagen. So wird ein geängstigt Gewissen Durch eigene Folter zerrissen.	Jak drżą, jak się chwieją Grzeszników myśli zatrwożone: To się wzajemnie potępiają, To znowu usprawiedliwiają. Tak sumienia przerażone W mękach własnych swych szaleją.	Jak drżące i chwiejne są myśli grzesznika Gdy skarżą się wzajem i w koło się gubią By dowieść prawości swej złudnej i próżnej. Sumienie obawą przejęte Torturą już własną rozdarte.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Wohl aber dem, der seinen Bürgen weiß, Der alle Schuld ersetzet, So wird die Handschrift ausgetan, Wenn Jesus sie mit Blute netzet. Er heftet sie ans Kreuze selber an, Er wird von deinen Gütern, Leib und Leben, Wenn deine Sterbestunde schlägt, Dem Vater selbst die Rechnung übergeben. So mag man deinen Leib, den man zum Grabe trägt, Mit Sand und Staub beschütten, Dein Heiland öffnet dir die ewgen Hütten.	Szczęśliwy jednak, kto swego poręczyciela pamięta Który dług cały wziął na siebie, Bo dłużny list unieważniony, Gdy przez Jezusa krwią skropiony. On sam go zawiesił na krzyża drzewie I z dóbr twych, ciała, życia, co tobie są dane. Gdy przyjdzie Tobie czas umierać, On sam Ojcu swemu rachunek przedłoży. Może więc grabarz ciało twe w grób złożyć, Może być ziemią przysypane, Twój Zbawca namiot wieczny będzie Ci otwierać.	Temu zaś cnie, co swego świadka zna Co każdy dług poręczy Tak podpis zmazan wnet Gdy krwią Jezusa skropion będzie. On przecie sam, na krzyży skreślił go, A z wszytkich twoich czynów ciała, życia W godzinę śmierci twojej czas Ojcowie swemu kwit przekładał będzie. Gdy ciało zasię twe Już w grobie znajdzie się Wnet piaskiem przysypane Zbawiciel wskaże ci wieczności bramy.
5. Aria T, Corno, Violino I/II, Viola, Continuo
Kann ich nur Jesum mir zum Freunde machen, So gilt der Mammon nichts bei mir. Ich finde kein Vergnügen hier Bei dieser eitlen Welt und irdschen Sachen.	Gdybym tylko w Jezusie druha miał i brata, Mamona byłaby mi jak śmieć; Niczego nie pragnąłbym mieć Ze spraw tego próżnego świata.	Z Jezusem tylko się przyjaźniąc samym Mamony urok za nic ma, Rozkoszy jakiś trudno mi najdować W świecie czcym i w ziemskich sprawach.
6. Choral, Violino I/II, Viola, Continuo
Nun, ich weiß, du wirst mir stillen Mein Gewissen, das mich plagt. Es wird deine Treu erfüllen, Was du selber hast gesagt: Dass auf dieser weiten Erden Keiner soll verloren werden, Sondern ewig leben soll, Wenn er nur ist Glaubens voll.	Teraz wiem, że ukojenie Dzięki Twej wierności mam Uspokoisz me sumienie Boś wszak Ty obiecał nam: Że po wszystkie ziemi strony Nie zostanie nikt zgubiony, Ale wiecznie będzie żyć, Kto wierzącym umie być.	Takoż wiem, Sumienie moje koić będziesz pełne trosk. Słowo Twoje się więc spełni Które przecie rzekłeś sam, Że na tymże wielkim świecie Nikt zagubion wszak nie będzie. Żywot wieczny czeka zaś Tych co wiary pełni są.

BWV-106, Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit (Actus tragicus)
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit (Actus tragicus)	Boży czas to wszak jest najlepszy czas	Boży czas przeć najlepszy dla mnie jest
1. Sonatina, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo

2a. Coro, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit. In ihm leben, weben und sind wir, solange er will. In ihm sterben wir zur rechten Zeit, wenn er will.	Boży czas to wszak jest najlepszy czas. „W nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy" jak długo On chce. W nim umieramy w czasie właściwym, kiedy On chce.	Boży czas przeć najlepszy dla mnie jest. Albowiem w nim żywiemy, ruszamy się, jesteśmy, jak długo sam chce. I w nim umrzemy wżyć, w on prawy czas, gdy Bóg chce.
2b. Arioso T, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo
Ach, Herr, lehre uns bedenken, dass wir sterben müssen, auf dass wir klug werden.	Ach, Panie, „naucz nas liczyć dni nasze, Abyśmy posiedli mądre serce."	Ach słysz, naucz że nas obliczać dni naszych Abyśmy przywiedli serce do mądrości.
2c. Aria B, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo
Bestelle dein Haus; denn du wirst sterben und nicht lebendig bleiben.	„Uporządkuj swój dom, albowiem umrzesz, a nie będziesz żył."	Rozpraw dom swój albowiem umrzesz i nie będziesz żyw.
2d. Coro, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo
Es ist der alte Bund: Mensch, du musst sterben! Sopran Ja, komm, Herr Jesu, komm!	To jest odwieczne prawo: człowiecze, na pewno umrzesz. Sopran: Przyjdź Panie Jezu!	Chór: Testament bowiem tego świata: człowiek umrze. Sopran: Tak, przyjdź o Jezus!
3a. Aria A, Viola da gamba I/II, Continuo
In deine Hände befehl ich meinen Geist; du hast mich erlöset, Herr, du getreuer Gott.	„W ręce twoje polecam ducha mego, Odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny."	W ręce Twoje poruczam ducha mego. Odkupiłeś mnie, Panie Boże prawdziwy.
3b. Arioso B e Choral A, Viola da gamba I/II, Continuo
Heute wirst du mit mir im Paradies sein. Mit Fried und Freud ich fahr dahin In Gottes Willen, Getrost ist mir mein Herz und Sinn, Sanft und stille. Wie Gott mir verheißen hat: Der Tod ist mein Schlaf geworden.	Bas: „Dziś będziesz ze mną w raju." Alt: W pokoju z światem żegnam się, Z woli Boga. Już pocieszone serce me, Znikła trwoga. Bo to mi obiecał Bóg: Ma śmierć snem jeno będzie.	Bas (Vox Christi): Dziś będziesz ze mną w raju. Choral Altu: W pokoju radym idę tam Już z wolą Bożą, I ufne moje serce, myśl, miękkie, ciche. Pan Bóg mi obiecał wszak A śmierć snem mi jest dobrym.
4. Coro, Flauto I/II, Viola da gamba I/II, Continuo
Glorie, Lob, Ehr und Herrlichkeit Sei dir, Gott Vater und Sohn bereit, Dem heilgen Geist mit Namen! Die göttlich Kraft Mach uns sieghaft Durch Jesum Christum, Amen.	Ojcze, Synu, chwałę i cześć Dla was my dzisiaj chcemy nieść, I dla Ducha Świętego! A nam moc Twa Zwycięstwo da Poprzez Jezusa mego.	Gloria, cześć, hołd wszystkich chwał. Niech ma Bój Ojciec i Syn też z nim A Święty i Duch pospołem Bo Boża moc zwycięstwo da Prze Jezu Krysta Amen.

BWV-107, Was willst du dich betrüben
Was willst du dich betrüben	Czemu się chcesz frasować?	Dlaczego się frasujesz o duszo moja ty
1. Coro, Flauto traverso I/II, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Corno da caccia col Soprano, Continuo
Was willst du dich betrüben, O meine liebe Seel? Ergib dich, den zu lieben, Der heißt Immanuel! Vertraue ihm allein, Er wird gut alles machen Und fördern deine Sachen. Wie dir's wird selig sein!	Czemu się chcesz frasować? I czemu w smutku trwasz? Ach, Pana śpiesz miłować! On Immanuel nasz. Zaufaj, duszo ma, On tobie jest łaskawy; Prowadzi twoje sprawy Tak, że ci pokój da.	Dlaczego się frasujesz O duszo moja ty? Miłości udziel temu Co zwan Emanuel. A Jemu zawierz też Bo dobro czyni tobie, Twe sprawy wspierał będzie, Błogością darzy cię.
2. Recitativo B, Oboe d'amore I/II, Continuo
Denn Gott verlässet keinen, Der sich auf ihn verlässt. Er bleibt getreu den Seinen. Die ihm vertrauen fest. Läßt sich's an wunderlich, So lass dir doch nicht grauen! Mit Freuden wirst du schauen, Wie Gott wird retten dich.	Nikogo, miłosierny Bóg nie opuści tu. On tym zostaje wierny, Co zaufali Mu. Choć czasem zdaje się, Że dziwną wybrał drogę, To nie popadaj w trwogę: On nie opuści cię.	Bóg nie ostawia tego Co w nim ufanie ma. Zostaje wiernym swoim Co wiarę mają w nim. Powierzysz mu się cnie A strachu się wyzbędziesz, Z radością zoczysz snadnie Iż Bóg ci ratung da.
3. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Auf ihn magst du es wagen Mit unerschrocknem Mut, Du wird mit ihm erjagen, Was dir ist nütz und gut. Was Gott beschlossen hat, Das kann niemand hindern Aus allen Menschenkindern; Es geht nach seinem Rat.	Z zamkniętymi oczyma Zdaj się na Niego tak, Bo co odeń otrzymasz, Dobre dla ciebie wszak. Co postanowił Pan, Temu stworzenie żadne Przeszkodzić nie jest władne; On światem rządzi sam.	W Nim kładź hazardy swoje, Bez strachu o swą rzecz Bo z Nim zdobędziesz wszytko Co tobie dobre jest. Co Bóg ustawił sam Nikt zmienić wszak nie może, Z człowieczych dzieci Jego Boć dzieje się jak chce.
4. Aria T, Continuo
Wenn auch gleich aus der Höllen Der Satan wollte sich Dir selbst entgegenstellen Und toben wider dich. So muss er doch mit Spott Von seinen Ränken lassen, Damit er dich will fassen; Denn dein Werk fördert Gott.	Z piekielnej swej jaskini Sam szatan sroży się, By krzywdę ci uczynić, Aby zwyciężyć cię. Lecz nawet i on sam Wśród kpin ustąpić musi, Nie zdoła ciebie skusić, Twe dzieło wspiera Pan.	A chociaż z piekieł głębi Chce tobie szatan sam Przeciwiać się, przekarzać, A ryczeć ma cię też, Sromotnie ujdzie precz, A knowań sługi puści Którymi chciał cię złowić. Bo ciebie wspiera Bóg.
5. Aria S, Oboe d'amore I/II, Continuo
Es richt's zu seinen Ehren Und deiner Seligkeit; Soll's sein, kein Mensch kanns wehren. Und wärs ihm doch so leid. Will's denn Gott haben nicht, So kann's niemand forttreiben. Es muss zurückebleiben, Was Gott will, das geschicht.	On rządzi ku swej chwale I szczęśliwości twej. Nie ma człek władzy wcale, By się sprzeciwić jej. Nie przeprowadzi człek, Co Pan Bóg nie pozwoli; Zamysły Jego woli Przetrwają wieków wiek.	Do chwały swej prowadzi, Zbawienia daje stan, Acz da człek nijak wstrzyma Choć cierpieć przyjdzie mu, Lecz kiedy Bóg nie chce go Nikt już tego nie zmieni, W tyle stawać musi. Co Bóg chce staje się.
6. Aria T, Flauto traverso I/II, Continuo
Darum ich mich ihm ergebe, Im sei es heimgestellt; Nach nichts ich sonst mehr strebe Denn nur was ihm gefällt. Drauf wart ich und bin still, Sein Will der ist der beste. Das glaub ich steif und feste, Gott mach es, wie er will!	Jemu się chcę powierzyć, I Jemu oddać się. I takie życie przeżyć, Co Mu podoba się. Więc czekam cichnąc wraz; Najlepsza wola Jego. Wiarą się trzymam tego. Rządź Boże, w każdy czas!	Więc daje się mu cały, Niech wszytko bierze wraz, A tego tylko pragnę Co Jemu miłe jest. Więc trwam tak, spokój mam, Wszak wola Jego święta, W to wierze twardo, mocno, Bóg co chce czyni sam.
7. Coro, Flauto I/II e Oboe d'amore I coll' Alto, Oboe d'amore II col Tenore, Violino I/II, Viola, Corno da caccia col Soprano, Continuo
Herr, gib, dass ich dein Ehre Ja all mein Leben lang Von Herzensgrund vermehre, Dir sage Lob und Dank! O Vater, Sohn und Geist, Der du aus lauter Gnade Abwendest Not und Schaden, Sei immerdar gepreist.	Więc daj, bym Twoją chwałę, Mój Boże, Szczęście me, Przez życie moje całe Pomnażał, chwaląc Cię. Pochwalon Ojciec, Syn I Święty Duch wraz z niemi. Od biedy mnie na ziemi Chronią, mimo mych win.	Aż spraw, bym chwałą Twoją Przez całe życie swe Serdecznie większą czynił, Jej dawał cześć i dank. Niech Ociec, Syn i Duch Co z szczyryj łaski swojej Odwraca biedę, krzywdy, Pochwalon będzie wżdy.

BWV-108, Es ist euch gut, daß ich hingehe
Es ist euch gut, daß ich hingehe	Lepiej dla was, żebym Ja odszedł	Pożyteczno wam abych ja odszedł
1. Aria B, Oboe d'amore I, Violino I/II, Viola, Continuo
Es ist euch gut, dass ich hingehe; denn so ich nicht hingehe, kömmt der Tröster nicht zu euch. So ich aber gehe, will ich ihn zu euch senden.	„Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was."	Pożyteczno Wam abych ja odszedł bo jeśli nie odejdę, pocieszyciel nie przyjdzie do Was ale jeśli odejdę – poślę go do was.
2. Aria T, Violino solo, Continuo
Mich kann kein Zweifel stören, Auf dein Wort, Herr, zu hören. Ich glaube, gehst du fort, So kann ich mich getrösten, Dass ich zu den Erlösten Komm an gewünschten Port.	Woli mej zachwiać nic nie jest w stanie, By słuchać Słowa Twego, Panie. Wierzę, że gdy Ty wyruszasz w drogę, To ja doświadczę pocieszenia, I że osiągnę port zbawienia, Gdzie innych wiernych spotkać mogę.	Nie mogą mi zwątpienia Twoich słów Panie chybiać Bo wierzę, że mi twe odejście jest pociechą Iż do przystani miłej zbawionych trafię wnet.
3. Recitativo T, Continuo
Dein Geist wird mich also regieren, Dass ich auf rechter Bahne geh; Durch deinen Hingang kommt er ja zu mir, Ich frage sorgensvoll: Ach, ist er nicht schon hier?	Twój duch więc będzie mną kierować, Abym słuszną kroczył drogą. Przez Twe odejście każesz zstąpić mu. Pytam więc z troską: Jestli On już tu?	Twój Duch tak mną już władał będzie Bym drogą prawa kroczył sam. Przed Twe odejście trafia do mnie On Więc z troską pytam tak: Czy jest on nuże tu?
4. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wenn aber jener, der Geist der Wahrheit, kommen wird, der wird euch in alle Wahrheit leiten. Denn er wird nicht von ihm selber reden, sondern was er hören wird, das wird er reden; und was zukünftig ist, wird er verkündigen.	„Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi."	Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy nauczy was wszelkiej prawdy bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy powie i przyszłe rzeczy wam oznajmi.
5. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
Was mein Herz von dir begehrt, Ach, das wird mir wohl gewährt. Überschütte mich mit Segen, Führe mich auf deinen Wegen, Dass ich in der Ewigkeit Schaue deine Herrlichkeit!	Ach! O co serce moje prosi, To Duch łaskawie mu przynosi. Udziel mi błogosławieństwa, Prowadź w drodze, dodaj męstwa. Tak, abym przez wieczność całą Mógł się cieszyć Twoją chwałą.	To co od Cię serce me pragnie. Ach, korzyścią mi. Błogosławieństw daje mi wiele, Prowadź mię na drogę swą, Bych w wieczności potem wciąż Chwałę Twą zoczył sam.
6. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Dein Geist, den Gott vom Himmel gibt, Der leitet alles, was ihn liebt, Auf wohl gebähntem Wege. Er setzt und richtet unsren Fuß, Dass er nicht anders treten muss, Als wo man findt den Segen.	A Duch, którego Bóg nam dał, Będzie przy chrześcijanach trwał I strzegł kroków człowieka. A gdy gdzieś każe On iść nam, To już błogosławieństwo tam I samo dobro czeka.	Twój duch co z nieba dawan jest Prowadzi wszytko miłe mu Na drogi prawe, dobre. I wiedzie kroki nasze tam Gdzie szukać nie trza innych miejsc By błogosławieństwo znaleźć.

BWV-113, Herr Jesu Christ, du höchstes Gut
Herr Jesu Christ, du höchstes Gut	Najwyższe dobro, Jezu mój	O Jezu mój, co dobre jeś
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr Jesu Christ, du höchstes Gut, Du Brunnquell aller Gnaden, Sieh doch, wie ich in meinem Mut Mit Schmerzen bin beladen Und in mir hab der Pfeile viel, Die im Gewissen ohne Ziel Mich armen Sünder drücken.	Najwyższe dobro, Jezu mój, Tyś źródłem łaski wszelkiej, Ach spójrz, jak w sercu sługa Twój Ciężary dźwiga wielkie. W sumieniu mym tkwią strzały złe, Które bez celu teraz mnie, Grzesznego, uciskają.	O Jezu nasz, co dobrem jeś, O źródło łaski wszytkiej, Znać spójrz, jak ciężkie oto mię Boleśni brzemię gniecie. Strzał też lik we mnie ostrych tkwi, Sumienie wierci jakiś lęk, Uciska mnię grzesznego.
2. Choral A, Violino I/II, Viola, Continuo
Erbarm dich mein in solcher Last, Nimm sie aus meinem Herzen, Dieweil du sie gebüßet hast Am Holz mit Todesschmerzen, Auf dass ich nicht für großem Weh In meinen Sünden untergeh, Noch ewiglich verzage.	Okaż swe miłosierdzie mi, Weź ciężar z serca mego. Pokutowałeś zań już Ty Na drzewie krzyża Twego, Abym nie zginął w morzu łez Od grzechu, który we mnie jest, Przez wieczność się nie trwożył.	Ach zmiłuj się nad bierzmem mym I odej mi je z serca, Poniesłeś po to cirpień trud I śmierć na krzyża drzewie By mąk oszczędzić przecie mi Co grzechów karą grożą wszak I potępieniem wiecznym.
3. Aria B, Oboe d'amore I/II, Continuo
Fürwahr, wenn mir das kömmet ein, Dass ich nicht recht vor Gott gewandelt Und täglich wider ihn misshandelt, So quält mich Zittern, Furcht und Pein. Ich weiß, dass mir das Herze bräche, Wenn mir dein Wort nicht Trost verspräche.	Kiedy już przyjdzie zrozumienie, Że przeciw Bogu ja zgrzeszyłem, I że codziennie źle czyniłem, Męczy mnie trwoga, ból i drżenie. Pęknie mi serce z żalu za grzechy, Gdy mi Twe Słowo nie da pociechy.	Gdy mi zaiste zdarzy się Być nie w porządku z Panem Bogiem, Codziennie przeciw niemu stawać, Wnet drżę, odczuwam strach i ból, Boć wiem, iż serce obumiera Bez słowa Twego pocieszenia.
4. Choral e Recitativo B, Continuo
Jedoch dein heilsam Wort, das macht Mit seinem süßen Singen, Dass meine Brust, Der vormals lauter Angst bewusst, Sich wieder kräftig kann erquicken. Das jammervolle Herz Empfindet nun nach tränenreichem Schmerz Den hellen Schein von Jesu Gnadenblicken; Sein Wort hat mir so vielen Trost gebracht, Dass mir das Herze wieder lacht, Als wenn's beginnt zu springen. Wie wohl ist meiner Seelen! Das zagende Gewissen kann mich nicht länger quälen, Dieweil Gotts alle Gnad verheißt, Hiernächst die Gläubigen und Frommen Mit Himmelsmanna speist, Wenn wir nur mit zerknirschtem Geist Zu unserm Jesu kommen.	Lecz sprawia zbawcze Słowo Twe, Przez słodkie swe śpiewanie, Że pierś, co tak cierpiała, Co lęku była pełna cała, Znów się pokrzepić może wielce, I że żałości pełne serce, Wśród łez powodzi, co wezbrała, Za sprawą Słowa czuje blask Spojrzeń Jezusa pełnych łask. Że serce moje śmieje się, I chęć ma na skakanie. Ach, jak błogo jest mej duszy! Wyrzutów sumienia nie zna już katuszy. Łaskę obwieszcza nam sam Bóg, Będą wierzący i skruszeni Manną niebieską nasyceni, Gdy w skrusze do Jezusa nóg Pokornie upadniemy.	Wźdyć słowo zbawcze twe już wnet Swym pieniem słodkim sprawia Iż moja pierś, co w strachu cała drży Już mocą się napełnia. Żałosne serce me Płaczliwych żalów ninie czuje znów, Promienny blask Jezusa łaski miłej, Tak wiele pociech słowo Jego śle. I serce me znów śmieje się, I skacze mi z radości, Jak miło duszy mojej, Sumienie me zlęknione nie dręczy mnie już więcej Bo Bóg przyrzeka łaskę swą, Pobożnych chrześcijan wiernych pasie Niebiańską manną też. Gdy w skrusze duszy naszej mdłej Jezusa naleźć chcemy.
5. Aria T, Flauto traverso, Continuo
Jesus nimmt die Sünder an: Süßes Wort voll Trost und Leben! Er schenkt die wahre Seelenruh Und rufet jedem tröstlich zu: Dein Sünd ist dir vergeben.	Jezus przyjmuje grzeszników: Słowo życia i pociechy! Dar ma pokoju prawdziwego, Woła troskliwie do każdego: Wybaczone ci są grzechy!	Jezus grzesznych w pieczy ma Słowem miłem troski życia, Prawdziwy pokój duszom da, Troskliwie woła wszystkich nas: Twój grzech już odpuszczony.
6. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Der Heiland nimmt die Sünder an: Wie lieblich klingt das Wort in meinen Ohren! ES ruft: Kommt her zu mir, Die ihr mühselig und beladen, Kommt her zum Brunnquell aller Gnaden, Ich hab euch mir zu Freunden auserkoren! Auf dieses Wort will ich zu dir Wie der bußfertge Zöllner treten Und mit demütgem Geist >>Gott, sei mir gnädig! << beten. Ach, tröste meinen blöden Mut Und mache mich durch dein vergossnes Blut Von allen Sünden rein, So werd ich auch wie David und Manasse, Wenn ich dabei Dich stets in Lieb und Treu Mit meinem Glaubensarm umfasse, Hinfort ein Kind des Himmels sein.	Zbawiciel przyjmuje grzeszników: Jak błogo słowo to w mych uszach brzmi! Przyjdźcie do mnie, On mówi mi, Którzy jesteście obciążeni i spracowani. Przyjdźcie do źródła łaski wszelkiej. Na mych przyjaciół wyście wybrani! Na siowo takie, w skrusze wielkiej, Pragnę jak celnik pokutujący Przyjść i zawołać: Bądź mi miłościw, Boże wszechmogący! Ach, pociesz mdłego mego ducha, Panie, A przez Twej drogiej krwi przelanie Oczyść mnie z grzechu wszelkiego. Wtedy jak Dawid i Manasses dostąpię odpuszczenia. Jeśli do tego W wiernej miłości, z szczerym przejęciem Obejmę Cię mocą wiary mej ramienia, To będę odtąd Niebios dziecięciem.	Zbawiciel grzesznych w pieczy ma, Jak cudnie brzmią te słowa w uszach, moich Tak więc przychodźcie tu Znużeni i obciążeni do Mnie. Przychodźcie tu, do łask źródła Bo przyjaciółmi swymi was obrałem. Na słowa te pospieszyć chcę Jak celnik ów skruszony wielce, I kornym duchem swym, Bądź mi miłościw mówić. Ach, pociesz mą nieśmiałą myśl I oczyść mnię przez swą rozlaną krew Od grzechów wstrętnych mych. Jak będę jak ów Dawid i Menasses Gdy ninie już, Kochając wiernie Cię Ramiony wiary swej obejmę Dziedzięciem nieba stając się.
7. Aria (Duetto) S A, Continuo
Ach Herr, mein Gott, vergib mir's doch, Wormit ich deinen Zorn erreget, Zerbrich das schwere Sündenjoch, Das mir der Satan auferleget, Dass sich mein Herz zufriedengebe Und dir zum Preis und Ruhm hinfort Nach deinem Wort In kindlichem Gehorsam lebe.	Ach Panie, Boże, przebacz mi To, przez coś się tak srożył; Skrusz jarzmo, co na karku tkwi, Które mi szatan włożył, Bym pokój znaleźć mógł od nowa, I odtąd dla Twej chwały Mógł według Twego Słowa Być Ci posłuszny cały.	Ach słysz, przeć słysz i odpuść mi Że gniewu Twego dopuściłem. Rozerwij jarzmo grzechów mych Co szatan włożył na mię zmierzłe, By serce me spokojne było, I Twoich chwał i sław już wżdy, I Twoich słów z karnością dziecka zawsze strzegł.
8. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Stärk mich mit deinem Freudengeist, Heil mich mit deinen Wunden, Wasch mich mit deinem Todesschweiß In meiner letzten Stunden; Und nimm mich einst, wenn dir's gefällt, In wahrem Glauben von der Welt Zu deinen Auserwählten!	Niech Twoim Duchem wzmocnię się. Z ran Twych niech moc popłynie. Twej śmierci potem obmyj mnie W ostatniej mej godzinie. I weź mnie, kiedy uznasz że, Ze światem pora żegnać się, Do grona Twych wybranych.	Radością ducha wzmocnij mnie, Prze rany Twe daj zdrowie, W śmiertelnym pocie czyść, W godzinę śmierci mojej. I bierz mnię już, gdy tego chcesz Ze świata tego z wiarą mą, Orszaki swych wybranych.

BWV-114, Ach, lieben Christen, seid getrost
Ach, lieben Christen, seid getrost	Pocieszcie się chrześcijanie wraz	Ach chrześcijanie, zbądźcie trosk
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Corno col Soprano, Continuo
Ach, lieben Christen, seid getrost, Wie tut ihr so verzagen! Weil uns der Herr heimsuchen tut, Lasst uns von Herzen sagen: Die Straf wir wohl verdienet han, Solchs muss bekennen jedermann, Niemand darf sich ausschließen.	Pocieszcie się chrześcijanie wraz, Choć dziś was męczy trwoga, Bo kiedy Pan doświadcza nas, Przyznajmy wobec Boga: Każdy poczucie takie ma, Że zasłużona kara ta, I nikt się nie wymówi.	Ach krześcijanie zbądźcie trosk Bo cóż Wam wątpić każe. Doświadczać iże Pan nas tak, Z serc samy rzec nam trzeba. To skutek jeno naszych win Co każdy wiedzieć ma, Nikt chybion być nie może.
2. Aria T, Flauto traverso solo, Continuo
Wo wird in diesem Jammertale Vor meinen Geist die Zuflucht sein? Allein zu Jesu Vaterhänden Will ich mich in der Schwachheit wenden; Sonst weiß ich weder aus noch ein.	Gdzież znajdę na tym łez padole Schronienie dla ducha mego? Ku Jezusa zdążam dłoniom; Tylko one mnie obronią; Nie mam ratunku innego.	Gdzie mieśćce tu łeż padole Ucieczki najdzie duchże mój, O ojcowe Krysta dłonie jeno Kierować pragną mnie słabego, A inak czynić nie wiem jak.
3. Recitativo B, Continuo
O Sünder, trage mit Geduld, Was du durch deine Schuld Dir selber zugezogen! Das Unrecht säufst du ja Wie Wasser in dich ein, Und diese Sündenwassersucht Ist zum Verderben da Und wird dir tödlich sein. Der Hochmut aß vordem von der verbotnen Frucht, Gott gleich zu werden; Wie oft erhebst du dich mit schwülstigen Gebärden, Dass du erniedrigt werden musst. Wohlan, bereite deine Brust, Dass sie den Tod und Grab nicht scheut, So kämmst du durch ein selig Sterben Aus diesem sündlichen Verderben Zur Unschuld und zur Herrlichkeit.	O, grzeszniku, z cierpliwością Znoś to, coś swą nieprawością Sam na siebie ściągnął! Bo wszak ty nieprawość pijesz, Jakby to woda była, I owa grzechu wodna puchlina To twego zepsucia przyczyna, I ona cię zabije. Pycha, by z Bogiem się równać, spożyła Owoc zakazany; Ilekroć pysznymi gesty wywyższyć się próbujesz, Będziesz poniżany. Lepiej ci, gdy pierś twą przygotujesz, Aby się śmierci i grobu nie bała. Wtedy przez śmierci błogiej podwoje Przejdziesz stąd, gdzie grzechy twoje, Tam, gdzie niewinność i gdzie chwała.	Grzeszniku, znoś cierpliwie to Co winą własną swą Na siebie sprowadziłeś. Nieprawość lejesz wżdyć By wodę w gardła, chlew. Puchlina wodna grzechów twych Zepsucia niesie los I zada tobie śmierć. Pyszałek ongiś jadł Zakazan owoc by Bogu się równać. Wywyższasz często się Przez gesty tak nadęte Iż poniżony musisz być. Tak więc przygotuj swoją pierś Na śmierć i grób, i tegoż lęk, A wyjdziesz przez zgon błogi, miły, Z zepsucia tego grzechowego W niewinny chwały raj.
4. Choral S, Continuo
Kein Frucht das Weizenkörnlein bringt, Es fall denn in die Erden; So muss auch unser irdscher Leib Zu Staub und Aschen werden, Eh er kömmt zu der Herrlichkeit, Die du, Herr Christ, uns hast bereit' Durch deinen Gang zum Vater.	Nie daje plonu ziarno wszak, Jeśli nie spocznie w ziemi. I z ciałem naszym będzie tak: W proch musi się zamienić Zanim przekroczy nieba próg, Które nam Jezus, Pan i Bóg, U Ojca przygotował.	Owocu ziarno nie da nic. Gdy w piaski marne wpadnie. Doczesne siało musi się Zamienić więc w popioły. Nim w chwale wiecznej znajdzie się Jąż Ty zrządziłeś Chryste nam Do Ojca idąc swego.
5. Aria A, Oboe I, Violino I/II, Viola, Continuo
Du machst, o Tod, mir nun nicht ferner bange, Wenn ich durch dich die Freiheit nur erlange, Es muss ja so einmal gestorben sein. Mit Simeon will ich in Friede fahren, Mein Heiland will mich in der Gruft bewahren Und ruft mich einst zu sich verklärt und rein.	Nie będę się, o śmierci, ciebie więcej bać, Gdy mi przez ciebie właśnie Pan chce wolność dać. Muszę więc umrzeć przecież dnia pewnego. Jak Symeon odejść pragnę ze spokojem, Ze Zbawcą bezpieczny będę w grobie moim, Póki nie wskrzesi mnie, przemienionego.	Nie lękam się o śmierci ciebie więcej. Bo przez cię wolność mnię toć jedno czeka Więc umrzeć przeto trzeba wreszcie raz. Już z Symeonem jachać się gotuję Zbawiciel chce mnie w grobie pokój dawać, I woła mnię czystego w raj.
6. Recitativo T, Continuo
Indes bedenke deine Seele Und stelle sie dem Heiland dar; Gib deinen Leib und deine Glieder Gott, der sie dir gegeben, wieder. Er sorgt und wacht, Und so wird seiner Liebe Macht Im Tod und Leben offenbar.	Dziś zaś pamiętaj o swej duszy, Zbawicielowi ją zostawiaj. I Bogu oddaj ciało twe, Bo On ci podarował je. Czuwa Bóg w dzień i czuwa w noc, A Jego świętej miłości moc W życiu i w śmierci się objawia.	Pamiętaj więc o duszy swojej, Zbawicielowi gotuj ją, A ciało, członki Bogu oddaj swe, On ci je darował przeć, On troszczy się A będzie Jego miła moc W życiu, śmierci jawić się.
7. Choral, Corno e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Wir wachen oder schlafen ein, So sind wir doch des Herren; Auf Christum wir getaufet sein, Der kann dem Satan wehren. Durch Adam auf uns kömmt der Tod, Christus hilft uns aus aller Not. Drum loben wir den Herren.	Czuwamy, czy nas morzy sen, Jesteśmy przecież Pana. W Chrystusie mamy chrzest, a ten Nas broni od szatana. Śmierć przyszła przez Adama grzech, Lecz Chrystus chroni od bied wszech, Dlatego chwalmy Pana.	Czuwamy czy też śpimy wraz Jesteśmy w mocy Pana. W Chrystusie wziąwszy święty chrzest Co broni nas od diabła. Jadama grzech wszak przyniósł śmierć, Chrystus pomoc nam jednak śle, Więc chwalmy wszyscy Pana.

BWV-122, Das neugeborne Kindelein
Das neugeborne Kindelein	Dzieciątko narodzone nam	Dzieciątko narodzone nam
1. Coro, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Das neugeborne Kindelein, Das herzeliebe Jesulein Bringt abermal ein neues Jahr Der auserwählten Christenschar.	Dzieciątko narodzone nam, Jezuniu miły, coś nam dan, Przynieś nam znowu dobry rok, Bacz na swych chrześcijan każdy krok.	Dzieciątko narodzone nam Co Jezulontkiem zowie się Przynosi nama nowy rok, Krześcijanom zborznym w darze swym.
2. Aria B, Continuo
O Menschen, die ihr täglich sündigt, Ihr sollt der Engel Freude sein. Ihr jubilierendes Geschrei, Dass Gott mit euch versöhnet sei, Hat euch den süßen Trost verkündigt.	O ludzie, którzy wciąż grzeszycie, Aniołów macie być radością. Kiedy radośnie dziś krzyczycie, Że Bóg pojednał się z ludzkością, Słodką pociechę wszem głosicie.	O ludzie co grzeszycie stale Wam anioł ma wiesielem być. Ów jubilacyje I wżdy głos obwieszcza wam Że jednać chce się Bóg Przez Syna swego z wama.
3. Recitativo S e Choral, Flauto I-III, Continuo
Die Engel, welche sich zuvor Vor euch als vor Verfluchten scheuen, Erfüllen nun die Luft im höhern Chor, Um über euer Heil sich zu erfreuen. Gott, so euch aus dem Paradies Aus englischer Gemeinschaft stieß, Läßt euch nun wiederum auf Erden Durch seine Gegenwart vollkommen selig werden: So danket nun mit vollem Munde Vor die gewünschte Zeit im neuen Bunde.	Aniołowie Najwyższego, Którzy brzydzili się was, przeklętych, Teraz w chórze swoim świętym Ze szczęścia radują się waszego. Bóg, który was wygnał z raju, I od aniołów odłączył rodzaju. Przez swą obecność na tej ziemi Znów was uczynił szczęśliwymi. Więc sercem i ustami dziękujcie Mu szczerze, Za czas ten upragniony, za Nowe Przymierze.	Anioły, które dotąd wżdyć was Za przeklętych przecie miały Głos wszędy na powietrze wznoszą swój By waszym to zbawieniem się radować. Bóg, co was z raju przegnał precz, A z anielskiego kręgu rot Pozwala tu wam znów na ziemi Przez swą obecność błogosławieństw cnych doznawać. Więc usta pełne dzięków miejcie, I czas przymierza ów nowego sławcie
4. Aria (Terzetto) S A T, Violino I/II, Viola, Continuo
Ist Gott versöhnt und unser Freund, O wohl uns, die wir an ihn glauben, Was kann uns tun der arge Feind? Sein Grimm kann unsern Trost nicht rauben; Trotz Teufel und der Höllen Pfort, Ihr Wüten wird sie wenig nützen, Das Jesulein ist unser Hort. Gott ist mit uns und will uns schützen.	Już przyjacielem jest nam Bóg, Szczęśliwiśmy, jeżeli dochowamy wiary. Cóż złego może zdziałać wróg? Zabrać otuchy nie zdoła teraz wróg nasz stary, Choć szatan w szale wściekłym trwa, To jego wściekłość nic już nie znaczy, W Jezusie jest ostoja ma. Bóg jest wszak z nami, chronić nas raczy.	Bóg już pojednał z nama się Cieszmy się bo w niego przeć wierzym Cóż nam uczynić może wróg. Pociechy nas nie zbędzie złością Przed diabłem, piekłem, tegoż złem. Swym wyciem on nic nie wskóra, Jezusem nama schronem jest, Bóg z nama jest i nas obroni.
5. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Dies ist ein Tag, den selbst der Herr gemacht, Der seinen Sohn in diese Welt gebracht. O selge Zeit, die nun erfüllt! O gläubigs Warten, das nunmehr gestillt! O Glaube, der sein Ende sieht! O Liebe, die Gott zu sich zieht! O Freudigkeit, so durch die Trübsal dringt Und Gott der Lippen Opfer bringt!	Oto jest ów dzień, który stworzył Pan, Kiedy Syna Swego na świat zesłał nam. O czasie szczęśliwy, dzisiaj wypełniony! Tęskny wiary głodzie, dzisiaj ugaszony! O wiaro, która spełnienie ogląda! O miłości, którą sam Bóg przyciąga! O radości, co wszelkie zmartwienie znosisz I Bogu ofiarę śpiewaniem zanosisz!	To jest onże dzień, Co Bóg uczynił sam Zesłania Syna swego na ten świat. O błogi dniu, spełniony już, Oczekiwania, które ma swój kres. O wiaro, co swój skutek znasz. Radości co odparłaś smutek By ofiarę Bogu swemu dać.
6. Choral, Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Taille e Viola col Tenore, Continuo
Es bringt das rechte Jubeljahr, Was trauern wir denn immerdar? Frisch auf! itzt ist es Singenszeit, Das Jesulein wendt alles Leid.	Przezeń radosny rok jest dan, Smucić się więc nie trzeba nam. Nuże! Dziś na śpiewanie czas, Jezus od cierpień chroni nas.	Nadchodzi miły jarze rok Więc czymże smucić mam się? Hej wraz, to w pieśni minie czas, Bólowi Jezus kładzie kres.

BWV-123, Liebster Immanuel, Herzog der Frommen
Liebster Immanuel, Herzog der Frommen	Książę pobożnych, o Immanuelu	Immanuelu cny, księże pobożnych
1. Coro, Flauto traverso I/II, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Liebster Immanuel, Herzog der Frommen, Du, meiner Seelen Heil, komm, komm nur bald! Du hast mir, höchster Schatz, mein Herz genommen, So ganz vor Liebe brennt und nach dir wallt. Nichts kann auf Erden Mir liebers werden, Als wenn ich meinen Jesum stets behalt.	Książę pobożnych, o Immanuelu, Duszy mej zdrowie, przyjdź już, nawiedz mnie! Tyś wziął me serce, drogi Zbawicielu, Które w miłości do Ciebie się rwie. I nic innego Nie mam milszego, Jezusa mego jeno trzymać chcę.	Immanuelu cny, księże pobożnych Tyś zdrowiem duszy mej, Przyjdź, przyjdź już wnet. Wziąłeś przeć skarbie mój me serce juże, Z miłości płonie więc do Ciebie wżdy, Nic na tej ziemie mi lepak przyjdzie Niż przy Jezusie moim stale trwać.
2. Recitativo A, Continuo
Die Himmelssüßigkeit, der Auserwählten Lust Erfüllt auf Erden schon mein Herz und Brust, Wenn ich den Jesusnamen nenne Und sein verborgnes Manna kenne: Gleichwie der Tau ein dürres Land erquickt, So ist mein Herz Auch bei Gefahr und Schmerz In Freudigkeit durch Jesu Kraft entzückt.	Niebiańska słodycz i przepych radości Już tu na ziemi w sercu mym gości, Kiedy imienia Jezusa wzywam, I kiedy mannę Jego spożywam. Tak jak rosa ożywia przecież ziemię suchą, Tak serce moje, Nawet, gdy bóle i niepokoje, Jezusa moc napełnia radością i otuchą.	Niebiańska słodycz ta Wybranych radość cna. Rozpiera ninie pierś i serce me Jezusa imię wymiawiając, A użyczoną mannę mając. To jakby staw ożywiał suchy kraj. Tak serce me, Też w bólu, strachu, w dniu, W wesielu Przez Jezusa moc wszak trwa.
3. Aria T, Oboe d'amore I/II, Continuo
Auch die harte Kreuzesreise Und der Tränen bittre Speise Schreckt mich nicht. Wenn die Ungewitter toben, Sendet Jesus mir von oben Heil und Licht.	Nawet drogi mej krzyżowej, I łez strawy piołunowej Nie lękam się. Choć się kłębią groźne chmury, To mój Jezus zsyła z góry Mi światło swe.	Takoż krzyża twardą drogę, Jak i łez mych słoną gorycz Za nic mam. Gdy zła burza wokoło huczy Śle mi Jezus przecież z góry Błogość, blask.
4. Recitativo B, Continuo
Kein Höllenfeind kann mich verschlingen, Das schreiende Gewissen schweigt. Was sollte mich der Feinde Zahl umringen? Der Tod hat selbsten keine Macht, Mir aber ist der Sieg schon zugedacht, Weil sich mein Helfer mir, mein Jesus, zeigt.	Nie groźna mi szatana armia cała. Już me sumienie uciszone. Choćby i wrogów ciżba mnie otaczać miała, Śmierć już nade mną mocy nie sprawuje. Dla mnie zwycięstwo jest przeznaczone. Gdy Jezus z swą pomocą sam się pokazuje.	Nie zmoże mnie wróg pikielny żaden, Sumienie moje pokój ma. Cóż może począć ze mną wrogów ciżba, Przeć nie ma mocy w sobie śmierć, Zwycięstwo mi przyznane nadwyż jest Bo przecież mi je dał Mój Jezus sam.
5. Aria B, Flauto traverso, Continuo
Lass, o Welt, mich aus Verachtung In betrübter Einsamkeit! Jesus, der ins Fleisch gekommen Und mein Opfer angenommen, Bleibet bei mir allezeit.	Ach, miej świecie mnie we wzgardzie, W samotności zostaw mnie! Jezus, który przyjął ciało, I ofiarę moją małą. Przy mnie zawsze wszak być chce.	Zrzuć baczenie świecie ze mnie, Ostaw w smutku sam na sam. Jezus, który w ciele przyszedł I ofiarę moją przyjął Stoi przy mnie wszytki czas.
6. Choral, Flauto traverso I e Flauto traverso II in octava e Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Drum fahrt nur immer hin, ihr Eitelkeiten, Du, Jesu, du bist mein, und ich bin dein; Ich will mich von der Welt zu dir bereiten; Du sollt in meinem Herz und Munde sein. Mein ganzes Leben Sei dir ergeben, Bis man mich einsten legt ins Grab hinein.	Przeto precz już ode mnie, precz próżności! Ty, Jezu jesteś mym, a jam jest Twym; Zwrócić się chcę od świata do światłości, Ty będziesz w ustach oraz w sercu mym. I w każdej dobie Chcę służyć Tobie, Póki nie legnę kiedyś w grobie swym.	Pierzchaj więc nuże precz Próżności marna. Ty Jezu, mójci jeś, a jażem Twój. Chce z tego świata do Cię się wyzwolić, Winienem mieć Cię w sercu, w ustach swych. Me życie całe, niech będzie Twoje Aż mnię na reszcie złożą w ciemny grób.

BWV-124, Meinen Jesum lass ich nicht
Meinen Jesum lass ich nicht	Jezu mój, nie puszczę Cię	Nie ostawiam Krysta wżdy
1. Coro, Corno col Soprano, Oboe d'amore concertante, Violino I/II, Viola, Continuo
Meinen Jesum lass ich nicht, Weil er sich für mich gegeben, So erfordert meine Pflicht, Klettenweis an ihm zu kleben. Er ist meines Lebens Licht, Meinen Jesum lass ich nicht.	Jezu mój, nie puszczę Cię, Boś się za mnie ofiarował. Święcie tym związałeś mnie, Bym żył Tobie, Cię miłował. Ty rozświetlasz życie me, Jezu mój, nie puszczę Cię!	Nie ostawiam Krysta wżdy Bo się oddał dla mnie przecie Więc obowiązek mój jest stąd Jako rzep się jego trzymać On mi światłem życia jest. Nie ostawiam więc go wżdy.
2. Recitativo T, Continuo
Solange sich ein Tropfen Blut In Herz und Adern reget, Soll Jesus nur allein Mein Leben und mein alles sein. Mein Jesus, der an mir so große Dinge tut: Ich kann ja nichts als meinen Leib und Leben Ihm zum Geschenke geben.	Jak długo chociaż kropla krwi Przez żyły i me serce płynie, Powinien Jezus być jedynie Mym życiem, moim wszystkim mi. Mój Jezus wszak dla mnie tak wiele uczynił: Prócz ciała i życia nie mam nic innego W darze dla Niego.	Ja długo chocia kropla krwi W mym sercu, żyłach płynie Tak Jezus jeno sam My życiem winien być. Mój Jezus, jen mi rzecz uczynił wielką tak Nie mogę dać mu nić, krom ciała Życia darunku moim kornym.
3. Aria T, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Und wenn der harte Todesschlag Die Sinnen schwächt, die Glieder rühret, Wenn der dem Fleisch verhasste Tag Nur Furcht und Schrecken mit sich führet, Doch tröstet sich die Zuversicht: Ich lasse meinen Jesum nicht.	A kiedy ciężki śmierci cios Osłabi zmysły, członki porazi, I nienawistny ciału los Lęk oraz strach na mnie sprowadzi, To w tym jest pocieszenie me: O Jezu mój, nie puszczę Cię!	A gdy już srogiej śmierci grom Osłabia zmysł, poraża członki. Gdy jenże ciał srogi dzień Strach jeno przerażenie niesie Pociesza przecie ufność mnie. Jezusa przecie chowam wżdy.
4. Recitativo B, Continuo
Doch ach! Welch schweres Ungemach Empfindet noch allhier die Seele? Wird nicht die hart gekränkte Brust Zu einer Wüstenei und Marterhöhle Bei Jesu schmerzlichstem Verlust? Allein mein Geist sieht gläubig auf Und an den Ort, wo Glaub und Hoffnung prangen, Allwo ich nach vollbrachtem Lauf Dich, Jesu, ewig soll umfangen.	Lecz ach! Jak wielka to katusza. Którą odczuwa wciąż ma dusza! Czyż pierś tak strasznie umęczona Nie zmienia się w pustynię Po stracie Jezusa, co boli aż tak? Z wiarą ku górze patrzy duch jedynie, Na miejsce, w którym wiara i nadzieja będą tryumfować, Gdzie, kiedy biegu mego dokonam, Będę Cię Jezu wiecznie obejmować.	Lecz ach, cóż to za ciężkość złą Odczuwa tutaj jeszcze dusza. Nie stanie się schorzała pierś Pustynią zaś jej, katownią srogą Gdyż nie masz jej w niej Jezusa już? Tam jeno wierze mój że duch Spodziera gdzie nadzieja, wiara błyszczy, Tam gdzie po życiu biegu mym Ogarnę Cię o Jezu wiecznie.
5. Aria (Duetto) S A, Continuo
Entziehe dich eilends, mein Herze, der Welt, Du findest im Himmel dein wahres Vergnügen. Wenn künftig dein Auge den Heiland erblickt, So wird erst dein sehnendes Herze erquickt, So wird es in Jesu zufriedengestellt.	Od świata, me serce, spiesznie odwróć się, A znajdziesz w Niebiosach twą radość prawdziwą. Gdy kiedyś wybawcę ujrzy twoje oko, Pokrzepi się serce tęskniące głęboko. W Jezusie tam znajdziesz ukojenie swe.	Porzucaj już rychle me serce ów świat Najdujesz przeć w niebie prawdziwą uciechę. Dopiero gdy zbawcę zobaczysz tam sam Orzeźwi cię serce stęsknione twe wnet. Bo najdziesz w Jezusie pokoje, swój stan Porzucaj już rychle me serce ów świat Najdujesz przeć w niebie prawdziwą uciechę.
6. Choral, Corno e Oboe d'amore e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Jesum lass ich nicht von mir, Geh ihm ewig an der Seiten; Christus lässt mich für und für Zu den Lebensbächlein leiten. Selig, der mit mir so spricht: Meinen Jesum lass ich nicht.	Jezu, ja nie puszczę Cię Ani chwili tam od siebie. Ty zaś zaprowadzisz mnie, Gdzie Twe źródło życia w niebie. Szczęsny mówię słowa te: Jezu mój, nie puszczę Cię!

BWV-126, ERhalt uns / HErr / bey deinem Wort
ERhalt uns / HErr / bey deinem Wort	Zachowaj nas przy Słowie swym	Zachowaj nas przy Słowie Twym
1. Coro, Tromba, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
ERhalt uns / HErr / bey deinem Wort / Und steur des Pabsts und Türcken Mord/ die JEsum Christum deinen Sohn stürtzen wollen von sei= nem Thron.	Zachowaj nas przy Słowie swym I chroń od wrogów w czasie złym, Co nastawają z wszystkich stron, Aby Jezusa zburzyć tron.	Zachowaj nas przy Słowie Twym, Papieża, Turków oddal gwałt Co Syna Twego Krysta chcą Zrzucić z tronu, zbawić czci.
2. Aria T, Oboe I/II, Continuo
Sende deine Macht von oben, Herr der Herren, starker Gott! Deine Kirche zu erfreuen Und der Feinde bittern Spott Augenblicklich zu zerstreuen.	Okaż swą chwałę, moc swą wskaż, Boś Pan nad Pany, Królu nasz! Kościoła broń od wszelkich trwóg. Kłamliwy niech upadnie wróg, Oszczerstwa jego niecne zmaż.	Ześlij Twoją moc z wysoka Panie Panów, Boże mój, By Twój kościół rozradować, Wrogów gorzką drwinę, złość W mgnieniu oka wnet rozproszyć.
3. Choral e Recitativo A T, Continuo
Alt Der Menschen Gunst und Macht wird wenig nützen, Wenn du nicht willt das arme Häuflein schützen, beide GOtt Heil’ger Geist / du Tröster werth / Tenor Du weißt, dass die verfolgte Gottesstadt Den ärgsten Feind nur in sich selber hat Durch die Gefährlichkeit der falschen Brüder. beide gieb dein’m Volck ein rley Sinn auf Erd. Alt Dass wir, an Christi Leibe Glieder, Im Glauben eins, im Leben einig sei'n. beide Steh bey uns in der letzten Noth/ Tenor Es bricht alsdann der letzte Feind herein Und will den Trost von unsern Herzen trennen; Doch lass dich da als unsern Helfer kennen. beide g’leit uns ins Leben aus dem Tod.	Alt Bo ludzka moc nic nie pomoże, Jeśli nie wesprzesz nas, o Boże! Oba glosy Pocieszycielu, Duchu, Ty Tenor Ty wiesz, że zagrożony gród Twój, tak Ci drogi, W sobie samym ma wroga ponad wszystkie wrogi: Niebezpieczeństwem bracia, co nie wierzą szczerze. Oba głosy Krzew zgodę w nas za życia dni; Alt Byśmy jednością byli w życiu oraz w wierze My, członki Ciała Chrystusowego. Oba głosy A gdy nadejdzie śmierci czas, Tenor Gdy ostatni wróg stanie już przed nami I będzie chciał zabrać nasze pocieszenie, Daj byśmy poznali, gdzie pomoc, zbawienie. Oba głosy Ze śmierci w żywot wprowadź nas.	Tenor: Z człowieczej łaski mocy mało będzie Gdy nie chcesz Ty swej biednej trzódki bronić. Razem: O, Duchu przydź, pociecho cna. Tenor: Ty wiesz, że nastawane miasto Twe Nazłościwszego w sobie wroga ma W nieprzezpieczeństwie braci toć falesznej. Razem: Niech Twój lud jeden ma zmysł i myśl. Alt: By jako członki Krysta ciała Jednością byli w wierze, życiu swym. Razem: Z nama bądź w biedy naszej zmierzch. Tenor: Bo w tenże czas próbuje przecie wróg Pociechę nam z serc słabych zabrać, Lecz okaż nam swą pomoc wówczas pewną. Razem: Ze śmierci prowadź w życie pewne.
4. Aria B, Continuo
Stürze zu Boden, schwülstige Stolze! Mache zunichte, was sie erdacht! Lass sie den Abgrund plötzlich verschlingen, Wehre dem Toben feindlicher Macht, Lass ihr Verlangen nimmer gelingen!	Rzuć też na ziemię zarozumialców I obróć w niwecz ich zamysły złe! Niech ich pochłonie otchłań, zuchwalców. Przed wrogą mocą ochroń mnie, Niech jej dążenia nie powiodą się!	Zniżaj do ziemie pychę nadętą! W nicość też obróć mnimanie jej! Niech ją pochłoną piekła przepastne, Zabroń też wrzawy wrogich złych sił, Rządzom ich nigdy szaleć nie zwalaj!
5. Recitativo T, Continuo
So wird dein Wort und Wahrheit offenbar Und stellet sich im höchsten Glanze dar, Dass du vor deine Kirche wachst, Dass du des heilgen Wortes Lehren Zum Segen fruchtbar machst; Und willst du dich als Helfer zu uns kehren, So wird uns denn in Frieden Des Segens Überfluss beschieden.	Wtedy Twe Słowo w pełnym blasku stanie I wszystkim prawdę tę objawisz, Panie, Ze chcesz nadal chronić Twój Kościół cały, By nauki Słowa Twego świętego Błogosławieństwem owocowały. Żeś gotów okazać nam pomoc swoją, Tak, byśmy mogli w błogim pokoju, Doświadczać błogosławieństwa Twego.	Twe Słowo, prawda będzie jasna wnet, A zjawi się w nawysszym blasku swym, Iż Ty Kościoła Twego trzymasz straż, Iż Ty naukę Słowa Twego błogosławieną zwiesz. A jeśli k'nam z pomocą przybyć zechcesz To będzie nam w pokoju, błogosławieństwa nadmiar dany.
6. Choral, Tromba e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Verleih uns Frieden gnädiglich, Herr Gott, zu unsern Zeiten; Es ist doch ja kein andrer nicht, Der für uns könnte streiten, Denn du, unser Gott, alleine. Gib unsern Fürst'n und aller Obrigkeit Fried und gut Regiment, Dass wir unter ihnen Ein geruh'g und stilles Leben führen mögen In aller Gottseligkeit und Ehrbarkeit. Amen.	Pokoju udziel z łaski nam Dziś w naszych czasach, Boże, Bo walczyć za nas, za nas sam, Ty tylko, Panie, możesz. Tylko Ty, Panie, możesz. A władcom naszym oraz zwierzchności Mądrość i pokój daj, Abyśmy pod nimi Mogli prowadzić życie ciche i spokojne W Twym miłosierdziu oraz w pobożności. Amen.	I daj łaskawie pokój nam, Dni naszych Panie Boże. Bo nie masz inszych takich wszak Coby nas bronić chcieli. Jak Ty Boże nasz jedynie. Daj księciom i zwierzchności naszej wszej Rząd dobry, takoż pokój z nim Abyśmy pod nimi Życie nasze wieść spokojnie, mile mogli W zbożności cnej, poćciwości zasię też. Amen.

BWV-127, Herr Jesu Christ, wahr' Mensch und Gott
Herr Jesu Christ, wahr' Mensch und Gott	Tyś, Jezu Chryste, człek i Bóg	Pan Jezus Kryst, praw człowiek Bóg
1. Coro, Flauto I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Herr Jesu Christ, wahr' Mensch und Gott, Der du littst Marter, Angst und Spott, Für mich am Kreuz auch endlich starbst Und mir deins Vaters Huld erwarbst, Ich bitt durchs bittre Leiden dein: Du wollst mir Sünder gnädig sein.	Tyś, Jezu Chryste, człek i Bóg, Coś dla mnie tyle cierpieć mógł, I za mnieś też na krzyżu zmarł, Abym ja Ojca łaskę miał. Dla cierpień Twoich proszę Cię: Nade mną grzesznym zmiłuj się.	Pan Jezus Kryst Praw człowiek Bóg, Jenż znosił męki, drwiny, strach, Na krzyżu On też dla mnie zmarł By łaskę Oćca zjednać mi. Przegorzką mękę proszę Twoje, Miłościw mi grzesznemu bądź.
2. Recitativo T, Continuo
Wenn alles sich zur letzten Zeit entsetzet, Und wenn ein kalter Todesschweiß Die schon erstarrten Glieder netzet, Wenn meine Zunge nichts, als nur durch Seufzer spricht Und dieses Herze bricht: Genug, dass da der Glaube weiß, Dass Jesus bei mir steht, Der mit Geduld zu seinem Leiden geht Und diesen schweren Weg auch mich geleitet Und mir die Ruhe zubereitet.	Gdy koniec straszny mnie przerazi, Śmiertelny, zimny pot obleje członki me; Gdy strach i niemoc mnie porazi, A język tylko wzdychać chce, To serce to wyrazi: Wystarczy, gdy ma wiara jest przekonana, Że mam przy sobie Pana, Co męki cierpliwie przyjmował, Tę ciężką drogę mi torował, I pokój swój zgotował.	Gdy wszystko już do końca swego zmierza A zimny śmierci straszny pot Zdrętwiałe członki już ogarnia, Gdy język jeno już westchnienia dawa znak A serce pękać chce, Ach dość, że w wierze swojej wiem, Iż Jezus ze mną jest, Cierpliwie idzie mękę swoją brać I drogą ową mnie prowadzi takoż, A pokój wieczny mi gotuje.
3. Aria S, Flauto I/II, Oboe I, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Seele ruht in Jesu Händen, Wenn Erde diesen Leib bedeckt. Ach ruft mich bald, ihr Sterbeglocken, Ich bin zum Sterben unerschrocken, Weil mich mein Jesus wieder weckt.	W dłoniach Jezusa spoczną dusze, Gdy w ziemi leżą ciała ludzi. Wzywajcie mnie już, śmierci dzwony! Zgonem nie jestem zatrwożony, Bo mnie mój Jezus znów obudzi.	W Jezusa dłoniach dusza spocznie Gdy ziemia ciało skryje już. Ach, wzywaj mnie żałobny dzwonie. Bo ja się śmierci nic nie boję, Mój Jezus przecie zbudzi mnie.
4. Recitativo e Aria B, Tromba, Violino I/II, Viola, Continuo
Wenn einstens die Posaunen schallen, Und wenn der Bau der Welt Nebst denen Himmelsfesten Zerschmettert wird zerfallen, So denke mein, mein Gott, im besten; Wenn sich dein Knecht einst vors Gerichte stellt, Da die Gedanken sich verklagen, So wollest du allein, O Jesu, mein Fürsprecher sein Und meiner Seele tröstlich sagen: Fürwahr, fürwahr, euch sage ich: Wenn Himmel und Erde im Feuer vergehen, So soll doch ein Gläubiger ewig bestehen. Er wird nicht kommen ins Gericht Und den Tod ewig schmecken nicht. Nur halte dich, Mein Kind, an mich: Ich breche mit starker und helfender Hand Des Todes gewaltig geschlossenes Band.	A kiedy trąby w czas ostatni zabrzmią, By świat pogrążyć w ognia odmętach; Kiedy świat zadrży w swoich fundamentach, I waląc się z łoskotem Ziemia z Niebem zagrzmią, Dusza ma wtenczas tej się myśli trzymać będzie, Że, gdy mój Sędzia na tronie zasiędzie, A świadczyć przeciw mnie będą myśli me i czyny, To wtedy Ty jedyny, Zechcesz, Jezu, moim być obrońcą, I raczysz mojej duszy rzec pocieszająco: Zaprawdę tak powiadam wam: Niebo i Ziemię zje ogień gorący, Lecz na wieki przetrwa człek we mnie wierzący. Przed Boży sąd nie pójdzie on, I nań nie czeka wieczny zgon. Tylko chwyć mnie! Chwyć, dziecię me: Ręka ma silna wszak zerwać chce Łańcuchy, w które śmierć skuwa cię.	Gdy kiedyś już puzany zagrzmią, I zadrzy cały świat A z nim i nieba runą, I wszystko się roztrzaska To Boże mój Ach wspomnij mnie. Gdy sługa Twój przed sądem Twym Oskarżon za swe czyny będzie To jeno Ty, Ty sam o Jezu Mym obrońcą bądź. A duszę moją tak pocieszaj: Zaprawdę tak powiadam wam Gdy nieba i ziemie w płomieniach zgorzeją Zachowan wierzący na wieki ostanie, I nie przyjdzie na sąd Nie skosztuje śmierci na wieki. Lecz trzymaj się Ty mnie, tu bądź. Swą ręką wszechmocną Rozerwą ja wnet Te pęta śmiertelne, Wyzwolę cię z nich.
5. Choral, Flauto I e Flauto II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ach, Herr, vergib all unsre Schuld, Hilf, dass wir warten mit Geduld, Bis unser Stündlein kömmt herbei, Auch unser Glaub stets wacker sei, Dein'm Wort zu trauen festiglich, Bis wir einschlafen seliglich.	Ach, Panie, przebacz winy nam, I cierpliwością obdarz sam, Aż naszej śmierci przyjdzie czas. Daj, aby wiara żyła w nas, Byśmy wierzyli w Słowo Twe, Aż przed Twój tron udamy się.	Odpuść że nam nasz wszytek grzech, A cierpliwości daj miły dar, Oczekiwania w wierze śmierci cnej. Niech wiara nam ostoją jest, W wierności Słowu Twemu wżdy Aż zasnąć wiecznie przyjdzie już.

BWV-129, Gelobet sei der Herr, mein Gott
Gelobet sei der Herr, mein Gott	Święty jest Pan, nasz Bóg	Niech chwalon będzie Pan mój, Bóg
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Gelobet sei der Herr, Mein Gott, mein Licht, mein Leben, Mein Schöpfer, der mir hat Mein Leib und Seel gegeben, Mein Vater, der mich schützt Von Mutterleibe an, Der alle Augenblick Viel Guts an mir getan.	Święty jest Pan, nasz Bóg, Bóg światłość, moc i życie, Mój Stwórca, który mnie Obdarzył tak obficie. On mnie jak ojciec wiódł Od pierwszych moich dni I wielką dobroć swą Co chwilę świadczył mi.	Niech chwalon będzie Pan, mój Bóg, Ma jaśń, me życie, Mój Stwórca, jenże mi dał me ciało, duszę moją. Mój Ojciec, co broni mnie od urodzenia już, Co stale wszytek czas, dóbr na mnię zsyła lik.
2. Aria B, Continuo
Gelobet sei der Herr, Mein Gott, mein Heil, mein Leben, Des Vaters liebster Sohn, Der sich für mich gegeben, Der mich erlöset hat Mit seinem teuren Blut, Der mir im Glauben schenkt Sich selbst, das höchste Gut.	Święty jest Pan, nasz Bóg, Bóg życie i zbawienie, Najmilszy Ojca Syn. On za me przewinienie Dał przybić się na krzyż I swoją krwią je starł, I tak użyczył mi Najdroższej wiary dar.	Niech chwalon będzie Pan, Mój Bóg, ma cześć, me życie. Najdroższy Oćca Syn, Co dla mnie oddał siębie, Co zbawił takoż mnię Swą przenajdroższą krwią, On siebie w wierze śle, To nam najlepszy dar.
3. Aria S, Flauto traverso, Violino solo, Continuo
Gelobet sei der Herr, Mein Gott, mein Trost, mein Leben, Des Vaters werter Geist, Den mir der Sohn gegeben, Der mir mein Herz erquickt, Der mir gibt neue Kraft, Der mir in aller Not Rat, Trost und Hülfe schafft.	Święty jest Pan, nasz Bóg, Bóg życie, Pocieszyciel, Ożywczy Ojca Duch, Którego śle Zbawiciel, By krzepił serce me, Dodając nowych sił, I by mi w każdy trud Pomocą, radą był.	Niech chwalon będzie Pan, Mój Bóg, mój zmysł, me życie. Oćcowi rówien Duch, Jenż Syn nam oddał takoż. Ten rzeźbi serce me, Tak siłę daje mi Co w każdej biedzie mej Rad ulg pomoce śle.
4. Aria A, Oboe d'amore, Continuo
Gelobet sei der Herr, Mein Gott, der ewig lebet, Den alles lobet, was In allen Lüften schwebet; Gelobet sei der Herr, Des Name heilig heißt, Gott Vater, Gott der Sohn Und Gott der Heilge Geist.	Święty jest Pan, nasz Bóg, Mój Bóg co żyje wiecznie; Wszystko, co mieści świat, Chwalić Go chce serdecznie. On w Trójcy jeden jest I wiecznie święty zwan: Bóg Ojciec i Bóg Syn, Bóg Święty Duch - nasz Pan.	Niech chwalon będzie Pan, mój Bóg Co wiecznie żywy. Którego chwali wszystko to Co fruwa wszędy w świecie. Niech chwalon będzie Pan, Jenż imę święte ma Bóg Ojciec, Boży Syn I takoż Święty Duch.
5. Choral, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Dem wir das Heilig itzt Mit Freuden lassen klingen Und mit der Engel Schar Das Heilig, Heilig singen, Den herzlich lobt und preist Die ganze Christenheit: Gelobet sei mein Gott In alle Ewigkeit!	Trzykrotnie święty Mu Z radością śpiewać chcemy I z aniołami tu Uwielbiać Go będziemy. Serdecznie cały świat Dziś wznosi to śpiewanie: Pochwalon od nas bądź Na wieczność całą, Panie.	Temu co święty jest Radości wznośmy pienia. Z aniołów roty wraz Bądź święty, święty, święty. Onego chwali tak Chrześcijan cały ród. Niech chwalon będzie Bóg Na wieki wieków wiek.

BWV-131, Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir
Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir	Z głębokości wołam do Ciebie, Panie!	Z głębokości wołam do Ciebie Panie
1. Coro, Oboe, Fagotto, Violino, Viola I/II, Continuo
Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir. Herr, höre meine Stimme, lass deine Ohren merken auf die Stimme meines Flehens!	Z głębokości wołam do Ciebie, Panie! Panie, wysłuchaj głosu mojego! Nakłoń uszu swych na głos błagania mego!	Z głebokości wołam do Ciebie Panie, Panie usłysz głos mój, Niech będą uszy Twoje otwarte na głos błagania mego.
2. Arioso B e Choral S, Oboe, Continuo
So du willst, Herr, Sünde zurechnen, Herr, wer wird bestehen? Erbarm dich mein in solcher Last, Nimm sie aus meinem Herzen, Dieweil du sie gebüßet hast Am Holz mit Todesschmerzen, Denn bei dir ist die Vergebung, dass man dich fürchte. Auf dass ich nicht mit großem Weh In meinen Sünden untergeh, Noch ewiglich verzage.	Bas: Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, Panie, któż się ostoi? Sopran: Okaż swe miłosierdzie mi, Weź ciężar z serca mego. Pokutowałeś zań już Ty Na drzewie krzyża Twego, Bas: Lecz u Ciebie jest odpuszczenie. Aby się Ciebie bano. Sopran: Abym nie zginął w morzu łez Od grzechu, który we mnie jest, Przez wieczność się nie trwożył.	Bas: Jeżeli pamięć o występkach zachowasz Panie, któż się ostoi? Sopran: Ulituj się w brzemieniu mym, Odejmij serca winę, Boś ją przez krzyż odkupił swój W boleści śmierci srogiej. Bas: Ale z Tobą jest przeznaczenie Abyś w bojaźni był czczony. Sopran: Tej nie wart jeś Bo w grzechu brnę, W okropnym, szpetnym, ohydnym, złym, Tak więc nadziei tracę.
3. Coro, Oboe, Fagotto, Violino, Viola I/II, Continuo
Ich harre des Herrn, meine Seele harret, und ich hoffe auf sein Wort.	W Panu pokładam nadzieję, Dusza moja żyje nadzieją. Oczekuję słowa Jego.	Nadzieję ja pokładam w Panu. Nadzieję w Panu pokłada dusza moja I czekam na Jego Słowo.
4. Aria T e Choral A, Continuo
Meine Seele wartet auf den Herrn von einer Morgenwache bis zu der andern. Und weil ich denn in meinem Sinn, Wie ich zuvor geklaget, Auch ein betrübter Sünder bin, Den sein Gewissen naget, Und wollte gern im Blute dein Von Sünden abgewaschen sein Wie David und Manasse.	Tenor: Dusza moja oczekuje Pana, Tęskniej niż stróże poranku, bardziej niż stróże poranku. Alt: Grzeszna natura we mnie trwa - To stara moja skarga. Grzesznikiem smętnym jestem ja, Którym sumienie targa. Więc w krwi, która płynie z ran Twych, Chciałbym się obmyć z grzechów mych Jak Dawid i Manasses.	Tenor: Dusza moja czeka na Pana Bardziej niż nocne straże na przyjęcie poranka. Alt: A jakoże w umyśle swym Jak to już pojawiałem Grześnikiem jeśm, Zmartwionym przeć, W sumienia niepokoju. Chcę mile więc, w krwi świętej Twej Z mych grzechów oczyszczony być Jak Dawid i Menasses.
5. Coro, Oboe, Fagotto, Violino, Viola I/II, Continuo
Israel hoffe auf den Herrn; denn bei dem Herrn ist die Gnade und viel Erlösung bei ihm. Und er wird Israel erlösen aus allen seinen Sünden.	Izraelu, oczekuj Pana, gdyż u Pana jest laska I odkupienie u niego obfite! On sam odkupi Izraela Od wszystkich win jego.	Oczekuj Izraelu Pana Bo w Panu jest łaska i wielka moc odkupienia On sam odkupi Izraela ze wszytkich win jego.

BWV-132, Bereitet die Wege, bereitet die Bahn!
Bereitet die Wege, bereitet die Bahn!	Drogi przygotujcie, ścieżkę czyńcie już	Gotujcie już drogi, gotujcie już szlak
1. Aria S, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Bereitet die Wege, bereitet die Bahn! Bereitet die Wege Und machet die Stege Im Glauben und Leben Dem Höchsten ganz eben, Messias kömmt an!	Drogi przygotujcie, ścieżkę czyńcie już! Drogi przygotujcie I kładki szykujcie W swym życiu i wierze Panu swemu szczerze; Mesyjasz jest tuż!	Gotujcie już drogi, gotujcie już szlak. Gotujcie już drogi, prostujcie już ścieżki We wierze i w życiu Wielkiemu nam Panu. Mesjasz jest tuż!
2. Recitativo T, Continuo
Willst du dich Gottes Kind und Christi Bruder nennen, So müssen Herz und Mund den Heiland frei bekennen. Ja, Mensch, dein ganzes Leben Muss von dem Glauben Zeugnis geben! Soll Christi Wort und Lehre Auch durch dein Blut versiegelt sein, So gib dich willig drein! Denn dieses ist der Christen Kron und Ehre. Indes, mein Herz, bereite Noch heute Dem Herrn die Glaubensbahn Und räume weg die Hügel und die Höhen, Die ihm entgegen stehen! Wälz ab die schweren Sündensteine, Nimm deinen Heiland an, Dass er mit dir im Glauben sich vereine!	Gdy zwać się chcesz dzieckiem Boga i bratem Chrystusa, To muszą się do Zbawcy przyznać i usta, i dusza. Tak, człowiek i całe jego życie Świadectwo wiary dać ma należycie. Chrystusa słowa i nauka Ma krwi twej pieczęcią być potwierdzoną. Więc nuże, oddaj Mu swego ducha, Gdyż to jest chrześcijan chwałą i koroną! Dlatego, serce moje, stwórz Dzisiaj już Dla Pana równą drogę wiary, Usuń pagórki i zasyp rowy, Daj Mu gościniec wiary gotowy; Grzechu kamienie na bok chciej odtoczyć. Otwórz dla Niego serce bez miary, Aby się z tobą mógł w wierze zjednoczyć.	Jeśli chcesz Boga zwać się dzieckiem, Krysta bratem, Twe serce ust zbawiciela wyznać muszą. Tak, człeku, życiem całym ty, wiarom wolność świat być musisz. By Krysta czyny, słowo i Twoja także wsparcła krew. Daj siebie wolnie wraz! Bo to jest chrześcijan cześć i korona Więc stwórz swe serce proszę, już dzisiaj, Szlak Panu wiary cnej Usuwaj precz pagórki, rowy takoż, Co mu przeszkodą stoją, I gnieć kamienie gdziechów ciężkich A zbawcę swego przyjm By z tobą on w wierze się zjednoczył.
3. Aria B, Violoncello, Continuo
Wer bist du? Frage dein Gewissen, Da wirst du sonder Heuchelei, Ob du, o Mensch, falsch oder treu, Dein rechtes Urteil hören müssen. Wer bist du? Frage das Gesetze, Das wird dir sagen, wer du bist, Ein Kind des Zorns in Satans Netze, Ein falsch und heuchlerischer Christ.	Kim jesteś? Pytaj wszak sumienia. Bo kiedy ty bez zakłamania Postawisz sobie to pytanie, Usłyszysz wyrok potępienia. Kim jesteś? Prawo twego Boga Powie, gdy spytasz głosem trwożliwym: Tyś dzieckiem grzechu w sieci szatana, Tyś chrześcijaninem jest fałszywym.	Ktoś ty jest? Pytaj się sumienia A bez odłudy fałszu też Tak zły i praw łeż, wierny też Ten wyrok na się słyszeć będzie. Ktoś Ty jest – pytaj też i prawa A powie tobie ktoś ty jest. Dziecięcym zła w szatańskiej sieci, Chrześcijańskim hipokrytą wręcz.
4. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich will, mein Gott, dir frei heraus bekennen, Ich habe dich bisher nicht recht bekannt. Ob Mund und Lippen gleich dich Herrn und Vater nennen, Hat sich mein Herz doch von dir abgewandt. Ich habe dich verleugnet mit dem Leben! Wie kannst du mir ein gutes Zeugnis geben? Als, Jesu, mich dein Geist und Wasserbad Gereiniget von meiner Missetat, Hab ich dir zwar stets feste Treu versprochen; Ach! aber ach! der Taufbund ist gebrochen. Die Untreu reuet mich! Ach Gott, erbarme dich, Ach hilf, dass ich mit unverwandter Treue Den Gnadenbund im Glauben stets erneue!	Chcę Ci, mój Boże, wyznać dziś od siebie, Że dotąd znalem Ciebie malo. Choć usta me zwały Ciebie Ojcem w niebie, To serce me się odwracało. I Tobie życiem swym zaprzeczyłem! Na jakież świadectwo sobie zasłużyłem? Gdy, Jezu, chrzest oraz Duch Twój Zmyły już ze mnie grzech ten mój, Wierność Ci stalą obiecałem, Ach! Lecz ach! obietnicę mą złamałem. Niewierność moja boli mnie! Ach Boże, Boże, zmiłuj się. Ach, pomóż, abym stale w mojej wierze Gorliwie to łaski odnawiał przymierze!	Ach słysz, że chcę cię wyznać z dobra woli, Nie znałem Ciebie dotąd prawie nic. Choć usty, wargi, Oćcem zwały ciebie, Tom przecież sercem zdala od Cię był. Zazałem, obiecałem życiem swoim. Jak możesz mi świadectwo dobre stroić? Gdy Jezu Twój duch mnie i z wody chrzest Oczyścił już z tych grzechów mych Rzekłem Ci przedż wdy wierność mą zachować. Ach, ale ach – ślub chrztu ja już złamałem. Niewierność kąsa mnie. Ach słysz i zmiłuj się! Ach daj, bych ja wierności swojej mocą Przymierze me we wierze wciąż odnawiał.
5. Aria A, Violino solo, Continuo
Christi Glieder, ach bedenket, Was der Heiland euch geschenket Durch der Taufe reines Bad! Bei der Blut- und Wasserquelle Werden eure Kleider helle, Die befleckt von Missetat. Christus gab zum neuen Kleide Roten Purpur, weiße Seide, Diese sind der Christen Staat.	Chrześcijanie, czy myślicie, Co darował nam Zbawiciel Przez przeczystą kąpiel chrztu? Bo przez krwi i wody zdroje Wyjaśnieją wasze stroje Z grzechu co plamił je obficie. Chrystus dał na nowe szaty Biały jedwab i szkarłaty. To jest chrześcijanina życie.	Krysta bracia, ach pomyślcie, Co Zbawiciel wam zgotował. Tą kąpielą czystą chrztu W żródle krwi i wody zdrojów Szaty Wasze znowu czyste Od występków szpatnych plam. Chrystus daje szaty nowe Purpurowe, białe takoż, To krześcijań stroje są.
6. Choral, Instrumentierung nicht überliefert
Ertöt uns durch deine Güte; Erweck uns durch deine Gnad; Den alten Menschen kränke, Dass der neu' leben mag Wohl hie auf dieser Erden, Den Sinn und Begehrden Und G'danken habn zu dir.	Uśmiercaj w nas, co złego, By łaskaw nam byl Bóg. Człowieka zniszcz starego, By nowy ożyć mógł I wszystkie swe pragnienia I myśli i życzenia Powiązać z Tobą chciał.	I śmierz nas przez dobro swoje I zbudź nas przez łąskę twą. A ludzom z dawien chorym Już nowe życie spraw, By tutaj, na tej ziemi Swą myśl i ochoczość I dzięku słali ci.

BWV-133, Ich freue mich in dir
Ich freue mich in dir	Raduję w Tobie się	Raduję w Tobie się
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Cornetto col Soprano, Continuo
Ich freue mich in dir Und heiße dich willkommen, Mein liebes Jesulein! Du hast dir vorgenommen, Mein Brüderlein zu sein. Ach, wie ein süßer Ton! Wie freundlich sieht er aus, Der große Gottessohn!	Raduję w Tobie się, Radośnie witam Ciebie. O Jezu, dzięki Ci, Choć mogłeś zostać w Niebie, Bratem się stałeś mi. Ach, ileż wdzięku w Nim! Jak słodki ma On głos! Potężny Boga Syn.	Raduję w Tobie się A witam Cię serdecznie Jezusku miły mój. Nie chciałeś nawet braciszkiem moim być. Jakże słodka pieśń, Jak miły zdawa się Ów wielki Boga Syn.
2. Aria A, Oboe d'amore I/II, Continuo
Getrost! es fasst ein heilger Leib Des Höchsten unbegreiflichs Wesen. Ich habe Gott - wie wohl ist mir geschehen! - Von Angesicht zu Angesicht gesehen. Ach! meine Seele muss genesen.	Odwagi! W świętym ciele się zawiera Boga Najwyższego istota niezmierzona. Ach, jakież szczęście niebywałe: Twarzą w twarz Boga oglądałem. Ach, dusza ma zostanie uzdrowiona.	Bądź rad! W prześwietym ciele tym Jesteśtwo niepojęte Pana. Ja Boga mam, Jak cudnie mi się darzy, Ach, dusza moja zdrowieć musi.
3. Recitativo T, Continuo
Ein Adam mag sich voller Schrecken Vor Gottes Angesicht Im Paradies verstecken! Der allerhöchste Gott kehrt selber bei uns ein: Und so entsetzet sich mein Herze nicht; Es kennet sein erbarmendes Gemüte. Aus unermessner Güte Wird er ein kleines Kind Und heißt mein Jesulein.	Niechaj się Adam pełen lęku chowa W raju, przed obliczem Boga. Oto Najwyższy Bóg Sam u nas zjawia się. Lecz oto ja się nie zatrwożę, Bo znam już miłosierdzie Boże I dobroć Jego niezmierzoną. On małym dzieckiem jest, I Jezus On się zwie.	Chciał Adam przerażony wielce Przed Boga twarzą cną Ukrywać siebie w raju. Wszechmocny przecież Bóg Sam do nas zwraca się. Więc nie przeraża mnie to w sercu nic, Zna ono przeć litości Jego dar, Z dobrotwy niezmierzonej Chce dzieckiem małym być, Jezuskiem mym się zwać.
4. Aria S, Violino I/II, Viola, Continuo
Wie lieblich klingt es in den Ohren, Dies Wort: mein Jesus ist geboren, Wie dringt es in das Herz hinein! Wer Jesu Namen nicht versteht Und wem es nicht durchs Herze geht, Der muss ein harter Felsen sein.	Jezus się narodził - Jak słodko to brzmi! Jak dobrze na sercu od słów tych jest mi, Co serce moje przenikają. Gdy ktoś Imienia Jezusa nie pojmuje, I go do serca nie przyjmuje, To serce takie musi być skalą.	Jak cudnie oto w uszach dźwięczy Słowo to – mój Jezu się narodził. Jak drąży ono serce me. Kto miana Chrysta nie pojmuje, A nie poddaje serca mu Ten pewnie twardym głazem jest.
5. Recitativo B, Continuo
Wohlan, des Todes Furcht und Schmerz Erwägt nicht mein getröstet Herz. Will er vom Himmel sich Bis zu der Erde lenken, So wird er auch an mich In meiner Gruft gedenken. Wer Jesum recht erkennt, Der stirbt nicht, wenn er stirbt, Sobald er Jesum nennt.	Ból śmierci już mnie nie przeraża, Serce go więcej nie rozważa. Z nieba ku ziemi się Pochyla On: Bóg-Czlowiek, Więc będzie także mnie Pamiętał w moim grobie. Bo kto Jezusa zna, I ten, kto woła doń, Ten wieczne życie ma.	Hej, hej. Już śmierci strach i ból Nie ima serce mego się. Gdy Onże z nieba sam Do ziemi się pochyla Tak o mnie przecież też, W mogile nie zapomni. Kto Krysta prawie znawa, Nie umrze w śmierci dzień. Jezusa przecie ma.
6. Choral, Cornetto e Oboe d'amore I e Violino I col Soprano, Oboe d'amore II e Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Wohlan, so will ich mich An dich, o Jesu, halten, Und sollte gleich die Welt In tausend Stücken spalten. O Jesu, dir, nur dir, Dir leb ich ganz allein; Auf dich, allein auf dich, Mein Jesu, schlaf ich ein.	Więc Ciebie tylko chcę Trzymać się pośród trwóg, Choćby świat rozpadł się I na tysiące sztuk. Dla Ciebie, Jezu mój Chcę odtąd tylko żyć; I z Tobą, Jezu też Po śmierci pragnę być.	Hej wraz przeć pragnę być Już z Tobą Jezus razem. Na tysiąc dzielić sztuk, Ów świat mi niepotrzebny. O Jezus, tylko Ty, Mym życiem przecież jeś, I w Tobie tylko wżdy Mój Jezu spocząć chcę.

BWV-134, Ein Herz, das seinen Jesum lebend weiß
Ein Herz, das seinen Jesum lebend weiß	Serce, które poznało Jezusa żywego	A ten co sercem Pana swego zna
1. Recitativo T A, Continuo
Tenor Ein Herz, das seinen Jesum lebend weiß, Empfindet Jesu neue Güte Und dichtet nur auf seines Heilands Preis. Alt Wie freuet sich ein gläubiges Gemüte.	Tenor Serce, które poznało Jezusa żywego Odczuwa nową dobroć Jego, I chwalić jedynie będzie Go bez końca. All Jak cieszy się Dusza wierząca?	Tenor: A ten co sercem Pana swego zna Odczuwa tegoż dobra nowe, Naprawdę toć zbawienia swego śni. Alt: I chwali jeno Zbawcy swego cześć.
2. Aria T, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Auf, Gläubige, singet die lieblichen Lieder, Euch scheinet ein herrlich verneuetes Licht. Der lebende Heiland gibt selige Zeiten, Auf, Seelen, ihr müsset ein Opfer bereiten, Bezahlet dem Höchsten mit Danken die Pflicht.	Powstańcie, wierzący! Nućcie wdzięczne pieśni, Gdyż odnowione Światło świeci ponad wami. Żyjący Zbawiciel daje błogi czas. Powstańcie, dusze! Śpieszcie z ofiarami, Które z dziękczynieniem złożycie Mu wraz.	Hej, wierni wy, Pieśni zacznij już miłe Bo świeci wam cudnej odnowy wszak blask. Darzy Zbawiciel godziny wam błogie. Hej dusze, ofiarę gotujcie już swoje By Panu obowiązek zapłaty swej dać.
3. Recitativo (Dialog) T A, Continuo
Tenor Wohl dir, Gott hat an dich gedacht, O Gott geweihtes Eigentum; Der Heiland lebt und siegt mit Macht Zu deinem Heil, zu seinem Ruhm Muss hier der Satan furchtsam zittern Und sich die Hölle selbst erschüttern. Es stirbt der Heiland dir zugut Und fähret vor dich zu der Höllen, Sogar vergießet er sein kostbar Blut, Dass du in seinem Blute siegst, Denn dieses kann die Feinde fällen, Und wenn der Streit dir an die Seele dringt, Dass du alsdann nicht überwunden liegst. Alt Der Liebe Kraft ist vor mich ein Panier Zum Heldenmut, zur Stärke in den Streiten: Mir Siegeskronen zu bereiten, Nahmst du die Dornenkrone dir, Mein Herr, mein Gott, mein auferstandnes Heil, So hat kein Feind an mir zum Schaden teil. Tenor Die Feinde zwar sind nicht zu zählen. Alt Gott schützt die ihm getreuen Seelen. Tenor Der letzte Feind ist Grab und Tod. Alt Gott macht auch den zum Ende unsrer Not.	Tenor Szczęśliwaś jest, własności Boska! Bóg cię pamięta, obca Ci troska. Z mocą zwycięża Pan zmartwychwstały. Wobec zbawienia twego, wobec Jego chwały Szatan sam strwożony pada, Piekło trzęsie się w posadach. Zbawiciel dla dobra twego umiera, W drogę przez piekło sam się wybiera. Nie szczędzi swojej bezcennej krwi, Upadną przez nią wrogi złe, Aby zwycięstwo było twe; Aby, gdy bój wtargnie przez twej duszy drzwi, Upadek więcej już nie groził ci. Alt Sztandarem mym jest moc miłości, Ku sile w boju, ku dzielności: Wszak dla mej zwycięstwa korony - Cierniową Tyś był umęczony. Mój Panie! Mój Boże na nowo żywy! Nie zmoże mnie już wróg straszliwy. Tenor Choć wrogów hordy niezliczone, Alt Chroni Bóg dusze mu powierzone. Tenor A śmierć i grób to ostatni wróg, Alt Lecz kresem naszej biedy uczynił je Bóg.	Tenor: Bądź zdrów, Bóg na cię wspomniał sam, Istotą bożą przecie jeś. Zbawiciel żyw, zwycięża patrz! Dla ciebie wszak, A sławy swej lękliwe szatana zadrżeć musi, I piekło samo się już wstrząsa. Umiera Zbawca dla cię przeć, I sam do piekieł się udaje. Rozlewa nawet swoją cenną krew Byś ty zwyciężał przecie w niej, Bo nią obalić wrogi można. A gdy już spór poruszy dusze twą Nie uległ przecie, poddał się. Alt: Miłości moc sztandarem mi wspaniałym, Na chwały bój, na męstwo w walce srogiej. By mnie koroną chwały darzyć Cierniową dla się wziąłeś sam. Tyś przeć mój Bóg! Zbawieniem żywym mi Więc żaden wróg nie zmoże juże mnie. Tenor: Lecz wrogów liczba niezliczona. Alt: Bóg przecież chroni dusze swoje. Tenor: Ostatnim wrogiem grób i śmierć. Alt: Bóg dał nam je By biedzie łożyć kres.
4. Aria (Duetto) A T, Violino I/II, Viola, Continuo
Wir danken und preisen dein brünstiges Lieben Und bringen ein Opfer der Lippen vor dich. Der Sieger erwecket die freudigen Lieder, Der Heiland erscheinet und tröstet uns wieder Und stärket die streitende Kirche durch sich.	Za miłość gorącą Twą, Boże, do ludzi, Dziękczynną składamy Ci ofiarę słów. Zwycięzca do pieśni radosnej nas budzi, Zbawiciel się zjawia, pociesza nas znów. I wzmacnia sam sobą swój Kościół walczący.	Dziękuję ci, chwalim Twą miłość żarliwą, Wargami ofiarę składamy przed tron. Zwycięzca ożywa radosne nam pieśni, Zbawiciel się jawi, pociesza nas znowu. On wzmacnia nasz kościół, Dodaje mu sił.
5. Recitativo T A, Continuo
Tenor Doch würke selbst den Dank in unserm Munde, In dem er allzu irdisch ist; Ja schaffe, dass zu keiner Stunde Dich und dein Werk kein menschlich Herz vergisst; Ja, lass in dir das Labsal unsrer Brust Und aller Herzen Trost und Lust, Die unter deiner Gnade trauen, Vollkommen und unendlich sein. Es schließe deine Hand uns ein, Dass wir die Wirkung kräftig schauen, Was uns dein Tod und Sieg erwirbt Und dass man nun nach deinem Auferstehen Nicht stirbt, wenn man gleich zeitlich stirbt, Und wir dadurch zu deiner Herrlichkeit eingehen Alt Was in uns ist, erhebt dich, großer Gott, Und preiset deine Huld und Treu; Dein Auferstehen macht sie wieder neu, Dein großer Sieg macht uns von Feinden los Und bringet uns zum Leben; Drum sei dir Preis und Dank gegeben.	Tenor: Spraw sam, by usta nasze Cię chwaliły, Bo podzięka nasza zbyt przyziemnie brzmi. Tak, spraw też, by Twym dziełem żyły Serca nasze przez wszystkie ich dni. I daj, by piersi naszej pocieszenie I serc wierzących pokrzepienie, Aby ich rozkosz, radość cała W Tobie na wieki najpełniej trwała. Niech ręka Twoja nas poruszy, By oczy nasze to ujrzały, Co śmierć Twa i tryumf zgotowały, Że człowiek, po tym jakżeś Ty więzy śmierci skruszył, Już nie umiera, choć niby kona, I Niebios brama mu otworzona. Alt: Wszystko, co jest w nas, Ciebie chce wywyższyć, Panie, I łaski Twej wiernej nachwalić się nie może. Dzisiaj ją odnawia Twoje zmartwychwstanie, Od wrogów nas uwalnia Twój wielki tryumf, Boże. To tryumf Twój dla życia zdolen nas zachować, Przeto na wieki chcemy Ci dziękować.	Tenor: Lecz wstrzymaj przeć ów dank nasz w uściech naszych, Bo w nich on bardzo świecko brzmi. Spraw prosim, aby żadne serce Ciebie nie zaważyło w żaden czas. Tak, w Tobie zwól pociechę piersi wszech, I wszytkich naszych serc i ust Co łasce Twojej zawierzają Wieczystą doskonalą mieć. Niech ściska nas Twa boska dłoń Abyśmy dobrze zobaczyli Co nam Twa śmierć i triumf on przyniosły, Iż po zmartwychwstaniu Twoim Człek żyw, chocia przeć kona wczas, I przez to wszak w niebiosa Twoje wstępujemy. Alt: Nie chwali Cię co w nas jest Panie nasz, Wierności Twojej głosi hołd. Twe zmartwychwstanie nowymi czyni nas, Zwycięstwo Twe uwalnia z wrogów nas, I życie nam przynosi. Nie więc Ci dank i hołd składamy.
6. Coro, Oboe I/II, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Erschallet, ihr Himmel, erfreue dich, Erde, Lobsinge dem Höchsten, du glaubende Schar, Es schauet und schmecket ein jedes Gemüte Des lebenden Heilands unendliche Güte, Er tröstet und stellet als Sieger sich dar.	Zabrzmijcie Niebiosa i raduj się Ziemio, Wznieś pieśń pochwalną, o wierzący zborze! Bo dobroć nieskończoną Tego, co nas zbawia Odczuwać i dostrzegać każda dusza może. On jako zwycięzca dziś nam się przedstawia.	Zabrzmicie niebiosa i wiesiel się ziemio, Niech Panu tłum wiernych zapieje już cześć. Rozkoszuj się, zobacz, bo każda wszak duszo Dobroci bez końca żywego nam zbawcy Zwycięscą się jawi, pociecha też nas.

BWV-135, Ach Herr, mich armen Sünder
Ach Herr, mich armen Sünder	Ach Panie, mnie grzesznego	Ach słysz mnie, słysz grzesznika
1. Coro, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Trombone, Continuo
Ach Herr, mich armen Sünder Straf nicht in deinem Zorn, Dein' ernsten Grimm doch linder, Sonst ist's mit mir verlorn. Ach Herr, wollst mir vergeben Mein Sünd und gnädig sein, Dass ich mag ewig leben, Entfliehn der Höllenpein.	Ach Panie, mnie grzesznego Nie karaj w gniewie swym. Gdy doznam ciosu Twego, Rozwieję się jak dym. Ach Panie, czy wybaczysz, Mój grzech, dasz laski dar? Żywot dać wieczny raczysz? Oszczędzisz piekła kar?	Ach słysz, mnie słysz grzesznika, A nie karz w gniewie swym. Zapalczywości ostudź Bo inak zgubię się. Ach słysz i chciej darować Mój grzech a łaskę dać, Bych mógł żyć wiecznie z Tobą, Uszedłszy piekielnych mąk.
2. Recitativo T, Continuo
Ach heile mich, du Arzt der Seelen, Ich bin sehr krank und schwach; Man möchte die Gebeine zählen, So jämmerlich hat mich mein Ungemach, Mein Kreuz und Leiden zugericht; Das Angesicht Ist ganz von Tränen aufgeschwollen, Die, schnellen Fluten gleich, von Wangen abwärts rollen. Der Seele ist von Schrecken angst und bange; Ach, du Herr, wie so lange?	Ach ulecz mnie, lekarzu dusz! Bo jestem chory, slaby, Panie. Kości me liczyć mogę już, W tak opłakania godnym stanie Więzi mnie ból jak ostre bicze. Moje oblicze Nabrzmiałe jest gorzkimi łzami. Co w dół spływają potokami. Dusza się trwoży niesłychanie. Jak długo jeszcze, Panie?	Ach uzdrów mnie medyku duszy Ja chory, słaby jest. Me kości zliczyć można Tak bowiem żałość mnie w niemoce pcha I cierpień srogich gniecie krzyż. Oblicze me opuchłem całe w łzach i płaczu Co chyżo prądem rwą po licach moich smutnych A dusza w przerażeniu drży, dygocze. A przeć słysz – długo jeszcze?
3. Aria T, Oboe I/II, Continuo
Tröste mir, Jesu, mein Gemüte, Sonst versink ich in den Tod, Hilf mir, hilf mir durch deine Güte Aus der großen Seelennot! Denn im Tod ist alles stille, Da gedenkt man deiner nicht. Liebster Jesu, ist's dein Wille, So erfreu mein Angesicht!	Pociesz mi Jezu, moją duszę, Inaczej w śmierć się zapaść muszę. Pomóż mi w swej dobroci, Panie! W wielkiej biedzie daj przetrwanie. Bo w śmierci ciszy, w grobie, Ustanie myśl o Tobie. Drogi Jezu, władzę masz, Chciej rozjaśnić moją twarz.	Pociesz mnie Jezu, ma rozkoszy Bo już czyha na mnię śmierć. Pomóż, pomóż prze dobro Twoje W biedzie strasznej duszy mej. W śmierci bowiem jedno pokój. Nie pamięta Ciebie nikt Mój Ty Jezu – jeśli zwolisz Rozchmurz proszęć moję twarz.
4. Recitativo A, Continuo
Ich bin von Seufzen müde, Mein Geist hat weder Kraft noch Macht, Weil ich die ganze Nacht Oft ohne Seelenruh und Friede In großem Schweiß und Tränen liege. Ich gräme mich fast tot und bin vor Trauern alt, Denn meine Angst ist mannigfalt.	Zmęczyłem się wzdychaniem moim; Brakuje duszy mojej tchu, Gdyż często w nocy, zamiast snu Trwam w niepokoju w owej porze I łzami me oblewam loże. Zamartwiam się na śmierć, z żałości jestem stary. Bo lęk mój jest bez miary.	Znużony jam od westchnień, Mój duch bez siły, niemocen już, Bo przeze całą noc, Bez ducha, życia, i pokoju, W milczeniu zaprzestawam. Zamartwiam się na śmierć, Pogrążam w trwożny żal, I wielki mię ogarnia strach.
5. Aria B, Violino I/II, Viola, Continuo
Weicht, all ihr Übeltäter, Mein Jesus tröstet mich! Er lässt nach Tränen und nach Weinen Die Freudensonne wieder scheinen; Das Trübsalswetter ändert sich, Die Feinde müssen plötzlich fallen Und ihre Pfeile rückwärts prallen.	Odstąpcie mnie złoczyńcy, Mój Jezus pocieszenie da! On sprawia, że po łzach i płaczu Oczy me słońce znów zobaczą. Odmieni się pogoda zła. Wrogowie moi się przewrócą, A strzały ich ku nim zawrócą.	Precz o wy nikczemnicy, Pociesza Jezus mnie, On zwoli wedle łez i płaczu Radości słońcu świecić znowu. Czas smutku zmienia się, A wrogi skoro upaść muszą Ich strzały pacznie razić będą.
6. Choral, Cornetto e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ehr sei ins Himmels Throne Mit hohem Ruhm und Preis Dem Vater und dem Sohne Und auch zu gleicher Weis Dem Heilgen Geist mit Ehren In alle Ewigkeit, Der woll uns all'n bescheren Die ewge Seligkeit.	Chwałę my dać gotowi, Chwałę i wieczną cześć, I Ojcu, i Synowi, Przed tron ich chcemy nieść; I Duchowi Świętemu Chwała na wieczny czas. Raj Bóg chce dać każdemu, Niebo każdemu z nas.	Cześć slijmy w nieba trony Ze sławą wielką, hołdem wraz, Do Oćca i do Syna A takoż równie z tym Świętemu też Duchowi. Na wieki wieków, wiek. Bo chce On obdarować Błogością wieczną nas.

BWV-136, Erforsche mich, Gott, und erfahre mein Herz
Erforsche mich, Gott, und erfahre mein Herz	Badaj mnie. Boże, i poznaj serce moje	Doświadcz mnie Boże a znaj serce moje
1. Coro, Corno, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Erforsche mich, Gott, und erfahre mein Herz; prüfe mich und erfahre, wie ichs meine!	„Badaj mnie. Boże, i poznaj serce moje, Doświadcz mnie, i poznaj myśli moje!"	Doświadcz mnie Boże a znaj serce moje, Próbuj mnie, a poznaj ścieżki moje.
2. Recitativo T, Continuo
Ach, dass der Fluch, so dort die Erde schlägt Auch derer Menschen Herz getrogen! Wer kann auf gute Früchte hoffen, Da dieser Fluch bis in die Seele dringet, So dass sie Sündendornen bringet Und Lasterdisteln trägt. Doch wollen sich oftmals die Kinder der Höllen In Engel des Lichtes verstellen; Man soll bei dem verderbten Wesen Von diesen Dornen Trauben lesen. Ein Wolf will sich mit reiner Wolle decken, Doch bricht ein Tag herein, Der wird, ihr Heuchler, euch ein Schrecken, Ja unerträglich sein.	Ach, że też przekleństwo, które ziemię uderzyło, Zarazem w ludzkie serce trafiło! Któż może się spodziewać owocu dobrego, Gdy dusza przekleństwem rażona Płodzi jedynie ciernie grzechu złego I występku osty rodzi z swego łona? Jakże jednak często synowie ciemności Udają oto aniołów światłości; Lecz ich natura wciąż jest skażona, Miałoby się z ich cierni zbierać winne grona? Oto wilk na siebie owczą skórę wkłada, Lecz kiedyś taki dzień nastanie, Który wam, obłudnikom, będzie jak zagląda, Dzień dla was straszny niesłychanie.	Ach, klątwa ta co poraziła świat Dotknęła także serc człowieczych. A któż owoce dobre zbierze Gdy klątwa owa duszy samej sięga? Kolcami grzechu ją dziurawi, W występków osty pcha. Przeć zdarza się nie raz Że plemię piekielne W anielskiej jasności się jawi. W zepsucia stanie myślą sobie Iż z cierni winogrona rosną. Bo wilk się przecie w jagnięcia skórę stroi, Lecz dzień przychodzi wnet Co was o kłamcy wżdy przerazi, I ciężki będzie Wam.
3. Aria A, Oboe I, Continuo
Es kömmt ein Tag, So das Verborgne richtet, Vor dem die Heuchelei erzittern mag. Denn seines Eifers Grimm vernichtet, Was Heuchelei und List erdichtet.	Nadchodzi Dzień Sądzić grzech zasłonięty I na obłudę padnie strachu cień. Gdyż zniszczy gniew jego zawzięty Obłudy podstęp i wykręty.	Nadejdzie dzień Gdy Skryty się pojawi Przed którym kłamcy znikną wszyscy wnet. Bo gniew żarliwy Jego niszczy Co kłamstwa, spryt i podstęp zmyśla.
4. Recitativo B, Continuo
Die Himmel selber sind nicht rein, Wie soll es nun ein Mensch vor diesem Richter sein? Doch wer durch Jesu Blut gereinigt, Im Glauben sich mit ihm vereinigt, Weiß, dass er ihm kein hartes Urteil spricht. Kränkt ihn die Sünde noch, Der Mangel seiner Werke, Er hat in Christo doch Gerechtigkeit und Stärke.	Niebiosa i święci nie są przed Nim czyści, Jakże więc temu Sędziemu człek ma spojrzeć w oczy? Lecz, kto się w krwi Jezusa oczyści, I kto się w wierze z Nim zjednoczy, Ten wie, że surowego wyroku nie usłyszy, Choć grzech w nim ciągle trwa, I choćby dzieła marne były. To on w Chrystusie przecie ma Usprawiedliwienie i siły.	Gdy nieba nie są czyste wszak Jak może człowiek przed sędzią onym stawić się? Lecz ten, kto w Krysta krwi oczyszon, We wierze z Nim się zjednoczy, Wie, że wyrok nie dotknie go bez szans. Choć trawi go przeć grzech, I słabe dzieła jego To przecie w Panu ma ostoję prawa, siły.
5. Aria (Duetto) T B, Violino I/II, Continuo
Uns treffen zwar der Sünden Flecken, So Adams Fall auf uns gebracht. Allein, wer sich zu Jesu Wunden, Dem großen Strom voll Blut gefunden, Wird dadurch wieder rein gemacht.	Choć tkwią na nas ciągle grzechu plamy, Co przez Adama sprowadzony, Jednak, kto się w Jezusa rany Zanurzy, w potok krwi wezbrany, Zostanie przezeń oczyszczony.	I nas się tyczą plamy grzechu Co Adam wszak popełnił sam, Lecz ten, co w Krysta boskich ranach, W krwi Jego się zanurzy Oczyszczon będzie chyżo wnet.
6. Choral, Violino I, Corno e Oboe I/II col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Dein Blut, der edle Saft, Hat solche Stärk und Kraft, Dass auch ein Tröpflein kleine Die ganze Welt kann reine, Ja, gar aus Teufels Rachen Frei, los und ledig machen.	O Panie! To krew Twa, Tak wielką siłę ma, Że jej kropelką małą Oczyścisz ludzkość całą, I moc ta jest jej dana, Wybawiać z rąk szatana.	Bo krew szlachetna Twa Tak wielką siłę ma Iż kropla jej maluczka Oczyścić świat przeć może. Tak, z zemsty diabla, złości Nas wyswobodzi.

BWV-139, Wohl dem, der sich auf seinen Gott
Wohl dem, der sich auf seinen Gott	Szczęśliwy, kto do Boga ma	Rad ten, co Bogu swemu
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wohl dem, der sich auf seinen Gott Recht kindlich kann verlassen! Den mag gleich Sünde, Welt und Tod Und alle Teufel hassen, So bleibt er dennoch wohlvergnügt, Wenn er nur Gott zum Freunde kriegt.	Szczęśliwy, kto do Boga ma Dziecięce zaufanie. Choć gniewem kipią siły zła, Jemu się nic nie stanie. Spokojny człowiek jest wśród trwóg, Gdy jego przyjacielem Bóg.	Rad ten, co Bogi swemu się dziecinnie oddać zdolen Choć świat i grzechy, Diabły, śmierć mu przecież nienawistne, To szczęsny jednak czuje się, Gdy Boga jeno druhem ma.
2. Aria T, Violino I concertante, Continuo
Gott ist mein Freund; was hilft das Toben, So wider mich ein Feind erhoben! Ich bin getrost bei Neid und Hass. Ja, redet nur die Wahrheit spärlich, Seid immer falsch, was tut mir das? Ihr Spötter seid mir ungefährlich.	Bóg przyjacielem; cóż znaczy wrzawa, I wróg, który na duszę nastawa, Gdy, pośród złości, w Bogu ma otucha? Tak, kłamcie cale swoje życie, Prześmiewcy; cóż mi uczynicie? Na kłamstwa dusza moja głucha.	Bóg druhem mi, Cóż z tychże wrzasków Przez wroga na mnie podnoszonych, Nie straszna mi toć zazdrość, złość. Tak iże prawdy skąpo u was, A fałszu gwałt nie dziwi mnię. Szydercy mi nie groźny całe.
3. Recitativo A, Continuo
Der Heiland sendet ja die Seinen Recht mitten in der Wölfe Wut. Um ihn hat sich der Bösen Rotte Zum Schaden und zum Spotte Mit List gestellt; Doch da sein Mund so weisen Ausspruch tut, So schützt er mich auch vor der Welt.	Zbawca posyła sługi swoje Pomiędzy wilków roje. Choć zła gromadzą się legiony, By Go usidlić z każdej strony, Choć potrzask chytrze zastawiony, On mądrym słowem zręcznie z sieci się wyplata. Tak chroni także mnie przed przebiegłością świata.	Zbawiciel oto swych wyznawców Śle w środek wilczych, groźnych stad. Diabelskie roty im szykują Spsowaniem i szyderstwem swój fortel zły. Znać usty Jego słowa mówią cne Co bronią mnie przed światem czczym.
4. Aria B, Oboe d'amore II, Violino, Continuo
Das Unglück schlägt auf allen Seiten Um mich ein zentnerschweres Band. Doch plötzlich erscheinet die helfende Hand. Mir scheint des Trostes Licht von weiten; Da lern ich erst, dass Gott allein Der Menschen bester Freund muss sein.	Nieszczęście z każdej mojej strony Buduje mur nieprzenikniony. Lecz oto dłoń pomocna na mnie czeka. Światło otuchy jaśnieje z daleka; I odtąd wiem, że w świecie tym Tylko Bóg przyjacielem mym.	Nieszczęście czyha na około Z okowy swymi na mnie żdy, Lecz nagle się jawi pomocna mi dłoń, Pociechy światło błyska z dala, Tak uczę się, iż jeno Bóg Najlepszym człeka druhem jest.
5. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
Ja, trag ich gleich den größten Feind in mir, Die schwere Last der Sünden, Mein Heiland lässt mich Ruhe finden. Ich gebe Gott, was Gottes ist, Das Innerste der Seelen. Will er sie nun erwählen, So weicht der Sünden Schuld, so fällt des Satans List.	Choć we mnie tkwi najgorszy wróg: Grzech, który mnie zniewala, Zbawca mi pokój znaleźć pozwala. Oddaję Bogu, co dal mi Bóg: To, co najgłębiej w duszy mam, Gdyby ją zechciał wybrać Pan, Odstąpi szatan, zniknie grzechu dług.	Tak, chocia wroga w sobie złego mam, A wielki grzechów ciężar, Mój zbawca da mi pokój naleźć. Więc Bogu to co Boga jest Ze swojej duszy daję. Acz przyjąć dar mój zechce? Ustąpi grzechów jad, Upadnie diabła złość.
6. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Dahero Trotz der Höllen Heer! Trotz auch des Todes Rachen! Trotz aller Welt! mich kann nicht mehr Ihr Pochen traurig machen! Gott ist mein Schutz, mein Hilf und Rat; Wohl dem, der Gott zum Freunde hat!	Wyzywam cię, więc, armio zła! Niech straszy śmierć dokoła! Wyzywam, świecie, bo moc twa Zasmucić mnie nie zdoła. Bóg jest mi tarczą, pomoc da. Szczęśliwy, kto w Nim druha ma!	A liście nade piekła gniew Nad takoż śmierci zemstą, Nad wszytek świat Nie może mnie Zaczepić pycha wasza. Bóg broni mnie, pomocą mi, Ten żyw co Boga druhem ma.

BWV-140, Wachet auf, ruft uns die Stimme
Wachet auf, ruft uns die Stimme	Zbudźcie się, tak ci wołają	Zbudźcie się, tak ci wołają
1. Coro, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Violino piccolo, Viola, Corno col Soprano, Continuo
Wachet auf, ruft uns die Stimme Der Wächter sehr hoch auf der Zinne, Wach auf, du Stadt Jerusalem! Mitternacht heißt diese Stunde; Sie rufen uns mit hellem Munde: Wo seid ihr klugen Jungfrauen? Wohl auf, der Bräutgam kömmt; Steht auf, die Lampen nehmt! Alleluja! Macht euch bereit Zu der Hochzeit, Ihr müsset ihm entgegen gehn!	"Zbudźcie się", tak ci wołają, Co w grodzie świętym straż trzymają; Syjonie, północ! porzuć sny! Oblubieniec twój nadchodzi! Zbawienia dzień się blaskach rodzi, Dziewice mądre, gdzieście wy? To On... Ocknijcie się I weźcie lampy swe! Alleluja! Już godów czas! Wzywają was! Pośpieszcie Pana witać wraz!	Zbudźcie się, tak straż nas woła. Z wysokich wież, swych blanków, murów Hej, słysz! O ty Jeruzalem. Tę godzinę zwą północą Wołają nas wdzięcznymi głosy: Gdzieżewy, panny przeć mądre, Hej wraz, pan młody tuż! Więc już wam lampy brać. Alleluja! Gotujcie się do wesiela Bo macie mu naprzeciw wyjść.
2. Recitativo T, Continuo
Er kommt, er kommt, Der Bräutgam kommt! Ihr Töchter Zions, kommt heraus, Sein Ausgang eilet aus der Höhe In euer Mutter Haus. Der Bräutgam kommt, der einem Rehe Und jungen Hirsche gleich Auf denen Hügeln springt Und euch das Mahl der Hochzeit bringt. Wacht auf, ermuntert euch! Den Bräutgam zu empfangen! Dort, sehet, kommt er hergegangen.	On nadchodzi, już nadchodzi; Oblubieniec już nadchodzi! Wynijdźcie więc prędko, o córki Syjonu, Bo oto zstępuje z góry On do matki waszej domu. Oto oblubieniec, który Do sarny podobny i do jelenia; Skacze po górach i po kamieniach. Weselną ucztą radować chce was. Ocknijcie się wreszcie, najwyższy to czas! Waszego Miłego przyjąć dane wam! Oto nadchodzi. Spójrzcie tylko tam!	On tuż, On, tuż. Przybywa już. Z Syjonu córki k'niemu wy pospieszcie, bo z wysoka wchodzi w dom matki waszej tu. Przybywa Pan co jako jeleń nadobnie skacze prze pagórki wszystkich krąg. Wiesiela pokarm niesie wam. Hej wraz, obudźcie się, przyjmijcie oblubieńca! Tam patrzcie! On przybywa juże.
3. Aria (Duetto) S B, Violino piccolo, Continuo
Sopran (Seele) Wenn kömmst du, mein Heil? Bass (Jesus) Ich komme, dein Teil.Sopran Ich warte mit brennendem Öle. {Sopran, Bass} {Eröffne, Ich öffne} den Saal beide Zum himmlischen Mahl Sopran Komm, Jesu! Bass Komm, liebliche Seele!	Sopran Kiedy przyjdziesz, me zbawienie? Bas Idę, jam twym przeznaczeniem. Sopran Czekam Cię, w ręku mym lampa płonąca. Sopran Otwieraj już salę na ucztę weselną. Bas Otwieram już salę na ucztę weselną. Sopran Przyjdź, Jezu! Bas Przyjdź duszo łaknąca!	Dusza (Sopran): Czy przyjdziesz mój cny? Jezus (Bas): Przychodzę, jam twój. Dusza: Już czekam z oliwy płomykiem. Jezus: Otwieraj! Dusza: Otwieram już drzwi niebiańskich nam uczt. Dusza: Przyjdź Jezu. Jezus: Przyjdź duszo ma miła.
4. Choral T, Violino I/II, Viola, Continuo
Zion hört die Wächter singen, Das Herz tut ihr vor Freuden springen, Sie wachet und steht eilend auf. Ihr Freund kommt vom Himmel prächtig, Von Gnaden stark, von Wahrheit mächtig, Ihr Licht wird hell, ihr Stern geht auf. Nun komm, du werte Kron, Herr Jesu, Gottes Sohn! Hosianna! Wir folgen all Zum Freudensaal Und halten mit das Abendmahl.	Serca rozbudzonej rzeszy Wołanie straży świętej cieszy; Powstaje Syjon, stroi się. Z niebios kroczy Pan wspaniały, Druh pełen łaski, prawdy, chwały, Promienne blaski swoje śle. 0 Jezu, do nas zejdź! Korono chwały, świeć; O, hosanna! Ach, wiedź nas sam Do niebios bram, Weselną ucztę gotuj nam!	Syjon słucha strażów śpiew Z radości im kołacze serce, Czuwają, wypatrują wciąż. Z nieba schodzi druh wspaniały Co łaski moc i prawdę dzierży. Jaśnieje blask wschodzących gwiazd Tak przyjdź o królu nasz! Bożyce Jezus nasz, Hosianna! Za Tobą my dążymy wraz Na gody one wieczerzać dziś.
5. Recitativo B, Violino I/II, Violino piccolo, Viola, Continuo
So geh herein zu mir, Du mir erwählte Braut! Ich habe mich mit dir Von Ewigkeit vertraut. Dich will ich auf mein Herz, Auf meinem Arm gleich wie ein Siegel setzen Und dein betrübtes Aug ergötzen. Vergiß, o Seele, nun Die Angst, den Schmerz, Den du erdulden müssen; Auf meiner Linken sollst du ruhn, Und meine Rechte soll dich küssen.	Więc wejdź, ma mila, śmiało I padnij w me ramiona! Od zawsze, przez wieczność całą Jesteś mi zaślubiona. Na sercu moim spoczniesz Ty, Będziesz jak pieczęć na moim ramieniu. i otrę z ócz twych smutnych łzy. Więc lęk, duszo, porzucić chciej, Zapomnij o cierpieniu, Któreś znieść musiała, Bo spoczniesz na lewicy mej, Prawica ma będzie cię całowała.	Tak przychodź do mnie tu Oblubienico ma, Odwiecznie Tobie się Ja powierzyłem toć. Na sercu chcę więc cię, W ramieniu takoż niby pieczęć nosić I smutne oczy twe radować. Zobaczaj duszo już Twój strach i ból Co dotąd wycierpiałaś, Lewica niech pokój ci, Prawica zaś miłość dawa.
6. Aria (Duetto) S B, Oboe solo, Continuo
Sopran (Seele) Mein Freund ist mein, Bass (Jesus) Und ich bin dein,beide Die Liebe soll nichts scheiden. Sopran, Bass {Ich will, du sollst} mit {dir, mir} in Himmels Rosen weiden, beide Da Freude die Fülle, da Wonne wird sein.	Sopran Mój miły jest mój. Bas A jam jest twój. Oba glosy Miłości nie przerwie już żadna rozłąka. Sopran, bas { Ja chcę wraz z Tobą / Ty będziesz ze mną } na rajskich, różanych paść się łąkach.	Dusza (Sopran): On mój ci jest. Jezus (Bas): Jam twój ci jeśm. Jezus, Dusza: Miłości nic nie zniszczy Więc { chcę wraz z Tobą / chcesz ze mną } W nieba różach pasać.
7. Choral, Violino piccolo in octava e Corno e Oboe I e Violino I col Soprano, Oboe II e Violino II coll' Alto, Taille e Viola col Tenore, Continuo
Gloria sei dir gesungen Mit Menschen- und englischen Zungen, Mit Harfen und mit Zimbeln schon. Von zwölf Perlen sind die Pforten, An deiner Stadt; wir sind Konsorten Der Engel hoch um deinen Thron. Kein Aug hat je gespürt, Kein Ohr hat je gehört Solche Freude. Des sind wir froh, Io, io! Ewig in dulci jubilo.	„Gloria" świat Ci śpiewa cały; Aniołów, ziemian brzmią chorały I słodkich lutni dźwięczny ton. Z pereł miasta Twego bramy; Tam w niebian gronie otaczamy Wyniosły Twój i święty tron. Czyż zgłębi rozum mój Majestat, Boże, Twój? O, radości! Tam rzesza Twa Hymn wieczny gra Na Twoją cześć. Alleluja!	Glorią niech śpiwa Tobie Człowieczy ród z aniołów chórem, Z harfami, cymbałami wraz Bramy twe z dwunastu pereł Do miasta gdzie społecznie, wszytcy Z anioły twój tron chwalim wciąż. Nie zaznał dotąt nikt Co oczy uszy ma Tej radości. Tak cieszmy się I jo, i jo, Wiecznie w tym dulci jubilo.

BWV-144, Nimm, was dein ist, und gehe hin
Nimm, was dein ist, und gehe hin	Weź, co twoje, i odejdź!	Bierz co twe jest i sobie idź
1. Coro, Continuo
Nimm, was dein ist, und gehe hin.	Weź, co twoje, i odejdź!	Bierz co twe jest i sobie idź
2. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
Murre nicht, Lieber Christ, Wenn was nicht nach Wunsch geschicht; Sondern sei mit dem zufrieden, Was dir dein Gott hat beschieden, Er weiß, was dir nützlich ist.	Nie szemrajcie Chrześcijanie, Gdy się coś wbrew woli stanie. Z tego bądź zadowolony, Czym zostałeś obdarzony; Potrzeby twe Bogu znane.	Nie mrucz więc, Krześcian jeś, Chocia dzieje się przeć źle. Ciesz się zawżdy tym co Ciebie Miły Bóg obdarzył szczodrze. On wie czego tobie trza.
3. Choral, Continuo
Was Gott tut, das ist wohlgetan, Es bleibt gerecht sein Wille; Wie er fängt meine Sachen an, Will ich ihm halten stille. Er ist mein Gott, Der in der Not Mich wohl weiß zu erhalten: Drum lass ich ihn nur walten.	Co czyni Bóg, jest dobrze tak I z sprawiedliwej woli. Jakkolwiek mi się da we znak, Chcę cichym być w swej doli. Niech wierny Bóg, co czasu trwóg Przed zgubą swoich strzeże, Mój los w swe ręce bierze.	Co Bóg dał, zawszeć dobre jest I prawe z woli Jego. Jako też moje kładzie rzecz Takoż ja o nie stawam. Bo On mój Bóg Co w nędzy też Zachować mnie dostadcza. On władcą mi jedynym.
4. Recitativo T, Continuo
Wo die Genügsamkeit regiert Und überall das Ruder führt, Da ist der Mensch vergnügt Mit dem, wie es Gott fügt. Dagegen, wo die Ungenügsamkeit das Urteil spricht, Da stellt sich Gram und Kummer ein, Das Herz will nicht Zufrieden sein, Und man gedenket nicht daran: Was Gott tut, das ist wohlgetan.	Bo gdzie umiarkowanie, I tam gdzie skromność rządzi, Tam człowiek ma upodobanie W tym, co mu Pan Bóg zrządzi. Przeciwnie: tam gdzie brak wstrzemięźliwości, Tam są zgryzoty i zmartwienia, I nie zna serce ukojenia, I nie chce myśleć człowiek tak: Co czyni Bóg, jest dobre wszak.	Gdzie powściągliwość miejśćce ma A włada wszytkim niby ster Tam konten każdy człek Tym czymś co Bóg mu dał. Lecz kędy niezadowolenie rządzi wszytkim wszyż Zgryzota i zmartwienie w krąg To serce drży w oporze przeć I nie pamięta tego, że Co Bóg dał zawszeć dobre jest.
5. Aria S, Oboe d'amore, Continuo
Genügsamkeit Ist ein Schatz in diesem Leben, Welcher kann Vergnügung geben In der größten Traurigkeit, Genügsamkeit. Denn es lässet sich in Allem Gottes Fügung wohl gefallen Genügsamkeit.	Dar wstrzemięźliwości Jest w życiu skarbem prawdziwym, Czyniąc człowieka szczęśliwym, Gdyż nawet w wielkiej żałości Pozwala z zadowoleniem Cieszyć się Bożym zrządzeniem Dar wstrzemięźliwości.	Skromności dar Skarbem nam jest w życiu cześnym, Który cieszyć może mile W smutki wielkim, w każdy czas. Skromności dar Onże daje ucieszenie Każdym Boga wżdyć wyrokiem. Skromności dar.
6. Choral, Continuo
Was mein Gott will, das gscheh allzeit, Sein Will, der ist der beste. Zu helfen den'n er ist bereit, Die an ihn glauben feste. Er hilft aus Not, der fromme Gott, Und züchtiget mit Maßen. Wer Gott vertraut, fest auf ihn baut, Den will er nicht verlassen.	Co Bóg mój chce, niech stanie się. Najlepsza wola Jego Obfitą pomoc wszystkim śle, Co mocno wierzą w Niego. Nasz wierny Bóg uwalnia z trwóg A karze tylko miernie. Kto dzień po dniu zaufa Mu, Pan temu sprzyja wiernie.	Co mój Bóg chce to stanie się, Boć to najlepsze przecie. Z pomocą On tym spieszy snać Co wiarę w Nimże mają. Z padołu łez podnosi nas, A karci sprawiedliwie. A tego co w nim grunt swój ma Przenigdy nie ostawi.

BWV-150, Nach dir, Herr, verlanget mich
Nach dir, Herr, verlanget mich	Do Ciebie Panie wznoszę duszę moją	Do Ciebie Panie wzdycha serce moje
1. Sinfonia, Fagotto, Violino I/II, Continuo

2. Coro, Fagotto, Violino I/II, Continuo
Nach dir, Herr, verlanget mich. Mein Gott, ich hoffe auf dich. Lass mich nicht zuschanden werden, dass sich meine Feinde nicht freuen über mich.	Do Ciebie, Panie, wznoszę duszę moją. Boże mój! Tobie ufam. Obym nie zaznał wstydu! Niech wrogowie moi nie radują się z mego powodu!	Do Ciebie Panie wzdycha serce moje, W Tobiem położył ja ufanie swoje Za co niech wstydu i żałosnych proszę Nieprzyjacielskich śmiechów nie odnoszę.
3. Aria S, Violino I/II, Continuo
Doch bin und bleibe ich vergnügt, Obgleich hier zeitlich toben Kreuz, Sturm und andre Proben, Tod, Höll und was sich fügt. Ob Unfall schlägt den treuen Knecht, Recht ist und bleibet ewig Recht.	Szczęśliwy jestem przez moje dni, Choć tutaj pragną mojej zguby I krzyż i burze i inne próby, A śmierć i piekło grożą mi. Lecz choćby nieszczęście na mnie spadło, To Prawo jest, wiecznym jest Prawo.	Ochotne serce czuje wżdy Jakkolwiek czasem słychać szum, burze, takoż wrzawę. Smierć, diabeł ryczy wciąż, Bo chociaż sługę trafia grom Twa prawda wieczna zawżdy jest.
4. Coro, Fagotto, Violino I/II, Continuo
Leite mich in deiner Wahrheit und lehre mich; denn du bist der Gott, der mir hilft, täglich harre ich dein.	Prowadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie. Ty bowiem jesteś Bogiem zbawienia mego, Ciebie tęsknie wyglądam codziennie!	Okaż mnie Panie drogi świętobliwe, Okaż mnie ścieżki Twe nieobłędliwe, Prowadź mnie wg szczerej prawdy Swojej, Bom cokolwiek jest, jestem z łaski Twojej.
5. Aria (Terzetto) A T B, Fagotto, Continuo
Zedern müssen von den Winden Oft viel Ungemach empfinden, Oftmals werden sie verkehrt. Rat und Tat auf Gott gestellet, Achtet nicht, was widerbellet, Denn sein Wort ganz anders lehrt.	Wiele niedoli przez wiatry porwiste Wycierpieć muszą cedry strzeliste, Często więc w inną rosną stronę. Bogu we wszystkim zaufajcie, A innych nauk nie słuchajcie, Niż uczy Jego słowo objawione.	Cedry muszą wichrą przecie Zawżdy z trudem się opierać, I łamane nimi są. Rada, czyn, co z Boga wzięte Psim szczekaniom nie ulegną, W Słowie przecie mają grunt.
6. Coro, Fagotto, Violino I/II, Continuo
Meine Augen sehen stets zu dem Herrn; denn er wird meinen Fuß aus dem Netze ziehen.	Oczy moje zawsze patrzą na Pana, Bo On wyswobadza z sieci nogi moje.	W Nim tedy oczy, w Nim myśli mam swoje, A On wyzwoli z pęta nogi moje.
7. Coro, Fagotto, Violino I/II, Continuo
Meine Tage in dem Leide Endet Gott dennoch zur Freude; Christen auf den Dornenwegen Führen Himmels Kraft und Segen. Bleibet Gott mein treuer Schutz, Achte ich nicht Menschentrutz, Christus, der uns steht zur Seiten, Hilft mir täglich sieghaft streiten.	Dniom spędzanym tu w żałości, Bóg da koniec wśród radości. Chrześcijan na ciernistych drogach Wiedzie błogosławieństwo Boga, Gdy Bóg z obroną nie zwleka, To niegroźna złość człowieka. Chrystus, który przy nas trwa. Pomoc ku zwycięstwu da.	Załośliwe dni mych cierpień Bóg w wiesiela wszak przemienia. Krześcian na cierniowej drodze Wiedzie nieba siła, błogość. Gdy mi Bóg obrońcą jest Za nic mam człowieczą złość. Chrystus który z nama trzyma Zawżdy mi zwyciężać daje.

BWV-153, Schau, lieber Gott, wie meine Feind
Schau, lieber Gott, wie meine Feind	Patrz, dobry Boże, że mój wróg	Patrz Boże mój jak onże wróg
1. Choral, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Schau, lieber Gott, wie meine Feind, Damit ich stets muss kämpfen, So listig und so mächtig seind, Dass sie mich leichtlich dämpfen! Herr, wo mich deine Gnad nicht hält, So kann der Teufel, Fleisch und Welt Mich leicht in Unglück stürzen.	Patrz, dobry Boże, że mój wróg, Z którym się muszę mierzyć, Łatwo mnie może zwalić z nóg, I łatwo mnie uderzyć. Panie, gdyby nie łaska Twa, To ciało, świat i siły zła Już by mnie zwyciężyły.	Patrz Boże mój jak onże wróg Ten z którym w boju staje Chytrością i mocnością złą Przyćmiewa mnie już snadnie. Ach, gdy Twa łaska chyba mnię, Cielesność, diabel, takoż świat, Nieszczęście łacno pchają.
2. Recitativo A, Continuo
Mein liebster Gott, ach lass dichs doch erbarmen, Ach hilf doch, hilf mir Armen! Ich wohne hier bei lauter Löwen und bei Drachen, Und diese wollen mir durch Wut und Grimmigkeit In kurzer Zeit Den Garaus völlig machen.	Ach, dobry Boże, okaż zmiłowanie, I pomóż mi, biednemu, Panie! Przyszło mi tu żyć wśród smoków i lwów. A te, we wściekłości swej by chciały Przez czas cały Rozszarpać mnie paszczą pełną kłów.	O Boże mój, racz przecie się zlitować. Ach, wesprzyj mnię biednego, Że lwy i smoki ryczącymi tu przystają Co chcą przez wściekłość, takoż furię srogą swą Przez krótki czas mnie zakatrupić niecnie.
3. Aria B, Continuo
Fürchte dich nicht, ich bin mit dir. Weiche nicht, ich bin dein Gott; ich stärke dich, ich helfe dir auch durch die rechte Hand meiner Gerechtigkeit.	„Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej."	Nie bój się, bom ja jest z tobą. Nie uchylaj się, bom Ja Bogiem twoim. Wzmocniłem cię i ratowałem cię I podjęła cię prawica sprawiedliwego mego.
4. Recitativo T, Continuo
Du sprichst zwar, lieber Gott, zu meiner Seelen Ruh Mir einen Trost in meinen Leiden zu. Ach, aber meine Plage Vergrößert sich von Tag zu Tage, Denn meiner Feinde sind so viel, Mein Leben ist ihr Ziel, Ihr Bogen wird auf mich gespannt, Sie richten ihre Pfeile zum Verderben, Ich soll von ihren Händen sterben; Gott! meine Not ist dir bekannt, Die ganze Welt wird mir zur Marterhöhle; Hilf, Helfer, hilf! errette meine Seele!	Przemawiasz, dobry Boże, ku duszy mej pokrzepieniu, Pociechę niesiesz mi w cierpieniu. Lecz oto męka ma Powiększa się każdego dnia, Gdyż pośród licznych wrogów stoję, A oni dybią na życie moje, I już napięty jest ich luk. Na moją zgubę ostrzą strzały. Rychło z ich ręki umrzeć muszę. Boże! Ty znasz smak moich bied i trwóg, Już salą tortur jest mi świat cały.	Ty wliwasz Panie Mój do duszy mojej mir, I pocieszenie w tych cirpieniach mych. Ach, aleć męki moje Z dnia na dzień się przeć powiększają Bo wrogów moich jest toć lik, A życie me to cel Ich łuków namierzony już, A strzał naszykowanych ku zepsuciu. Więc umrzeć z rąk ich skoro muszę. Słysz, przeć tę nędzę moją znasz, Wszak cały świat pieczarą mi męczeństwa. Słysz, zbawco słysz, Dar ratung duszy mojej.
5. Choral, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Und ob gleich alle Teufel Dir wollten widerstehn, So wird doch ohne Zweifel Gott nicht zurücke gehn; Was er ihm fürgenommen Und was er haben will, Das muss doch endlich kommen Zu seinem Zweck und Ziel.	Choćby armia szatana W oporze chciała trwać, To wierz w twojego Pana: Nie będzie z boku stać. Co Pan przedsięwziąć pragnie, I to, co mieć On chce, To stać się musi snadnie, To spełnić musi się.	A chociać wszytcy diabli Chcą stanąć przeciw tobie To bez wątpienia nazad Bóg brał się wszak nie będzie. Co za się ma na pieczy A sam co pragnie mieć To musi przyjść koniecznie, Bo taki Jego cel.
6. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Stürmt nur, stürmt, ihr Trübsalswetter, Wallt, ihr Fluten, auf mich los! Schlagt, ihr Unglücksflammen, Über mich zusammen, Stört, ihr Feinde, meine Ruh, Spricht mir doch Gott tröstlich zu: Ich bin dein Hort und Erretter.	Burzcie się, burzcie, otchłanie spienione, Pioruny nieszczęścia, bijcie w moją stronę! W górę uderzcie żałości płomienie Nade mną samym, nad mym cierpieniem. Niech pokój mój zakłóci wróg. Wszak mówi do mnie dziś sam Bóg: Jam twą ostoją i wybawieniem.	Szturmuj bij, o nawałnico, O bałwany pędźcie w szkwał, Niech te ognie, iskry, Na mnie wszystkie padną, Wróg narusza spokój mi. Bóg powiada tak: Jam skarbem Twym i zbawieniem.
7. Recitativo B, Continuo
Getrost! mein Herz, Erdulde deinen Schmerz, Lass dich dein Kreuz nicht unterdrücken! Gott wird dich schon Zu rechter Zeit erquicken; Muss doch sein lieber Sohn, Dein Jesus, in noch zarten Jahren Viel größre Not erfahren, Da ihm der Wüterich Herodes Die äußerste Gefahr des Todes Mit mörderischen Fäusten droht! Kaum kömmt er auf die Erden, So muss er schon ein Flüchtling werden! Wohlan, mit Jesu tröste dich Und glaube festiglich: Denjenigen, die hier mit Christo leiden, Will er das Himmelreich bescheiden.	A więc odwagi, serce moje! Pogódź się z bólem i niepokojem. Niech krzyż twój ci nie będzie utrapieniem. Przyjdzie wszak Pan W czasie właściwym z pocieszeniem. Syn Jego umiłowany przecież sam, Twój Jezus, w lata swoje młode, Znacznie większe znosił męki; Cierpieć musiał pod Herodem; Śmierć Mu groziła z tyrana ręki; Który Go podle zabić chciał. Ledwo pojawił się na ziemi, A już się uchodźcą stał. Nuże! Jezusem pociesz się Wiarę wyznając mocno tę: Kto tu z Jezusem się frasuje, Tego Pan niebem obdaruje.	Ciesz serce się, Cierpliwie znoś swój ból. Niech nie przygniotą cie twe krzyże. Bóg przecie Cię, w czas prawy wszak obudzi. Przeć musiał Jego Syn, Twój Jezus w niemowięcych leciech Już więcej nędzy doznać Gdy Herod tyran, wielki jemu Straszliwą groźbę śmierci zsyłał, Morderczą pieńską groził mu. Tak ledwa na świat przyszedł Już zbiegiem zaraz bywać musiał. Bądź zdrów, Jezusem pociesz się. I bieżaj z mocą w to Ty wszystkim przeć, co z Krystem cierpią razem Udzieli On swych niebios mir.
8. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
Soll ich meinen Lebenslauf Unter Kreuz und Trübsal führen, Hört es doch im Himmel auf. Da ist lauter Jubilieren, Daselbsten verwechselt mein Jesus das Leiden Mit seliger Wonne, mit ewigen Freuden.	Choćby całe życie moje Tu w cierpieniu przebiegało, W niebie kres swój będzie miało. Tam płyną radości zdroje. Tam przecież zamienia mój Jezus żałości W błogie rozkosze, w wieczne radości.	Mam że życie moje tu Wedle krzyża cierpień znosić, To i w niebie słychać też. Stąd i gromkie jubilacje Bo dzieli wszak Jezus Cierpienia wraz ze mną. Z rozkoszą toć błogą Z wiesielem odwiecznym.
9. Choral, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Drum will ich, weil ich lebe noch, Das Kreuz dir fröhlich tragen nach; Mein Gott, mach mich darzu bereit, Es dient zum Besten allezeit! Hilf mir mein Sach recht greifen an, Dass ich mein' Lauf vollenden kann, Hilf mir auch zwingen Fleisch und Blut, Für Sünd und Schanden mich behüt! Erhalt mein Herz im Glauben rein, So leb und sterb ich dir allein; Jesu, mein Trost, hör mein Begier, O mein Heiland, wär ich bei dir!	Chcę przeto, póki życie trwa, Z radością nosić krzyż mój ja, Bym na to był gotowy, spraw, I ode złego, Boże, zbaw. Pomóż mi w walce, Panie mój, Abym dokończyć mógł bieg swój. Pomóż zwyciężyć ciało me, I chroń od grzechu, Boże, mnie. Niech w wierze trwa więc serce me. Dla Ciebie żyć i umrzeć chcę. Ach, Jezu, me błagania słysz! Chcę odejść stąd, do Ciebie wzwyż.	Więc chcę ja póki żyję tu Z wiesielem krzyż ci znosić swój. O słysz, przygotuj mnię już cnie Bym służył dobru zawsze, wżdy. Me sprawy pomóż chwytać w garść Bym mą tułaczkę skończył już. Poskromić ciało, krew, Przed grzechem, chańbą takoż bron. Zachowa serce w wierze mej Bym jeno w Tobie żył i zmarł. Jezu, Ty mój, słysz prośbę moje, O mój zbawco chcę z Tobą być.

BWV-154, Mein liebster Jesus ist verloren
Mein liebster Jesus ist verloren	Mój miły Jezus zagubiony	Mój miły Jezu gdzieś zagubion
1. Aria T, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein liebster Jesus ist verloren: O Wort, das mir Verzweiflung bringt, O Schwert, das durch die Seele dringt, O Donnerwort in meinen Ohren.	Mój miły Jezus - zagubiony: O słowo, co mi rozpacz ślesz, Co niczym miecz mą duszę tniesz, Uderzasz w ucho me jak gromy.	Mój miły Jezus gdzieś zagubion, Ach nie, Wieść owa targa mną, Przenika mieczem duszę wskroś I gromem zda się w uszach moich.
2. Recitativo T, Continuo
Wo treff ich meinen Jesum an, Wer zeiget mir die Bahn, Wo meiner Seele brünstiges Verlangen, Mein Heiland, hingegangen? Kein Unglück kann mich so empfindlich rühren, Als wenn ich Jesum soll verlieren.	Gdzie mego Jezusa znowu spotkać mogę? I któż mi pokaże drogę, Tam, gdzie mej duszy serdeczne pragnienie, Zbawiciel mój, znalazł schronienie? Nie ma wszak dla mnie nieszczęścia większego, Niż gdybym zgubić mial Jezusa mego.	Gdzież najdę Ciebie Jezu mój, Któż drogę wskaże tę Co w stronę zbawcy duszę mojej wiedzie Tęsknicy jej miłości. Nieszczęścia nie masz przeć boleśniejszego Nad to bych Cię o Jezu stracił.
3. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Jesu, mein Hort und Erretter, Jesu, meine Zuversicht, Jesu, starker Schlangentreter, Jesu, meines Lebens Licht! Wie verlanget meinem Herzen, Jesulein, nach dir mit Schmerzen! Komm, ach komm, ich warte dein, Komm, o liebstes Jesulein!	Jezu, światło życia mego, W Tobie Zbawiciela mam. Jezu, Tyś pogromcą Złego, Tyś ostoją moją sam! Serce me pełne pragnienia, Czeka Ciebie wśród cierpienia. Przyjdź! Ach, przyjdź, ja czekam Cię! Przyjdź, Jezu, daj ujrzeć się!	Jezus - mój schronie i zbawco, Jezu - pieczy moja cna, Jezu – węża gromicielu, Jezu – który światłem jeś. Jakże tęskni serce moje, Jezu mój, do ciebie smętne. Przyjdź, ach przyjdź bo czekam wżdy, Przyjdź Jezuniu miły mój.
4. Aria A, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Cembalo
Jesu, lass dich finden, Lass doch meine Sünden Keine dicke Wolken sein, Wo du dich zum Schrecken Willst für mich verstecken, Stelle dich bald wieder ein!	Pozwól się odnaleźć, Panie. Niechaj grzech mój się nie stanie Chmurą, co Cię może skryć. Nie trwóż więcej duszy mej, I pojawić znów się chciej, Aby ze mną znowu być!	Jezu, zwól się naleźć, A mym grzechom nie daj Chmurom ciemną, wielką być, Która Ciebie strasznie mi zakrywać miała. Okaż się mi się ninie, wnet.
5. Arioso B, Continuo
Wisset ihr nicht, dass ich sein muss in dem, das meines Vaters ist?	„Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?"	Nie wiedzieliście, że tymi rzeczami, które są Ojca mojego Jam się bawić powinienem?
6. Recitativo T, Continuo
Dies ist die Stimme meines Freundes, Gott Lob und Dank! Mein Jesu, mein getreuer Hort, Läßt durch sein Wort Sich wieder tröstlich hören; Ich war vor Schmerzen krank, Der Jammer wollte mir das Mark In Beinen fast verzehren; Nun aber wird mein Glaube wieder stark, Nun bin ich höchst erfreut; Denn ich erblicke meiner Seele Wonne, Den Heiland, meine Sonne, Der nach betrübter Trauernacht Durch seinen Glanz mein Herze fröhlich macht. Auf, Seele, mache dich bereit! Du musst zu ihm In seines Vaters Haus, hin in den Tempel ziehn; Da lässt er sich in seinem Wort erblicken, Da will er dich im Sakrament erquicken; Doch, willst du würdiglich sein Fleisch und Blut genießen, So musst du Jesum auch in Buß und Glauben küssen.	To głos przyjaciela mego! Bogu dzięki, Bogu chwalą! Jezus, pocieszyciel wierny Za pomocą Słowa swego Znowu ujrzeć się pozwala. Czułem ból niemiłosierny, I dotknęły te żałości Niemal szpiku moich kości. Lecz teraz ma wiara znów nabiera mocy; Radość napełnia moje serce cale, Gdyż rozkosz mej duszy ponownie ujrzałem, Mego Zbawcę, me Słońce oraz moją Światłość, Który po smutnej żałoby nocy Przez blask swój niesie memu sercu radość. Powstań ma duszo i bądź gotowa! Musisz do Niego Iść do świątyni, do domu Ojca Jego. Tam On w swoim Słowie daje ujrzeć się. Tam On w sakramencie pragnie wzmocnić cię. Tam ciało i krew Jego godnie spożyć możesz, Gdy Go ucałujesz w wierze i pokorze.	Oto głos miłego przyjaciela: Cześć Bogu, dank, Mój Jezus, skarbie drogi mój. Ej, słyszeć siebie znowu, Cierpiałem srogo tak Iż boleść przenikała mnie Do szpiku kości wszytkich. Lecz mocną będzie moja wiara znów, Raduję się tym cnie. I oto widzę rozkosz duszy swojej, To Zbawca, słońce moje, Po niepokojach nocy złej Ten przez swój blask, wiesieli serce me. Hej duszo – gotuj się już wnet Do niego wszak. W Ojcowy jego dom, świątynny dążyć masz, Tam słowem swym objawi siebie tobie, Tam w sakramencie chce orzeźwić ciebie, Lecz jeśli chcesz pożywać ciało i krew pańską Jezusa musi w wierze i pokucie błagać.
7. Aria (Duetto) A T, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Wohl mir, Jesus ist gefunden, Nun bin ich nicht mehr betrübt. Der, den meine Seele liebt, Zeigt sich mir zur frohen Stunden. Ich will dich, mein Jesu, nun nimmermehr lassen, Ich will dich im Glauben beständig umfassen.	Jezus się odnalazł, więc już się nie trwożę, Już się więcej nie frasuję. Ten, którego ma dusza miłuje Sam mi się pokazał w tej radosnej porze. Nigdy Cię już nie stracić, pragnę Jezu szczerze, I stale obejmować pragnę Ciebie w wierze.	Hej, hej, Jezus naleziony! Żałości więc precz ach, precz. Ten co kocha duszę mą Ukazał się w ten godzinę miłą. Chcę Cię więc mój Jezu nigdy nie stracić, I chcę Cię mą wiarą już objąć na zawsze.
8. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Meinen Jesum lass ich nicht, Geh ihm ewig an der Seiten; Christus lässt mich für und für Zu den Lebensbächlein leiten. Selig, wer mit mir so spricht: Meinen Jesum lass ich nicht.	Jezu, ja nie puszczę Cię Ani chwili tam od siebie. Ty zaś zaprowadzisz mnie, Gdzie Twe źródło życia w niebie. Szczęsny mówię słowa te: Jezu mój, nie puszczę Cię!	Nie ostawię Jezu Cię I u boku Twego kroczę, Chrystus przecież wiedzie mnię Do strumyka życia, zdroju. Błogi ten co rzecze wraz: Nie ostawię Jezu cię.

BWV-155, Mein Gott, wie lang, ach lange?
Mein Gott, wie lang, ach lange?	Jak długo jeszcze, mój Boże?	Jak długo Boże jeszcze
1. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Continuo
Mein Gott, wie lang, ach lange? Des Jammers ist zuviel, Ich sehe gar kein Ziel Der Schmerzen und der Sorgen! Dein süßer Gnadenblick Hat unter Nacht und Wolken sich verborgen, Die Liebeshand zieht sich, ach! ganz zurück, Um Trost ist mir sehr bange. Ich finde, was mich Armen täglich kränket, Der Tränen Maß wird stets voll eingeschenket, Der Freuden Wein gebricht; Mir sinkt fast alle Zuversicht.	Jak długo jeszcze, mój Boże? Już smutku jest za wiele. Nie widzę jakie cele Niedola ta mieć może. Twe pełne laski spojrzenie Skrywają chmury i ciemności, Cofa się, cofa ręka miłości! Bardzo się lękam o me pocieszenie. A mnie biednego pognębić się stara. Co dzień mi podana lez mych gorzkich miara. Braknie radości wina; Topnieć nadzieja ma zaczyna.	Jak długo Boże jeszcze, Cierpienia dość już, A celu nie masz przeć, Boleści i zamętu. Spojrzenie łaski Twej Za chmury noc ukryło się przed nama. Twa ręka cofa się, Ach, od nas precz, Pociechy wypatruję, A widzę, co mnie w każdy dzionek martwi Że stągwie łez są stale przepełnione, Radości wina nic. A nie masz pieczy patrzać skąd.
2. Aria (Duetto) A T, Fagotto, Continuo
Du musst glauben, du musst hoffen, Du musst gottgelassen sein! Jesus weiß die rechten Stunden, Dich mit Hilfe zu erfreun. Wenn die trübe Zeit verschwunden, Steht sein ganzes Herz dir offen.	Musisz w Nim nadzieję złożyć, I w wierze przy Bogu trwać! Jezus wie, w której godzinie Ma ci pomoc swoją dać. Kiedy smutny czas przeminie, On ci serce swe otworzy!	Trza ci wierzyć, mieć nadzieję, W Bogu zawsze mocno trwać. Jezus zna godzinę ową, Ucieszenia swą pomocą Gdy ponury czas się Serce Jego k'nam się skłania.
3. Recitativo B, Continuo
So sei, o Seele, sei zufrieden! Wenn es vor deinen Augen scheint, Als ob dein liebster Freund Sich ganz von dir geschieden; Wenns er dich kurze Zeit verlässt, Herz! glaube fest, Es wird ein Kleines sein, Da er für bittre Zähren Den Trost- und Freudenwein Und Honigseim für Wermut will gewähren! Ach! denke nicht, Dass er von Herzen dich betrübe, Er prüfet nur durch Leiden deine Liebe, Er machet, dass dein Herz bei trüben Stunden weine, Damit sein Gnadenlicht Dir desto lieblicher erscheine; Er hat, was dich ergötzt, Zuletzt Zu deinem Trost dir vorbehalten; Drum lass ihn nur, o Herz, in allem walten!	O duszo, raduj się serdecznie, Bo choćby oczy twe mówiły, Jakoby przyjaciel twój miły Opuścił cię ostatecznie, On cię opuszcza na chwilkę małą! Serce! Wierz mocno ty, Ze to niedługo będzie trwało, Kiedy za twe gorzkie łzy, Wino radości On ci da. On miast piołunu miód dla ciebie ma. Ach! Nie myśl, nie, Że On złośliwie cię frasuje: On tak jedynie miłość twą próbuje, Sprawia, że w zły czas szlocha serce twe, By laski Jego promienie Milsze jeszcze zrobiły wrażenie. I to, co winno cię radować, Na koniec sam, Ku twej pociesze raczył zachować. Niech więc, o serce, we wszystkim rządzi tobą Pan!	Więc bądź o duszo, bądź spokojna Choć oczom twym wydaje się Że ów przyjaciel Twój Oddalił się od ciebie. Lecz gdy go nie ma w krótki czas Wierz, serce me, Maluczko nie masz go, Na gorzkie łzy, lamenty, Pociechy wina on, a miodu i kanaru Chce ci naleźć. Ach, nie myśl więc Iż serce On Ci martwić pragnie, Ciśnienie jeno twej miłości świadczy, A i że serce twoje płacze w czas ponury Dostrzeże łaski blask, Tym lepiej zawdy, przecie, onże. A dla uciechy twej Tak ci tu pocieszenie pozostawił, Więc pozwól mu o serce władać wszytkim.
4. Aria S, Violino I/II, Viola, Continuo
Wirf, mein Herze, wirf dich noch In des Höchsten Liebesarme, Dass er deiner sich erbarme. Lege deiner Sorgen Joch, Und was dich bisher beladen, Auf die Achseln seiner Gnaden.	Rzuć się serce, rzuć się wprost W ramiona Bożej miłości, A doznasz Jego litości. Złóż nań jarzmo twoich trosk. Ciężar, co był tobie dan, Na swe barki chce wziąć Pan.	Rzuć się serce, rzuć się, rzuć W Najwyższego cne ramiona Które tobie On otwiera. Kładźże jarzmo Twoich trosk Także wszystko co ci ciąży Na ramiona łaski Jego.
5. Choral, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ob sichs anließ, als wollt er nicht, Lass dich es nicht erschrecken, Denn wo er ist am besten mit, Da will ers nicht entdecken. Sein Wort lass dir gewisser sein, Und ob dein Herz spräch lauter Nein, So lass doch dir nicht grauen.	Choć czasem tobie zdaje się, Że Bóg ci pomóc nie chce, Niech serce twe nie trwoży się, On pomoc śle, gdy zechce; Więc wierzyć Jego Słowu chciej I wbrew wszystkiemu pewność miej, Że Bóg cię nie zawiedzie.	Choć czasem tobie zdaje się Że Bóg ci pomóc nie chce Niech serce Twe nie trwoży się, On pomoc śle gdy zechce, Więc wierzyć Jego słowo chciej, I wbrew wszytkiemu pewność miej Że Bóg cię nie zawiedzie.

BWV-162, Ach! ich sehe, itzt, da ich zur Hochzeit gehe
Ach! ich sehe, itzt, da ich zur Hochzeit gehe	Ach! Widzą oczy moje	Ach, już widzę, że na zacne gody idę
1. Aria B, Corno da tirarsi, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Ach! ich sehe, Itzt, da ich zur Hochzeit gehe, Wohl und Wehe. Seelengift und Lebensbrot, Himmel, Hölle, Leben, Tod, Himmelsglanz und Höllenflammen Sind beisammen. Jesu, hilf, dass ich bestehe!	Ach! Widzą oczy moje, Ze oto na wesele idę dziś do Boga. Radość i trwoga! Trucizna duszy oraz chleb żywota; Życie i śmierć, niebios i piekieł wrota! Płomienie piekła i blask niebiańskiej chwały Dziś się spotkały! Mój Jezu, pomóż, niech się ostoję!	Ach, już widzę, że na zacne gody idę, Szczęście z bólem, Duszy jad, i życia chleb Niebo piekło, życie śmierć, Nieba blask i piekła ogień Są wżdyć razem. Jezu, daj bym wytrwał z Tobą.
2. Recitativo T, Continuo
O großes Hochzeitfest, Darzu der Himmelskönig Die Menschen rufen lässt! Ist denn die arme Braut, Die menschliche Natur, nicht viel zu schlecht und wenig, Dass sich mit ihr der Sohn des Höchsten traut? O großes Hochzeitfest, Wie ist das Fleisch zu solcher Ehre kommen, Dass Gottes Sohn Es hat auf ewig angenommen? Der Himmel ist sein Thron, Die Erde dient zum Schemel seinen Füßen, Noch will er diese Welt Als Braut und Liebste küssen! Das Hochzeitmahl ist angestellt, Das Mastvieh ist geschlachtet; Wie herrlich ist doch alles zubereitet! Wie selig ist, den hier der Glaube leitet, Und wie verflucht ist doch, der dieses Mahl verachtet!	O, weselna uczta wielka, Na którą jest zaproszona Przez Króla Niebios dusza wszelka. Ale, wszak nie jest ta narzeczona - Natura ludzka - nieskazitelna. Czy zechce ją pojąć Syn Najwyższego? O, wielka, wielka uczta weselna! Jakiż to zaszczyt, jakże to się stało, Ze Boży Syn Na zawsze przyjął ludzkie ciało? Wszak niebo to Jego tron, Ziemia podnóżkiem dla stóp Jego, A przecież świat ten On Jak narzeczoną chce pocałować! Uczta weselna już gotowa, Ubite woły i cielęta, Jakże wspaniale stół zastawiony! Ten, kogo wiara tu przyprowadzi, jakże będzie błogosławiony! Zaś dola tego, co ucztą wzgardzi, jak straszna będzie i przeklęta!	Wiesiela godów dniu Na które król niebiosów Chce ludzi prosić wszech, Gdy narzeczona wżdy, Człowiecza istność zbyt mało nie jest godna By z nią ten ślub Syn Najwyższego brał. O wielki godów dniu, A czemuż to zażywa ciało chwały Iż Boży Syn na wieczność wziął je nasię. W niebiosach jego tron, A ziemia mu podnóżkiem jedno małym, Chce jednak tenże świat Swą narzeczoną czynić. Wiesiela stół już gotów jest, A bydło tuczne już zabite, Jak cudnie wszyćko nagotowane. Ten błogi jest Co w wierze tamże zmierza, Przeklęty będzie ów, Co ucztę tę przeoczy.
3. Aria S, Continuo
Jesu, Brunnquell aller Gnaden, Labe mich elenden Gast, Weil du mich berufen hast! Ich bin matt, schwach und beladen, Ach! erquicke meine Seele, Ach! wie hungert mich nach dir! Lebensbrot, das ich erwähle, Komm, vereine dich mit mir!	Jezu, łask wszelakich zdroju, Jam Twym gościem, daj mi siłę, Bo to Ty mnie zaprosiłeś! Jam strudzony, słaby, w znoju, Niech prośba moja nie będzie daremną, Pokrzep mą duszę, co tak głodna Ciebie. Ja Cię wybieram, o Żywota Chlebie, Przyjdź już, Mój Panie i zjednocz się ze mną!	Jezu, zdroju łaski wszytkiej, Pokrzep mnie, bo gościem jeśm Zaproszonym przez Cię wżdyć. Znużony jeśm, mdły, obciążony, Ach orzeźwij duszę moją. Ach, jak pragnę Ciebie wciąż. Chlebem jeś i ten wybieram. Przyjdź, a siebie ze mną złącz.
4. Recitativo A, Continuo
Mein Jesu, lass mich nicht Zur Hochzeit unbekleidet kommen, Dass mich nicht treu dein Gericht; Mit Schrecken hab ich ja vernommen, Wie du den kühnen Hochzeitgast, Der ohne Kleid erschienen, Verworfen und verdammet hast! Ich weiß auch mein Unwürdigkeit: Ach! schenke mir des Glaubens Hochzeitkleid; Lass dein Verdienst zu meinem Schmucke dienen! Gib mir zum Hochzeitkleide Den Rock des Heils, der Unschuld weiße Seide! Ach! lass dein Blut, den hohen Purpur, decken Den alten Adamsrock und seine Lasterflecken, So werd ich schön und rein Und dir willkommen sein, So werd ich würdiglich das Mahl des Lammes schmecken.	Nie przyszedł na ucztę bez odzienia, Byś mnie nie sądził w gniewie Twym! Bo słyszę, pełen przerażenia, Jak na wesele zaproszony Bez szaty przyszedł gość zuchwały, I jak w ciemności był wrzucony! Wiem, żem niegodny, niedoskonały. Ach! Podaruj mi wiary szatę długą; Niech przyodzieję się Twą zasługą! Daj mi za strój weselny cały Suknię zbawienia i niewinności jedwab biały! Ach! Zwól, by z Twej krwi purpury płaszcz wspaniały Występku plamy na starej sukni Adama przykrywał. A wtedy czystym będę, Panie, Będziesz miał we mnie upodobanie. Wtedy to godnie Baranka ucztę będę spożywał.	Mój Jezus, Nie daj mi na gody bez szaty przybyć Bych nie stał mi się Twójże sąd. Przeraża mnie opowieść o tym Jak do ów chwały ówże gość Co bez szaty przyszedł Na potępienie posłan był. Ja niegodność swoją znam, Ach, wiary daj godową szatę mi, Zwól zasług Twych do jej zdobienia użyć. Daj mi za godów szatę, Zbawienia płaszcz, i bisior niewinności, Ach, zwól swej krwi purpurą świętą pokryć I Adama stary strój i grzechu plamy A będę czysty, cny, i miły Tobie dość, W wieczerzy udział brać Baranka godnie, zacnie.
5. Aria (Duetto) A T, Continuo
In meinem Gott bin ich erfreut! Die Liebesmacht hat ihn bewogen, Dass er mir in der Gnadenzeit Aus lauter Huld hat angezogen Die Kleider der Gerechtigkeit. Ich weiß, er wird nach diesem Leben Der Ehre weißes Kleid Mir auch im Himmel geben.	W Bogu moim się raduję, On tak bardzo mnie miłuje, Ze w swej wielkiej łaskawości Przyodział mnie w swej dobroci W szaty sprawiedliwości. Wiem, że po tym tu żywocie Białą szatę chwały da, Gdy już w niebie będę ja.	Więc w Bogu mym raduję się, Miłości moc skłoniła Jego By mnie w ów łaski dzień Oblekać z miłej przychylności W sprawiedliwości godny strój. I wiem, że po śmiertelnym życiu Czcigodny biały strój Otrzymam takoż w niebie.
6. Choral, Corno da tirarsi e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ach, ich habe schon erblicket Diese große Herrlichkeit. Itzund werd ich schön geschmücket Mit dem weißen Himmelskleid; Mit der güldnen Ehrenkrone Steh ich da für Gottes Throne, Schaue solche Freude an, Die kein Ende nehmen kann.	Ach, już wyobrażam sobie Bożej chwały wielki zdrój. Kiedy już się przyozdobię W najbielszy niebiański strój; Chwały otrzymam koronę, I stanę przed Boga tronem, Gdzie najwyższa radość ta Już na wieki wieków trwa.	Ach, zobaczyłem już przez chwilę Wspaniałości wielgie te, Odtąd będę już ubrany W biały nieba cudny strój. W pozłacanej czcią koronie Staję więc przed Boga tron Gdzie wiesiele wieczne trwa Które bez końca jest.

BWV-165, O heilges Geist- und Wasserbad
O heilges Geist- und Wasserbad	O święte w duchu i w wodzie obmycie	O święty z Ducha wody krzcie
1. Aria S, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
O heilges Geist- und Wasserbad, Das Gottes Reich uns einverleibet Und uns ins Buch des Lebens schreibet! O Flut, die alle Missetat Durch ihre Wunderkraft ertränket Und uns das neue Leben schenket! O heilges Geist- und Wasserbad!	O święte w duchu i w wodzie obmycie, Które w nas Boże Królestwo gruntuje I w księgę życia imiona wpisuje! Powodzi, która daje życie! Cudowna twa moc, jak wody spienione Porywa i topi grzechy popełnione. O święte w duchu i w wodzie obmycie!	O święty z Ducha wody krzcie Co Boży raj nam przeć przyznawasz I w księgę życia nas wpisujesz. O ty co wszytkie czyny złe Swą cudną mocą topisz I nama nowe życie dajesz.
2. Recitativo B, Continuo
Die sündige Geburt verdammter Adamserben Gebieret Gottes Zorn, den Tod und das Verderben. Denn was vom Fleisch geboren ist, Ist nichts als Fleisch, von Sünden angestecket, Vergiftet und beflecket. Wie selig ist ein Christ! Er wird im Geist- und Wasserbade Ein Kind der Seligkeit und Gnade. Er ziehet Christum an Und seiner Unschuld weiße Seide, Er wird mit Christi Blut, der Ehren Purpurkleide, Im Taufbad angetan.	Grzech pierworodny, dziedzictwo Adama, Gniew Boży sprowadza, Śmierć ściąga na nas. Bo to, co z ciała zrodzone. Ciałem jest tylko i grzechem skażone, Zatrute jest i poplamione. Lecz błogosławiony los ochrzczonego człowieka, Bo ten, po chrztu kąpieli, Dziecięciem laski będzie nazwany. Ten chrześcijaństwo przyobleka, Niewinności białe szaty. W Chrystusowej krwi szkarłaty Przez chrzest będzie przyodziany.	Grzech pierworodny nasz, dziedziców Adamowych Gniew Boży ściąga przeć A takoż śmierć, zepsucie. Co z ciała bowiem rodzi się Też ciałem jest grzechami przesyconym, Zatrutym, pomazanym. Krześijanin błogi zaś W kąpieli Ducha, takoż wody Dziedzicem łaski przeć się stanie, Z Chrystusem łączy się, A w bieli jego niewinności W purpurze Kryste krwi ubrany zacnie będzie W kąpieli świętej chrztu.
3. Aria A, Continuo
Jesu, der aus großer Liebe In der Taufe mir verschriebe Leben, Heil und Seligkeit, Hilf, dass ich mich dessen freue Und den Gnadenbund erneue In der ganzen Lebenszeit.	Ty co mnie tak umiłowałeś, Ze mi żywot wieczny dałeś Przez sakrament chrztu Twojego, Daj mi, abym łaski to przymierze Wciąż odnavial, radując się szczerze Przez dni wszystkie życia mego.	Jezu, co z miłości wielkiej W krzcie mi świętym przekazałeś Życie, cześć, zbawienie cne, Spraw bych radość z darów owych I przymierze z Tobą moje W życiu całym chować chciał.
4. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Ich habe ja, mein Seelenbräutigam, Da du mich neu geboren, Dir ewig treu zu sein geschworen, Hochheilges Gotteslamm; Doch hab ich, ach! den Taufbund oft gebrochen Und nicht erfüllt, was ich versprochen, Erbarme, Jesu, dich aus Gnaden über mich! Vergib mir die begangne Sünde, Du weißt, mein Gott, wie schmerzlich ich empfinde Der alten Schlangen Stich; Das Sündengift verderbt mir Leib und Seele, Hilf, dass ich gläubig dich erwähle, Blutrotes Schlangenbild, Das an dem Kreuz erhöhet, Das alle Schmerzen stillt Und mich erquickt, wenn alle Kraft vergehet.	A przecież duszy mej Poranku, Coś urodził mnie na nowo, Być Ci wiernym dałem słowo, 0 święty, Boży Baranku. Lecz, ach! Jakże często przymierze chrztu łamałem. Jak często nip wypełniałem tego, co obiecałem! Okaż swoje zmiłowanie, Przebacz z łaski grzech mój, Panie, Ulituj się, wybacz mi w mojej niedoli. Ty jeden wiesz, Boże, jak strasznie mnie boli Ta rana zadana przez węża starego. Grzech trucizną dla duszy i ciała mojego. Daj, bym Cię wiarą moją wybrał, Panie, Krwistoczerwony obrazie węża Na krzyżu wywyższony, Który me bóle wszystkie zwycięża I mnie pokrzepia, gdym znużony.	Winienem ci mój oblubieńcu cny, Za to me odrodzenie Przysięgę wierności wiecznej Baranku Boży kłaść. Ulituj Jezu się nade mną z łaski swej, Ach, wybacz mi grzechów winy. Ty znach i wiesz, iż bolen mnie przyjmuje Wężowych złości cios. Grzechowy jad mą duszą, ciało psowa, Spraw abym w wierze obraz wybrał Wężowy Twojej krwi, Na krzyż wyniesiony Co śmierzy każdy ból, Ożywa mnie gdy ze mnie moc uchodzi.
5. Aria T, Violino I/II, Continuo
Jesu, meines Todes Tod, Lass in meinem Leben Und in meiner letzten Not Mir für Augen schweben, Dass du mein Heilschlänglein seist Vor das Gift der Sünde. Heile, Jesu, Seel und Geist, Dass ich Leben finde!	Jezu, śmierci śmierci mej, Daj przez żywot cały I w ostatniej chwili zlej, Aby oczy me widziały W Tobie Węża Zbawienia, Co grzech gładzi obficie. Ulecz duszy cierpienia I spraw bym znalazł życie.	Jezu, w Tobie śmierci śmierć, Zwól mi w życiu całym Takoż i w ostatnim dniu Kłaść przed oczy swoje, Że mi wężem zdrowia jeś Na grzechowe jady. Uzdrów Jezu dusze mą By cne życie nalazł.
6. Choral, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Fagotto col Basso, Continuo
Sein Wort, sein Tauf, sein Nachtmahl Dient wider allen Unfall, Der Heilge Geist im Glauben Lehrt uns darauf vertrauen.	Słowo, chrzest i wieczerzę Od Ciebieśmy dostali, Uczy Duch Święty w wierze, Byśmy temu ufali.	Twe słowo, krzest, wieczerza Nas chroni od upadów, Duch Święty w wierze uczy Jak ufać temu mamy.

BWV-166, Wo gehest du hin?
Wo gehest du hin?	Dokąd idziesz?	Gdzie idziesz zaś ty
1. Aria B, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Wo gehest du hin?	Dokąd idziesz?	Gdzie idziesz zaś ty?
2. Aria T, Oboe (Violino solo), Continuo
Ich will an den Himmel denken Und der Welt mein Herz nicht schenken. Denn ich gehe oder stehe, So liegt mir die Frag im Sinn: Mensch, ach Mensch, wo gehst du hin?	Chcę ku niebu myśli zwrócić, Serce me chce świat porzucić, Bo czy idę, czy też stoję, Wciąż pytanie słyszę Twoje: Ach, człowiecze, dokąd idziesz?	Ja chcę w niebo myśl posyłać Aby światu serca skąpić, Bo czy idę czy też stoję Myślę sobie takoż wnet, Gdzie się człeku spieszysz tak?
3. Choral S, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich bitte dich, Herr Jesu Christ, Halt mich bei den Gedanken Und lass mich ja zu keiner Frist Von dieser Meinung wanken, Sondern dabei verharren fest, Bis dass die Seel aus ihrem Nest Wird in den Himmel kommen.	Mój Panie Jezu, proszę Cię, Niech ten zamiar we mnie trwa. Nie daj mej myśli zachwiać się, Gdy nadejdzie pora zła. Lecz przy tym twardo stać mi daj, Aż Dusza ma osiągnie Raj, Gdy wyjdzie z gniazda swego.	Ja proszę Cię o Jezu mój Zachowaj mnie w tej myśli, Bez zwłoki przecz i wahań też Co mącić by ją miały. Lecz przy niej mocno zezwól trwać, Aż dusza ma z powłoki swej Do nieba wzięta będzie.
4. Recitativo B, Continuo
Gleichwie die Regenwasser bald verfließen Und manche Farben leicht verschießen, So geht es auch der Freude in der Welt, Auf welche mancher Mensch so viele Stücken hält; Denn ob man gleich zuweilen sieht, Dass sein gewünschtes Glücke blüht, So kann doch wohl in besten Tagen Ganz unvermut' die letzte Stunde schlagen.	Tak, jak po deszczu wody znikają. Jak najpiękniejsze barwy bledną, Tak i radości świata mijają, Z których tak cenią ludzie niejedną. Bo choć widzimy czasem na ziemi, Jak szczęście się barwami mieni, To także w pomyślności porze Godzina śmierci nadejść może.	Jako potoki deszczu wnet znikają Płowieją pewne barwy szybko, Tak żywot krótki świata uciech jest, Co człek niejeden cenić sobie chce. Bo choć czasami widać też Że szczęście kwitnie tutaj, tuż W najlepszy dzień, niespodziewanie, W godzinę zgonu grom wybija właśnie.
5. Aria A, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Man nehme sich in acht, Wenn das Gelücke lacht. Denn es kann leicht auf Erden Vor abends anders werden, Als man am Morgen nicht gedacht.	Miej się więc na baczności Wśród błogiej szczęśliwości. Bo wieczór na tej ziemi Często w nicość zamieni Poranka wszystkie radości.	Pamiętaj o tym w czas Gdy szczęście śmieje się Że na tej ziemi czasem Pod wieczór inak bywa Niż rankiem ktoś przewidzieć mógł.
6. Choral, Oboe e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Wer weiß, wie nahe mir mein Ende! Hin geht die Zeit, her kommt der Tod; Ach wie geschwinde und behände Kann kommen meine Todesnot. Mein Gott, ich bitt durch Christi Blut: Mach's nur mit meinem Ende gut!	Kto wie, jak blisko me skonanie? Upływa czas, śmierć zbliża się. Jak prędko, ach, jak niespodzianie Zagłada może trafić mnie! O spraw, dla Chrystusowej krwi, Mój Boże, błogie zejście mi!	Któż wie, mój koniec może blisko, Upływa czas, przychodzi śmierć. Ach jakże spiesznie i jak chyżo Przyjść może na mnie nędzny zgon. Na Krysta prosząc Panie krew, Daj koniec dobry, spokój nam.

BWV-170, Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust
Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust	O błogi spokoju, o duszy radości	Spokoju cny, rozkoszy błoga dusz
1. Aria A, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust, Dich kann man nicht bei Höllensünden, Wohl aber Himmelseintracht finden; Du stärkst allein die schwache Brust. Drum sollen lauter Tugendgaben In meinem Herzen Wohnung haben.	O błogi spokoju, o duszy radości! W grzechach piekielnych wszak ciebie nie ma, Lecz jesteś w świętej jedności nieba; Tylko tyś podporą dla ludzkiej słabości, 0 błogi spokoju, o duszy radości! Stąd w darach cnoty mam upodobanie, I one w mym sercu znajdują mieszkanie.	Spokoju cny, rozkoszy błoga dusz Którego w pkieł przewinień nie masz A jeno w nieba zgodzie najdę. Ty wzmacniasz mnie, Wyświecasz mdłość, Tak jeno szczyre cnoty winny Mieszkanie w sercu moim znaleźć.
2. Recitativo A, Continuo
Die Welt, das Sündenhaus, Bricht nur in Höllenlieder aus Und sucht durch Hass und Neid Des Satans Bild an sich zu tragen. Ihr Mund ist voller Ottergift, Der oft die Unschuld tödlich trifft, Und will allein von Racha sagen. Gerechter Gott, wie weit Ist doch der Mensch von dir entfernet; Du liebst, jedoch sein Mund Macht Fluch und Feindschaft kund Und will den Nächsten nur mit Füßen treten. Ach! diese Schuld ist schwerlich zu verbeten.	Ze świata, co grzechu jest jaskinią. Tylko piekielne pieśni płyną. Pragnie świat poprzez swoje złości Szatana przywdziać obraz obrzydliwy, Usta ma pełne jadu żmijowego, Co śmierć zadaje niewinności, I tylko „Racha!" wołać chce do brata swego. Jak daleko, powiedz, Boże sprawiedliwy, Człowiek od Ciebie jest oddalony: Ty kochasz, ale usta jego Wrogość wszak głoszą na wszystkie strony; Nogami kopać pragnie on bliźniego. Ach! Jak ciężka to wina, jak za nią przebłagać?	Ten świat, ów grzechów dom Co piosnkę wstydną brzmi Przez zazdrość, tako złość Szatana odziew na się kładzie. A usty jego w których jad Niewinnych czasem niesą śmierć O zemście jeno prawić pragną. O Boże nasz, Twój lud Oddalił się od Ciebie srodze, Choć Ty miłujesz go On kłątwy wrogie śle, A bliżnich swoich deptać jeno pragnie. Ach, wina to nie łacna do zmazania.
3. Aria A, Organo obligato a 2 claviature, Violino I/II, Viola
Wie jammern mich doch die verkehrten Herzen, Die dir, mein Gott, so sehr zuwider sein; Ich zittre recht und fühle tausend Schmerzen, Wenn sie sich nur an Rach und Hass erfreun. Gerechter Gott, was magst du doch gedenken, Wenn sie allein mit rechten Satansränken Dein scharfes Strafgebot so frech verlacht. Ach! ohne Zweifel hast du so gedacht: Wie jammern mich doch die verkehrten Herzen!	Jakże mnie martwią te serca przewrotne, Które się Tobie, Boże, sprzeciwiają. Drżę cały i czuję bóle tysiąckrotne, Kiedy serca owe radość z zemsty mają. Jakie myśli masz w sercu, o Panie Zastępów, Kiedy korzyść mając z szatańskich podstępów Wyśmiewają Twe przykazania w swojej bezczelności? Ach, myślisz wtedy bez wątpliwości: Jakże mnie martwią te serca przewrotne!	Boleję nad pobłądzonymi sercy Co tak są Ci przeciwne Boże mój. Aż cały drżę, boleści tysiąc czuję Gdy zazdrość, zemsta, złość aby cieszy. O Boże praw, cóż myśleć możesz sobie Gdy same przeć piekielnymi intrygami Niewstydnie śmieją się z przykazań Twych. Ach, krom wątpienia myślisz oto tak: Bolęję nad pobłądzonymi sercy.
4. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Continuo
Wer sollte sich demnach Wohl hier zu leben wünschen, Wenn man nur Hass und Ungemach Vor seine Liebe sieht? Doch, weil ich auch den Feind Wie meinen besten Freund Nach Gottes Vorschrift lieben soll, So flieht Mein Herze Zorn und Groll Und wünscht allein bei Gott zu leben, Der selbst die Liebe heißt. Ach, eintrachtvoller Geist, Wenn wird er dir doch nur sein Himmelszion geben?	Ach! Któżby jeszcze żyć tu chciał? Któżby chciał tu być? Gdzie złość, nieszczęście będzie miał Za miłość, którą dał. Ponieważ jednak wroga mego Mam ja jak brata rodzonego W serdecznej mieć miłości, Serce me odwraca się, Od gniewu i złości. U Boga jeno pragnie żywot wieść pogodny, Boga, co się miłością zwie. Ach! Duchu zgodny, Kiedyż przez Pana będzie ci to dane, Przejść przez Syjonu niebieskiego bramę?	A któż więc chciałby tu żyć W świecie owym, takim, Gdzie jedno zazdrość, takoż złość Z miłości swojej ma. Lecz jeśli wroga też jak przyjaciela mam Miłować z Boga woli praw, Uchodzi gniewu serce me. Żyć pragnie w Bogu jedno samym, Co sam miłością jest. Ach, zgody duchu mój, A kiedyż On otworzy Tobie niebiosa?
5. Aria A, Organo obligato, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Continuo
Mir ekelt mehr zu leben, Drum nimm mich, Jesu, hin! Mir graut vor allen Sünden, Lass mich dies Wohnhaus finden, Wo selbst ich ruhig bin.	Obmierzło mi już życie. Więc weź mnie Jezu tam. Tutaj grzechu moc mnie trwoży, Daj mi dom odnaleźć Boży, Gdzie jedynie pokój mam.	Mi chydzi się żyć dłużej, Więc bierz mnię Jezu już, Iż grzechów się wżdy lękam Zwól miejcie takie naleźć Gdzie spokój będę miał.

BWV-173, Erhöhtes Fleisch und Blut
Erhöhtes Fleisch und Blut	O ciało wywyższone!	Najświętsze ciało, krwi
1. Recitativo T, Violino I/II, Viola, Continuo
Erhöhtes Fleisch und Blut, Das Gott selbst an sich nimmt, Dem er schon hier auf Erden Ein himmlisch Heil bestimmt, Des Höchsten Kind zu werden, Erhöhtes Fleisch und Blut!	O, ciało wywyższone! Które sam Bóg przyjmuje, Któremu już na ziemi Niebiańskie szczęście ofiaruje, Ze się w Jego dziecię zmieni. O, ciało wywyższone!	Najświętsze ciało, krwi Co na się przyjął Bóg Nim wszak, już tu na ziemi Zbawienia przyniósł stan Dziecięciem Boga będąc Najświętsze ciało, krwi
2. Aria T, Flauto traverso I/II e Violino I all' unisono, Violino II, Viola, Continuo
Ein geheiligtes Gemüte Sieht und schmecket Gottes Güte. Rühmet, singet, stimmt die Saiten, Gottes Treue auszubreiten!	O, umyśle uświęcony! Dobroć Bożą chciej smakować, Chwaląc śpiewaj i strój struny! Wierność Jego masz zwiastować.	Każda dusza bogobojna Cieszy się darami Boga, Sławcie, nućcie, w strony grajcie, Bogu chwalę poszerzajcie.
3. Aria A, Violino I/II, Viola, Continuo
Gott will, o ihr Menschenkinder, An euch große Dinge tun. Mund und Herze, Ohr und Blicke Können nicht bei diesem Glücke Und so heilger Freude ruhn.	Chce Bóg, o człowiecze dzieci, Wielkie rzeczy z wami począć. Usta, serce, uszy, oczy Nie mogą przy tej rozkoszy I radości takiej spocząć.	Bóg chce, o wy dzieci Boże Tę rzecz wielką sprawić wam. Usty, serca, uszy, oczy Nie są zdolne w szczęściu owym Tej radości oprzeć się.
4. Aria (Duetto) B S, Flauto traverso I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Bass So hat Gott die Welt geliebt, Sein Erbarmen Hilft uns Armen, Dass er seinen Sohn uns gibt, Gnadengaben zu genießen, Die wie reiche Ströme fließen. Sopran Sein verneuter Gnadenbund Ist geschäftig Und wird kräftig In der Menschen Herz und Mund, Dass sein Geist zu seiner Ehre Gläubig zu ihm rufen lehre. beide Nun wir lassen unsre Pflicht Opfer bringen, Dankend singen, Da sein offenbartes Licht Sich zu seinen Kindern neiget Und sich ihnen kräftig zeiget.	Bas Tak Bóg świat umiłował, Przez litość swoją, Co nam ostoją, Że Syna swego ofiarował; Dar łaski dał niewyczerpany, Co płynie jak strumień wezbrany. Sopran Od Niego wszak jest nam dane Nowe przymierze, Nie na papierze Lecz w ustach, sercach jest zapisane, Ze Jego Duch, na Jego cześć W wierze modlitwę nauczy nieść. Oba głosy Spełnijmy nasze powinności, Ofiarę dajmy, Dzięki śpiewajmy, Że objawienie dał Światłości, Co dana nam wśród grzechu nocy, I co jaśnieje w pełnej mocy.	Bas: Umiłował Bóg tak świat, Jego litość nam pomocą, Iże Syna nama dał, Łaski, zdroje dla pociechy Co strumieniem bystrym płyną. Sopran: Łaski nowej jenże ślub Tak owocny będzie mocen, W sercach człeczych, w ustach też Bo Duch Jego do swej chwały Wołać wiernie uczy przecie. Razem: Powinności czynić nam Nieść ofiary, dzięki śpiewać By objawion Słowem k'nam Skłonił się do dzieci swoich Im zaświecił jasno, mocno.
5. Recitativo (Duetto) S T, Continuo
Unendlichster, den man doch Vater nennt, Wir wollen dann das Herz zum Opfer bringen, Aus unsrer Brust, die ganz vor Andacht brennt, Soll sich der Seufzer Glut zum Himmel schwingen.	Ojcze, wołamy, choć Tyś nieskończony, Chcemy Ci serca nasze na ofiarę nieść. Do Ciebie płynie z piersi rozmodlonej Tych westchnień żar, co aż do Nieba chcą się wznieść.	Przedwieczny jeś, A Oćcem ciebie zwą Pragniemy Ci dar serc naszych składać, Ze wszytkich sił naszych, nabożnych wżdyć. Niech westchnień owych żar Aż nieba sięga.
6. Coro, Flauto traverso I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Rühre, Höchster, unsern Geist, Dass des höchsten Geistes Gaben Ihre Würkung in uns haben. Da dein Sohn uns beten heißt, Wird es durch die Wolken dringen Und Erhörung auf uns bringen.	Porusz ducha w nas w ten czas. Daj, by miały w nas, o Panie, Dary Ducha swe działanie. Uczył Pan modlitwy nas, Więc przeniknie ta przez chmury, Posłuchanie da nam z góry.	Porusz umysł Panie nasz By Świętego Ducha dary Nama skutki swe sprawiały. Każe modły słać Twój Syn Co przez chmury przenikają Wysłuchanie nam przyniosą.

BWV-175, Er rufet seinen Schafen mit Namen
Er rufet seinen Schafen mit Namen	I po imieniu woła owce swoje	I nazywa swe owce mianowicie
1. Recitativo T, Flauto dolce I-III, Continuo
Er rufet seinen Schafen mit Namen und führet sie hinaus.	I po imieniu woła owce swoje, i wyprowadza je.	I nazywa swe owce mianowicie, i wywodzi je.
2. Aria A, Flauto dolce I-III, Continuo
Komm, leite mich, Es sehnet sich Mein Geist auf grüner Weide! Mein Herze schmacht, Ächzt Tag und Nacht, Mein Hirte, meine Freude.	Przyjdź, prowadź mnie. Duch stąpać chce Po łąkach w zieloności. Tu usycham, Do Cię wzdycham, Pasterzu, ma radości.	Przyjdź, prowadź mnię Bo tęskni ciągle mój duch na zielnej niwie. Me serce schnie, łka dzień i noc. Pasterzu, ma radości, Przyjdź, prowadź mnię.
3. Recitativo T, Continuo
Wo find ich dich? Ach, wo bist du verborgen? O! Zeige dich mir bald! Ich sehne mich. Brich an, erwünschter Morgen!	Gdzie jesteś Ty? Gdzieś ukrył się przed światem? O! Pokaż mi się zaraz! Ma dusza drży Z tęsknoty za dnia światłem.	Gdzież najdę Cię, Ach, gdzie żeś się ukryłeś, O wskaż mi siebie wnet Bo tęskno mi. I zbudź się poranku miły.
4. Aria T, Violoncello piccolo solo, Continuo
Es dünket mich, ich seh dich kommen, Du gehst zur rechten Türe ein. Du wirst im Glauben aufgenommen Und musst der wahre Hirte sein. Ich kenne deine holde Stimme, Die voller Lieb und Sanftmut ist, Dass ich im Geist darob ergrimme, Wer zweifelt, dass du Heiland seist.	Ty już nadciągasz, zda się mi, Przechodzisz przez właściwe drzwi. Przyjęty będziesz w szczerej wierze, Musisz prawdziwym być pasterzem. Poznaję Twój łagodny śpiew, Miłości on jest pieniem. Na tego wszakże czuję gniew, Kto wątpi, żeś zbawieniem.	Wydaje się, że widzę Ciebie Jak kroczysz w stronę moich drzwi. Przyjęty będziesz w wierze milej, Pasterzem prawym będziesz mi. Bo znam Twój głos, tak miły luby, Co w sobie żar łagodny ma, Więc w duchu swym na tych się zżymam Co wątpią czy Ty zbawcą jeść.
5. Recitativo A B, Violino I/II, Viola, Continuo
Alt Sie vernahmen aber nicht, was es war, das er zu ihnen gesaget hatte. Bass Ach ja! Wir Menschen sind oftmals den Tauben zu vergleichen: Wenn die verblendete Vernunft nicht weiß, was er gesaget hatte. O! Törin, merke doch, wenn Jesus mit dir spricht, Dass es zu deinem Heil geschicht.	Alt „Lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił." Bas Ach tak! My ludzie często przypominamy głuchych, Gdy zaślepiony umysł nie wie, co On mówił. O! Głupcze pamiętaj: gdy Jezus do Ciebie się zwraca, To ku zbawieniu Cię nawraca.	Alt: Lecz oni nie zrozumieli tego co im powiadał. Bas: No cóż, Toć ludzie są często gołębiom głuchym równi. Nie wie wszak zaślepiony rozum ich co sam powiadał ongiś. O głupcze, uważ przeć Gdy mówi do Cię Kryst. Zbawienia twego pragnie On.
6. Aria B, Tromba I/II, Continuo
Öffnet euch, ihr beiden Ohren, Jesus hat euch zugeschworen, Dass er Teufel, Tod erlegt. Gnade, Gnüge, volles Leben Will er allen Christen geben, Wer ihm folgt, sein Kreuz nachträgt.	Uszy moje się otwórzcie, W słowie Jego ufność złóżcie, Ze zabije On śmierć srogą. Łaskę, by żyć życiem pełnym Chce dać Jezus wszystkim wiernym, Którzy krzyża pójdą drogą.	Uszy me, przeć posłuchajcie, Jezus wszak zaprzysiągł nama Iż pokona diabła, śmierć. Łaskę, dobra, życia pełnię Krześcijanom dawać pragnie Którzy chcą krzyż Jego nieść.
7. Choral, Flauto dolce I-III, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Nun, werter Geist, ich folg dir; Hilf, dass ich suche für und für Nach deinem Wort ein ander Leben, Das du mir willt aus Gnaden geben. Dein Wort ist ja der Morgenstern, Der herrlich leuchtet nah und fern. Drum will ich, die mich anders lehren, In Ewigkeit, mein Gott, nicht hören. Alleluja, alleluja!	Idę już, Duchu śladem Twym. Spraw, abym szukał w świecie tym Za słowem Twym i nowym życiem, Które z laski dajesz obficie. Twe słowo jak gwiazda błyska, Z oddali widna i z bliska. Jeśli gdzieś inna jest nauka, To nie chcę tej nauki szukać. Alleluja, alleluja!	W Twój idę ślad, o Duchu cny. Spraw bych ja szukał stale, wżdy Za słowem Twym innego życia Co z łaski swej mi dawać pragniesz. Wszak słowo Twe jutrzenką jest Co cudnie błyszczy w szerz i w dal. Takoż chcę tych co uczą inak, O Boże mój, nie słyszeć więcej. Alleluja, Alleluja.

BWV-177, Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ
Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ	Do Ciebie wołam Jezu mój	Do Ciebie ja, o Jezu mój
1. Coro, Oboe I/II, Violino concertante, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ, Ich bitt, erhör mein Klagen, Verleih mir Gnad zu dieser Frist, Lass mich doch nicht verzagen; Den rechten Glauben, Herr, ich mein, Den wollest du mir geben, Dir zu leben, Meinm Nächsten nütz zu sein, Dein Wort zu halten eben.	Do Ciebie wołam, Jezu mój, Wysłuchaj me błaganie. Daj mi Twą łaskę, pokój Twój, Niech się nie strwożę, Panie. Daj, bym się prostych trzymał dróg, Bym żył tylko dla Ciebie, I w potrzebie Innym coś dawać mógł. Bym Słowo zachowywał.	Do Ciebie ja, o Jezu mój, Wołanie próśb mych wznoszę. Łask użyczy swych na tenże czas, Nie pozwól być zwątpiałym. Lecz w prawej wierze Panie zwól, W tej co mi dawać pragniesz, Żyć dla Ciebie, Swym bliźnim zdatnym być, I słów Twych baczyć wiernie.
2. Aria A, Continuo
Ich bitt noch mehr, o Herre Gott, Du kannst es mir wohl geben: Dass ich werd nimmermehr zu Spott, Die Hoffnung gib darneben, Voraus, wenn ich muss hier davon, Dass ich dir mög vertrauen Und nicht bauen Auf alles mein Tun, Sonst wird mich's ewig reuen.	Proszę Cię jeszcze, racz mi dać, Że tak się nie zadzieje, Bym miał się pośmiewiskiem stać. I daj mi też nadzieję, Że gdy odchodzić będę stąd, Do Ciebie zaufanie Dasz mi Panie; Bowiem to byłby błąd, Gdybym w swe siły wierzył.	A proszę też o Panie mój, Ty możesz przecież sprawić Bych nigdy ja nie wswydał się. Nadziei użycz owej, Że gdy pójść stąd przyjdzie mi Ufanie w Tobie złożę, Nie zaś przecie W uczynkach przeć mych, Co skruchę budzić winny.
3. Aria S, Oboe da caccia, Continuo
Verleih, dass ich aus Herzensgrund Mein' Feinden mög vergeben, Verzeih mir auch zu dieser Stund, Gib mir ein neues Leben; Dein Wort mein Speis lass allweg sein, Damit mein Seel zu nähren, Mich zu wehren, Wenn Unglück geht daher, Das mich bald möcht abkehren.	Bym swoim wrogom, proszę Cię, Przebaczyć byl gotowy. Ty przebacz grzechy moje mnie I daj mi żywot nowy. Niech Słowo będzie za chleb mi. Umacniaj duszę w wierze, Niech mnie strzeże, Gdy bieda jest u drzwi, Abym się nie odwrócił.	Ach spraw, bych z głębi serca mógł Przebaczyć wrogom moim. A wybacz mi też na ten czas, I daj mi życie nowe. Zwól by zawsze Słowo Twe Pokarmem duszy było, Od złego wiem że czas Gdy słabość mnie dopadnie.
4. Aria T, Violino concertante, Fagotto obligato, Continuo
Lass mich kein Lust noch Furcht von dir In dieser Welt abwenden. Beständigsein ans End gib mir, Du hast's allein in Händen; Und wem du's gibst, der hat's umsonst: Es kann niemand ererben Noch erwerben Durch Werke deine Gnad, Die uns errett' vom Sterben.	By nie złamała mnie, ach daj, Rozkosz ni żadna męka, Bym wierny był Ci aż po raj: W Twoich to tylko rękach. Darmo ma ten, komu Ty dasz; Czynem nikt nie zdobywa, Ni nabywa Twej łaski, Panie nasz, Co nas od śmierci chroni.	Niech żadna z uciech. takoż strach Od Ciebie mnie odwraca. Wytrwałość zawsze takoż daj Co jeno w rękach Twoich, Któremu darz, ten darmo ma, Dziedziczyć wszak się nie da Bądź zasłużyć czynami łaski Twej Co nas od śmierci chroni.
5. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Fagotto, Continuo
Ich lieg im Streit und widerstreb, Hilf, o Herr Christ, dem Schwachen! An deiner Gnad allein ich kleb, Du kannst mich stärker machen. Kömmt nun Anfechtung, Herr, so wehr, Dass sie mich nicht umstoßen. Du kannst maßen, Dass mir's nicht bring Gefahr; Ich weiß, du wirst's nicht lassen.	To bitwa jest, więc proszę Cię: Pomóż w słabości, Boże. Twej łaski tylko trzymam się, I Ty mnie wzmocnić możesz. Gdy przyjdzie bój, to, Panie, broń, By mnie nie wywrócili, Nie zabili, Od niebezpieczeństw chroń. Wiem, że mnie nie opuścisz.	Skłócony jestem, toczę spór Ach pomóż mi słabemu, Już łasce jeno ufam Twej, Ty wzmocnić mnię toż możesz. A gdy przyjdzie pokusa broń, Bym jej nie uległ marnie. Bo Ty możesz oddalić wrogi me, Tych wiem, że nie dopuścisz.

BWV-179, Siehe zu, dass deine Gottesfurcht nicht Heuchelei sei
Siehe zu, dass deine Gottesfurcht nicht Heuchelei sei	Bacz, aby pobożność twoja nie stała się obłudą	Baczaj wżdy czy bojaźń Boga twa nie obłudną jest
1. Coro, Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Siehe zu, dass deine Gottesfurcht nicht Heuchelei sei, und diene Gott nicht mit falschem Herzen!	Bacz, aby pobożność twoja nie stała się obłudą, i nie służ Bogu z sercem dwoistym.	Baczaj wżdy czy bojaźń Boga twa nie obłudną jest.
2. Recitativo T, Continuo
Das heutge Christentum Ist leider schlecht bestellt: Die meisten Christen in der Welt Sind laulichte Laodicäer Und aufgeblasne Pharisäer, Die sich von außen fromm bezeigen Und wie ein Schilf den Kopf zur Erde beugen, Im Herzen aber steckt ein stolzer Eigenruhm; Sie gehen zwar in Gottes Haus Und tun daselbst die äußerlichen Pflichten, Macht aber dies wohl einen Christen aus? Nein, Heuchler könnens auch verrichten.	Sprawy chrześcijaństwa współczesnego Ustawione są w złej kolei. Bo większość chrześcijan świata tego Jest jak oziębły zbór w Laodycei, Lub jak faryzeusze nadęci. Co z zewnątrz słyną z pobożności. Którzy jak trzcina do ziemi zgięci, Lecz w sercach ich żądza własnej chwały gości. Chodzą wprawdzie do Domu Bożego, A tam zewnętrzne wypełniają rytuały, Lecz, czy to czyni chrześcijanina prawdziwego? Nie! Tak obłudnicy swej szukają chwały!	Chrześcijaństwa dzisiaj stan Niestety marny jest. Krześcijanów większość, każdy wie, Jest letnia jak w Laocydei. Faryzeuszom pysznym równa Co się po wiszchu zbożnie modlą I głowy gną by trzcina aż do ziemi. Lecz serca swe przeżarte pychą mają wzdyć. Przychodzą znać do Boga w dom, A czynią tam obowiązki swe zwierzchownie. Czy dości tego by krześcijanem być? Nie! Takoż czynią obłudnicy!
3. Aria T, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Falscher Heuchler Ebenbild Können Sodomsäpfel heißen, Die mit Unflat angefüllt Und von außen herrlich gleißen. Heuchler, die von außen schön, Können nicht vor Gott bestehn.	Są obłudnicy fałszywi Jabłkom sodomskim podobni: Wewnątrz są obrzydliwi, Choć z wierzchu, jakże nadobni. Ci, co się fałszu nie boją, Przed Bogiem się nie ostoją.	Hipokryty tenże znak W Sodomowym jabłku mamy, Co plugawe w środku jest Ale z wiszchu złudnie błyszczy. Takich co po wirzchu lśnią Bóg odrzuca od się precz.
4. Recitativo B, Continuo
Wer so von innen wie von außen ist, Der heißt ein wahrer Christ. So war der Zöllner in dem Tempel, Der schlug in Demut an die Brust, Er legte sich nicht selbst ein heilig Wesen bei; Und diesen stelle dir, O Mensch, zum rühmlichen Exempel In deiner Buße für; Bist du kein Räuber, Ehebrecher, Kein ungerechter Ehrenschwächer, Ach bilde dir doch ja nicht ein, Du seist deswegen engelrein! Bekenne Gott in Demut deine Sünden, So kannst du Gnad und Hilfe finden!	Kto w sercu to nosi, co na zewnątrz czyni, Ten chrześcijaninem zwać się może. Takim byl celnik ów w świątyni, Gdy w pierś uderzał się w pokorze, I nie przydawał sobie świętości. Niechaj on będzie wzorem twym. Chlubnym przykładem pobożności. Pokutuj, człecze, razem z nim! Nie jesteś zbójem ni mordercą, Rozwodnikiem ani oszczercą, Lecz to nie znaczy jeszcze wcale, Żeś czysty, że masz chodzić w chwale. Wyznaj w pokorze twoje grzechy, A zaznasz laski i pociechy.	Krześcijanem prawy tenże jest Co wrząd ma środek z wichrzem swój? Był takim celnik we świątyni, Z pokorą bijący w swoją pierś. Ten nie uznawał siebie za świętego sam, I tego stawam Ci - ach słysz – za przykłąd cny, chwalebny, w pokucie twojej tu. Choć nie ma w tobie zbójcy, kłamcy, cudzołożnika obmierzłego, To przecież żaden dowód stąd Anielskiej wżdyć czystości twej. Wyznawaj Bogu kornie grzechy swoje A najdziesz łaskę, pomoc dla się.
5. Aria S, Oboe da caccia I/II, Continuo
Liebster Gott, erbarme dich, Lass mir Trost und Gnad erscheinen! Meine Sünden kränken mich Als ein Eiter in Gebeinen, Hilf mir, Jesu, Gottes Lamm, Ich versink im tiefen Schlamm!	Najdroższy Boże, zmiłuj się: Niechaj Twa łaska będzie mi dana. Boleśnie grzechy męczą mnie, Jak w nodze ropiejąca rana. Pomóż Baranku Boży, Panie, Niech dusza w bagnie tonąć przestanie!	Boże mój ulituj się, Łaski twej, pociechy proszę. Grzechy moje równe są Wszak zgniłości w członkach moich. O baranku, Jezu słysz, Bo w głębokim błocie tkwię, Boże mój ulituj się.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Continuo
Ich armer Mensch, ich armer Sünder Steh hier vor Gottes Angesicht. Ach Gott, ach Gott, verfahr gelinder Und geh nicht mit mir ins Gericht! Erbarme dich, erbarme dich, Gott, mein Erbarmer, über mich!	Ja, człowiek grzeszny i ubogi, Upadam przed obliczem Twym, Zahamuj, Boże, gniew swój srogi I nie wchodź w sąd ze sługą złym. Mój Zbawco, zmiłuj, zmiłuj się, Racz z wielkiej nędzy wyrwać mnie!	Ja biedny człek i grzesznik nędzny W obliczu Boga staję tu, Ach błagam Cię, przyjm mię łagodnie A nie bierz wszak w swój srogi sąd, Ulituj się, ulituj się, Słysz zbawicielu oto mnię.

BWV-181, Leichtgesinnte Flattergeister
Leichtgesinnte Flattergeister	Lekkomyślne duchy płoche	Wartogłowe sowizdrzały
1. Aria B, Flauto traverso, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Leichtgesinnte Flattergeister Rauben sich des Wortes Kraft. Belial mit seinen Kindern Suchet ohnedem zu hindern, Dass es keinen Nutzen schafft.	Lekkomyślne duchy płoche Ukraść Słowo pozwalają. Sprawia Belial z dziećmi swymi Knowaniami bezecnymi, Ze Słowa plonu nie dają.	Wartogłowe sowizdrzały Odejmują Słowu moc. Beliara horda wszytka I bez tego patrząc zawżdy Jak pomsować nama je.
2. Recitativo A, Continuo
O unglückselger Stand verkehrter Seelen, So gleichsam an dem Wege sind; Und wer will doch des Satans List erzählen, Wenn er das Wort dem Herzen raubt, Das, am Verstande blind, Den Schaden nicht versteht noch glaubt. Es werden Felsenherzen, So boshaft widerstehn, Ihr eigen Heil verscherzen Und einst zugrunde gehn. Es wirkt ja Christi letztes Wort, Dass Felsen selbst zerspringen; Des Engels Hand bewegt des Grabes Stein, Ja, Mosis Stab kann dort Aus einem Berge Wasser bringen. Willst du, o Herz, noch härter sein?	Nieszczęsne dusze chwieją się, Te co leżą jakby podle drogi. A któżby zdołał Wymienić szatana sztuczki złe, Który z serca Słowo rabuje. Serce, co rozum ma ubogi, Nie wierzy, straty nie pojmuje. Zaś będą serca ze skały Sprzeciwiały się złośliwie, Zbawienie swe roztrwaniały, Aż się obrócą w niwecz. Chrystusa sprawia Słowo Boże, Ze nawet skały popękają; Ręka anioła poruszyć zdolna kamień na grobie, Laska Mojżesza uczynić może, Że skały wody wylewają. Twardszym, o serce, chce się być tobie?	O nieszczesny stanie ów Dusz złotrowanych Co w drodze swojej przecie są, Ten co szatana postęp rozpowiada, Gdy ten Słowo z serca rwie, Ten nie rozumie nic A skazę za pożytek ma. Serce skamieniałe Oporne w złości swej Igrają ze zbawieniem, Zgubione będą wnet. Ostatnie słowo Krysta cne, Ruszyła skały wokół. Anielska dłoń ruszyła grobu głaz, Tak, przecież też mogły Kij Mojżesza ze skały dobyć. A chcesz ty od nich twardszy być?
3. Aria T, Continuo
Der schädlichen Dornen unendliche Zahl, Die Sorgen der Wollust, die Schätze zu mehren, Die werden das Feuer der höllischen Qual In Ewigkeit nähren.	To mnogość cierni niepożytecznych; Skarbów gromadzenie, ziemskie pożądania, W piekle podsyca ogień mąk wiecznych Bez zmiłowania.	Igraszek szkodliwych By cierni zła moc, Rozpusty, rozkosze, chciwości, starania Rozniecą piekielny, ogniowy ów żar, Mąk wiecznych, okrutnych.
4. Recitativo S, Continuo
Von diesen wird die Kraft erstickt, Der edle Same liegt vergebens, Wer sich nicht recht im Geiste schickt, Sein Herz beizeiten Zum guten Lande zu bereiten, Dass unser Herz die Süßigkeiten schmecket, So uns dies Wort entdecket, Die Kräfte dieses und des künftgen Lebens.	Przez tego moc Słowa się marnuje, Szlachetne ziarno wzrosnąć nie może, Kto temu w duchu się nie ofiaruje. Aby we właściwej porze Dobrą w swym sercu glebę przygotować, Aby mogło bezmiaru słodyczy kosztować, Którą to Słowo przed nami odkrywa, Którą nam tutaj oraz tam zdobywa.	Pozbawi ziarno siły ten Kto próżno je rozsiewa zasię, Kto w duchu nie gotuje się zawczasu, Serca, wrędzinie dobra toć zamienić. Bo ono tej lubości pragnie, Co Słowo Twoje daje I mocy jego dla prawego życia.
5. Coro, Tromba, Flauto traverso, Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo
Lass, Höchster, uns zu allen Zeiten Des Herzens Trost, dein heilig Wort. Du kannst nach deiner Allmachtshand Allein ein fruchtbar gutes Land In unsern Herzen zubereiten.	Racz, o Najwyższy, nam pozostawić Pociechę serca, Twe święte słowa. Ty możesz ręką wszechmocną sprawić, By gleba była gotowa Dla Twego Słowa w sercu człowieka.	Daj Boże sercom naszym cieszność, Cnym Słowem swym po wszytki czas. Ty sam mu jeno ręką swą Wszechmocny możesz w sercach nam Owocne miejsce przygotować.

BWV-182, Himmelskönig, sei willkommen
Himmelskönig, sei willkommen	Królu Niebios, bądź pozdrowion	Królu niebios, bądź pozdrowion
1. Sonata, Flauto, Violino concertante, Violino di ripieno, Viola I/II, Violoncello, Continuo

2. Coro, Flauto, Violino, Viola I/II, Violoncello, Continuo
Himmelskönig, sei willkommen, Lass auch uns dein Zion sein! Komm herein, Du hast uns das Herz genommen.	Królu Niebios, bądź pozdrowion. Zwól nam Twym Syjonem być! Do nas wnijdź! Serca nasze Tyś już wziął.	Królu niebios, bądź pozdrowion, Zwól nam Twym Syjonem być. Wnić, wnić, Serca nama przecie wziołeś.
3. Recitativo B, Violoncello, Continuo
Siehe, ich komme, im Buch ist von mir geschrieben; deinen Willen, mein Gott, tu ich gerne.	„Oto przychodzę; W zwoju księgi napisano o mnie: Pragnę czynić wolę Twoją, Boże mój."	Oto idę i jestem gotowy, Jako brzmi pismo jasnymi słowy Woli Twej dosyć czynić Boże.
4. Aria B, Violino, Viola I/II, Continuo
Starkes Lieben, Das dich, großer Gottessohn, Von dem Thron Deiner Herrlichkeit getrieben, Dass du dich zum Heil der Welt Als ein Opfer vorgestellt, Dass du dich mit Blut verschrieben.	Wielkie jest to miłowanie. Co Ciebie, Syna Bożego, Wypędziło z tronu Twego, Byś człowiekiem stał się, Panie. Wielkie jest to miłowanie, Ze za świata zbawienie, Śmierć przyjąłeś i cierpienie, Żeś się ofiarował, Panie.	Moc miłości, Ta Cię Synu Bożym wżdyć Z tronu, aż wspaniałości Twojej zdjęła. By był zbawion onże świat Na ofiarę danyś był Którąś krwią wypisał własną.
5. Aria A, Flauto solo, Continuo
Leget euch dem Heiland unter, Herzen, die ihr christlich seid! Tragt ein unbeflecktes Kleid Eures Glaubens ihm entgegen, Leib und Leben und Vermögen Sei dem König itzt geweiht.	Kładźcie się pod stopy Pana, Serca, które są w chrześcijanach! Wiary szaty niesplamione Na spotkanie z Panem nieście. Ciało, życie, mienie wreszcie, Dajcie Panu poświęcone.	Złóżcie zbawcy serca kornie, Krześcijany zwiecie się. Suknię czystą na się kładź Na swej wiary z Nim spotkanie. Ciało, życie, substancyję Wnet królowi swemu święć.
6. Aria T, Violoncello, Continuo
Jesu, lass durch Wohl und Weh Mich auch mit dir ziehen! Schreit die Welt nur "Kreuzige!", So lass mich nicht fliehen, Herr, von deinem Kreuzpanier; Kron und Palmen find ich hier.	Za Tobą, Jezu, na dolę, niedolę Chcę pójść pełniąc Twoją wolę. Kiedy krzyczy świat „Ukrzyżuj!", Udziel, Panie, męstwa daru, Abym nie zbiegł spod sztandaru, Palmę znalazł w Twoim krzyżu.	Jezu, zwól w czas dobry, zły, Z Tobą zawżdy trzymać. Gdy świat woła - krzyżuj go, Pierzchnąć mi nie pozwól. W Twej chorągwi krzyża Panie Palmy najdę i koronę.
7. Choral, Flauto, Violino, Viola I/II, Violoncello, Continuo
Jesu, deine Passion Ist mir lauter Freude, Deine Wunden, Kron und Hohn Meines Herzens Weide; Meine Seel auf Rosen geht, Wenn ich dran gedenke, In dem Himmel eine Stätt Uns deswegen schenke.	Jezu, gorzka męka Twa Moim pocieszeniem, Rany Twe i hańba ta Serca pokrzepieniem; Idę jak po płatkach róż, Tobie wznosząc dzięki, Ze mam dom swój w niebie już Z powodu Twej męki.	Jezu, Twoja pasyja wielką mi ranością. Twa korona ran i drwin, serca mi rozkoszą. Dusza moja w różach śni, gdy to sobie pomnę. Jako w niebie mieśćce wszak Przez to nam wżdyć dano.
8. Coro, Flauto, Violino, Viola I/II, Violoncello, Continuo
So lasset uns gehen in Salem der Freuden, Begleitet den König in Lieben und Leiden. Er gehet voran Und öffnet die Bahn.	Udajmy się za Nim do Salem Radości, Towarzysząc Jemu w męce i miłości. On idzie na przedzie. Do zwycięstwa wiedzie.	Tak idźmy więc nuże do Salem radości, Dróżbować królowi w miłości i męce. On kroczy już w przód, otwiera nam szlak.

BWV-183, Sie werden euch in den Bann tun II
Sie werden euch in den Bann tun II	Wyłączać was będą z synagog (2)	Wyłączać was będą z synagog
1. Recitativo B, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Continuo
Sie werden euch in den Bann tun, es kömmt aber die Zeit, dass, wer euch tötet, wird meinen, er tue Gott einen Dienst daran.	Wyłączać was będą z synagog, więcej, nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije będzie mniemał, że spełnia służbę Bożą.	Wyłączą Was z bożnic, ależ przyjdzie godzina, że wszelki który was zabije mniemać będzie, że czyni posługę Bogu.
2. Aria T, Violoncello piccolo, Continuo
Ich fürchte nicht des Todes Schrecken, Ich scheue ganz kein Ungemach. Denn Jesus' Schutzarm wird mich decken, Ich folge gern und willig nach; Wollt ihr nicht meines Lebens schonen Und glaubt, Gott einen Dienst zu tun, Er soll euch selber noch belohnen, Wohlan, es mag dabei beruhn.	Nie zaznam ja przed śmiercią lęku, Żadna nie straszna mi niedola. Wszak Jezus trzyma mnie w swym ręku I koi ból mój ta niewola. Gdy na me nastajecie życie, Z wiarą, że zbożne są to kroki, Ze was nagrodzi należycie - Ja zdam się na Jego wyroki.	Nie bojąc się przestrachu śmierci, Przykrości też nie lękam się Bo Krysta ramię mnie ochroni Z ochotą więc podążam za nim. Nie pragnąc życia mi oszczędzać I sądząc i że sam Bóg tak chce, Zoczycie On zapłaci wama I w tym bezpieczność ma.
3. Recitativo A, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Ich bin bereit, mein Blut und armes Leben Vor dich, mein Heiland, hinzugeben, Mein ganzer Mensch soll dir gewidmet sein; Ich tröste mich, dein Geist wird bei mir stehen, Gesetzt, es sollte mir vielleicht zuviel geschehen.	Gotów żem mą krew i życie, które mam Za Ciebie Chryste oddać sam. Do Ciebie należy istota ma cala. Pocieszam się, że Duch Twój będzie przy mnie trwać,	Jam gotów już mą krew i życie biedne U Twych mój zbawco stóp przedkładać. Osoba ma przeć cała jest, Pocieszam się, że Duch Twój mnie wspomoże Gdy zbyt boleśnie życie mi doskwierać będzie.
4. Aria S, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Höchster Tröster, Heilger Geist, Der du mir die Wege weist, Darauf ich wandeln soll, Hilf meine Schwachheit mit vertreten, Denn von mir selbst kann ich nicht beten, Ich weiß, du sorgest vor mein Wohl!	Duchu Święty, koicielu, Który z dróg możliwych wielu Tę najlepszą dla mnie zgadniesz. Wspieraj mą słabość, mą sprawę w niebie, Modlić nie umiem się sam, bez Ciebie, A wiem, że dobra mojego pragniesz.	Duchu Święty, który jeś mi pociechą, Znakiem dróg którymi dążyć mam, Wspomagaj słabość, mnie zastępuj. Bo ja się modlić już nie zdolę, Lecz wiem, ochronisz sprawę mą.
5. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Oboe da caccia I e Violino II coll' Alto, Oboe da caccia II e Viola col Tenore, Continuo
Du bist ein Geist, der lehret, Wie man recht beten soll; Dein Beten wird erhöret, Dein Singen klinget wohl. Es steigt zum Himmel an, Es steigt und lässt nicht abe, Bis der geholfen habe, Der allein helfen kann.	Tyś Duchem jest, co uczy, Modlitwy uczysz mnie. Osiąga Boga uszy Śpiew Twój, co wznosi się. Do Niebios płynie bram I rośnie, nie zamiera, Tak, że nas zacznie wspierać Ten, co pomaga sam.	Tyś Duchem jest co uczy Jak nam się modlić trza. Twe prośby wysłuchane Śpiew dobrze będzie brzmieć. Do nieba wznosi się A wznosząc nie opada Nim skutku nie osięga. On więc sam pomoc śle.

BWV-186, Ärgre dich, o Seele, nicht
Ärgre dich, o Seele, nicht	Nie gorsz się o duszo ma	Nie gorsz się o duszo ma
Erster Teil	Część pierwsza	Część pierwsza
1. Coro, Oboe I/II, Taille, Fagotto, Violino I/II, Viola, Continuo
Ärgre dich, o Seele, nicht, Dass das allerhöchste Licht, Gottes Glanz und Ebenbild, Sich in Knechtsgestalt verhüllt, Ärgre dich, o Seele, nicht!	Nie gorsz się, o duszo ma. Że najwyższa Światłość ta, Boga blask i Obraz Boży, W sługi ciele sam się korzy. Nie gorsz się, o duszo ma!	Nie gorsz się o duszo ma Że najwyższe światło to Boga blask i obraz cny W sługi postać kryje się. Nie gorsz się o duszo ma!
2. Recitativo B, Continuo
Die Knechtsgestalt, die Not, der Mangel Trifft Christi Glieder nicht allein, Es will ihr Haupt selbst arm und elend sein. Und ist nicht Reichtum, ist nicht Überfluss Des Satans Angel, So man mit Sorgfalt meiden muss? Wird dir im Gegenteil Die Last zu viel zu tragen, Wenn Armut dich beschwert, Wenn Hunger dich verzehrt, Und willst sogleich verzagen, So denkst du nicht an Jesum, an dein Heil. Hast du wie jenes Volk nicht bald zu essen, So seufzest du: Ach Herr, wie lange willst du mein vergessen?	Niedostatek, bieda i ułomne ciało: To się wszak nie tylko członkom Chrystusa dostało, Ten los z wyboru przypadł także Głowie. A czyż bogactwo, które nie ma miary, To nie szatana wybieg stary, Którego unikać trzeba nam troskliwie? A czy przeciwnie, czy nie służy tobie, Gdy ciężar za duży niesiesz cierpliwie, Gdy męczy cię dola twoja uboga. Gdy głód do drzwi twych puka, I gdy cię przy tym ogarnia trwoga, Czyż wtedy Zbawcy, Jezusa nie szukasz? Czy, jak ów lud, co nie ma już nic do jedzenia. Nie wzdychasz: Panie, jak długo doznawać będę Twego zapomnienia?	A sługi stan i los mizerny Nie tylko Krysta członków tknął, Lecz głowy też dosięga biedą swą. A czy bogactwo nie jest złem szatana przecie Którego to unikać trza? A przecież inak też, Gdy bieda skwierczy ci, Gdy sięga ciebie głód, I trwoga gniecie sroga Nie myślisz o Jezusie, Zbawcy swym? Nie masz już, Jak ów lud nic do jedzenia To wzdychasz przeć: Ach, słysz, jak długo mnie zobaczyć pragniesz?
3. Aria B, Continuo
Bist du, der mir helfen soll, Eilst du nicht, mir beizustehen? Mein Gemüt ist zweifelsvoll, Du verwirfst vielleicht mein Flehen; Doch, o Seele, zweifle nicht, Lass Vernunft dich nicht bestricken. Deinen Helfer, Jakobs Licht, Kannst du in der Schrift erblicken.	Tyś jest, co pomoże mi? Czy oblicze ku mnie zwrócisz? Dusza w wątpliwościach tkwi: Może prośby me odrzucisz? Odrzuć duszo czcze zwątpienie! Niech cię nie mami rozum mdły! Twe wspomożenie, Jakuba olśnienie, W Piśmie dostrzec możesz ty.	Jeś Ty co mi pomóc ma? Spieszysz się by przy mnie stawać? Wątpi wżdyć sumienie me Lecz o duszo, nie wątp przeć, A rozumu nie bierz w sidła. Jakubową światłość cną W piśmie przecie zoczyć możesz.
4. Recitativo T, Continuo
Ach, dass ein Christ so sehr Vor seinen Körper sorgt! Was ist er mehr? Ein Bau von Erden, Der wieder muss zur Erde werden, Ein Kleid, so nur geborgt. Er könnte ja das beste Teil erwählen, So seine Hoffnung nie betrügt: Das Heil der Seelen, So in Jesu liegt. O selig! wer ihn in der Schrift erblickt, Wie er durch seine Lehren Auf alle, die ihn hören, Ein geistlich Manna schickt! Drum, wenn der Kummer gleich das Herze nagt und frisst, So schmeckt und sehet doch, wie freundlich Jesus ist.	Ach, że chrześcijanin często tak O ciało swe się stara! Czymże jest ono wszak? To tylko ziemia szara, To z prochu twór, co znów się prochem stanie, To pożyczone jest ubranie. A mógłby część lepszą wybrać bez wątpienia, Która nadziei nie oszuka: Duszy zbawienia W Jezusie szukać. Szczęśliwy, kto w Piśmie dostrzeże Pana! Bo poprzez Jego naukę nową, Tym, którzy wierzą Jego słowom, Duchowa manna jest zesłana! Dlatego, gdy troska ci odbiera siły, Przyjdź, zobacz, jak jest Jezus miły.	Ach, ich Krześcijan też Aż tak o ciało swoje dba. Czym ono jest? Budową z piachu, która do piachu wrócić musi. To strój pożyczon przeć. A mógłby wszak wybierać lepsze rzeczy Co nie zawodzą nigdy przeć: Zbawienie duszy, co w Jezusie ma. Ten szczęsny, gdy mu w piśmie jawi się, A prze nauki swoje Tym wszytkim co słuchają Swą błogą mannę śle. Więc gdy już trwoga już twoje serce gniecie znów Przypomnij sobie toć, iż Jezus sprzyja ci.
5. Aria T, Oboe, Continuo
Mein Heiland lässt sich merken In seinen Gnadenwerken. Da er sich kräftig weist, Den schwachen Geist zu lehren, Den matten Leib zu nähren, Dies sättigt Leib und Geist.	Mesjasza w Nim ujrzymy Przez miłosierdzia czyny. W Nim jest wspomożenie moje. On ducha uczy i ożywia; On ciało moje mdłe odżywia, I tak je syci obydwoje.	Zbawiciel da się ujrzeć W swych łaski dziełach onych, Bo wie On dobrze przeć Jak dusze słabą leczyć, A nędzne ciało żywić. W zdrowym ciele zdrowy duch.
Zweiter Teil	Część druga	Część druga
6. Choral, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Ob sichs anließ, als wollt er nicht, Lass dich es nicht erschrecken; Denn wo er ist am besten mit, Da will ers nicht entdecken. Sein Wort lass dir gewisser sein, Und ob dein Herz spräch lauter Nein, So lass dir doch nicht grauen.	Choć czasem tobie zdaje się, Ze Bóg ci pomóc nie chce, Niech serce twe nie trwoży się, On pomoc śle, gdy zechce; Więc wierzyć Jego Słowu chciej I wbrew wszystkiemu pewność miej, Ze Bóg cię nie zawiedzie.	Gdy się dzieje wbrew Bogu coś To wnet się nie przerażaj, Bo tam gdzie On jest z tobą wraz Tam grzechu nie obnaży. Bo Słowo jego ważkie jest I choć twe serce mówi nie, Nie lękaj się już wcale.
7. Recitativo B, Violino I/II, Viola, Continuo
Es ist die Welt die große Wüstenei; Der Himmel wird zu Erz, die Erde wird zu Eisen, Wenn Christen durch den Glauben weisen, Dass Christi Wort ihr größter Reichtum sei; Der Nahrungssegen scheint Von ihnen fast zu fliehen, Ein steter Mangel wird beweint, Damit sie nur der Welt sich desto mehr entziehen; Da findet erst des Heilands Wort, Der höchste Schatz, In ihren Herzen Platz: Ja, jammert ihn des Volkes dort, So muss auch hier sein Herze brechen Und über sie den Segen sprechen.	Wszak jest ten świat pustkowiem wielkim. Niebo spiżem a ziemia żelazem się staje, Kiedy chrześcijanin swą wiarą przyznaje, Ze Słowo Pana bogactwem mu wszelkim. Często zazna głodu. Niedostatku, chłodu. Lecz to dla niego jest pożytkiem, Bo łatwiej wzgardzi on światem wszytkiem. Wtedy dopiero Słowo Boże Odnaleźć może Dostęp do serca skruszonego. A gdy tam Panu będzie żal ludu swojego, To i tu się też Pan nad ludem zasmuci, Pobłogosławi, twarz ku niemu zwróci.	Ten świat przeć nasz pustynią wielką jest, Niebiosa zaś spiżem się, a ziemia stalą stanie Gdy wierni wiarą swą dowodzą Iż Słowo im, krześcijanom skarbem jest. Gdy wiedzy wszędy w bród zdaje kończyć się I niedostatek jawi się, Przed który nama tenże świat pogardy przecie godzien Najduję słowo Zbawcy wnet Jak cenny skarb Swe miejsce w sercach wam. Lecz żal mu będzie ludu w nim, Zasmuci się więc serce Jego I przezeń je pobłogosławi.
8. Aria S, Violino I/II all' unisono, Continuo
Die Armen will der Herr umarmen Mit Gnaden hier und dort; Er schenket ihnen aus Erbarmen Den höchsten Schatz, das Lebenswort.	Biednych w objęcia chce wziąć Pan W swym miłosierdziu tu i tam; Daje im w swojej miłości Życia Słowo, skarb wieczności.	Biedaków pragnie Pan wżdyć objąć Swą łaską tu i tam, Z lutości tejże daje imże Najwyższy skarb swych życia słów.
9. Recitativo A, Continuo
Nun mag die Welt mit ihrer Lust vergehen; Bricht gleich der Mangel ein, Doch kann die Seele freudig sein. Wird durch dies Jammertal der Gang Zu schwer, zu lang, In Jesu Wort liegt Heil und Segen. Es ist ihres Fußes Leuchte und ein Licht auf ihren Wegen. Wer gläubig durch die Wüste reist, Wird durch dies Wort getränkt, gespeist; Der Heiland öffnet selbst, nach diesem Worte, Ihm einst des Paradieses Pforte, Und nach vollbrachtem Lauf Setzt er den Gläubigen die Krone auf.	Niechaj przemija świat i jego przyjemności: Nawet wśród głodu i nagości Doznawać może dusza radości. A kiedy zdaje się ciemna dolina Zbyt długa tobie, byś iść nią mógł, Wybawia cię Słowo Bożego Syna, Które jest światłem na twoich drogach, latarnią dla twych stóp. Kto wierząc wędruje przez pustynne strony, Ten Słowem będzie nasycony. I według Słowa, Zbawiciel sam Uchyli dla nas nieba bram. I gdy bieg nasz zakończony, Wierzący od Niego dostaną korony.	Więc niechże świat z rozkoszy swymi ginie, I braki jego z nim. Lecz dusza wszak raduje się, Bo chociaż szlak żałosny ten To trud i znój, Jezusa przeć ma słowie (?) błogość. To jest wama żawżdy promień, takoż światło waszej drogi. Kto wiernie kroczy w puszczy sam Ów Słowem tym ożywion jest, Zbawiciel temu sam, przez słowo swoje Otworzy bramy niebios Gdy biegu zasię przyjdzie kres. On sam wierzącym swym Koronę da.
10. Aria (Duetto) S A, Oboe I/II, Taille, Violino I/II, Viola, Continuo
Lass, Seele, kein Leiden Von Jesu dich scheiden, Sei, Seele, getreu! Dir bleibet die Krone Aus Gnaden zu Lohne, Wenn du von Banden des Leibes nun frei.	Nich cię cierpienie ni pokusa Nie oderwą od Jezusa; Dochowaj duszo wierności! W nagrodę łaski korona Będzie tobie nałożona, Gdy się uwolnisz z więzów doczesności.	Nie duszo ból żaden od Krysta cię dzieli. W swej wierze ty trwaj, Twa będzie korona, zapłatą łaskawą, Gdy już z cielesnych wyzwolisz się pęt.
11. Choral, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo
Die Hoffnung wart' der rechten Zeit, Was Gottes Wort zusaget. Wenn das geschehen soll zur Freud, Setzt Gott kein g'wisse Tage. Er weiß wohl, wenn's am besten ist, Und braucht an uns kein arge List, Des solln wir ihm vertrauen.	Nadzieja czeka na swój czas, Tak Słowo nam powiada; Napełni Pan radością nas, Choć dni nie zapowiada. Wie dobrze, kiedy nam co dać; Nie może podstęp za tym stać, Wiec Jemu zaufajmy.	Nadzieja czeka na swój czas Tak Słowo nam powiada. Napełni Pan radością nas Choć dni nie zapowiada. Wie dobrze kiedy nam co dać Nie może podstęp za tym stać, Więc Jemu zaufajmy.

BWV-248I, Jauchzet, frohlocket! Auf, preiset die Tage
Jauchzet, frohlocket! Auf, preiset die Tage	Wstańcie, śpiewajcie, radosne dni chwalcie	Krzyczcie, zgiełk czyńcie, chwalcie dni owe!
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo, Continuo
Jauchzet, frohlocket! auf, preiset die Tage, Rühmet, was heute der Höchste getan! Lasset das Zagen, verbannet die Klage, Stimmet voll Jauchzen und Fröhlichkeit an! Dienet dem Höchsten mit herrlichen Chören, Lasst uns den Namen des Herrschers verehren!	Wstańcie, śpiewajcie, radosne dni chwalcie, Sławcie, co dzisiaj uczyni! wam Pan! Skargi porzućcie, wahanie wygnajcie, Bo trzeba radosne dziś śpiewy wznieść wam! Służcie więc Panu w chórach przewspaniałych! Uwielbić pośpieszcie imię Pana chwały!	Krzyczcie, zgiełk czyńcie, Hej, chwalcie dni owe! Sławcie co dzisiaj uczynił nasz Pan. Porzućcie trwogę, Przepędźcie też żale, Strójcie krzykliwie z wiesielem wasz głos. Służcie też Panu chórami pięknymi By imię Pańskie wielbione zostało.
2. Recitativo T, Fagotto, Organo, Continuo
Evangelist Es begab sich aber zu der Zeit, dass ein Gebot von dem Kaiser Augusto ausging, dass alle Welt geschätzet würde. Und jedermann ging, dass er sich schätzen ließe, ein jeglicher in seine Stadt. Da machte sich auch auf Joseph aus Galiläa, aus der Stadt Nazareth, in das jüdische Land zur Stadt David, die da heißet Bethlehem; darum, dass er von dem Hause und Geschlechte David war: auf dass er sich schätzen ließe mit Maria, seinem vertrauten Weibe, die war schwanger. Und als sie daselbst waren, kam die Zeit, dass sie gebären sollte.	,J stało się w owe dni, że wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat. Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. Szli więc wszyscy do spisu, każdy do swego miasta. Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, dlatego że byl z domu i z rodu Dawida, aby byl spisany wraz z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna. I gdy tam byli, nadszedł czas, aby porodziła."	I stało się w one dni, wyszedł dekret od cesarza Augusta Aby popisano wszytek świat. I szli wszyscy aby się popisali, każdy do miasta swego. Szedł też i Józef od Galilei, z miasta swego, Z miasta Nazaretu do Judzkiej ziemi, Do miasta Dawidowego, które zowią Betlejem, Przeto iż był z domu i pokolenia Dawidowego, Aby był popisan z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienną. I stało się gdy tam byli, wypełniły się dni aby porodziła.
3. Recitativo A, Oboe d'amore I/II, Fagotto, Organo, Continuo
Nun wird mein liebster Bräutigam, Nun wird der Held aus Davids Stamm Zum Trost, zum Heil der Erden Einmal geboren werden. Nun wird der Stern aus Jakob scheinen, Sein Strahl bricht schon hervor. Auf, Zion, und verlasse nun das Weinen, Dein Wohl steigt hoch empor!	Oto mój drogi oblubieniec, Którego wydało Dawida plemię, Co świat pocieszy i oswobodzi, Teraz się wreszcie nam narodzi. Dzisiaj nam gwiazda Jakuba zapłonie: Oto już jasne promienie swe sieje. Porzuć swój płacz i powstań Syjonie, O, jakież dobro dzisiaj ci się dzieje!	Już oblubieniec miły mój, Z Dawida rodu onże jest, By zbawić świat nasz cały Narodzi się wnet przecie. Jakuba gwiazda nam zaświeci, Jej blask wkoło lśni. Hej, powstań już Syjonie! Porzuć żale, Fortuny twej to dzień!
4. Aria A, Oboe d'amore I, Violino I, Fagotto, Organo, Continuo
Bereite dich, Zion, mit zärtlichen Trieben, Den Schönsten, den Liebsten bald bei dir zu sehn! Deine Wangen Müssen heut viel schöner prangen, Eile, den Bräutigam sehnlichst zu lieben!	Gotuj się Syjonie, w porywach czułości Pięknego, Miłego twojego ugościć. Przywdziewaj stroje, Niech zajaśnieje dziś lico twoje! Śpiesz tego miłować, co dziś tu zagości!	Syjonie, bądź gotów Subtelnie i mile Ugościć u siebie, już miłego w dom. Twoje lica winny dziś nadobnie błyszczeć, Spiesz się by ten gość miłość twą zoczył.
5. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Violoncello col Basso, Fagotto, Organo, Continuo
Wie soll ich dich empfangen Und wie begegn' ich dir? O aller Welt Verlangen, O meiner Seelen Zier! O Jesu, Jesu, setze Mir selbst die Fackel bei, Damit, was dich ergötze, Mir kund und wissend sei!	Jak mam powitać Ciebie, Jak Cię ugościć mam, Odwieczny Królu w niebie, Coś do mnie przybył sam? O Jezu miły Panie, Pochodnią sam mi świeć, Wskaż, co na powitanie Od sługi chciałbyś mieć.	Jak mam powitać Ciebie, Jak Cię ugościć mam, Odwieczny królu w niebie Coś do mnie przybył sam. O Jezu, miły Panie Pochodnią sam mi świeć, Wskaż co na powitanie Ot sługi chciałbyś mieć.
6. Recitativo T, Fagotto, Organo, Continuo
Evangelist Und sie gebar ihren ersten Sohn und wickelte ihn in Windeln und legte ihn in eine Krippen, denn sie hatten sonst keinen Raum in der Herberge.	EWANGELISTA „I porodziła syna swego pierworodnego, I owinęła Go w pieluszki, i położyła Go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie."	I porodziła Syna swego jednorodnego, A owineła go w pieluszki, I położyła go w żłobie, Iż miejsca dla nich nie było w gospodzie.
7. Choral S e Recitativo B, Oboe, Oboe d'amore, Fagotto, Organo, Continuo
Er ist auf Erden kommen arm, Wer will die Liebe recht erhöhn, Die unser Heiland vor uns hegt? Dass er unser sich erbarm, Ja, wer vermag es einzusehen, Wie ihn der Menschen Leid bewegt? Und in dem Himmel mache reich, Des Höchsten Sohn kömmt in die Welt, Weil ihm ihr Heil so wohl gefällt, Und seinen lieben Engeln gleich. So will er selbst als Mensch geboren werden. Kyrieleis!	W biedzie wszak przyszedł do nas Pan, Jaką miłością Pan nas darzy, Któż z nas właściwie to ocenia? Miłość tak okazał nam; Tak, któż to zdoła zważyć, Jak bliskie Mu nasze cierpienia. On w niebie ubogaci nas, Syn Najwyższego tu rodzi się, Bo dobra dla nas tak bardzo chce, Z anioły zrówna nas w ten czas. Więc jako człowiek nadejść pragnie. Kyrielejson!	Chorał: Na ziemię biedną przyszedł On Bas: Któż miłość zdolen zwiększyć tę Co zbawca nama daje sam. Chorał: Zmiłowania niesie dar Bas: Tak, któż to zważyć zdołen dości Jak ból człowieczy bliski mu. Chorał: Otwiera nieba bramy nam. Bas: Syn Boży przeć już zszedł na świat By zbawcą mym cudownym być. Chorał: Z anioły swymi zrówna też. Bas: Urodzić się jak człek sam oto pragnie. Chorał: Kyrieeleis
8. Aria B, Tromba, Flauto traverso I, Violino I/II, Viola, Fagotto, Organo, Continuo
Großer Herr, o starker König, Liebster Heiland, o wie wenig Achtest du der Erden Pracht! Der die ganze Welt erhält, Ihre Pracht und Zier erschaffen, Muss in harten Krippen schlafen.	Panie, Królu pełny siły! O jak mało. Zbawco miły, Na blichtr zważasz tego świata! Ten, co świat ten utrzymuje, Ten, co przepych świata stworzył, W żłóbku twardym się położył.	Panie nasz, o królu wielki, Zbawco świata. Próżny Tobie złudny jego kłamny blask. Ten co świata rządy ma, Jego blask i skarby stworzył, W żłobie twardym leży oto.
9. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II col Tenore, Viola col Tenore, Tromba I-III, Tamburi, Fagotto, Organo, Continuo
Ach mein herzliebes Jesulein, Mach dir ein rein sanft Bettelein, Zu ruhn in meines Herzens Schrein, Dass ich nimmer vergesse dein!	Ach, miły Panie, Jezu mój, Stwórz i w mym sercu żłóbek swój I spocząć w nim na stałe chciej, Bym Ciebie miał w pamięci swej.	Ach Jezusku miły mój Zrób w sercu mym źłóbeczek swój, Bym pokój w nim już zawsze miał, W pamięci Twój zachować chciał.

BWV-248II, Und es waren Hirten in derselben Gegend
Und es waren Hirten in derselben Gegend	A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający	A byli pasterze w tejże krainie
1. Sinfonia, Flauto traverso I/II, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo

2. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und es waren Hirten in derselben Gegend auf dem Felde bei den Hürden, die hüteten des Nachts ihre Herde. Und siehe, des Herren Engel trat zu ihnen, und die Klarheit des Herren leuchtet um sie, und sie furchten sich sehr.	„A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający nocne straże nad stadem swoim. I anioł Pański stanął przy nich, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła; i ogarnęła ich bojaźń wielka."	A byli pasterze w tejże krainie Czujący i strzegący nocne straże nad trzodą swoją. A oto anioł pański stanął podle nich, A jasność Boża zewsząd ich oświeciłą I ulękli się wielką bojaźnią.
3. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Oboe da caccia I e Violino II coll' Alto, Oboe da caccia II e Viola col Tenore, Organo, Continuo
Brich an, o schönes Morgenlicht, Und lass den Himmel tagen! Du Hirtenvolk, erschrecke nicht, Weil dir die Engel sagen, Dass dieses schwache Knäbelein Soll unser Trost und Freude sein, Dazu den Satan zwingen Und letztlich Friede bringen!	Ach, zaświeć piękne światło dnia! Niech zorza wzejdzie nowa! Zbędna, pasterzu, trwoga twa, Wszak to anioła słowa, Że to małe, słabe dziecię Radością, otuchą przecież, Szatana zniszczy w boju, I da nam dar pokoju.	Błyszcz, lśnij Zaranno gwiazdo nam I zwól zorzą wschodzić. Pasterska brać, ty nie trwóż się, Anioły tobie prawią Iż niemowiątko słabe wam Otuchą ma radością być, Bo diabła zgnębi srogo I wieczny pokój sprawi.
4. Recitativo T S, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Tenor Und der Engel sprach zu ihnen: Sopran Fürchtet euch nicht, siehe, ich verkündige euch große Freude, die allem Volke widerfahren wird. Denn euch ist heute der Heiland geboren, welcher ist Christus, der Herr, in der Stadt David.	„I rzeki do nich anioł:" „Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym."	Tenor: I rzekł im anioł: Sopran: Nie bójcie się Bo oto opowiadam wam wesele wielkie, Które będzie wszytkiemu ludowi Iż się wam narodził zbawiciel Którem jest Chrystus Pan W mieście Dawidowym.
5. Recitativo B, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Organo, Continuo
Was Gott dem Abraham verheißen, Das lässt er nun dem Hirtenchor Erfüllt erweisen. Ein Hirt hat alles das zuvor Von Gott erfahren müssen. Und nun muss auch ein Hirt die Tat, Was er damals versprochen hat, Zuerst erfüllet wissen.	Pozwala Bóg, by o spełnieniu przyrzeczenia, Które dał kiedyś Abrahamowi, Wieść zanieść pasterzy chórowi. Przedtem pasterz musiał przyrzeczenia tego Dowiedzieć się od Boga samego. A teraz znowu pasterz, z Jego przyzwolenia, Jest pierwszym, który o tym wie. Ze obietnica spełniła się.	Co Bóg rzekł Abramowi ongiś Pasterzom teraz prawy już spełnione całe, A pasterz przódy wierzyć miał Co Bóg zawierzył jemu, I teraz więc to pasterz wżdyć Co Bóg już przódy przyrzekł mu Dowiedział się przeć pierwszy.
6. Aria T, Flauto traverso I, Organo, Continuo
Frohe Hirten, eilt, ach eilet, Eh ihr euch zu lang verweilet, Eilt, das holde Kind zu sehn! Geht, die Freude heißt zu schön, Sucht die Anmut zu gewinnen, Geht und labet Herz und Sinnen!	Spieszcie się, śpieszcie, pasterze weseli, Baczcie, abyście się nie zasiedzieli. Spieszcie dzieciątko mile oglądać. Idźcie, bo radość to przeogromna. Wdzięki Jego podziwiajcie, Serca, zmysły pokrzepiajcie!	Pastuszkowie spieszcie pilnie, Baczcie skoro, nie zwlekajcie, Niemowiątko oglądajcie. Hej, bo radość wieka to Podziwiajcie urok Jego, Serce, zmysły pokrzepiajcie.
7. Recitativo T, Organo, Continuo
Und das habt zum Zeichen: Ihr werdet finden das Kind in Windeln gewickelt und in einer Krippe liegen.	„A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie."	A ten wam daję znak: znajdziecie niemówiątko ówinione w pieluszki, położone w żłobie.
8. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Oboe da caccia I e Violino II coll' Alto, Oboe da caccia II e Viola col Tenore, Organo, Continuo
Schaut hin, dort liegt im finstern Stall, Des Herrschaft gehet überall! Da Speise vormals sucht ein Rind, Da ruhet itzt der Jungfrau'n Kind.	Oto w stajence ciemnej śpi Ten, przed którym cały świat drży. Gdzie przedtem wół posiłek miał, Tam będzie Syn Dziewicy spał.	Spójrz tam, w stajence ciemnej śpi Najwyższej władzy wielki Pan. Gdzie w przódy strawy szukał wół Tam dziecię panny teraz śni.
9. Recitativo B, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Organo, Continuo
So geht denn hin, ihr Hirten, geht, Dass ihr das Wunder seht: Und findet ihr des Höchsten Sohn In einer harten Krippe liegen, So singet ihm bei seiner Wiegen Aus einem süßen Ton Und mit gesamtem Chor Dies Lied zur Ruhe vor!	Więc śpieszcie tam, nie szczędząc nóg, Abyście zobaczyli cud. Znajdziecie tam Syna Najwyższego, Dzieciątko w żłobie położone. Śpiewajcie przy kołysce Jego. Zanućcie Jemu słodkim tonem. Śpiewajcie całym chórem Mu Tę pieśń do spokojnego snu.	Więc idźcie tam pasterze nóż By zoczyć tenże cud A Syna tam Bożego przeć Najdziecie leżącego. Spiwajcie mu w kołysce Jego Słodkimi tony cne, A całem chórem też Do snu piosenkę tę.
10. Aria A, Flauto traverso I, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Schlafe, mein Liebster, genieße der Ruh, Wache nach diesem vor aller Gedeihen! Labe die Brust, Empfinde die Lust, Wo wir unser Herz erfreuen!	Śpij mój Najmilszy, zażywaj spokoju, By potem strzec raczyć naszej pomyślności. Pokrzepić się chciej, I radość tu miej, Gdzie serca nasze doznają radości.	Śnijże maluśki, Spokojnie już śpij, By strzec nas już zasię Od wszelkiej niedoli. Serce swe ciesz, Ochotę miej cną By serce nama rozradować.
11. Recitativo T, Organo, Continuo
Und alsobald war da bei dem Engel die Menge der himmlischen Heerscharen, die lobten Gott und sprachen:	„I zaraz z aniołem zjawiło się mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących:"	A natychmiast z onym aniołem przybyło wiele Zastępów Niebieskich, chwalących Boga i mówiących:
12. Coro, Flauto traverso I/II, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Ehre sei Gott in der Höhe und Friede auf Erden und den Menschen ein Wohlgefallen.	„Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie."	Chwała Bogu na wysokości.
13. Recitativo B, Organo, Continuo
So recht, ihr Engel, jauchzt und singet, Dass es uns heut so schön gelinget! Auf denn! wir stimmen mit euch ein, Uns kann es so wie euch erfreun.	Więc słusznie się cieszycie, wołacie, anieli, Ze coś tak pięknego spotyka dziś nas. Śpiewajmy razem! Myśmy też weseli. Bo i nas to cieszy, co raduje was.	A więc anioły krzyczcie, śpiewajcie Co nam tu dziś się cudnie dzieje. Tak, hej, śpiwamy z wama wraz Radością też, jak wy przejęci.
14. Choral, Flauto traverso I/II, Oboe d'amore I/II, Oboe da caccia I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Wir singen dir in deinem Heer Aus aller Kraft, Lob, Preis und Ehr, Dass du, o lang gewünschter Gast, Dich nunmehr eingestellet hast.	Wraz z Twym wojskiem śpiew chcemy nieść, Z całych sił oddać Tobie cześć, Żeś, gość czekany długi czas, Zaszczycić oto raczył nas.	Śpiwamy Ci wraz z wojskiem Twym. Ze wszytkich sił Twą chwałę, cześć. Weź Ty, czekany długo przeć Nama dziś przyszedł do nas, w dom.

BWV-248III, Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen
Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen	Bełkot nasz wysłuchaj, o Ty, nieba Panie	O władco niebios wysłuchaj paplania
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen, Lass dir die matten Gesänge gefallen, Wenn dich dein Zion mit Psalmen erhöht! Höre der Herzen frohlockendes Preisen, Wenn wir dir itzo die Ehrfurcht erweisen, Weil unsre Wohlfahrt befestiget steht!	Bełkot nasz wysłuchaj, o Ty, nieba Panie, W mdłym śpiewie naszym znajdź upodobanie, Gdy na Syjonie psalmy Tobie wznoszą! Serc naszych wysłuchaj, co chwalę Twą głoszą. Cześć należną Tobie wszyscy teraz damy, Bo pomyślność naszą oto pewną mamy.	O władco niebios wysłuchaj paplania, Niech Ci te śpiewki podobać się raczą, Gdy psalmy Tobie w Syjonie tam brzmią Serc naszych słuchaj okrzyków radości Bo my tu teraz cześć Twoją głosimy By poszczęśnienie na zawsze tu mieć.
2. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und da die Engel von ihnen gen Himmel fuhren, sprachen die Hirten untereinander:	„A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze rzekli jedni do drugich:"	I stało się gdy odeszli aniołowie od nich do nieba pasterze oni mówili jeden do drugiego.
3. Coro, Flauto traverso I/II, Violino I, Oboe d'amore I e Violino II col Soprano, Oboe d'amore II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Die Hirten Lasset uns nun gehen gen Bethlehem und die Geschichte sehen, die da geschehen ist, die uns der Herr kundgetan hat.	„Pójdźmy zaraz aż do Betlejemu i oglądajmy to, co się stało i co nam objawił Pan."	Pójdźmi aż do Betlejem, a oglądajmy to Słowo, które się stało, które nam Pan oznajmił.
4. Recitativo B, Flauto traverso I/II, Organo, Continuo
Er hat sein Volk getröst', Er hat sein Israel erlöst, Die Hülf aus Zion hergesendet Und unser Leid geendet. Seht, Hirten, dies hat er getan; Geht, dieses trefft ihr an!	On lud swój, Izraela Pocieszył, dal odkupienie. Pomocy z Syjonu udziela, By skończyć nasze cierpienie. Patrzcie pasterze, co uczynił Pan. Bieżajcie, bo On uczynił to wam!	Lud swój pocieszył Pan, Odkupił przeć swój Izrael, Z Syjonu zesłał pomoc nama, I męki złe uśmierzył. Patrz ludu, co uczynił Pan, Pasterzu, bierz i chwal.
5. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Dies hat er alles uns getan, Sein groß Lieb zu zeigen an; Des freu sich alle Christenheit Und dank ihm des in Ewigkeit. Kyrieleis!	To wszystko wszak uczynił Pan, By miłość okazać nam. Cieszą się więc chrześcijanie wraz, Dziękują Mu po wieczny czas. Kyrielejson!	To wszystko wżdyć uczynił Pan By miłość swą okazać nam Krześcijanie wszytcy cieszą się A dank mu wieczny kładą wraz. Kyrieeleis.
6. Aria (Duetto) S B, Oboe d'amore I/II
Herr, dein Mitleid, dein Erbarmen Tröstet uns und macht uns frei. Deine holde Gunst und Liebe, Deine wundersamen Triebe Machen deine Vatertreu Wieder neu.	Twe współczucie, zmiłowanie, Pociechę i wolność dają. Tchnienie Twej, Panie, miłości I cudownej łaskawości Ojcowską wierność Twoją Codziennie odnawiają.	Kompasyja twa i lutość Nas pociesza, wolność da. Twoje tchnienie, miłość takoż, Twojej łaski cudne dary, Wierność Oćca Twoja nam Stałą jest.
7. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und sie kamen eilend und funden beide, Mariam und Joseph, dazu das Kind in der Krippe liegen. Da sie es aber gesehen hatten, breiteten sie das Wort aus, welches zu ihnen von diesem Kind gesaget war. Und alle, für die es kam, wunderten sich der Rede, die ihnen die Hirten gesaget hatten. Maria aber behielt alle diese Worte und bewegte sie in ihrem Herzen.	„I śpiesząc się, przyszli, i znaleźli Marię i Józefa oraz niemowlątko leżące w żłobie. A ujrzawszy, rozgłosili to, co im powiedziano o tym dziecięciu. I wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im powiedzieli. Maria zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim."	I przyszli kwapiąc się I naleźli Maryję i Józefa I niemówiątko leżące we złobie A ujrzawszy dowiedzieli się o słowie Które im było powiedziano, o dzieciątku owym. A wszyscy, którzy to słyszeli dziwowali się I temu co do nich pasterze mówili. Lecz Maryja wszytkie te rzeczy zachowywała Uważając je w sercu swoim.
8. Aria A, Violino solo, Organo, Continuo
Schließe, mein Herze, dies selige Wunder Fest in deinem Glauben ein! Lasse dies Wunder, die göttlichen Werke, Immer zur Stärke Deines schwachen Glaubens sein!	Zamknąć, o serce, te wszystkie cuda W swojej wierze mocno chciej! Niech tam te dzieła i cuda owe Będą gotowe Wciąż dla wzmocnienia wiary twej mdlej!	Zamknij o serce, te wszytkimi cuda, Wnet we wierze mocnej mej. Ostaw te cuda, te boskie wszak dzieła Do wspomożenia do swej słabej wiary, mdłej.
9. Recitativo A, Flauto traverso I/II, Organo, Continuo
Ja, ja, mein Herz soll es bewahren, Was es an dieser holden Zeit Zu seiner Seligkeit Für sicheren Beweis erfahren.	Niechaj me serce przy tym trwa, Że w tym, co ujrzało czasu tego, Zbawienia swego Wszak pewny dowód ma.	Tak, tak. Me serce ma zachować Co w tenże, błogi czas, zbawienia swego czas Niechybnie wżdyć poznało.
10. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Ich will dich mit Fleiß bewahren, Ich will dir Leben hier, Dir will ich abfahren, Mit dir will ich endlich schweben Voller Freud Ohne Zeit Dort im andern Leben.	Ja chcę z troską Cię zachować. Tobie chcę Życie me Teraz ofiarować. Chcę szybować obok Ciebie W Twej krasie, W bezczasie, W Twoim, Panie, niebie.	A Ciebie ja chcę zachować Za chcę Ci życie me Tobie ofiarować. I chcę z Tobą w górę bujać Wielce rad, ponad czas, Tam w życiu nowym.
11. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und die Hirten kehrten wieder um, preiseten und lobten Gott um alles, das sie gesehen und gehöret hatten, wie denn zu ihnen gesaget war.	„I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im powiedziano."	I wrócili się pasterze, wysławiając i chwaląc Boga, ze wszytkiego co słyszeli, i widzieli jako im powiadane było.
12. Choral, Flauto traverso I/II in octava e Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Seid froh dieweil, Dass euer Heil Ist hie ein Gott und auch ein Mensch geboren, Der, welcher ist Der Herr und Christ In Davids Stadt, von vielen auserkoren.	Rozjaśnij twarz, Bo Zbawca nasz Jako Bóg-czlowiek już się nam narodził. W Nim jest nasz Pan, W Nim Mesjasz sam; Dawida miasto wybrać On się zgodził.	Bądź wielce rad, bo Zbawca twój Jest Bogiem przeć, człowiekiem też zrodzonym. Ten, który jest, nasz Pan i Kryst Wybrany był w Dawida mieście sławnym.
13. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen, Lass dir die matten Gesänge gefallen, Wenn dich dein Zion mit Psalmen erhöht! Höre der Herzen frohlockendes Preisen, Wenn wir dir itzo die Ehrfurcht erweisen, Weil unsre Wohlfahrt befestiget steht!	Bełkot nasz wysłuchaj, o Ty, nieba Panie, W mdłym s'piewie naszym znajdź upodobanie, Gdy na Syjonie psalmy Tobie wznoszą! Serc naszych wysłuchaj, co chwałę Twą głoszą. Cześć należną Tobie wszyscy teraz damy, Bo pomyślność naszą oto pewną mamy.	O władco niebios wysłuchaj paplania, Niech Ci te śpiewki podobać się raczą, Gdy psalmy Tobie w Syjonie tam brzmią Serc naszych słuchaj okrzyków radości Bo my tu teraz cześć Twoją głosimy By poszczęśnienie na zawsze tu mieć.

BWV-248IV, Fallt mit Danken, fallt mit Loben
Fallt mit Danken, fallt mit Loben	Dzięki wznosząc, na kolana	Na kolanach dzięki czyńcie
1. Coro, Corno I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Fallt mit Danken, fallt mit Loben Vor des Höchsten Gnadenthron! Gottes Sohn Will der Erden Heiland und Erlöser werden, Gottes Sohn Dämpft der Feinde Wut und Toben.	Dzięki wznosząc, na kolana Padnijcie przed Panem swym! Boży Syn Oto światu siebie dał, Aby świat ten zbawcę miał. Boży Syn Tłumi wściekłą złość szatana.	Na kolanach dzięki czyńcie Przede tronem łaski onej. Boży Syn, pragnie świata Zbawicielem być, Mesjaszem Boży Syn tłumi wrogów chrap wściekliwy.
2. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und da acht Tage um waren, dass das Kind beschnitten würde, da ward sein Name genennet Jesus, welcher genennet war von dem Engel, ehe denn er im Mutterleibe empfangen ward.	„A gdy minęło osiem dni, aby obrzezano dziecię, tedy nadano mu imię Jezus, jak je nazwał anioł, zanim się w żywocie poczęło."	A gdy się spełniło osiem dni iżby obrzeżano dzieciątko, Nazwane jest imię Jego Jezus, które bło mianowane od anioła pierwej niżli się w żywocie pojawiło.
3. Recitativo B e Choral S, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Immanuel, o süßes Wort! Mein Jesus heißt mein Hort, Mein Jesus heißt mein Leben. Mein Jesus hat sich mir ergeben, Mein Jesus soll mir immerfort Vor meinen Augen schweben. Mein Jesus heißet meine Lust, Mein Jesus labet Herz und Brust. Jesu, du mein liebstes Leben, Komm! Ich will dich mit Lust umfassen, Meiner Seelen Bräutigam, Mein Herze soll dich nimmer lassen, Der du dich vor mich gegeben Ach! So nimm mich zu dir! An des bittern Kreuzes Stamm! Auch in dem Sterben sollst du mir Das Allerliebste sein; In Not, Gefahr und Ungemach Seh ich dir sehnlichst nach. Was jagte mir zuletzt der Tod für Grauen ein? Mein Jesus! Wenn ich sterbe, So weiß ich, dass ich nicht verderbe. Dein Name steht in mir geschrieben, Der hat des Todes Furcht vertrieben.	Immanuel, słodko to brzmi. W Jezusie moim mam ostoję; Jezus to całe życie moje; Mój Jezus wszak się oddał mi. I od tej pory moje oczy Tylko Jezusa widzieć chcą. Mój Jezus zdrojem jest rozkoszy; On krzepi serce i pierś mą. Jezu, Tyś me życie całe, Oblubieńcze duszy mej. Przyjdź! Radośnie chcą Cię objąć ręce, Już nie porzuci Cię moje serce. Bo Ty dla mnie się oddałeś Przez krzyż gorzkiej męki Twej! Ach! Weź mnie do siebie, Panie, Bowiem także w umieraniu Ty mi najmilszy jesteś, Boże; Gdym przez nieszczęścia osaczony, Najrzewniej wtedym za Tobą stęskniony, Więc czyż mnie śmierć przerazić może? Mój Jezu, gdy śmierć nade mną stanie, To wiem, że przepaść ja nie mogę. Imię Twe we mnie jest zapisane, I ono wygna śmierci trwogę.	Sopran (chorał): Jezu, ty mi życiem jesteś Oblubieńcem duszy mej Bo Ty dla mnie się oddałeś Przez krzyż gorzkiej męki swej. Bas: Emanuel to imię Twe, Mój Jezus to mój skarb. Mój Jezus życiem moim. Mój Jezus mi się oddał cały. Jezusa mego stale mam Przed oczy swoje stawiać. Mój Jezus jest mi roskoszą Mój Jezus serce cieszy i pierś Przyjdź, z rozkoszą Cię objąć pragnę Me serce Cię puścić nie chce. Ach, do siebie mnie bierz, W godzinę śmierci będziesz mi Najmilejszym snem. Gdy hak, zły raz, niedola, strach, To patrzam tęsknie Cię.Bo nie przerazi mnię już śmierci moje czas Mój Jezus, jeśli muszę to wiem przeć Żem ja nie stracony. Twe imię we mnie jest wpisane I ono śmierci strach przegnało.
4. Aria S, Oboe solo, Organo, Continuo
Flößt, mein Heiland, flößt dein Namen Auch den allerkleinsten Samen Jenes strengen Schreckens ein? Nein, du sagst ja selber nein. (Nein!) Sollt ich nun das Sterben scheuen? Nein, dein süßes Wort ist da! Oder sollt ich mich erfreuen? Ja, du Heiland sprichst selbst ja. (Ja!)	Ach Zbawco, czy się bać muszę, Ze choć kroplę lęku w duszę Wlać by mogło Imię Twe? Nie, Ty sam powiadasz: Nie. (Echo) Nie! Ma mnie trwożyć umieranie? Nie, Twe słowo jest tu wszak! Czy więc cieszyć mam się, Panie? Tak, Ty sam powiadasz: Tak. (Echo) Tak!	Wlewaj Zbawco imię Twoje Chociaż kroplę, te najmilszą Lęku zasię w duszę mą. Nie powiadasz? Przecie nie! Mam się trwożyć śmiercią swoją? Nie! Twe słowo przecie mam. Więc tu cieszyć mi się trzeba Tak! Ty Zbawco mówisz tak!
5. Recitativo B e Choral S, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Wohlan, dein Name soll allein In meinem Herzen sein! Jesu, meine Freud und Wonne, Meine Hoffnung, Schatz und Teil, So will ich dich entzücket nennen, Wenn Brust und Herz zu dir vor Liebe brennen. Mein Erlösung, Schmuck und Heil, Hirt und König, Licht und Sonne, Doch, Liebster, sage mir: Wie rühm ich dich, wie dank ich dir? Ach! wie soll ich würdiglich, Mein Herr Jesu, preisen dich?	Nuże! Jedynie Imię Twe Winno pomieścić serce me! Jezu, Tyś jest mą radością, Tyś mój pasterz, Tyś mój król, Tak zwą Cię usta zachwycone, Gdy serce me z miłości płonie. Skarb i lek na każdy ból; Ach, mój Miły, powiedz mi, Jak mam Cię sławić, dziękować Ci. Tyś zbawieniem i światłością. Ach, mój Jezu, poucz mnie, Jak mam godnie chwalić Cię.	Sopran (chorał): Jezu, tyś mi przecz radością, Mą nadzieją, skarbem mym. W Tobie Zbawcy strój i cześć, Król i pasterz, światło, słońce. Jak mam Cię godnie dość chwalić Jezu w każdy czas. Bas: Owa bo imię jeno Twe W mym sercu być już ma. Zachwytem Cię wyznawać pragnę Gdy pierś i serce me z miłości płonie. Lecz miły, rzeknij że Jak sławić Cię, dziękować mam.
6. Aria T, Violino solo I/II, Organo, Continuo
Ich will nur dir zu Ehren leben, Mein Heiland, gib mir Kraft und Mut, Dass es mein Herz recht eifrig tut! Stärke mich, Deine Gnade würdiglich Und mit Danken zu erheben!	Tylko dla Twej chwały chcę mój żywot wieść. Dodaj odwagi mi razem z silą, By serce gorliwie to czyniło! Wzmocnij mnie. Bym godnie Cię Wysławiać umiał i dawać Ci cześć.	Dla chwały Twej żyć jeno pragnę Mój Zbawco. Daj mi sił i chęć bym serce swe gorliwe miał, Wzmocnij mnie bym Twą łaskę Godnie dość dziękowanie wszędy sławił
7. Choral, Corno I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Jesus richte mein Beginnen, Jesus bleibe stets bei mir, Jesus zäume mir die Sinnen, Jesus sei nur mein Begier, Jesus sei mir in Gedanken, Jesu, lasse mich nicht wanken!	Jezu, bacz na me zamysły, Jezu, zawsze przy mnie bądź, Jezu, poskrom moje zmysły, Jezu, mym pragnieniem rządź, Jezu, w myślach chciej zagościć, Jezu zwalcz me wątpliwości!	Jezus baczy na me zmysły, Jezus stawa przy mnie wciąż, Jezus wstrzyma zmysły moje, Jezus rządcą sam mi jest. Jezu bądź mi myślach moich Jezu wątpić mi nie zwolen.

BWV-248V, Ehre sei dir, Gott, gesungen
Ehre sei dir, Gott, gesungen	Na chwalę Tobie niech śpiewają	Chwałe ci zaś niech śpiwają
1. Coro, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Ehre sei dir, Gott, gesungen, Dir sei Lob und Dank bereit. Dich erhebet alle Welt, Weil dir unser Wohl gefällt, Weil anheut Unser aller Wunsch gelungen, Weil uns dein Segen so herrlich erfreut.	Na chwalę Tobie niech śpiewają, Dzięki niosą, wielbią Cię. Sławi Ciebie cały świat. Boś Ty szczęściu ludzi rad. Bowiem dziś, Dziś błogą radość wszyscy mają: Oto pragnienie ciałem stało się.	Chwalę Ci zaś niech śpiwają, Cześć i dank niech niosą wraz, Bo Cię sławi cały świat, Boś pomyślność nama dał. Bowiem dziś, naszych życzeń dość Ci przecie Błogosławieństwem radujem się Twym.
2. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Da Jesus geboren war zu Bethlehem im jüdischen Lande zur Zeit des Königes Herodis, siehe, da kamen die Weisen vom Morgenlande gen Jerusalem und sprachen.	„Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali:"	A gdy się narodził Jezus w Betlejemie Judzkim, We dni Heroda króla Oto mędrcy ze wschodu słońca przybyli do Jerozolimy mówiąc: Gdzie jest który się narodził król Żydowski?
3. Coro e Recitativo A, Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Die Weisen Wo ist der neugeborne König der Jüden? Sucht ihn in meiner Brust, Hier wohnt er, mir und ihm zur Lust! Wir haben seinen Stern gesehen im Morgenlande und sind kommen, ihn anzubeten. Wohl euch, die ihr dies Licht gesehen, Es ist zu eurem Heil geschehen! Mein Heiland, du, du bist das Licht, Das auch den Heiden scheinen sollen, Und sie, sie kennen dich noch nicht, Als sie dich schon verehren wollen. Wie hell, wie klar muss nicht dein Schein, Geliebter Jesu, sein!	„Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski?" Alt: Szukajcie Go w piersi mojej, Tam, ku Jego i mojej radości ma On ostoję. „Widzieliśmy bowiem gwiazdę Jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon." Alt: Światło ujrzeliście, o błogosławieni! Dla was ono wzeszło, przez nie wy zbawieni. Tyś jest, mój Zbawco, światłością tą, Co także poganom winna jasno lśnić, Bo ci, chociaż w ciemności tkwią, To także pragną już Ciebie czcić. O jakże blask Twójmusi być jasny! Jezu mój krasny!	Alt: Patrz tu, tu w moją pierś Tu on jest ku radości nam Chór: Albowiem widzieliśmy gwiadzę Jego na wschód słońca I przyjechaliśmy pokłonić się Jemu. Alt: Szczęść tym co światło to zoczyli Bo wciąż zbawienia ich jest znakiem. Mój zbawco, Ty jeś światłem tym, Co też poganom świecić winno Choć ci nie znają jeszcze Cię, By Ciebie już czcić zacnie chcieli. Twój znak tej gwiazdy blask ma mieć, O Jezu, twoją moc.
4. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Dein Glanz all Finsternis verzehrt, Die trübe Nacht in Licht verkehrt. Leit uns auf deinen Wegen, Dass dein Gesicht Und herrlichs Licht Wir ewig schauen mögen!	Twój blask ciemności niszczy moc I w dzień zamienia ciemną noc. Więc prowadź nas bezpiecznie, Bo pełną łask Twarz Twą i blask Chcemy oglądać wiecznie.	Twój blask ciemności niszczy moc I w dzień zamienia ciemną noc Więc prowadź nas bezpiecznie, Bo pełną łask, Twarz Twą i blask Chcemy oglądać wiecznie.
5. Aria B, Oboe d'amore solo, Organo, Continuo
Erleucht auch meine finstre Sinnen, Erleuchte mein Herze Durch der Strahlen klaren Schein! Dein Wort soll mir die hellste Kerze In allen meinen Werken sein; Dies lässet die Seele nichts Böses beginnen.	Rozjaśnij także moje mroczne zmysły! Rozjaśnij serce moje, I skąp je w Twych promieniach! Mą najjaśniejszą świecą winno być Słowo Twoje W mych wszystkich dziełach i zmartwieniach; Ono odgania złe duszy zamysły.	Me mroczne zmysły rozjaśń proszę, Rozjaśni me serce Blaskiem owym proszę Cię. Bo Słowo Twe mi świecę jasną We wszytkich czynach zawszeć jest. Ono przecie mnię chroni od złego wszelkiego.
6. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Da das der König Herodes hörte, erschrak er und mit ihm das ganze Jerusalem.	„Gdy to usłyszał król Herod, zatrwożył się, a z nim cala Jerozolima."	Co gdy usłyszał król Herod zatrwożył się i wszytka Jerozolima z nim.
7. Recitativo A, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Warum wollt ihr erschrecken? Kann meines Jesu Gegenwart euch solche Furcht erwecken? O! solltet ihr euch nicht Vielmehr darüber freuen, Weil er dadurch verspricht, Der Menschen Wohlfahrt zu verneuen.	Czemuż się tak trwożycie? Czyż może tyle lęku w was Obudzić mój Zbawiciel? O! Już nie lękajcie się! Raczej winniście się radować. On obiecuje, On przecież chce Szczęście ludzkości odbudować.	Więc czemu się trwożycie? Czy Jezus mój obecny tu w was lęk obudzić może? O, czy nie trzeba się wam już się radować wielce? Bo przeto on przeć rzekł Że ludzi szczęście wżdyć odnowi.
8. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und ließ versammlen alle Hohepriester und Schriftgelehrten unter dem Volk und erforschete von ihnen, wo Christus sollte geboren werden. Und sie sagten ihm: Zu Bethlehem im jüdischen Lande; denn also stehet geschrieben durch den Propheten: Und du Bethlehem im jüdischen Lande bist mitnichten die kleinest unter den Fürsten Juda; denn aus dir soll mir kommen der Herzog, der über mein Volk Israel ein Herr sei.	„I zgromadziwszy wszystkich arcykapłanów i nauczycieli ludu, wypytywał ich, gdzie się ma Chrystus narodzić? A oni mu rzekli: W Betlejemie Judzkim; bo tak napisał prorok: I ty, Betlejemie, ziemio judzka, wcale nie jesteś najmniejsze między książęcymi miastami judzkimi, z ciebie bowiem wyjdzie wódz, który paść będzie lud mój izraelski."	I zebrawszy wszystkie arcykapłany i doktory ludu Dowiadywał się od nich gdzie się miał Chrystus narodzić. A oni mu rzekli: w Betlejemie Judzkim Bo tak jest napisano przez proroka. I ty Betlejemie, ziemio Judzka z żadnej miary nie jesteś najpodlejszy między książety Judzkimi. Albowiem z ciebie wyjdzie wódz, który będzie rządził lud mój, Izraelski.
9. Aria (Terzetto) S A T, Violino solo, Organo, Continuo
Ach, wenn wird die Zeit erscheinen? Ach, wenn kömmt der Trost der Seinen? Schweigt, er ist schon würklich hier! Jesu, ach so komm zu mir!	Ach, kiedy nadejdzie już ten czas? Kiedyż Bóg przyjdzie pocieszyć nas? Milczcie! Prawdziwie jest już tu Pan! Przyjdź Jezu! Niech Cię w ramionach mam!	Ach, gdaż czas ów nam nastąpi, Ach, gdaż Bóg pociechę ześle. Sza - On już tu przecież z nama. Jezus, ach, już do mnie przyjdź.
10. Recitativo A, Oboe d'amore I/II, Organo, Continuo
Mein Liebster herrschet schon. Ein Herz, das seine Herrschaft liebet Und sich ihm ganz zu eigen gibet, Ist meines Jesu Thron.	I oto już panuje On. Serce, co rządy te miłuje, Które się Jemu ofiaruje, To jest Jezusa mego tron.	Już Bóg panuje nam A tronem Jego jest nam serce Co całkiem mu oddane Jezusa wielbi wciąż.
11. Choral, Oboe d'amore I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Zwar ist solche Herzensstube Wohl kein schöner Fürstensaal, Sondern eine finstre Grube; Doch, sobald dein Gnadenstrahl In denselben nur wird blinken, Wird es voller Sonnen dünken.	Choć niegodne to mieszkanie, Ciemną izbą serce me, Nie tronową salą, Panie, To, gdy łaski światło Twe Choć na chwilę w nim zagości, To rozproszy wnet ciemności.	Choć niegodne to mieszkanie Ciemną izbą serce me. Nie tronową salą Panie To gdy łaski światło Twe Choć na chwile w nim zagości To rozproszy wnet ciemności.

BWV-248VI, Herr, wenn die stolzen Feinde schnauben
Herr, wenn die stolzen Feinde schnauben	Panie, gdy pyszny wróg się sroży	Słysz gdy się wrogi pyszne srożą
1. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Herr, wenn die stolzen Feinde schnauben, So gib, dass wir im festen Glauben Nach deiner Macht und Hülfe sehn! Wir wollen dir allein vertrauen, So können wir den scharfen Klauen Des Feindes unversehrt entgehn.	Panie, gdy pyszny wróg się sroży. Niech mocna wiara nam otworzy Dostęp do Twej opieki, mocy! Gdy Tobie tylko zaufamy, Ze szponów wroga ujść zdołamy, Nie ulegniemy złej przemocy.	Słysz gdy się wrogi pyszne srożą, Więc zwól, że my w swej wierze mocnej O Twoją moc zwracamy się, Bo w Tobie swe ufanie mamy, A szponów ostrych naszych wrogów Z pomocą Twoją unikniemy.
2. Recitativo T B, Organo, Continuo
Evangelist (T), Herodes (B) Tenor Da berief Herodes die Weisen heimlich und erlernet mit Fleiß von ihnen, wenn der Stern erschienen wäre? und weiset sie gen Bethlehem und sprach: Bass Ziehet hin und forschet fleißig nach dem Kindlein, und wenn ihr's findet, sagt mir's wieder, dass ich auch komme und es anbete.	„Wówczas Herod przywołał potajemnie mędrców, dokładnie dowiedział się od nich o czasie pojawienia się gwiazdy. I posłał ich do Betlejem i rzekł:" Herod: „Idźcie, dokładnie się dowiedzcie o dziecięciu, a gdy je znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł oddać mu pokłon."	Ewangelista (Tenor): Tedy Herod wezwawszy potajemnie owych mędrców Pilnie się od nich wywiadował czasu którego gwiazda im się ukazała. I posławszy je do Betlejema rzekł: Herod (bas): Idźcie a wywiadujcie się pilnie o dzieciątku, A gdy znajdziecie oznajmicie mi abym i ja przyjechawszy pokłonił się jemu.
3. Recitativo S, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Du Falscher, suche nur den Herrn zu fällen, Nimm alle falsche List, Dem Heiland nachzustellen; Der, dessen Kraft kein Mensch ermißt, Bleibt doch in sichrer Hand. Dein Herz, dein falsches Herz ist schon, Nebst aller seiner List, des Höchsten Sohn, Den du zu stürzen suchst, sehr wohl bekannt.	Obłudniku, spróbuj tylko w Zbawcę uderzyć! Użyj twojego kłamliwego słowa, By Pana prześladować! Ten, którego mocy żaden człek nie zmierzy Bezpiecznie w pewnej ręce trwa. Fałszywe twe serce, serce pełne win, Wraz z jego przebiegłością, przecież Boży Syn, Którego ty obalić chcesz, dobrze już zna.	Ty włeży Uderzyć chcesz wszak Zbawce swego? A sięgaj po swój kłam By Zbawce gadać szpatnie. Ten co ma moc nadludzką wręcz Bezpiecznej pieczy trwa. A to fałszywe serce twe Wraz z całym kłamstwem swym Najwyższy Syn, którego zniszczyć chceszJuż dobrze zna.
4. Aria S, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Nur ein Wink von seinen Händen Stürzt ohnmächtger Menschen Macht. Hier wird alle Kraft verlacht! Spricht der Höchste nur ein Wort, Seiner Feinde Stolz zu enden, O, so müssen sich sofort Sterblicher Gedanken wenden.	Na jedno tylko skinienie ręki Pana W niemocy upaść musi człowiek. Tu każda siła musi być wyśmiana, Kiedy Najwyższy słowo jedno powie, By wrogów swoich rzucić na kolana. Muszą wnet oni dumę swą porzucić, Ku myślom o śmierci natychmiast się zwrócić.	Byle gest rąk, dłoni Jego Strąca z tronów ludzką moc. Ta moc każda śmieszną jest, Słowo jedno rzeknie On Wrogów Jego duma pada. Tak, a muszę już i wnet Śmierci swej już myśli patrzać.
5. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Als sie nun den König gehöret hatten, zogen sie hin. Und siehe, der Stern, den sie im Morgenlande gesehen hatten, ging für ihnen hin, bis dass er kam und stund oben über, da das Kindlein war. Da sie den Stern sahen, wurden sie hoch erfreuet und gingen in das Haus und funden das Kindlein mit Maria, seiner Mutter, und fielen nieder und beteten es an und täten ihre Schätze auf und schenkten ihm Gold, Weihrauch und Myrrhen.	„Oni zaś", wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się. A ujrzawszy gwiazdę, niezmiernie się uradowali. I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę."	A wysłuchawszy króla pojechali. A oto gwiazda, którą widzieli na wschód słońca prowadziła je Aż przyszedłszy stanęła nad miejsce gdzie było dziesiątko. A ujrzawszy gwiazdę uradowali się radością bardzo wielką, I wszedłszy w dom naleźli dzieciątko z Marią, matką Jego, I upasłszy pokłonili się Jemu. A otworzywszy skarby swe ofiarowali mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
6. Choral, Oboe I/II e Violino I col Soprano, Violino II coll' Alto, Viola col Tenore, Organo, Continuo
Ich steh an deiner Krippen hier, O Jesulein, mein Leben; Ich komme, bring und schenke dir, Was du mir hast gegeben. Nimm hin! es ist mein Geist und Sinn, Herz, Seel und Mut, nimm alles hin, Und lass dirs wohlgefallen!	Przy Twoim żłóbku stoję dziś, Jezusie, moje życie. Przychodzę, by darować Ci, Coś dawał mi obficie. Więc przyjmij mego ducha treść, Odwagę duszy, serce też, Niech cieszą Cię me dary!	Przy Twoim żłóbku stoję dziś Jezusie moje życie. Przychodzę by darować Ci Coś dawał mi obficie. Więc przyjmij mego ducha treść, Odwagę duszy, serce też. Niech cieszą Cię me dary.
7. Recitativo T, Organo, Continuo
Evangelist Und Gott befahl ihnen im Traum, dass sie sich nicht sollten wieder zu Herodes lenken, und zogen durch einen andern Weg wieder in ihr Land.	„A ostrzeżeni we śnie, by nie wracali do Heroda, inną drogą powrócili do ziemi swojej."	A napomnieni we śnie aby się nie wracali do Heroda inszą drogą wrócili się do krainy swojej.
8. Recitativo T, Oboe d'amore I/II, Organo, Continuo
So geht! Genug, mein Schatz geht nicht von hier, Er bleibet da bei mir, Ich will ihn auch nicht von mir lassen. Sein Arm wird mich aus Lieb Mit sanftmutsvollem Trieb Und größter Zärtlichkeit umfassen; Er soll mein Bräutigam verbleiben, Ich will ihm Brust und Herz verschreiben. Ich weiß gewiss, er liebet mich, Mein Herz liebt ihn auch inniglich Und wird ihn ewig ehren. Was könnte mich nun für ein Feind Bei solchem Glück versehren! Du, Jesu, bist und bleibst mein Freund; Und werd ich ängstlich zu dir flehn: Herr, hilf!, so lass mich Hülfe sehn!	Idźcie więc! Dość mi, że mój skarb bezcenny Tu przy mnie pozostanie. Nie puszczę Go ode mnie, A Jego dobre ramię Obejmie mnie z miłością I z miękką łagodnością. On pozostanie mym oblubieńcem, Jemu przeznaczyć chcę moje serce. Wiem to na pewno, że On kocha mnie, Jego miłuje zaś serce me, I czcić go pragnie, bo to mój Pan. A przy tym szczęściu któryż wróg, Będzie mi jeszcze szkodzić mógł? Ja w Tobie przyjaciela mam, A gdy usłyszysz me trwożne błaganie: Ach, Panie pomóż! To daj pomoc, Panie.	Wiec idź, mi dość że skarb mój tu ostanie. Ostanie ze mną tu I nie chcę go ja już też porzucać. A ramię Jego mię z miłością, wdziękiem cnym, subtelnie, mile obejmie. On oblubieńcem mym zostanie I chcę mu serce me powierzyć. Bo wiem to przeć, On kocha mnię A kocha go me serce też. I wiernym wiecznie będzie - a jakiż to nikczemny wróg W tym szczęściu mi przeszkodzi? Tyś Jezu przyjacielem mym A gdy się kornie skłonię Ty,Ach słysz, pomocy udziel mi.
9. Aria T, Oboe d'amore I/II, Organo, Continuo
Nun mögt ihr stolzen Feinde schrecken; Was könnt ihr mir für Furcht erwecken? Mein Schatz, mein Hort ist hier bei mir. Ihr mögt euch noch so grimmig stellen, Droht nur, mich ganz und gar zu fällen, Doch seht! mein Heiland wohnet hier.	Więc dumni wrogowie straszyć mnie mogą, Lecz nie zdołają mnie napełnić trwogą, Wszak przy mnie jest Jezus, mą ostoją On. Możecie grozić, że mnie zniszczycie, Gniewnie nastawać na moje życie, Lecz wiedzcie, Zbawca ma u mnie swój dom.	Możecie więc wrogowie straszyć Boć jaka trwoga mię przerazi. Mój skarb, mój kład tu ze mną jest. Tak grozić mi tak próżno przyjdzie, A gniewem też mi życie psować Bo On, mój Zbawca jest tu ze mną.
10. Recitativo S A T B, Organo, Continuo
Was will der Höllen Schrecken nun, Was will uns Welt und Sünde tun, Da wir in Jesu Händen ruhn?	Czyż mamy piekieł lękać się woni? Czyż trwożyć się mamy, kiedy grzech nas goni, Jeżeli w Jezusa spoczywamy dłoni?	Nie straszne piekła moce zła I świata takoż nędzny grzech Gdy Jezus nas w swych rękach ma.
11. Choral, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Organo, Continuo
Nun seid ihr wohl gerochen An eurer Feinde Schar, Denn Christus hat zerbrochen, Was euch zuwider war. Tod, Teufel, Sünd und Hölle Sind ganz und gar geschwächt; Bei Gott hat seine Stelle Das menschliche Geschlecht.	Więc oto moc szatana Pokonał Chrystus Pan. Pomścił was i połamał, To, co szkodziło wam. Zniknęła śmierci trwoga, Padł szatan, wieczny wróg. A miejsce swe u Boga Ma odtąd ludzki ród.	Więc oto moc szatana Pokonał Chrystus Pan. Pomścił was i połamał To co szkodziło wam. Zniknęła śmierci trwoga Padł szatan, wieczny wróg, I miejsca swe u Boga Ma odtąd ludzki ród.

BWV-249, Kommt, eilet und laufet, ihr flüchtigen Füße
Kommt, eilet und laufet, ihr flüchtigen Füße	Biegnijcie i śpieszcie, o wy, lotne stopy	Hej bieżcie a spieszcie (Oratorium Wielkanocne)
1. Sinfonia, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo

2. Adagio, Oboe I, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo

3. Aria (Duetto) T B, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Kommt, eilet und laufet, ihr flüchtigen Füße, Erreichet die Höhle, die Jesum bedeckt! Lachen und Scherzen Begleitet die Herzen, Denn unser Heil ist auferweckt.	Biegnijcie i śpieszcie, o wy, lotne stopy, Do pieczary dotrzeć, gdzie Jezus złożony! Niech radość miast ciszy Sercom towarzyszy, Bo nasz Zbawiciel wszak został wzbudzony	Hej, bierzcie, a spieszcie o stopy me ścigłe, Do grobu Jezusa co w skale go ma. Radość, uciecha rozpiera nam serca Bo Zbawca nasz zmartwychwstał już.
4. Recitativo A S T B, Fagotto, Continuo
Alt O kalter Männer Sinn! Wo ist die Liebe hin, Die ihr dem Heiland schuldig seid? Sopran Ein schwaches Weib muss euch beschämen! Tenor Ach, ein betrübtes Grämen Bass Und banges Herzeleid Tenor, Bass Hat mit gesalznen Tränen Und wehmutsvollem Sehnen Ihm eine Salbung zugedacht, Sopran, Alt Die ihr, wie wir, umsonst gemacht.		Maria Magdalena (Alt): Jak słaby mężów zmysł A gdzie że miłość wasza ta Co Zbawcy dawać trza? Maria (Sopran(: Kobieta słaba was zawstydzać musi. Piotr (Tenor): Ach, zmartwienie srogie, Jan (Bass): A serca trwoga z nim, Tenor, Bas: Swoimi łzami płacząc Wzdychając smutnie sobie Olejki Jemu pragną dać. Sopran, Alt: Co my i wy niesiemy tu.
5. Aria S, Flauto traverso o Violino solo, Fagotto, Continuo
Seele, deine Spezereien Sollen nicht mehr Myrrhen sein. Denn allein Mit dem Lorbeerkranze prangen, Stillt dein ängstliches Verlangen.		Dusze, twoje wonne dary Nie powinny mirą być. Teraz przecz Już laurowym wieńcem zdobion Koisz smutną swą tęsknotę.
6. Recitativo T B A, Fagotto, Continuo
Tenor Hier ist die Gruft Bass Und hier der Stein, Der solche zugedeckt. Wo aber wird mein Heiland sein? Alt Er ist vom Tode auferweckt! Wir trafen einen Engel an, Der hat uns solches kundgetan. Tenor Hier seh ich mit Vergnügen Das Schweißtuch abgewickelt liegen.		Piotr (Tenor): Tutaj oto grób, Jan (Bas): A tu takoż i głaz już odwalony jest. Więc gdzie że tedy Zbawca mój? Maria Magdalena (Alt): Zmartwychwstał On przecie już, Anioła tu widziałyśmy, Ten nama wszytko rzekł. Piotr (Tenor): Tu widzę przeć ochotnie Tę chustę jego odłożoną.
7. Aria T, Flauto dolce I/II, Violino I/II, Fagotto, Continuo
Sanfte soll mein Todeskummer, Nur ein Schlummer, Jesu, durch dein Schweißtuch sein. Ja, das wird mich dort erfrischen Und die Zähren meiner Pein Von den Wangen tröstlich wischen.		Miłą bądź mi śmierci męko, Jakby dżemką. Jezu, przeze chustę Twą. Tak, odświeży mnię zapewne I łzy mego bólu też Z mych policzków mile zmaże.
8. Recitativo S A, Fagotto, Continuo
Indessen seufzen wir Mit brennender Begier: Ach, könnt es doch nur bald geschehen, Den Heiland selbst zu sehen!		Westchnijmy więc już wraz Z palącym pragnieniem. Ach, czy zdarzy prędko się Zobaczyć Zbawcę znowu?
9. Aria A, Oboe d'amore, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Saget, saget mir geschwinde, Saget, wo ich Jesum finde, Welchen meine Seele liebt! Komm doch, komm, umfasse mich; Denn mein Herz ist ohne dich Ganz verwaiset und betrübt.		Powiedz, powiedz mi niezwłocznie, Powiedz, gdzież Jezusa najdę, Dusza moja kocha go. Przyjdź już, przyjdź, obejm mnie Bo bez ciebie serce me Jak wygnane czuje się.
10. Recitativo B, Fagotto, Continuo
Wir sind erfreut, Dass unser Jesus wieder lebt, Und unser Herz, So erst in Traurigkeit zerflossen und geschwebt Vergisst den Schmerz Und sinnt auf Freudenlieder; Denn unser Heiland lebet wieder.		Radujmy się, Iż miły Jezus znowu żyw. A serce już, Co wprzódy pogrążone było w bólu mąk, Już zbywa trosk, A piosnek miłych wygląda Bo luby Zbawca znowu żywie.
11. Coro, Tromba I-III, Tamburi, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Fagotto, Continuo
Preis und Dank Bleibe, Herr, dein Lobgesang. Höll und Teufel sind bezwungen, Ihre Pforten sind zerstört. Jauchzet, ihr erlösten Zungen, Dass man es im Himmel hört. Eröffnet, ihr Himmel, die prächtigen Bogen, Der Löwe von Juda kommt siegend gezogen!		Chwała twa i nasz dank Niech zawdy brzmi. Piekło, szatan pokonane, Jego bramy legły już. Krzyczcie więc o gardła wolne, Aż do nieba samych bram, Otwórzcie o nieba podwoje wspaniałe, Lew Judy nadchodzi zwycięski, potężny.